bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

30-09-2021

Hoog tijd voor een kroegverhaal (25)

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2021 — bazbo @ 01:00

Het was stil in café De harde plasser. Of hoe heette dit café? Even nadenken. Het café heette Bij Anja en niet De harde plasser, al vond ik De harde plasser stiekem een leukere naam.
Niemand op het terras. Het was van dat grauwe septemberweer en het regende. Op zich geen zware regen, maar als je er even in liep of zat, dan werd je er doornat van. Iedereen die niet op het terras zat gaf ik dan ook groot gelijk. Zelf had ik ook geen enkele aandrang om buiten op het terras plaats te nemen, dus duwde ik de deur van het café open en ging naar binnen.

Ook daar was het stil. Maar dat had ik al geschreven. Lees vooral de eerste zin van dit verhaal terug. Ik was hier wel eens geweest. Om te schrijven dat het mijn stamcafé was, gaat te ver. Maar ik had er mooie dingen meegemaakt. Er waren tijden dat er liveoptredens waren van bandjes. Ik had er zelf ook een paar keer op het podium gestaan om voor te lezen uit eigen werk. Ook had ik er Anja’s verjaardag gevierd. Anja was de eigenaresse van het café, maar ze had het een tijd terug verkocht. Nu was het er in haar nadagen al stil en zo te zien was het er niet op vooruit gegaan.

Ik liep naar de bar. Achter de bar was niemand. Ik hoestte. Er kwam niemand tevoorschijn. Wat een zaak. Zou ik eens kijken of de lade van de kassa open ging? Nee, er was hier helemaal geen kassa. Volgens mij deed Anja iets met een plastic bak waar het contant geld in verdween en had de nieuwe uitbater dit systeem overgenomen. Waar zat die vogel? Ik sloeg met vlakke hand op de toog. Dat maakte lawaai. Het deed pijn ook. Ik deed het niet nog een keer. Er kwam nog altijd niemand. Zou ik een asbak tegen de grote spiegel achter de bar keilen? Of een stoel door de weinige ramen? Zou er dan wél iemand komen? Wacht, daar kwam nu iemand. Tenminste, ik hoorde een stem ergens achter een deur.

Een deur achter de bar zwaaide open en daar verscheen een jongedame. Anja was het niet, dat kon ik zo wel zien. Anja was een roomblanke dame van tegen de middelbare leeftijd, dit was zoals gezegd een jongedame en aan haar huidskleur te zien van Indonesische afkomst of zo. Weet ik veel.
‘Hallo!’ zei ze luid.
Ik keek om me heen. Er was nog altijd niemand. Waarom schreeuwde ze zo? ‘Goedemiddag,’ zei ik op volstrekt normaal volume.
‘Zeg het maar! Wat mag het zijn?’
Nu vond ik het te stil in het café, maar dit gegil was overdreven. Ik boog wat over de toog en zei zachtjes, bijna fluisterend: ‘Dit hoeft niemand te weten. Doet u mij een glaasje water, liefst uit de kraan.’
‘Uit de kraan?’ vroeg ze op gewone geluidssterkte.
‘Ja,’ zei ik.
‘Oké. Ik zal het opschrijven.’
‘Als je het zo beter kunt onthouden: prima.’
Ze keek me verward aan.
‘Je kijkt wat verward,’ zei ik. ‘Nu ken ik je niet zo goed; misschien kijk je altijd zo? Ik kom hier niet vaak meer. Hebben wij elkaar eerder ontmoet hier? Vergeef me als ik je naam vergeten ben. Hoe heet jij?’
‘Dinda.’
‘Dinda?’
‘Ja. Dinda.’
‘Excuus. Ik ben wat slechthorend. Dag, Dinda. Leuk je wat beter te leren kennen.’
Ze knikte met een glimlach. Ik vond haar wel een leuke jongedame. Ze had een mooie glimlach. Ik zag een gaaf gebit, kuiltjes in haar wangen, glinsterende blauwe ogen, pretrimpeltjes rond die ogen en een mooie bos met lange zwarte krullen die tot op haar schouders hing. Hoe oud zou ze zijn? ‘Hoe oud ben jij?’
Dinda draaide zich half om. Ze was onderweg naar de deur, vandaar. ‘Ik? Als je het per se weten wilt: ik ben zesentwintig.’
‘Per se was het niet nodig, maar nu ik het weet, vind ik het fijn om te weten.’
‘Jij bent een rare,’ zei ze. ‘Maar je bent die schrijver, toch?’
‘Welke schrijver bedoel je met die schrijver?’
‘Die ene.’
‘O, die. Nee, die ben ik niet. Ik ben die andere.’
Ze lachte haar gave tanden weer bloot en ging verder naar de deur. Niet heel sierlijk deed ze die open, verliet de gelagkamer en sloot diezelfde deur met een klap achter haar.
Ik was weer alleen.

Het was niet moeilijk om een lege tafel te vinden. Alle tafels waren leeg. Ik nam plaats op een stoel aan een tafel die door het raam uitkeek op het terras in de regen. Als je de andere kant op keek, zag je een groot deel van het café. Niet alles, want achterin was aan de linkerkant de toegang tot het zaaltje. Daar bevond zich ook het betreffende podium waarop ik leuke bandjes had gezien en zelf meerdere malen mijn verhalen had voorgelezen.

Ik ging zo eens door mijn geheugen en bladerde door de muziek die ik hier had mogen horen. Ralph de Jongh, Fillmore East, Ian Parker, dat waren zo wat namen die me gelijk te binnen schoten. Talloze andere muziekmakers, veelal plaatselijke prutsers. O ja, natuurlijk The FoolZ ook, die waren hier een tijdje kind aan huis en naast hun tientallen optredens, al dan niet akoestisch, had ik ook een paar keer meegeholpen hun podium én zaal te versieren voor hun speciale Halloweenconcerten. Leuk, hoor.
Hoe veel keer had ik hier zelf op het podium gestaan? Twee boekpresentaties, drie keer voorlezen met de columnisten van FOK!, een keer met De Drie Wijzen, twee keer Sambal, vijf grote voorleesvoorstellingen met het trio Bas, Willem en ik. Bijna raakte ik de tel kwijt.
In het zaaltje had De Vrouw haar vijftigste verjaardag gevierd. Ze was toen net hersteld van de borstkanker. De Sara op het podium droeg een afgedankte bril en de pruik die toen net een half jaar overbodig was.
Er was een tijd dat ik hier iedere zondagmiddag zat, luisterend naar de lokale muzikanten die er optraden, fiks bier uitdelend en een boel mensen ontmoetend.
Mooie herinneringen.

