bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

10-05-2024

B-log: 11 t/m 17 mei 2024

Filed under: B-log 2024 — bazbo @ 19:01

Lees hier mijn avonturen, fouten, misstappen, paniekbuien, angstaanvallen en ander engs.

Bas
maart 2024



Vrijdag 17 mei:
Vijf uur op. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal. Het lukt. Thuis nog terug in bed. Even na negen staan we op. Koffie en cadeau.
Muziek vandaag: In Between (Erik Truffaz),



Donderdag 16 mei:
Op tijd op de werkplek. Veel. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag veel. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert het restant van de schotels van dinsdag en woensdag. We eten alles op. Toe is er ijs. Afwasje en afval. Nog een krant. Webstek. Lezen. Slapen.
Muziek vandaag: Anam Cara (Oliver Wakeman), When In Rome (Penguin Cafe Orchestra)



Woensdag 15 mei:
Rond vijf uur op. Ik loop een ronde hard. Redelijk soepel. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Er zijn volop ideeën voor nieuwe scènes. Na afloop nog een ronde boodschappen. Koffie met De Vrouw op het balkon. Dan lunch. Afwasje. Ik bereid een deel van het avondeten voor. Om half drie ontmoet ik Ank en we bezoeken Max, die de website van Kunst-Zinnig-Brein ter beschikking heeft gesteld. Nu het project is gestopt, is de website niet meer nodig. We bedanken hem en zijn team met taart en de keus uit een aantal schilderijen. Het is een mooie afsluiting. Nu is het voor Ank en mij ook echt klaar. (Hoewel: de Instagram blijft bestaan en mocht er nog een vraag komen, dan kunnen we bekijken of we die beantwoorden.) Erna komen Ank en Bob bij ons op bezoek. We praten mooi bij en we serveren een uitgebreide dis (bieten-frambozen-mascarpone-pecannotentorentje, de beruchte bloemkool-paprika-kerstomaat-mango-sultana-linzenovenschotel en ijs met gebakken appel). Mooie middag en avond. Negen uur zijn we weer alleen en doen we het laatste beetje afwas.
Muziek vandaag: Live & Outta Sight II (DeWolff)



Dinsdag 14 mei:
Met zonder jas. Op tijd weer op de werkplek. Veel. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Veel. Kwart over vijf thuis. Krant op het balkon. De Vrouw serveert een ovenschotel van groenten en ei met ernaast salade. We eten er fiks van. Afwasje. Dan naar Peter-Jan voor de toneelrepetitie. Hans en Margit die geluid en licht gaan doen, zijn er. We spelen het hele stuk door. Tekstueel gaat het vloeiend. Binnenkort kijkt de regisseur mee. Kwart over tien thuis. Even bijpraten, dan slapen.
Muziek vandaag: geen



Maandag 13 mei:
En weer op tijd op de werkplek. Veel. Tussen de middag wandel ik door bos en veld en zon. Veel. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert een kliekenmaaltijd. Een soep en een schotel van pompoen en boerenkool. Wie weet hoe lang het al in de vriezer lag. Het smaakt, dat wel. Ernaast een verse salade van koolrabi, komkommer, bleekselderij en kerstomaat. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Raum (Tangerine Dream), Trio 99->00 (Pat Metheny)



Zondag 12 mei: Moederdag
Vijf uur op. Allerlei. Webstek. Dan terug in bed. Half tien staan we op. Koffie op de galerij in de zon. We kijken beneden in het souterrain en gelukkig ligt er (bijna) geen water. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. De Zoon is er om half een voor moederdaglunch. Afwasje en stofzuigen. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Daarna lopen De Vrouw en ik naar de goede ijszaak even verderop. Eind van de middag maak ik avondeten. Een risotto van oesterzwam, groene asperge en andijvie. Ernaast een salade van bosui, komkommer, bleekselderij en kerstomaat. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwas. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Seed (Jansen Barbieri & Karn), Stone To Flesh (Steve Jansen & Richard Barbieri), Other Worlds In A Small Room (Steve Jansen & Richard Barbieri), Thrust (DeWolff), City – Works Of Fiction (Jon Hassell), Heaven And Hell (Vangelis)



