–
Setlist
1
Machine Messiah
Man In A White Car
Does It Really Happen?
Into The Lens
Run Through The Light
Tempus Fugit
Time And A Word
Siberian Khatru
2
Don’t Kill The Whale
Owner Of A Lonely Heart
Roundabout
Cans And Brahms
We Have Heaven
South Side Of The Sky
Five Percent For Nothing
Long Distance Runaround
The Fish (Schindleria Praematurus)
Mood For A Day
Heart Of The Sunrise
Encore
Starship Trooper
–
Aantekeningen over dit concert:
Acht uur gaat het zaallicht uit. De witte basgitaar in het spotlicht en ondertussen klinkt Onward. Een emotioneel moment en een waardig eerbetoon aan Chris Squire die vorig jaar overleed. Dan komt de band op het podium en beginnen we aan het complete album Drama. Al bij de eerste tonen weet ik dat er iets fout gaat. De gitaar van Howe doet het slecht en hij is duidelijk geërgerd. Een paar keer tussen de stukken legt hij de boel stil omdat er weer iets niet goed gaat. De eerste veertig minuten vind ik dan ook niet best. Nieuwkomer Billy Sherwood moet tijdens Into The Lens stampend met zijn voet aangeven wanneer Geoff Downes, die het stuk nota bene grotendeels heeft geschreven, bepaalde loopjes moet inzetten. Zelfs zanger Jon Davison moet erin komen. Na het gehele Drama hoef ik mijn hart niet meer vast te houden. Time And A Word is ronduit schitterend en Siberian Khatru maakt indruk. In de pauze zien we Howe op het podium staan soundchecken met een zoveelste nieuwe versterker en boos roept hij naar het publiek vooral niet te fotograferen: hij wil zich concentreren en kan zo niet werken. Na de pauze klinkt alles als een trein. Don’t Kill The Whale en Owner Of A Lonely Heart knallen erin en als Roundabout begint, zorgt het publiek ervoor dat het dak van de zaal gaat. De hele Fragile-plaat krijgen we. Ik vind niet alle stukjes overtuigend, maar Long Distance Runaround en The Fish mogen er zeker zijn. Billy Sherwood blijkt een geweldige bassist en in zijn algemeenheid zorgen de jonkies voor nieuw vuur bij de oudjes. Howe’s akoestische solo Mood For A Day levert me kippenvel op, ondanks dat hij fouten maakt (die hij geniaal herstelt). Sherwood gaat heerlijk de mist in in het intro van Heart Of The Sunrise, maar de rest van het stuk is een van de hoogtepunten van de avond. De echte knaller is toegift Starship Trooper. Alles bij elkaar: jammer dat de techniek de band in de steek liet, want zo kwam Drama niet goed uit de verf, maar de rest was alleszins te pruimen, zo niet uiterst onderhoudend en bij vlagen prachtig. Na afloop wachten we voor het podium. Ik spreek Andre, assistent-techneut van Howe en bandleider van Project/Object. Het duurt niet eens heel lang voor de YesFocusclub de band mag ontmoeten. De heren zijn duidelijk zeer vermoeid, maar Jon Davison en Alan White hebben alle aandacht voor de liefhebbers. Ik laat het tourboek signeren en mij met White fotograferen. Avondje de moeite waard.