Het café was nog altijd leeg. En donker. Het was nog overdag, rond een uur of vier. Nu was het buiten niet echt zonnig (het regende, weet je nog), maar ook als het wel zonnig zou zijn, zou er weinig daglicht naar binnen vallen. Als het een beetje weer was, zou ik in de binnentuin achter het café zijn gaan zitten. Je waande je er in Zuid-Frankrijk, zo mooi en rustiek was het er, met het vele groen, de zitjes her en der, de druivenstruik die over de pergola heen groeide, de ruwe muur en gewoon de hele atmosfeer. Ik kan dat niet uitleggen en moet dat ook helemaal niet doen. Ik doe het dan ook niet. Bovendien is het er alleen maar mooi en rustiek als de zon schijnt en dat was zoals gezegd niet het geval.

Een diepe zucht ontsnapte me. Het was de vlaag van melancholie die het hem deed. De wereld verandert. Alles verandert. Daar doe ik niets aan. Die vlaag van melancholie had er alles mee van doen dat ik zelf niet mee was veranderd. Ik kan niet maken dat alles hetzelfde blijft. Soms zou ik dat willen, vaak ook niet. Wat ik wél kan veranderen, dat is hoe ik erover denk. Dat leek me een goede eerste stap.
Mijn volgende gedachte was: Waar blijft dat water? Zit er geen kraan in de toog hier? Moet die Linda of Dinda of Pinda naar de binnenplaats om het daar uit de bodem te pompen of zo?

Ik gaf een zachte klap op het tafelblad, stond op en ging naar huis. Daar zette ik de computer aan en opende ik het tekstverwerkingsprogramma. Ik wilde beginnen met schrijven, maar er kwam niets. Ja, het enige wat ik kon bedenken was een titel.


Apeldoorn, september 2021

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •
 

24-09-2021

B-log: 25 september t/m 1 oktober 2021

Filed under: B-log 2021 — bazbo @ 19:10



Vrijdag 1 oktober:
Pas om kwart voor zeven wakker en op. Mijn ronde hardlopen gaat redelijk. Het is druk op straat; ik ben te laat. Koffie met De Vrouw. Die gaat even een boodschap doen. Ik doe allerlei. Als ze terug is, lunchen we. Afwasje. Ik wandel een rondje om het centrum. Krant. Lezen. Sinds gisterenavond bezig in Ten zuiden van de grens (Haruki Murakami) en die kan ik lastig wegleggen. Ik maak wel avondeten. Eerst een salade van spitskool, mandarijn, moerbei en vijg. Dan een chili van vegagehakt, ui, prei, paprika, tomaat en rode boon. We eten alles op. Afwas. Lezen. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Kytecrash (Colin Benders & Eric Vloeimans), The Kyteman Orchestra (The Kyteman Orchestra), The Man From Utopia (Frank Zappa), The Jam Sessions (The Kyteman Orchestra), het plaatje dat mee kwam met de PROG, Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet)



Donderdag 30 september:
Redelijk geslapen. Toch om zes uur op. Nog geen uur later ben ik aan het werk. Er is weer genoeg. Ik doe het. Koffie met De Vrouw. Die gaat naar het werk. Koffie tussendoor. En lunch. Niet naar buiten, want bezig. Eind van de middag belt de waarnemend manager. Ze heeft ruimte gevonden in de formatie om zowel mijn naaste collega als mijzelf naar de nieuwe afdeling te laten gaan. Voorlopig blijven we beiden de productmanagers ondersteunen tot er voor hen een oplossing is gevonden. Nog geen zeer harde garantie, want het plan moet nog naar de bestuurder, medezeggenschapsorganen en het managementoverleg. Maar ik ben wel blij dat ze echt haar best heeft gedaan om aan onze wens tegemoet te komen. De Vrouw is terug om vier uur. Een half uur later vind ik het welletjes met dat werk. Krant. Ik maak avondeten. Een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat, blauwe bes en vijg. Dan bak ik ui, bosui, bataat, een restje aubergine en spitskool. Op het laatst roer ik er forel doorheen. We eten alles op. Afwas. Afval ook. Krant verder. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Let Love Rule (Lenny Kravitz), Mama Said (Lenny Kravitz), Are You Gonna Go My Way (Lenny Kravitz), 6×4 (Kruup), Surrender Of Silence (Steve Hackett), Demons And Wizards (Uriah Heep), Juno To Jupiter (Vangelis)



Woensdag 29 september:
Niet goed geslapen. Ik sta erg vermoeid op om kwart over zes. De ronde hardlopen gaat niet heel soepel. Ik plan mijn dag. Eerst thuis een tijdje rustig aan. Half tien ga ik naar de open les van Theater Wirwar. Vanaf heden ben ik min of meer vaste vrijwilliger op de woensdagmorgen. In de open les zijn geen bezoekers en dat geeft de groep mooi de gelegenheid om verder te werken aan hun nieuwe voorstelling. Oefeningen, improvisaties, scènes uitproberen en ideeën uitwisselen. Leuke club. Half een ben ik weer thuis. Lunch met De Vrouw. Afwasje. De Vrouw gaat naar het werk. Ik wandel naar de super. Allerlei. Eind van de middag maak ik avondeten voor mijzelf (champignons, bosui, paprika, spaghetti, knoflookkruidenroomsaus). Ik zie nog een muziekdvd, beheer de webstek en lees.
Muziek vandaag: Reviews (Klaus König with David Moss, The Bobs & Klaus König Orchestra), In Desequilibrium (Isildurs Bane & Peter Hammill), Kobzar (Haydamaky), Lavalek (Groupa)



Dinsdag 28 september:
Vroeg op de werkplek, weer. Veel werk. Leuk, maar hoofd vol. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Ook in de middag veel. Kwart voor zes thuis. Bericht dat mijn oom Gerard (96 jaar) is overleden. De Vrouw serveert bamisoep. De Zoon is er om zes uur om te helpen met opeten. Afwas. Krant. Lezen, webstek, lezen. Hoofd vol. Zeer vermoeid.
Muziek vandaag: Juno To Jupiter (Vangelis)



Maandag 27 september:
Vroeg op de werkplek. Daar stroomt het werk binnen. Ik weet al veel weg te werken, maar er komt nog meer. Over ontwikkelingen nog niets bekend; dat zal nog wel een tijd duren. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag een lange werksessie, waar nóg meer werk uit voortkomt. Op zich heel mooi, maar de komende weken zit de werkagenda al aardig vol, dus het wordt puzzelen hoe ik dat erin pas. Kwart voor zes thuis. Even kort bijpraten. Dan ga ik avondeten maken. Eerst bak ik shiitake (voor morgen) en zet ik een gisteren gemaakte ovenschaal met groentetorens (aubergine, courgette en tomaat) in de oven. Vervolgens bak ik champignons, doe daar gehakte snijbiet (hahaha) bij en roer er kruidenknoflookkaas doorheen. Voor De Vrouw bak ik nog een steak d’Avignon. Er is een klein restant van de salade van gisteren. We eten alles op. Natafelen. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: In Disequilibrium (Isildurs Bane & Peter Hammill), Juno to Jupiter (Vangelis)