Zaterdag 11 mei: Münster
Vijf uur op. Ik loop een ronde hard door park, langs Grift en kanaal. Lopen gaat redelijk soepel. We pakken wat spullen en hebben een trein van kwart over acht. De reis via Enschede verloopt voorspoedig en we zijn volgens dienstregeling om kwart voor elf in Münster. In de stationshal ontmoeten we Sascha, Nona en Michael. Die zijn hier gisterenavond al aangekomen. We wandelen een stukje door het centrum en belanden in de eerste platenwinkel van vandaag. Goede zaak, veel (goed) tweedehands spul en ik sla er gelijk mijn slag. Dan via de Domplatz naar een ander pleintje, waar we wat drinken en Kuchen nuttigen. Het is zonnig en warm. Vervolgens via smalle straatjes naar een tweede platenwinkel. Ondertussen praten we veel bij. We belanden op een volgend pleintje, alwaar drinken en Kuchen. Uiteindelijk vinden we een Nepalees restaurant, alwaar we ons te goed doen aan een avondmaal. Iets voor zeven uur staan we weer voor het station en nemen we afscheid. De terugreis via Rheine verloopt eveneens zeer soepel en even na negen zijn we thuis. Heel even lezen op het balkon, dan slapen.
Muziek vandaag: Beginning To Melt (Jansen Barbieri & Karn)

• • •
 

09-05-2024

Prettige Hemelvaart (3)

