bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

31-12-2007

Nieuwjaarshap voor onbekend aantal personen

Filed under: Gastronomie - Gastronomy — bazbo @ 18:22

Nieuwjaarshap 2008!

Doe het gehakt in een grote kom.Meng de eieren door het gehakt.Meng er de kruiden doorheen.Draai balletjes van ongeveer 3 à 4 centimeter doorsnede.Bak de gehaktballetjes in de bakboter.Snipper de ui en fruit deze in wat bakboter.Voeg de tomaten toe en breng aan de kook.Doe de ballen bij de saus en laat alles goed gaar worden.Kook voldoende rijst.… en happen maar!

Ingrediënten:

2500 gram rundergehakt
4 eieren
vleeskruiden naar smaak
bakboter

2 grote uien
3 kleine blikken gepelde tomaten (totaal anderhalve liter)
paprikapoeder
zout en groene kruiden naar smaak

heel veel rijst
salade naar keuze

Meng het gehakt met de eieren en de vleeskruiden. Ik gebruikte Chili Con Carne kruiden.
Draai balletjes met een diameter van een centimeter of vier.
Bak de ballen in porties in de bakboter.
Pel en snipper ondertussen de uien.
Pureer de gepelde tomaten.
Fruit de uien in bakboter.
Voeg de tomaten toe.
Breng langzaam aan de kook.
Doe het paprikapoeder (ik had scherpe, dus geen peper nodig) en de kruiden erbij. Ik gebruikte oregano en basilicum.
Kook de rijst.
Maak er een salade bij.

(Dit was uiteindelijk voldoende voor 12 personen!)

• • •
 

Een heet en spannend Nieuwjaar

Filed under: Publicaties voor FOK! - overig — bazbo @ 01:00

Een ouwejaarsfeest is niet origineel, maar het kan wel heel erg gezellig zijn. Vorig jaar was het de beurt aan Daniëlle. Ze woonde toen nog in een groot studentenhuis. Het concept was eenvoudig: veel muziek, veel hapjes, veel drank en veel mensen.
Ik was pas tegen een uur of half tien binnengekomen. Als laatste, zo’n beetje. Met een baco in de hand keek ik eens rond. Kijk, daar had je Rachid en Jurgen, twee collega’s uit de supermarkt waarin ik werk als ik niet studeer. Joseph was er ook, en even verderop stond Daniëlle zich op de dansvloer uit te sloven met die goeierd die vroeg of laat haar echtgenoot zou worden. En verder zag ik een hoop lui die ik niet ken.

Joseph was me aan het versieren. Ik wist dat, alhoewel ik niet denk dat iemand buiten mij het ooit zou merken als-ie dat deed. Het was namelijk een versierpoging van niks. Hij had me wel eens verteld dat hij een meisje ging versieren, op een avond, en toen heb ik hem in de gaten gehouden. Hij hing wat rond de dame in kwestie heen, zorgde voor haar drankjes en lachte te hard als ze een grap maakte. Ondertussen keek hij op een speciale manier naar haar. Waarschijnlijk dacht hij dat het verleidelijk was, of mysterieus of spannend, maar het was eerder zielig of debiel. En zo stond hij nu ook naar mij te kijken.
“Hee, Priscilla, wil je nog wat drinken?” Joseph glimlachte.
“Ja, haal maar een baco voor me.” Ik gaf hem mijn lege glas en keek hem na. Toen hij de hoek om naar de keuken was , smeerde ik hem naar een van de kamers boven. Zo zat ik een uurtje zonder Joseph te kletsen met wat mensen. Ik was eigenlijk al helemaal vergeten dat hij niet echt spontaan en ondernemend was. Dus toen ik iets voor mezelf te drinken ging halen, trof ik hem aan op exact dezelfde plek waar hij me voor het laatst had gezien. Hij had twee warme baco’s in de hand.
“He, Joseph, daar ben je!” Ik deed alsof ik verrast was.
“Ja, ik dacht ik wacht hier even, want straks kan je me in de drukte niet meer vinden.” Joseph lachte, en niet eens als een boer met kiespijn. Ongelooflijk, had die druif nu werkelijk met twee baco’s een uur staan wachten? Ik wilde het risico niet nemen hem teleur te stellen.
“Joseph, kom eens dichterbij.” Ik probeerde streng te kijken en hem niet het idee te geven dat ik meer voor hem voelde. Hij kwam zeer dicht bij me staan. Waarschijnlijk had ik allang geen invloed meer op wat hij dacht en deed, maar ik schatte hem ongevaarlijk in.
“Wat ik nu ga doen heeft alleen te maken met het feit dat ik je een heel aardige vriend vind. Ik weet dat je een oogje op me hebt, en kan je nu al vertellen dat het nooit iets gaat worden tussen ons. Met de komende vijf minuten moet je het doen.” Daarop sloeg ik mijn armen om zijn nek. Ik begon hem rustig op zijn mond te zoenen. Toen hij de verbazing een beetje te boven was, zoende hij me terug. Ik liet toe dat hij zijn handen op mijn billen legde. Over zijn schouder kon ik de klok in de gaten houden. Na vijf minuten, exact vijf minuten, onderbrak ik ons contact.
“Hmmm … zullen we nu een koude baco gaan halen? Om te vieren dat dit de eerste en laatste keer was dat we lichamelijk erotiserend contact hebben gehad?” Ik lachte en zocht een sigaret.
“Oké, dat lijkt me een goed idee. Erotiserend, joh, dat had ik nooit achter mezelf vermoed.” Hij gaf me een vuurtje en we liepen richting de keuken. Met een stevige borrel proostten we.
Joseph knipoogde naar me en zei: “Pris, dit was het mooiste blauwtje dat ik ooit heb gelopen. Je bent echt een topwijf!”