Zondag 26 september:
Voor zeven uur wakker en even op. Koffie en allerlei. Dan nog terug naar bed. Koffie met De Vrouw. Huishoudelijks. Meer koffie met De Vrouw in de zon op de galerij, want vandaag is het een mooie zonnige en redelijk warme dag. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Stofzuigen. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Vervolgens bereid ik vast het avondeten voor. Ik maak opnieuw een salade van spitskool, mandarijn, rozijn, blauwe bes en vijg. Ook prepareer ik de groentetorens van aubergine, courgette en tomaat. Dan is het tijd voor de wekelijkse zondagluistersessie met de Duitsche vrienden. Raw Material. Ik verwarm de oven voor, schuif een schaal met groentetorens er in en bak een steak d’Avignon voor De Vrouw. We laten alles goed smaken en ik was af. Afval. Lezen op het balkon. Half acht is het te donker. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Leviathan (Robert Fripp & The Grid), Earmined (Kong), Freakçontrol (Kong), 90125 (Yes)



Zaterdag 25 september:
Om zes uur ben ik wakker en sta ik op. Drie kwartier later loop ik een ronde hard. Het is zacht, lopen gaat aanvankelijk goed, maar er staat veel (tegen)wind. Verder geen klachten. Ik loop het gebruikelijke zaterdagmorgenrondje langs de markt, slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan kort naar de Syrische winkel voor brood. Meer koffie met De Vrouw. Tussendoor huishoudelijks. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Ik loop een rondje om het centrum. Krant op het balkon. Alvast wat voorbereidingen voor eten: ik maak een salade van spitskool, mandarijn, rozijn, blauwe bes en vijg. Eind van de middag bel ik met Ank. We kijken terug op het congres van een week geleden en ik overleg dat de vrijwilligers het open atelier van de schildersgroep van Kunst-Zinnig-Brein graag weer willen starten op 16 oktober. Dat gaan we doen. De betrokken kunstenaars ontvangen snel een mail met een uitnodiging en dan gaat het allemaal weer gebeuren. In de keuken beleg ik twee pizzabodems met tomatensaus, rode ui, paprika, courgette, champignon, (voor De Vrouw kip en pepersalami,) en kazen. Die gaan tien minuten de oven in. We eten alles op. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Ship Arriving Too Late To Save A Drowning Witch (Frank Zappa), Phlegm (Kong), In Amazonia (Isildurs Bane & Peter Hammill), Rosetta (Vangelis)

• • •
 

18-09-2021

B-log: 18 t/m 24 september 2021

Filed under: B-log 2021 — bazbo @ 07:18



Vrijdag 24 september:
Pas om zeven uur wakker en op. Koffie. Ik doe wat werkzaamheden voor Kunst-Zinnig-Brein en Theater Wirwar. Koffie met De Vrouw. Halverwege de ochtend is het klaar met werk en wandel ik langs het kanaal naar een super. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. En lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje naar buiten en haal het groentepakket op. Thuis rust ik uit. Het was een drukke week, er is veel gebeurd en mijn hoofd zit er vol van. Eind van de middag warm ik het restant van de schotel van gisteren op. Klein afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Amazônia (Jean-Michel Jarre), Bottled Out Of Eden (Knifeworld), het concert op de bluray die mee kwam met Genesis Revisted Band & Orchestra: Live at the Royal Festival Hall (Steve Hackett), de documentaire van de bluray die mee kwam met Fugazi (Deluxe Edition box) (Marillion), Gleb Kolyadin (Gleb Kolyadin)



Donderdag 23 september:
Niet zo koud als dinsdag, vanmorgen. Ik loop mijn ronde hard en die gaat nog redelijk ook. Zeven uur ben ik weer aan het werk. In de vroege ochtend doe ik al heel veel. De manager die besluit over waar ik terecht ga komen, belt en vraagt me of ik allerlei overleggen met collega’s uit de nieuwe afdeling wil organiseren. Mijn naaste collega heeft haar gesproken en dringend gevraagd of onze gezamenlijke uren mee kunnen naar de nieuwe afdeling. Turbulent, turbulent. Toch is er nog geen enkele zekerheid en ik houd nog wel rekening met dat het anders gaat worden dan waar mijn voorkeur naar uitgaat. Halverwege de ochtend wandel ik naar de super en biomarkt. Koffie met De Vrouw. Later ook lunch. De Vrouw moet vanmiddag plots een paar uur werken. Ik verricht een boel werkzaamheden en even na half vijf is het allemaal klaar voor vandaag. Krant. Dan maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer en blauwe bes. Dan bak ik kastanjechampignons, bosui, venkel en groenterijst. Daar roer ik zwarte bonen doorheen. De Vrouw is er om half zeven. We eten alles op. Afwas en afval. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Singles Collection (The Kinks), Silk Road (Kitaro), Dream (Kitaro), The Unravelling (Knifeworld), Look At Yourself (Uriah Heep), Side Eye NYC (v1.iv) (Pat Metheny)



Woensdag 22 september:
Zowaar, ik ben zeer vroeg op de werkplek en dat op woensdag. In de ochtend heb ik allerlei regeldingen; vanaf half twaalf ben ik bezig met een teammiddag. Met de nieuwe afdeling (waarvan het nog niet eens zeker is dat ik er deel van ga uitmaken) spreken we over wat ons te doen staat, wat we bijdragen, wat we willen gaan doen en wat hoge prioriteit heeft. Mooie club mensen bij elkaar en ik zie veel mogelijkheden voor mijzelf om te verdiepen en nieuwe dingen om te ontdekken. Aan het eind van de middag zegt de manager iets van ‘dat het wel goed komt met die twintig uren’. Dat klinkt hoopvol, maar ik houd nog wel een slag om de arm. Dit heeft mijn voorkeur, maar ik houd er rekening mee dat het toch anders wordt en wapen me tegen tegenslag. Ook de andere optie (werken voor de productmanagers) geeft me kansen. Pas om half zeven thuis. De Vrouw heeft een ovenschotel gemaakt van champignons, groenten en ei, met een salade vol paprika, geroosterde kikkererwten en bladsla ernaast. We praten fiks bij. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Arthur Or The Decline And Fall Of The British Empire (The Kinks), Under A Spell (Richard Barbieri)