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2024 — bazbo @ 01:00

‘Prettige Hemelvaart.’ Het klinkt wat raar. Toch wens ik het u allen toe. Dat is best lief van mij, niet? Ik maakte al twee keer eerder een stukje met deze titel en met deze openingszinnen. Zoek ze maar op. Ze staan vast nog wel ergens online. En als u ze niet kunt vinden, dan klikt u hier en hier.
Wat heeft de hemel in hemelsnaam met een vaart te maken? Bitter weinig, ben ik bang. ‘Vaart’ komt van het Oudnederlandse woord ‘opvaren’, wat omhoogvliegen betekent. Op Hemelvaartsdag vieren we of wacht dat is misschien niet zo’n gepast woord herdenken we dat Jezus is opgevaren naar de hemel en Zijn plaats heeft ingenomen naast God. Het is de veertigste dag na Zijn wederopstanding. Ergens in de negentiende eeuw gingen mensen ‘hemelvaren’: ze stonden op de veertigste dag na Pasen al om drie uur ’s nachts op om zingend en blootsvoets op het gras te dansen. Hier zou de term ‘dauwtrappen’ vandaan komen. De mensen stonden zo vroeg op, omdat de mis om negen uur ’s morgens begon en dan moesten ze weer terug zijn. Maar waarschijnlijk gaat de oorsprong van het dauwtrappen nog verder terug in de geschiedenis: in de eerste eeuw na Christus (alias Jezus) ontstond het dansen in het gras in de vroege morgen als onderdeel van de meifeesten waarin de Germanen de opkomst van het nieuwe leven in de natuur vierden. In de vorige eeuw werd het dauwtrappen een wandeltocht en later weer een fietstocht. Tegenwoordig is er geen trappen meer bij, want zo goed als iedereen rijdt elektrisch of op benzine. Zelf woon ik in een appartement op twee hoog en ik heb nog wel degelijk te maken met trappen. Bij mij op de verdieping is dan weer geen gras. Zo is het ook altijd gezeik. Dat is dan ook de enige les die we van de geschiedenis zouden kunnen leren. (Dat het altijd gezeik is.)
In een grijs verleden ben ik zelf vaak op Hemelvaartsdag in alle vroegte op de fiets gestapt. Was het niet in verenigingsverband, dan was het wel later met fanatieke vrienden. Al waren die vrienden ook weer niet zo héél fanatiek. Vaak verzamelden we bij een van ons thuis, dronken uitgebreid koffie en hadden een uur onenigheid over de te nemen route. Eind van de ochtend waren we goed en wel onderweg en toen was het natuurlijk tijd om uit te kijken naar een lunchgelegenheid. Heel laat thuis moesten we ook niet zijn, want de traditie wilde dat we nog eten gingen halen bij een lokale Chinees. En de discussie over de te bestellen gerechten nam (ook traditiegetrouw) een uur of langer in beslag, dus uiteindelijk betekende onze actieve Hemelvaartsdag dat we een rondje om de kerk reden. Qua menu waren overigens slechts de loempia’s en het bananentoetje in beslag bereid.
Al een jaar of tien sta ik op Hemelvaartsdag niet meer voor dag en dauw op. Althans, niet vroeger dan anders. Doorgaans is het rond een uur of zes. Dan is het – sinds een tijdje – al licht. Ik zou kunnen gaan dansen in het gras van het kleine stadspark hier op de hoek van de straat, maar ik ben bang dat ik struikel over de laveloze lichamen van de dak- en thuislozen en de vele verslaafden die er bivakkeren. Niet dat ik bang ben om in het park te zijn. Ik lach om die halfgare lui die daar een beetje tegen elkaar aan staan te schreeuwen. Vervelender vind ik het voor omwonenden en vooral de ouderen die het stadspark niet durven te betreden omdat ze zich er niet veilig voelen.
Bang ben ik dan weer voor andere dingen. Angst adem ik ieder moment in én uit. Ik ben altijd al een bangerik geweest, maar sinds die jaar of tien is de angst nadrukkelijker aanwezig. Soms krijg ik heel plots een vlaag van paniek. Zo’n angstaanval gaat heel diep. Er komen vaak lichamelijke verschijnselen bij. Ik kan bijna letterlijk verlamd zijn. Zweet, trillen, schokken, onvast op de benen, pijn, krachteloos, dood- en doodmoe. Gelukkig weet ik dat het – even onverwacht als het komt – ook weer voorbij gaat zijn. Soms duurt zo’n aanval een paar minuten, maar vaker neemt het veel meer tijd tot aan uren, dagen, weken aan toe. Waar ik op zo’n moment of in zo’n aanval dan precies bang voor ben, dat kan ik niet te zeggen. Het hier en nu, het daar en in het verleden, de toekomst en de dood. Dood, dood. Bang om te verliezen wie ik zo lief heb. Mijn dierbare vrouw, ons zo mooie kind, de oude vader. Och ja, de oude vader. Een paar maanden terug vierden we zijn negentigste verjaardag. Eerder riep ik dat hij op zijn oude dag nog zo sterk en vitaal is. Nu zie ik een broze man, die het gelukkig nog heel aardig redt in de Grote Boze Wereld, maar die steeds trager en fragieler wordt. Eerder riep ik dat hij wel alleen is, maar niet eenzaam. Nu zie ik een man die steeds meer generatiegenoten om zich heen ziet wegvallen. Hij is veel alleen, zit net als zijn bange zoon veel in zijn eigen hoofd, vol met gedachtestromen en piekercirkels en alles wordt erger en beangstigender. Had ik al gezegd dat ik steeds meer op hem lijk? Dat ik ook bang ben dat ik net zo eenzaam word als hij? Misschien zoek ik hem vandaag op, drink ik zijn lauwe thee en luister ik naar zijn geklaag, zijn overpeinzingen en naar dezelfde verhalen die hij altijd vertelt. Misschien neem ik contact op met De Zoon, vertel ik hem wat een fantastisch mens hij is en dat ik er altijd voor hem ben. Misschien blijf ik in bed, De Vrouw heel dicht tegen me aan houdend en luid biddend dat ik haar nooit mag verliezen.
Ik ben bang dat ik nog niet precies weet wat ik vandaag op deze bijzondere dag ga doen. Of wacht. In ieder geval schrijf ik dit stukje en wens ik u allen een prettige Hemelvaart.