Ik ging terug naar het feest.
In de grote kamer klonk keihard ‘Sledgehammer’ van Peter Gabriel. Dat vind ik zo’n mooi nummer! Snel ging ik op de dansvloer staan en begon ik te swingen. Er stond een knul naast mij de tekst keihard mee te brullen. Dat-ie de tekst weet, zeg. Dat nummer is al ik-weet-niet-hoe-oud, en hij kent de tekst uit zijn kop. Ben je dan een ouwe vent of niet? Nou was dit ook best wel een ouwe vent. Hij had nog lang haar, ook. En een baard. Aan zijn lijf hing een t-shirt met daarop de naam van een bandje dat ik niet kende.
Een andere jongen stond ineens voor me. Tjonge. Aan zijn huidskleur te zien kwam hij niet uit de streek. Hij kwam op mij af en riep in mijn oor: “Hee, ben jij ook een vriendin van Daniëlle?”
Ik knikte overdreven. Hij zag er leuk uit. Zijn zwarte haar was kort geknipt en hij was glad geschoren. Hij droeg een brilletje met een dun zwart montuur. Borsthaar kwam boven zijn zwarte tuniek uit. ‘Istanbul’ stond er op zijn shirt. Als hij lachte, kwamen zijn parelwitte tanden bloot. Hij lachte naar me.
“Ja, we zijn hartsvriendinnen,” zei ik, zonder te controleren of hij me wel kon verstaan. Hij was dichtbij mij gekomen. “En hoe ken jij haar?”
“Ik heb een tijdje iets met haar gehad,” bekende hij. “Maar ze knapte af op mijn tongtechniek.”
“Pardon? Ben jij zo slecht dan?”
“Nee, eerder het tegenovergestelde,” zei hij in mijn oor.
“Wat moet ik me daarbij voorstellen?” begon ik een flauwe grap. “Dat je je tong zo ver in haar mond stak, dat ze moest kokhalzen?”
“Nee hoor,” zei hij vriendelijk.
“Hoe heet je?” vroeg ik.
“Yusef.”
“Turk?”
“Bezwaar?”
“Geenszins,” zei ik lachend en moest even denken aan het meisje uit de Turkse winkel bij mij op de hoek.
“Wat lach je?”
“Oh, ik vind jullie Mediterrane types wel mooi. Vooral jullie ogen. Daar val ik wel op.” Ik bloosde een beetje toen ik het zei.
Hij kwam wat dichter naar mij toe en sloeg zijn armen om mij heen. “Dat is lief van je,” fluisterde hij in mijn oor.
“Maar,” zei ik, “hoe zit dat met die tongtechniek van je?”
Hij bracht zijn lippen op die van mij. Binnen twee tellen woelde zijn tong door mijn mond. Ik kwam adem tekort. Lachend duwde ik hem van mij af.
“En?” vroeg Yusef. “Wat vind je ervan?”
“Niks mis mee,” antwoordde ik. “Maar ik loop niet graag te hard van stapel.”
“O? Knap je op me af?”
“Nee, maar daarginds zie ik bekenden. Daar ga ik even heen. Ik zie jou zo wel weer. Dag.”
Ik liet hem met grote ogen achter. Met zijn tongtechniek was echt niets mis. Met zijn knoflookadem wel.