Dinsdag 21 september:
Mijn ronde hardlopen gaat echt zeer goed. Het is ook erg koud buiten, dus loop ik flink door. Zeven uur ben ik aan het werk. Voordat het eerste overleg begint om negen uur, heb ik al zeer veel gedaan. Mijn naaste collega en ik delen ons verhaal van gisteren en we krijgen veel bijval over ons gevoel van overvallen zijn door de situatie. Even los van wat mijn collega gaat kiezen: ik heb twee opties die me beide perspectief bieden, dus ik ben er redelijk rustig onder. De rest van de morgen breng ik door in overleg. Begin van de middag lunch met De Vrouw. Afwasje. Erna wandel ik een rondje buiten het centrum. En weer verder. De middag eindigt met nog een overleg waar een mooie schrijfklus uit voortkomt. Dan is het klaar. Krant. De Zoon is er dit keer om half zes en De Vrouw serveert een schotel van kastanjechampignon, ui, palmkool en kikkererwt, met een fikse salade ernaast. De Zoon is op tijd weer weg, want hij heeft een afspraak. Afwas. Ik bel Onze Vader. Het gaat goed met hem, geen zorgen en spektakel. Hij redt het nog altijd prima en dat is fijn. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Murder Of The Universe (King Gizzard & The Lizard Wizard), Sketches Of Brunswick East (King Gizzard & The Lizard Wizard with Mild High Club), The Kinks Are The Green Village Preservation Society (The Kinks), Look At Yourself (Uriah Heep), Yesshows (Yes)



Maandag 20 september:
Redelijk slapen. Vroeg op weer. De Vrouw ook. Beiden naar de werkplek. Ik heb daar van alles aan werkzaamheden liggen en die doe ik. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. In de middag spreek ik de manager die het plan voor de toekomst moet maken. Woensdag op de heidag komt het dilemma aan de orde: of mijn collega of ik moet niet aansluiten bij het kwaliteitsteam (inclusief het door mij begeerde expertiseteam rondom grensoverschrijdend gedrag) maar de productmanagers gaan ondersteunen. Dat ik dat met mijn uren ga doen (ik doe dat nu grotendeels al) ‘is wel het meest voor de hand liggend’, ook al heeft het niet mijn voorkeur. Ik wil niet dat we woensdag met een heel team gaan besluiten wat ik ga doen, dus ik zeg dat ze me nogal overvalt en ik me onder druk gezet voel. Of ik en mijn collega nog eens goed willen nadenken. Dat gaan we doen. Ik zit in mijn hoofd al een knop om te zetten (ik ga die productmanagers ondersteunen en niet langer het expertiseteam rondom grensoverschrijdend gedrag), heb er zelfs al vrede mee, als de collega erachter komt dat er voor haar óók een andere optie is. Gaat zij dáár op in, dan is voor mij de weg vrij naar het kwaliteitsteam. Die druk wil ik haar niet opleggen; zij moet echt kiezen wat ze zelf graag wil. We komen erop terug. Of zoiets. Snapt u het allemaal nog? Zelf duizelt het me allemaal voor de ogen en fraai is het geheel niet. Nou ja. Half zes thuis. Bijpraten. Dan maak ik avondeten. Ik warm de schotel van gisteren, aangevuld met de gekookte kikkererwtenpasta, op en bak lamsfilet voor De Vrouw. Een restant van de salade van gisteren is er ook nog. We eten alles op. Afwas. Krant binnen, want het is al te donker op het balkon. Bovendien is het aan de frisse kant. Webstek. Lezen en luisteren. Proberen te slapen.
Muziek vandaag: Kainuu (Sanna Kurki-Suonio & Riita Huttunen), Flying Microtonal Banana (Explorations Into Microtonal Tuning Volume 1) (King Gizzard & The Lizard Wizard), Surrender Of Silence (Steve Hackett)



Zondag 19 september: 31 jaar getrouwd
Weer voor half zeven wakker. Het is nog donker, maar als ik buiten een ronde ga hardlopen, dan is het bijna licht. Dat lopen gaat moeizaam, maar het lukt. Thuis nog terug in bed. Koffie met De Vrouw. We blijken allebei hetzelfde cadeautje voor elkaar gekocht te hebben. Huishoudelijks en allerlei. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en stofzuigje. Ik wandel een rondje door de zon, langs het kanaal en om het centrum. Om vier uur luisteren we gezamenlijk naar de muziekkeuze van iemand uit het Duitsche groepje. Ik maak avondeten. Ik heb al bieten gekookt en kook ook kikkererwtenpasta. Eerst maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, tomaat en botersla. Dan bak ik oesterzwammen, bosui en ui. Ik roer er de gekookte bieten, witte bonen en een restant knoflookkruidenkaas doorheen. De gekookte pasta gaat te veel worden, dus die houd ik achter. Voor De Vrouw bak ik lamsfilet. We eten er goed van en toe is er watermeloen en bonbons. Afwas. Lezen op het balkon tot het te donker is en dat is vroeg. Webstek. Lezen. Veel spanning in nek en spier in mijn rug. Pijn ook.
Muziek vandaag: Paper Mâché Dream Balloon (King Gizzard & The Lizard Wizard), Yesshows (Yes), Monagon Infinity (King Gizzard & The Lizard Wizard), Side Eye NYC (v1.iv) (Pat Metheny)



Zaterdag 18 september:
Toch om zes uur wakker. Dan maar op. Half negen wandel ik naar de slager en super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik ga nog op broodjacht bij een Syrische winkel in het centrum. De Vrouw heeft een externe lunchafspraak. Meer koffie. De Zoon is er rond half een voor lunch. Hij heeft van alles te vertellen en het is aangenaam. Afwas. Het is buiten zonnig, dus ik wandel een rondje langs het kanaal. Als ik terug kom, is De Vrouw ook weer thuis. Krant op het balkon. Na zessen lopen we naar een (nieuw) restaurant in het centrum. Daar vieren we dat we morgen eenendertig jaar gehuwd zijn. Half tien zijn we thuis. Was vouwen, webstek, lezen en slapen.
Muziek vandaag: Maggot Brain (Funkadelic), Surrender Of Silence (Steve Hackett), Homebrew 7 (Steve Howe), I’m In Your Mind Fuzz (King Gizzard & The Lizard Wizard)

• • •
 

16-09-2021

Vrijheid

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2021 — bazbo @ 01:00

Er zat een man naast me in de bus. Nou, naast me klopt niet helemaal. Er zat een gangpad tussen. Hij had zijn mondmasker onder zijn kin hangen en las in een krant én op zijn telefoon door elkaar of tegelijkertijd. En dat was niet het enige dat hij deed. Een ware multitasker, deze meneer. Hij zat ook nog eens luid te hoesten en te snotteren. Heel fijn.