Apeldoorn, mei 2024

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •
 

04-05-2024

B-log: 4 t/m 10 mei 2024

Filed under: B-log 2024 — bazbo @ 05:56



Vrijdag 10 mei:
Kwart over vijf op. Drie kwartier later ben ik aan het werk. Begin van de ochtend wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. En dat terwijl het vrijdag is. Dan weer aan het werk. Elf uur haalt De Zoon me op. We rijden naar Ulft. Afgelopen zondagmiddag heb ik er mijn werktelefoon laten liggen. Ik bedank De Zoon voor zijn lift met een lunch in het restaurant van het theater. Twee uur zijn we weer terug. Dan nog aan het werk. Half vijf is het klaar. Ik maak avondeten. Eerst kook ik verse tortellini. Vervolgens bak ik ui en broccoli en voeg daar wat bouillon aan toe. Na een kwartier pureer ik het. Wat kookroom erbij en zo ontstaat een broccolisaus. Aan het eind meng ik er nog zwarte bonen en de gekookte pasta doorheen. Ondertussen heb ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en kerstomaat gemonteerd. Voor De Vrouw en De Zoon bak ik steak d’Avignon. De Zoon is er om half zes. We eten alles op. Afwas en afval. Krant op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Slope (Steve Jansen), Tender Extinction (Steve Jansen), Stories Across Borders (Steve Jansen & Richard Barbieri), Dimanche à Bamako (Amadou & Mariam), Apostrophe (‘) (Frank Zappa), The New Normal (Trifecta), Face-À-Face (Erik Truffaz)



Donderdag 9 mei: Hemelvaartsdag
Zes uur op. Ik loop een ronde hard. In zomertenue. Het is fris, maar lopen gaat zeer goed. Thuis nog terug in bed. Pas om half tien staan we op. Koffie. Ik schilder een derde laag op het plafond van het balkon. Daarna stofzuig ik de vloer van het balkon en was ik ramen. Ten slotte ruim ik alles weer op. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Lunch. Afwasje. Ik fiets naar Onze Vader. We drinken thee, kijken oude foto’s en praten mooi bij. Half vijf weer thuis. Ik maak avondeten: allerlei groenten uit de oven met ernaast een salade van bosui, koolrabi en komkommer en voor De Vrouw een vispakketje uit de oven. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Rain Before Seven (Penguin Cafe), Journey To An Imaginary Land (Gandalf), Maxinquaye (Tricky), Fragments (Trifecta)



Woensdag 8 mei:
Half zes op. Koffie en ontbijt. Beetje werken. Begin van de ochtend loop ik naar de super. Koffie met De Vrouw. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. We bespreken de voorstelling van afgelopen zondag en vervolgens gaan we ons buigen over een nieuwe theaterproductie. Althans, de spelers hebben allemaal ideeën en teksten meegenomen en die delen zij aan elkaar. Twaalf uur thuis. Koffie en lunch met De Vrouw. Afwasje en huishoudelijks. Even klussen: er is een hardnekkige plek op het plafond op het balkon en die schilder ik iedere paar jaar. Zo ook nu. Eerst schoonmaken, tussendoor even een boodschap doen en dan echt bijschilderen. Eind van de middag maak ik avondeten: ik warm het laatste restant broccolisoep en het restant van de schotel van gisteren op. Ernaast een salade van bosui, komkommer en koolrabi. We eten nu alles echt op. Afwas. Nog een keer schilderen. Krant. Ank en ik hebben telefonisch contact over onze ontmoeting vandaag over een week. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Extinction Suite (Steve Jansen), Corridor (Steve Jansen), het vierde plaatje uit de box Trees (Trees), Roux-Ga-Roux (DeWolff), The Circus And The Nightwhale (Steve Hackett), Billion Dollar Babies (Alice Cooper)