Verderop stond Denise. Wat leuk dat die ook naar dit grote eindejaarsfeest was gekomen! Denise ken ik van een paar jaar geleden. Toen was ze een heel goede vriendin van me. De afgelopen jaren hadden we elkaar bijna niet gezien. Hoog tijd dus om even lekker bij te kletsen. Snel liep ik naar haar toe.
“Hoi Denise,” begon ik.
“Ik moet plassen,” zei ze. “Ga je mee?”
Ik knikte en volgde haar. De toiletruimte was niet al te groot. Ze maakte haar broek open en ging zitten. Ik keek in de spiegel en haalde een hand door mijn haar. De mascara zat nog netjes rond mijn ogen. Ik ben trots op die ogen. Soms kan ik er heel erg arrogant mee kijken, en soms krijg ik er ook heel andere dingen mee voor elkaar. Zoals nu. Denise pakte wat wc-papier en veegde zichzelf af. Toen stond ze op en deed haar broek weer dicht. Ik stond naar haar te kijken.
“Vind je het leuk om te zien hoe een ander plast?” vroeg ze. Ik zei niets en knikte weer.
Denise kwam naast me voor de spiegel staan. Ze haalde lipstick uit haar tasje en begon haar lippen opnieuw te stiften.
“Niet doen,” zei ik en legde een hand op de stiftende arm. “Je hebt zo al goddelijke lippen.”
Ze keek me aan en vroeg: “Echt? Vind je dat werkelijk?”
“Ja,” zei ik wat verlegen. “Jij hebt die hele lippenstift niet nodig.”
“Dat is lief van je om te zeggen,” zei ze. Ze legde een arm op mijn schouder.
Ik pakte haar bij haar middel beet en wilde haar op haar wang zoenen. Vóór ik het wist had ze met haar andere hand mijn hoofd van achteren beetgepakt en duwde ze me naar zich toe. Onmiddellijk voelde ik haar lippen op die van mij. Even leek het er hard aan toe te gaan. Toen verslapten onze handen en kusten we lang en lekker. Ik liet haar tong haar gang gaan. Ondertussen streelden we elkaars bovenlijf. Tjonge, ik zou d’r nog geil van worden. Ineens was het voorbij.
“Dat was fijn, Denise,” zei ik. “Waarom hebben we dat nooit eerder gedaan?”
“Omdat jij en ik eigenlijk op stoere mannen vallen.” We lachten allebei. Samen gingen we weer terug naar het feest.
Jongens vragen zich altijd af waarom meisjes toch iedere keer met z’n tweeën naar het toilet gaan.

In de grote kamer werd de muziek steeds leuker. ‘Saturday Night’ van Herman Brood is wel een lekker nummer om op te headbangen. En Prince z’n ‘1999’ is perfect voor op een feestje. Denise en ik stonden al snel samen te dansen. We maakten hitsige bewegingen naar elkaar. We trokken nogal wat aandacht, want langzamerhand danste niemand meer, maar stond iedereen aan de kant naar ons te kijken. Ineens kwam er iemand op ons af.
Het was een grote jongeman die al zijn haar had afgeschoren. Hij droeg een wit hemdje zonder mouwen en een strakke spijkerbroek. Gossie, wat was hij gespierd, zeg. Die had heel wat uurtjes getraind bij de sportschool. Toen hij dichterbij kwam, rook ik even of hij naar zweet stonk, maar ik kon zo gauw niets vinden.
“Dames,” riep hij naar ons. “Vermaken wij ons een beetje?”
“Wij wel,” zei Denise. “Jij dan?”
“Nu ik jullie tegen ben gekomen wel,” was zijn antwoord.
Denise bracht haar mond bij mijn oor en zei: “Wat een slijmbal! Maar wel knap.”
“Eens kijken wie hij kiest,” proestte ik terug.
“Wat zeggen jullie?” vroeg hij.
“Dat je er zo goed uitziet!” riep Denise. “We stonden net te bediscussiëren wie met jou mag zoenen.”
“Huh? O. Eh…” Haha, meneer wist niet wat hij moest zeggen.
“Hoe heet je?” vroeg Denise.
“Sander.”
“Je hebt de keus uit twee, Sander,” dreef ik het op de spits. “Zeg het maar.”
“Mag allebei ook?” Ah, hij hield wel van een triootje.
“Niet tegelijkertijd,” zei Denise streng.
“Dan neem ik haar eerst,” wees hij op mij. Ik kreeg een rood hoofd, terwijl ik Denise aankeek.
“Nou, vooruit!” riep die. “Dit is je kans!”
Vooruit dan maar. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem op zijn mond. Meteen greep hij me bij een tiet en een bil beet.
“Niet zo haastig, zeg!” lachte ik naar hem. Zachtjes duwde ik hem weer van mij af.