Ik was sinds een tijdje weer af en toe in kantoor en dus reisde ik met de bus naar mijn werkplek. Ja, ik ga twee dagen in de week naar kantoor (de andere dagen werk ik thuis) en ja, ik woon dik vijfentwintig kilometer van mijn werkplek vandaan en ja, ik heb geen auto dus ja, ik ben gedwongen om met het openbaar vervoer te gaan. Gelukkig zei de stem in de bus niet langer ‘Reis alleen als het echt nodig is’, maar nog wel ‘In het openbaar vervoer is een mondkapje verplicht voor reizigers van dertien jaar en ouder’ en ‘Vermijd drukke tijden’. Nu was het ’s morgens om half zeven doorgaans niet zo heel erg druk in de bus, dus waren de meeste banken nog vrij. Toen ik een mooie plek had gevonden, waren we bij de volgende halte en stapte deze meneer in. Hij kwam naast mij zitten. Althans, op de bank naast mij en zat het gangpad nog tussen ons in. Al snel had hij zijn krant en telefoon op zijn schoot, trok hij zijn mondmasker onder zijn kin en begon hij luid te hoesten en te snotteren. Heel fijn.

‘Ah, meneer,’ begon ik, ‘zou u uw mondmasker over uw neus en mond willen doen?’
‘Waarom?’ zei hij luid. ‘Het is een vrij land.’
‘Dat klopt,’ zei ik. ‘Daarom nam ik de vrijheid om u de vraag te stellen.’
‘Dictatuur!’ Hij werd rood en zijn slapen trilden. ‘Ik ben niet zoals de schapen! Ik denk zelf na en ga mijn vrijheid niet verkwanselen.’
Ik vroeg me af wat ik gezegd had waaruit de meneer kon opmaken dat ik niet zelf nadenk. ‘Meneer,’ zei ik, ‘ik vroeg u of u uw mondmasker over uw neus en mond wilde doen, zoals de voorschriften in deze bus …’
‘Precies!’ onderbrak hij me. Hij hoestte en ik zag spetters mijn kant op komen.
Nog verder naar achteren deinzen kon ik niet. Ik zat al strak tegen het raam. Gelukkig bereikte het sputum mij net niet. Waarom had hij eigenlijk een mondmasker onder zijn kin als hij toch niet van plan was om hem correct te dragen? Dan kon hij hem net zo goed thuis laten.
‘Ik laat mij niet meeslepen in de dictatuur!’ ging de meneer kuchend verder. Hij kwam duidelijk lucht te kort. ‘Na de tweede wereldoorlog zeiden we: dit nooit meer, maar we laten het gewoon weer gebeuren. Ze nemen onze grondrechten en vrijheid af.’

Naakt, rennen, poepen, schreeuwen, in een weiland
Dat is vrijheid
Naakt, rennen, vellen schijten, schreeuwen, in het weiland
Dat is vrijheid
(Bob Fosko)

‘Dat laat ik niet toe!’ De ruiten besloegen. ‘Niemand vertelt mij wat ik moet doen. Wacht maar tot je je moet verantwoorden voor het Tribunaal dat …’ Hij begon te rochelen en leek heel langzaam te stikken.

Ik lachte hardop, stond op, pakte mijn tas en ging een heel eind achter de meneer weer zitten op een lege bank. Daar was nog genoeg plaats.
Een heel eind voor mij in de bus zakte iemand opzij en hing piepend, hijgend en naar adem happend half over het gangpad. Niemand besteedde er aandacht aan. Ik had ondertussen mijn boek tevoorschijn gehaald, sloeg het open daar waar ik was gebleven en was blij dat ik al geruime tijd volledig gevaccineerd was.


Apeldoorn, september 2021

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •
 

11-09-2021

B-log: 11 t/m 17 september 2021

Filed under: B-log 2021 — bazbo @ 07:11



Vrijdag 17 september:
Geen betaald werk vandaag, toch zeer vroeg op. Eerst maar eens een ronde hardlopen, die nog soepel gaat ook. Kwart voor acht pikken Ko en Sophia me op bij de parkeerplaats. We rijden naar het congrescentrum in Ede. Daar treffen we Ank en Bob. Wat later op de ochtend is Joep er ook. Vandaag zijn we met Kunst-Zinnig-Brein op het Nursing Congres. Het congres is wat kleiner en er zijn veel minder bezoekers. We krijgen niet onze vertrouwde plek, maar een andere, ook zeer oké. We zijn in de congreszaal aanwezig bij de opening en lezingen van Erwin Kompanje en Dick Swaab. Dan is er pauze. Niet heel veel aanloop, maar toch wat. De tweede ronde lezingen slaan we over en we praten bij. Ook is er lunch. Ik pik een stukje van de volgende lezing mee; daarna weer even niets en na een theepauze staan Sophia en Ank op het podium om iets over Kunst-Zinnig-Brein en hun ervaringen te vertellen. Dan verlaten we de zaal en ruimen we op. Om vijf uur zetten Sophia en Ko me weer voor de deur af. Bijpraten met De Vrouw. Ik maak avondeten. Er is een restant salade van gisteren; daar doe ik een restant groentepasta van maandag bij in. Vervolgens bak ik kastanjechampignons, ui, paprika en courgette. Ik roer daar chilipoeder, tomatenpuree, bruine bonen en Mexicaanse lupine doorheen. Even pruttelen en aan tafel. Toe is er watermeloen. Natafelen. Afwasje. Krant op het balkon. Dan is het alweer donker. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: de drie cd’s uit Shut Up And Play Yer Guitar (Frank Zappa)



Donderdag 16 september:
Kwart voor zeven ben ik op de werkplek aan het werk. Er is allerlei te doen en dat geeft energie en een tevreden idee. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. Half zes thuis. Krant op het balkon. De Vrouw serveert een schotel van allerlei: ui, bonen, aardappel, tomaat en het restant van maandag, met daarnaast een salade ook van allerlei. Afwas en afval. Lezen op het balkon tot het te donker is en dat is vroeg. Webstek. Verder lezen.
Muziek vandaag: het tweede en derde plaatje uit de set Fugazi (Deluxe Edition) (Marillion)