Dinsdag 7 mei:
Redelijk geslapen. Zeer op tijd weer op de werkplek. Veel. Heel veel. Bericht van het theater in Ulft: mijn telefoon is gevonden. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Veel. Heel veel. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een mooie schotel met allerlei peulvruchten. Afwasje. Dan op de fiets naar Peter-Jan voor de toneelrepetitie. Margit, de dame die licht en geluid gaat doen, is erbij. Tekstueel gaat het stuk zeer vloeiend. Half elf thuis. Even napraten. Dan slapen.
Muziek vandaag: geen



Maandag 6 mei:
Niet heel goed geslapen. Zeg het maar. Op tijd op de werkplek. Veel. Contact met het theater in Ulft; mijn telefoon is niet gevonden. Tussen de middag wandel ik door bos. Veel. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert broccolisoep en daarna rijst met een saus van paksoi en paprika. Ernaast salade van bosui, komkommer, kerstomaat en feta. Smakelijk. Afwas. Meer krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Motif Volume 2 (Steve Howe), Rejoice (Tony Allen & Hugh Masekela), het tweede (het album On The Shore) en derde plaatje uit de set Trees (Trees)



Zondag 5 mei: Theater Wirwar speelt Ik pas! in het DRU Industriepark Theater in Ulft
Half zes op. Ik loop een ronde hard langs kanaal en buiten het centrum. Koffie. Kwart over negen loop ik naar een afgesproken punt achter het station. Daar komen Peter-Jan en Aad met een rolstoelbus. We laden alle personen in en rijden naar het DRU Industriepark Theater in Ulft. We zijn er ruim op tijd; de technicus moet nog komen. We richten het podium in en bespreken de techniek. Er is een lunch. Dan komen de andere spelers. We controleren het geluid en lopen nog een paar laatste zaken door. Kwart voor drie gaat de zaal open. Een kwartier later speelt Wirwar de voorstelling Ik pas!. De zaal zit mooi vol. De technicus is jong, enthousiast en meewerkend. Hij heeft echter het geluid niet helemaal goed uitgetest; in het begin is de balans niet helemaal goed en sommige bezoekers schrikken van het geluid, hetgeen wat onrust in het publiek veroorzaakt. Maar na vijf minuten heeft hij het op orde. Alles verloopt bijzonder vloeiend en tijdens het nagesprek komen er zowaar nog wat vragen ook. Ik leid dat nagesprek en weet het publiek nog wat meer bevindingen te ontfutselen. We praten even na in de foyer. Dan ruimen we alle spullen bij elkaar. Niet alles. Waar is mijn telefoon? Erg lang blijven zoeken kan niet, dus dan gaan we maar op weg, in de hoop dat ik hem toch in de laptoptas heb gestopt (al weet ik dat het niet zo is). We zetten spelers thuis af en bergen alle attributen weer op in Gigant. Kwart voor acht thuis. Ik maak avondeten voor mijzelf: het restant van de schotel van vrijdag. Bijpraten met De Vrouw. Afwasje. Webstek. Slapen.
Muziek vandaag: the skies, they shift like chords (Roger Eno)



Zaterdag 4 mei:
Zes uur. Koffie. Allerlei. Begin van de ochtend loop ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan nogmaals het centrum in voor een andere super. Meer koffie met De Vrouw. Begin van de middag fietsen we naar Heidi en Auke. Daar is Annemarieke ook. Leuk, want die hebben we een jaar of wat niet meer gezien. Ze is een paar dagen in Nederland en we lunchen gezamenlijk en praten fijn bij. Goede middag. Rond half vier zijn we weer thuis. Lezen. Eind van de middag maak ik avondeten. Groenten uit de oven en ernaast een salade van bosui, radijs en komkommer. Voor De Vrouw bak ik Provencaalse lamsfilet. We eten – met uitzondering van de salade – alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Bloom (Bill Laurance & The Untold Orchestra), The Turning Year (Roger Eno), Hasheeda (The Treble Spankers), het derde en vierde plaatje uit de set Live At The Palladium London 2023 (Rick Wakeman), het eerste plaatje (het album The Garden Of Jane Delawney) (Trees)

• • •