“Mensen!” klonk ineens de stem van Daniëlle. De muziek was gestopt. “Het is bijna zover! Hebben jullie allemaal wat te drinken?”
Snel pakte iedereen zijn drankje. Joseph en Yusef waren er ook bij komen staan.
“Tijd om af te tellen!” Daniëlle leek me al wat dronken. Zoiets flauws zou ze in nuchtere toestand nooit doen.
“Tien, negen, acht …”
Ik sloeg mijn arm om Denise heen.
“… zeven, zes, vijf….”
Aan mijn andere kant was Yusef gekomen. Joseph en Sander stonden naast Denise. Iedereen had zijn of haar arm om iemand anders heen.
“… vier, drie, twee,…”
Ik geloof dat ik me voor één moment heel goed voelde.
“… een …. NUL!”
“Gelukkig Nieuwjaar!” riep iedereen.
Ik keek naar de vier lekkere mensen met wie ik gearmd stond en dacht: “Dat komt wel goed.”

December 2007

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •
 

26-12-2007

Zondag, December 23, 2007

Filed under: Onzin met een verlengsnoer — bazbo @ 23:40

Sunday, December 23, 2007 - picture by hidihi

Upside downUpside down + backwards

• • •
 

De voortuin (voor de verandering) – The front garden (for a change)

Filed under: Tuin — bazbo @ 23:16

Luuk maakte deze foto vanuit zijn slaapkamerraam. Niet echt onze voortuin, maar wie kan het wat schelen?

Luuk took this picture from his bedroom window.  Not exactly the front garden, but who cares?

Saturday, December 22, 2007

• • •
 

24-12-2007

Mijn vrienden op straat – My friendz on the street

Filed under: Fotovrienden - Photo friendz — bazbo @ 23:38

Hier zijn foto’s die ik op straat maakte. De namen zijn van lui die ik ken. Zit jouw naam er ook bij?

These are pictures I made on the corner of the street. The names are from peoplez I know. Is your name among it too?

Ivan - December 24, 2007Bath, UK - February 2006 Groentemarkt Oostende, Augustus 2006Bridlington, UK - October, 2005

• • •
 

19-12-2007

Vrijgezellenavond

Filed under: Publicaties voor FOK! - overig — bazbo @ 01:00

Mijn beste vriendin Daniëlle maakte de grootste fout van haar leven. Ze ging trouwen. De vent die ze had uitgekozen is niet de kwaadste, hoor. Hij doet de afwas voor haar en in het weekend rijdt hij tussen de Gamma en haar huis heen en weer. Klussen is zijn hobby. Ik vraag wel eens aan Daniëlle of het ook lekker seksen met hem is, maar daar geeft ze nooit echt antwoord op. Ik hoop het wel voor haar. Ze heeft lang gezocht naar de ideale partner en als hij naast klussen nou ook een beetje kan zorgen voor een stuk of wat orgasmes, dan komt alles toch nog goed met Daniëlle. Ik zou er jaloers op worden. Zelf heb ik wel eens een vriendje voor een avondje en een nachtje, maar dat is nu al weer enige tijd geleden.

Daniëlles bruiloft kwam in zicht. Helaas zat aan die heugelijke gebeurtenis nog iets vast: het allerverschrikkelijkste dat je je maar kunt bedenken. De vrijgezellenavond.
DaniËlle heeft nog meer vriendinnen, maar die spreek ik zelden of nooit. Ik kom ze gelukkig alleen maar tegen op een verjaardag van haar. Ik kan ze niet uitstaan. Vooral die Liesbeth is een enorme trut. Met d’r geruite rokken en d’r kanten kraagjes. En maar zeuren over de kinderen en die lieve man van d’r. Ik word er niet goed van. Op zo’n verjaardag ga ik altijd zo ver mogelijk bij haar vandaan zitten. Maar ja, dan moet je de chips weer doorgeven. Of zo’n bord met blokjes kaas die naar plastic smaken.
Op een avond belde die Liesbeth mij op en nodigde mij uit voor de vrijgezellenavond.
“Wel iets feestelijks en uitdagends aantrekken, hoor!” spuugde ze in de telefoon. “We gaan eens even een avondje lekker pret maken met elkaar! We hebben een leuke outfit voor Daniëlle in petto!” Toen ik ophing, was ik nogal misselijk.