Woensdag 15 september:
Tegen zeven uur loop ik een ronde hard. Die gaat redelijk soepel. Koffie met De Vrouw op het balkon. Even voor half negen is het droog en fiets ik naar Teuge. Daar ontmoet ik de kunstcommissie van Kunst-Zinnig-Brein. We zien elkaar voor het eerst sinds een jaar. Ank is er ook! We bespreken de mogelijkheid dat de schildergroep binnenkort gaat starten, op een andere dag dan gebruikelijk. We gaan het uittesten zo gauw het kan. Nog even napraten en dan rijd ik weer terug, via de super. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Dan lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje langs het kanaal en om het centrum. Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst kook ik venkel en spaghetti. Ondertussen maak ik een salade van bosui, mais, koolrabi, komkommer en tomaat, plus een fruitsalade van watermeloen en druif. Dan bak ik kastanjechampignons, bosui en paprika en roer daar de pasta en venkel en ten slotte kruidenroomkaas doorheen. Dit eten we allemaal op. Afwas. Lezen op het balkon tot het te donker is. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Leviathan (Robert Fripp & The Grid), Classic Yes (Yes), het eerste plaatje uit de set Fugazi (Deluxe Edition) (Marillion)



Dinsdag 14 september:
Op tijd op de werkplek. Vol met gevoelens van opgejaagdheid, lusteloosheid tegelijk, schouder- en nekklachten en een algehele stemming van blêk. Allerlei ruis en onrust en geruchten en gedoe op die werkplek. Gelukkig spreek ik vanmorgen mijn coach en die stelt de prima lastige vragen, waardoor ik weer energie krijg en opgewekt aan de slag wil en kan. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. In de middag krijg ik veel uit mijn vingers en zo kan het gebeuren dat ik met hernieuwde vreugde weer naar huis ga. Donderdag verder. Half zes ben ik thuis. Krant op het balkon. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een mooie bowl van rijst met sperziebonen, komkommer, tomaat, wortel, peper en geroosterde kikkererwten. Zeer smakelijk. Afwas. Lezen op het balkon tot het te donker is en dat is vroeg vandaag. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Surrender Of Silence (Steve Hackett), Side-Eye NYC (Pat Metheny)



Maandag 13 september:
Echt pikkedonker als ik mijn ronde ga hardlopen. Die ronde gaat overigens redelijk soepel. Zeven uur ben ik aan het werk. Er ligt van alles vandaag. Overleggen, teksten redigeren, schrijven, enzovoorts. Vanmorgen ben ik er korte tijd tussenuit voor een overleg van de werkgroep Wirwar in Gigant. Koffie met De Vrouw op het balkon. Later lunch. Afwasje ook. En verder. Vijf uur is het klaar. Ik maak avondeten. Ik kook maiskolven. Ondertussen maak ik salade van bosui, komkommer, tomaat en rozijnen. Ook kook ik peulvruchtenpasta. Dan bak ik shi-take, ui, courgette, paprika en mais. Daar roer ik de peulvruchtenpasta doorheen en Italiaanse kruiden. Ten slotte bak ik voor De Vrouw tartaartjes. We eten alles zo’n beetje op. Er is nog een restant fruitsalade (watermeloen en aardbei) van zaterdag en dat is het nagerecht. Afwas en afval. Krant op het balkon. Lezen op het balkon, tot het te donker is. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Common Ground (Big Big Train), In A Silent Way (Miles Davis), Live At Royal Carré (DeWolff), Departure Tapes (Giancarlo Erra), Scenes From The Flood (Bryan Beller), Crossover (David Cross & Peter Banks)



Zondag 12 september:
Pas om zeven uur wakker. Even op met koffie. Terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. Krant verder op het balkon. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Ik loop naar de super in het centrum, maar die is nog gesloten. Nou ja. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. De Zoon en ik lopen naar de kledingcontainer even verderop om de laatste grote zak oude kleding kwijt te raken; aansluitend bezoek ik dan daadwerkelijk die super in het centrum. Thuis hang ik de was op en stofzuig ik. De Vrouw gaat naar het werk. Lezen. Om vier uur vindt de luistersessie plaats met de Duitsche vriendengroep en mijn keuze (Pig Views) valt leuk in de smaak. Dan maak ik het restant pompoensoep van gisteren warm en eet dat op. Afwasje. Lezen op het balkon tot het te donker is. Webstek. Verder lezen.
Muziek vandaag: de drie plaatjes uit The Many Faces Of King Crimson (allerlei), Auri II – Those We Do Not Speak Of (Auri), Pig Views (Regal Worm), From Senegal To Setesdal (Kirsten Bråten Berg with Solo Cissokho, Kouame Sereba & Bjørgulv Straume)



Zaterdag 11 september:
De ronde hardlopen gaat nog redelijk soepel ook. Als ik thuis kom, is het licht. Ik loop een (on)gebruikelijk rondje langs markt, slager en super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Dan wandel ik nog naar een Turkse winkel voor brood. Meer koffie op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Na mijn afwasje fietsen we met z’n tweeën naar zijn huis. Ik help hem wat om zijn klerenkast te ordenen en er gaat veel kleding naar de oude-kleding-container. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik bak ui en pompoenblokjes, giet daar bouillon over en laat dat een half uurtje pruttelen. Dan pureer ik de soep, voeg courgette en rode bonen toe en warm dat op. Ondertussen heb ik een fruitsalade gemaakt van watermeloen en aardbei. Ten slotte bak ik blokjes kippendijfilet voor De Vrouw. We eten goed van de soep, daarna van de fruitsalade en ten slotte is er een bonbon die we van de buurvrouw kregen. Natafelen en bijpraten. Afwas. Krant op het balkon tot het te donker is. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Schizoid Dimension – A Tribute To King Crimson (allerlei), Drama (Yes), het plaatje dat met de PROG mee kwam

• • •
 

03-09-2021

B-log: 4 t/m 10 september 2021

Filed under: B-log 2021 — bazbo @ 20:34



Vrijdag 10 september:
Ik word voor zes uur wakker en sta op. Kwart voor zeven ben ik weer aan het werk. Er ligt niet heel veel en in alle rust kan ik van alles doen. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Niet meer zo warm als gisteren, maar toch nog heel aangenaam. Eind van de ochtend meer koffie met De Vrouw op de galerij, nu niet meer in de zon. Later lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje buiten en haal het groentepakket op. De Vrouw is naar het werk. Ik ga ook nog verder en sluit om half vier af. Een half uur later zit ik op een terras en ontmoet ik Aad, Willem en Reinier. We bespreken onze plannen verder. De ideeën worden steeds concreter en mooier. Later meer. Half zeven ben ik thuis. Ik bak kastanjechampignons, bosui en paprika en roer daar gekookte spaghetti en groene pesto doorheen. Ten slotte bestrooi ik het met geroosterde pompoen- en pijnboompitten en schapenkaas. Er is ook nog een restant salade van gisteren. Afwasje. Krant op het balkon. Webstek. Ik leg alle afspraken van vanmiddag vast en stuur die aan de heren. Beetje lezen en beetje slapen.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van Scoop 3 (Pete Townshend), The Elements – 2021 Tour Box (King Crimson), Live Performances – September 1969 (King Crimson), Amsterdam 1973 (King Crimson), In Concert – Tokyo 1995 (King Crimson), Shut Up And Play Your Guitar (Frank Zappa), In A Silent Way (Miles Davis), Live At Royal Theatre Carre (DeWolff & Metropole Orkest)



Donderdag 9 september:
Het is nog helemaal donker als ik een ronde ga hardlopen. Die ronde hardlopen gaat snel en redelijk soepel. Iets na zeven uur ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw in de zon op de galerij. Ik wandel naar de biomarkt voor groente en fruit. En verder werken. Eind van de ochtend meer koffie met De Vrouw, nu in de schaduw op het balkon, want het is vandaag weer zeer warm. Lunch. Afwas. Ik wandel een rondje buiten het centrum in de felle zon. En nog verder werken. Geen haast, geen grote druk, in alle kalmte lukt het. Half vijf is het klaar. Krant op het balkon. Dan maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, bleekselderij, radijs, komkommer en tomaat. (De aardbeien vergeet ik.) Ondertussen heeft een grote pompoen in heet water liggen weken. Van die pompoen snijd ik een kwart in kleine blokjes. Ik bak kastanjechampignons, doe daar bosui en pompoenblokjes bij en ook risottorijst. Vervolgens bouillon en een half uurtje pruttelen. Afmaken met parmesan, peper en zout. Ik zet het op tafel en we eten alles op. Afwas en afval. Lezen op het balkon tot het te donker is. Webstek. Verder lezen.
Muziek vandaag: The Elements – Tour Box 2019 (King Crimson), The Elements – Tour Box 2020 (King Crimson), Gront (Väsen), het eerste plaatje van Scoop 3 (Pete Townshend)



Woensdag 8 september:
Op om half zeven. Koffie. Allerlei. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik loop door de zon – het is inmiddels al bijzonder warm – naar de super. Boodschappen opruimen, koffie en dan naar Gigant voor de eerste repetitie van Theater Wirwar van dit seizoen. Ik ga vaker helpen (al kan ik de eerstkomende twee woensdagen niet) en de groep is gedreven, vriendelijk, open en constructief. Op de terugweg wandel ik via een super in het centrum. Lunch met De Vrouw op de galerij in de hete zon. Afwasje en verder huishoudelijks. Lezen op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten: eerst vul ik het restje salade van gisteren aan met komkommer, radijs en kerstomaat. Dan kook ik aardappelen en voeg daar halverwege bieten aan toe. Ik rooster pijnboom- en pompoenpitten en mix die met walnoten. Ik bak een kipfilet in tandoorikruiden voor De Vrouw. Ten slotte zet ik geraspte schapenkaas op tafel en we eten alles op. Afwas. Lezen op het balkon tot het te donker is. Webstek en lezen.
Muziek vandaag: The Elements – 2018 Tour Box (King Crimson), Tormato (Yes), Auri II: Those We Don’t Speak Of (Auri)



Dinsdag 7 september:
Nog redelijk geslapen ook. Ik ben nog voor kwart voor acht op de werkplek. Vanmorgen is het vol met overleggen en geregel. Tussen de middag wandel ik door zon, bos en veld. In de middag staan er ook overleggen gepland, maar die vallen uit of mee, dus ontstaat er tijd en ruimte om op orde te geraken. Kwart over vier is het fijn geweest en ga ik naar huis, alwaar ik iets na half zes arriveer. Het is heel mooi weer, overigens. Krant op het balkon in de zon. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een gerecht van ei en groente uit de oven, plus een uitgebreide salade. Afwas. Lezen op het balkon tot het te donker is. Webstek. Verder lezen.
Muziek vandaag: Another Scoop (Pete Townshend)



Maandag 6 september:
Files, ik wist niet meer dat ze nog bestonden. Toch ben ik vanmorgen op tijd op de werkplek. Op die werkplek ligt van alles. De naaste collega is deze week op vakantie en ik neem een paar dingen van haar over. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. Half zes thuis. De Vrouw is naar het werk. Krant op het balkon. Dan maak ik een restant van de schotel van gisteren warm en eet dat – samen met een restant van de salade van gisteren – op. Afwasje. Lezen op het balkon tot het te donker is. Webstek en verder lezen.
Muziek vandaag: Auri II: Those We Don’t Speak Of (Auri), The Elements – 2017 Tour Box (King Crimson)



Zondag 5 september:
Het is fris als ik om zeven uur een ronde hardloop. Maar al lopende is het prima en ik kies zelfs een langere route. Niet dat die heel soepel gaat; ik moet een korte wandelonderbreking inlassen. Thuis nog terug in bed. Koffie met De Vrouw op de galerij in de felle zon. Ondertussen is het zelfs warm. Meer koffie op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en stofzuigen. Ik wandel een rondje langs het kanaal en om het centrum en op de terugweg haal ik een kleinigheid in een supermarkt. Lezen op het balkon. Tegen vier uur is het tijd voor de wekelijkse luistersessie met onze Duitsche vrienden. Na een uurtje ga ik avondeten maken. Ik maak een schotel met ui, bataat, aubergine, courgette, tomaat en rode en zwarte bonen. Twee pannen zelfs; de een is met kip, de andere met champignons. Ernaast is een salade van bosui, bleekselderij, koolrabi, komkommer en rozijnen. Van de schotels blijft voldoende over om nog twee keer van te eten, de ene keer morgen en de andere portie gaat in de vriezer. Afwas en afval. Lezen op het balkon. Om half negen is het helaas te donker en ga ik naar binnen. Webstek. Verder lezen.
Muziek vandaag: Going For The One (Yes), The Elements – 2016 Tour Box (King Crimson)



Zaterdag 4 september:
Niet zo goed geslapen. Kwart over zes wakker en op. Begin van de ochtend wandel ik naar de slager en super. Ik fiets nog een keer terug om vergeten spullen te halen. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik wandel door de zon naar de Turkse winkel om brood te kopen. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. Lezen op het balkon. Eind van de middag fietsen we naar een restaurant aan de rand van de stad, maar onze reservering is niet doorgekomen, vandaar dat we terug rijden naar het centrum. In een eetcafé treffen we Marja en Robert. We eten en praten bij. Het is een goede avond. Na negen uur weer terug. Webstek.
Muziek vandaag: The Elements – 2015 Tour Box (King Crimson), You Are What You Is (Frank Zappa),

• • •
 

02-09-2021

Bloemenmeisje – Lotgenoten (0035)

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2021 — bazbo @ 01:00

Lotgenoten,

Koud en regenachtig is het, ook hier op de markt. Het bloemenmeisje is bezig met het uitstallen van de koopwaar. Ze haalt potten met planten van een palletwagen en zet ze neer op de natte klinkers van het marktplein. Altijd leuk om naar haar te kijken. Ze draagt witte sportschoenen onder haar strakke grijze broek. Een rond gezichtje heeft ze, met heldere ogen. Haar halflange haren zitten strak naar achteren in een korte paardenstaart. Ze ziet me niet en blijft geconcentreerd bezig met haar werkzaamheden. Ik zucht en vervolg mijn weg.