Ik ging dan ook met enorm veel tegenzin naar Daniëlles vrijgezellenavond. Het moge duidelijk zijn dat ik alleen maar ging om Daniëlle een plezier te doen.
Het begon al goed. De dames hadden afgesproken in een Grand Café. Vreselijke tent, met een Italiaanse naam, godbetert. En met van die klootvioolmuziek op de achtergrond.
“Oké. Nu jij er bent, zijn we compleet,” zei Liesbeth. “Daniëlle komt over vijf minuten.”
Ik keek het groepje aan het tafeltje rond. Allemaal types à la Liesbeth. Ik kreeg ineens heel veel medelijden met Daniëlle en ging stilletjes op een stoel zitten. De serveerster bracht mij een grote kop koffie.
Daniëlle kwam binnen en werd luidkeels verwelkomd. Tijd om te gaan zitten kreeg ze niet. Liesbeth overhandigde een verpleegstersjurkje.
“Aantrekken!” was de opdracht. Op de voorkant van het jurkje stond: “Mijn laatste kans…” Op de achterzijde las ik: “… op sjans. Zoen me als je kan!”
“Laat zien! Draai je om! Meid, wat zie je er goed uit!” riepen de dames.
Daniëlle keek mij aan met een kop van: “God, wat erg.” Ik keek een andere kant op en geneerde me kapot. Toen de serveerster langskwam, bestelde ik een baco voor mezelf en een voor Daniëlle.

We moesten ook zo nodig de straat op. De dames hadden een route uitgestippeld door het uitgaanscentrum. En natuurlijk lagen de kroegen waar we heen moesten allemaal erg ver uit elkaar, zodat we zoveel mogelijk mensen zouden tegenkomen. Ik zette mijn donkere filmsterrenzonnenbril op om maar niet herkend te worden.
Wat een hilariteit. Er liep iemand met een mal verpleegstersuniform over straat en iedere kerel greep haar natuurlijk beet om haar eens flink op haar mond te kunnen zoenen. De viezeriken. Thuis spelen ze niks klaar en hier grijpen ze hun kans. Zielig.

Ik kan er een lang verhaal over vertellen, maar dat doe ik niet. Het was allemaal heel verschrikkelijk. Tot we uiteindelijk in een kroeg terecht kwamen waar ik nogal bekend ben. Ik kom er vaker en heb er wel eens een leuke man of jongen opgepikt. Toen we binnenkwamen, knikten sommige gasten dan ook naar mij. Ik deed zoveel mogelijk alsof ik niet bij het zootje ongeregeld hoorde waarmee ik binnen was gekomen. Mijn ploegje liep naar de bar en ik ging er een beetje afzijdig bij staan.
Ik bestelde een baco voor mijzelf en voor Daniëlle. Het was de zoveelste al deze avond. Uit de boxen knalde luide muziek. Het was vrijdagavond, dus alleen maar Nederlandstalig.
“Frans Bauer! ‘Heb je even voor mij?'” gilden Liesbeth en haar vriendinnen. Ze sleepten Daniëlle mee naar het kleine dansvloertje. Ik gruwelde en dronk mijn glas snel leeg. Eigenlijk had ik zin om naar huis te gaan en iedereen in d’r sop te laten gaarkoken, maar ik vond dat ik dat ten opzichte van Daniëlle niet kon maken.
Er kwam iemand naast mij aan de bar staan. Ik keek opzij. Allemensen, wat een mooie jongen was dat, zeg. Hij was in zijn portemonnee aan het zoeken en keek even op.
“Hallo,” zei ik. “Jij hier?”
“Eh, ja,” antwoordde hij. “Ken ik jou? Sorry, maar ik herinner me je even niet.”
“Geeft niks,” zei ik. “Wilde je wat bestellen?”
“Eh, ja.”
“Niet zo onzeker, zeg,” lachte ik. “Wat mag het zijn? Ik betaal.”
“Een pintje.”
Ik bestelde een bier en een baco.
“Hier, kijk eens.” Ik gaf hem zijn pils.
“Dank je wel.” Hij nam een slok. Ik ook.
Ik keek hem eens aan. Halflang zwart haar, achterovergekamd. Knalblauwe ogen en glad geschoren. Een wit overhemd en een zwarte spijkerbroek. Hij zag er goed uit. We kletsten wat. Hij was aardig en vertelde over zijn studie aan de universiteit. Hij studeerde een of andere taal. Wauw, wat een kerel. Ik werd er warm van.
Wat later stond het groepje dames weer bij mij. Ze hadden hun jas alweer aan.
“Kom!” riep die Liesbeth naar mij. Zag ik dat nou goed of was die al aardig teut?
“Ik kom zo!” zei ik terug. “Waar gaan jullie heen?”
“Nog even naar het Grand Café voor een afzakkertje. Het is mooi geweest. Morgen is het zaterdag en dan moet ik de badkamer een beurt geven.” Ik kreeg allerlei associaties bij ‘een beurt geven’, maar kon die niet in verband brengen met die affreuze trut van een Liesbeth.
“Is goed!” riep ik. “Ik zie jullie daar straks! Ik drink hier even mijn baco op!”
De knappe knul naast mij wilde verder gaan met zijn verhaal. Ik deed net of ik hem verstond. Wat een heerlijk lichaam had die jongen. Ik werd er opgewonden van. Vanuit mijn ooghoek zag ik Daniëlle, Liesbeth en haar andere vriendinnen het café verlaten. Ik bestelde nog een rondje drank.
“Hoe heet jij?” vroeg ik.
“Martijn,” zei hij. “En jij?”
Ik noemde mijn naam. Hij glimlachte. Ik pakte de verse drankjes van de bar en gaf er een aan hem. Hij knikte als een bedankje. Ik nam een slokje. Hij ook. Ik kreeg het warm. Vooral in mijn onderbroekje.
“Ik krijg zin,” zei ik in zijn oor. “Ga je even mee naar buiten? Hier achter het café is een klein tuintje.”
“Wat zeg je?” riep hij terug. “Die muziek staat hier zo knetterhard.”
Ineens verscheen er nog zo’n lekkere knappe jongen. Martijn zag hem en er begon iets in zijn ogen te glinsteren. Ik schrok. De andere jongeman had een leren broek aan en een strak t-shirt. Hij zag er gespierd uit. Martijn sloeg zijn armen om hem heen en zoende hem vol op zijn mond. Dit was geen gewone begroeting. Dit was een complete liefdesverklaring. Ik zag twee tongen tussen de vier lippen door naar buiten komen.

Kijk, dan haak ik af. De avond wás al verpest en ik had niet verwacht dat het nog erger kon worden. Dat kon dus wel. Ik sloeg de rest van het nog volle glas baco in een teug naar binnen. Toen draaide ik me om en liep ik naar buiten. Hoewel ik niet vast meer op mijn benen stond, was het vooruitzicht op een lange wandeling naar huis zo erg nog niet.

December 2007

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •
 

18-12-2007

Mijn eerste platen … 1979 – 1980

Filed under: Muziek - Mijn eerste platen — bazbo @ 00:08

1979 - the BeeGeeS - Spirits (Having Flown) - mijn allereerste zelfgekochte LP!Original Sound Track - Saturday Night FeverElectric Light Orchestra - Out Of The BlueEarth Wind & Fire - I AmSupertramp - Breakfast In AmericaElectric Light Orchestra - DiscoveryEmerson Lake & Palmer - In ConcertElectric Light Orchestra - On The Third Day

• • •
 

16-12-2007

Merry Christmas diner, everyone!

Filed under: Onzin met een verlengsnoer — bazbo @ 14:05

A picture from two years ago …

• • •
 

15-12-2007

Rubber chicken gets a visitor: webkip

Filed under: De rubber kip - The rubber chicken — bazbo @ 23:55

Webkip op bezoek bij de rubber kippen - Webkip visits the rubber chickens

Kijk ook op http://www.webkip.com/ – check http://www.webkip.com/

• • •
 

13-12-2007

Zomaar een familieplaatje – A family snap shot for fun – December 8, 2007

Filed under: Fotogalerij 2007-2009 — bazbo @ 01:12

Zomaar een familieplaatje - A family snap shot for fun - December 8, 2007

• • •
 
Volgende pagina »