Wat zei ik nou laatst? Dat ik, sinds de coronacrisis en sinds ik thuis werk, geen last meer heb gehad van wisselende stemmingen? Waarom zeg ik dat soort dingen dan ook?
Nee, het is niet de regen die me somber maakt, ook niet dat het bloemenmeisje me niet ziet staan. Het zijn gewoon buien die net als de regen komen en weer verdwijnen. Ik heb er geen invloed op. Als ze me overkomen, dan weet ik wel wat ik kan doen om droog te blijven: ontspannen en de dingen doen die er toe doen. Eerder raakte ik in paniek als een bui zich aandiende; tegenwoordig weet ik dat het weer droog wordt.

Daar heb je een viskraam. Erachter staat een meisje. Een vismeisje. Ik heb nog nooit een vismeisje gehad. Het lijkt me wel wat. Als die ’s avonds thuis komt, dan mag ik haar helpen met douchen. Dan zeep ik haar in en besprenkel ik haar met heerlijke geuren. De vislucht verdrijven is mijn opdracht. En daarna lief voor haar zijn. Toch kleeft er ook wel een nadeel aan een vismeisje. Als ze ouder wordt, wordt ze een viswijf. Dat is dan weer minder. Tevreden dat ik er goed aan doe, wandel ik door.

Tja, evolutionair gezien ben ik wat ik ben: een exemplaar van de mannelijke soort, voortdurend op zoek naar een vrouwelijke partner om mij voort te planten, opdat de soort blijft bestaan. Wat ik ook ben, is niet gek. Wel somber. Ik ben heus niet zo gek dat ik denk dat ik op mijn zesenvijftigste nog enige kans maak bij zo’n kind van een jaar of achttien. Voortplanten zit er trouwens geeneens meer in sinds ik een jaar of vijftien geleden rigoureus de leidingen heb laten doorknippen. Seks heb ik nog regelmatig en als resultaat daarvan spuit ik ook nog, maar zaad kun je het niet meer noemen. Al ben ik dan niet meer op zoek naar een partner om mij voort te planten, de radar staat wel nog altijd aan. Ik maak mij daarbij geen enkele illusie en verwacht van geen enkele vrouw dat de interesse wederzijds is. Verder dan een vriendelijke groet of een nietszeggend praatje over het (rot)weer, de koopwaar of de klimaatcrisis ga ik ook niet.

Ik kan het niet helpen. Bij de grote kraam moet ik kijken of ze er is. Nee, het groentemeisje van lange tijd geleden is nog altijd weg. Ze was lief en beleefd en gaf mij het gevoel dat ik bijzonder ben en dat ze iets moois met mij deelde. Tot ik had betaald en ze een andere klant ging helpen. Dan bleek ze tegen de andere klant net zo lief en beleefd als tegen mij. De hoer. Met een later groentemeisje had ik ook iets speciaals; af en toe zag ik haar in de bus als ze van haar opleiding terug reisde naar huis. Ze groette me beleefd en de zaterdagmorgen erna vroeg ze, terwijl ze de mandarijnen telde en in een plastic zak stopte: ‘Ik zag u toch in de bus?’ Met een dergelijk vergeetachtige deerne zou het nooit wat worden. Nee, illusies maak ik me niet meer. Bovendien, ook zij is al tijden niet meer werkzaam bij de groentekraam. Daarnaast: ik koop sinds een jaar of twee helemaal niets meer bij dit grote bedrijf. Sinds er een biologische boerderij op de markt staat, doe ik mijn boodschappen daar. In die kraam echter alleen maar twee wat oudere dames. Ze zijn heel aardig hoor, maar evolutionair gezien zijn ze van geen enkele betekenis meer. Ikzelf trouwens ook niet. Ze groeten vriendelijk als ik in de kraam kom en mijn paraplu inklap en droog schud. Ik kijk op mijn lijstje en niet veel later is mijn boodschappentas gevuld met bosui, paprika, bananen, druiven, radijs, aardbeien en een fantastische mix van jonge bladsla. ‘Geniet ervan,’ zegt de ene dame als ik heb afgerekend. ‘En tot volgende week.’

Sinds maart 2020 werk ik thuis en een tijdje leek het of de neerslachtige vlagen weg bleven. Kwam het door de betrekkelijke rust? Geen onverwachte vragen aan mijn bureau, geen ‘Jij weet nog wel eens wat, hè?’ en geen ‘Nu ik je toch zie, kun jij even…?’ In alle rust kon ik mijn werkzaamheden plannen en uitvoeren. Maar na dik een half jaar ging het mis. Ik voelde me alleen en verlaten en miste alle kantoormensen om mij heen. In de dynamiek bij de koffieautomaat ontstaat veel en niet zelden zijn dat nieuwe werkzaamheden. Ik zat saai de dingen te doen die ik moest doen en werd steeds ongelukkiger. Huilend alarmeerde ik mijn leidinggevende. Die denkt met me mee en begrijpt dat ik collega’s om me heen nodig heb. Sindsdien werk ik een dag in de week weer in het kantoor. Het helpt. Maar de sombere buien zijn af en toe terug. Zoals vandaag, bijvoorbeeld. Gisterenavond begon het trouwens al. Van het ene moment op het andere voelde ik me heel opgejaagd en zat mijn hoofd vol met angstige gedachten. Vanmorgen bij het opstaan was het niet veel beter. Ik wist dat ik moest doen wat ertoe doet. Zorgen voor mijn gezin. Toen ik de deur uitging en zag dat het regende, werd ik daar niet meer of minder somber van. Het is zoals het is. Ik heb er geen invloed op. Maar leuk is het allemaal niet.

En dan, op mijn terugweg naar huis, dan kom ik weer langs de uitgebreide kraam van de bloemen- en plantenhandel. Ik kijk naar de waar die er uitgestald staat. Te midden van de potten, emmers, planten, takken en kleuren, in de vlagerige miezerregen, staat het bloemenmeisje. Ze kijkt me aan, glimlacht, zegt ‘Goedemorgen!’ en plots is even alles goed.

Wat een avonturen weer.


Apeldoorn, augustus 2021

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •