Bas Langereis leest u voor!

Ja, ik draai al mijn vinylplaten. Iemand op het FOK!forum was op 4 juni 2018 een project begonnen: hij draaide alle grammofoonplaten uit zijn kast van voor naar achter. Dat wilde ik ook! Maar ik had veel bezwaren. Op vrijdag 17 augustus gooide ik alle bezwaren aan de kant. Hieronder zie je welke platen ik draaide en bij iedere plaat vertel ik iets.
Je leest de omgekeerde volgorde van draaien. Dus de laatste lees je eerst.
(Op 19 maart 2020 begin ik met het draaien van alle cd’s, eerst de pop/rock/jazz. Ik maak daar geen berichten van, maar houd hier wel bij als ik de Z heb afgerond. Kan even duren.)

Yep, I’m playing all my vinyl records. Someone on the forum of the website FOK! started a project on June 4, 2018: he was playing all the records from his shelves in chronological order. I wanted to do that too! But I could only think of many, many objections. On Friday, August 17 2018, I threw all these objections aside. Below, you can see which records I played and I’m telling something with every record (in Dutch).
You’ll read in backwards running order. So you’ll read the last one I’ve played first.
(March 19, 2020: I start playing all my cd’s, first the pop/rock/jazz section. I won’t make any posts on them here, but I’ll let you know when I’ve finished Z. Might take a while.)

–

bazbo 0881: Jon Anderson and The Warriors – The Lost Demos EP
Yep. Vandaag verschenen: opnames van ruim 52 jaar geleden. Jon Anderson had zich aangesloten bij het bandje van zijn grote broer Tony: The Warriors. Hij mocht er tweede stem zingen. De band maakte een paar demo’s, maar van opnemen in de studio kwam het niet. De band had eerder wel twee singles uitgebracht, maar die waren geflopt. Ook in de band: David Foster (met wie Anderson eind 1969 in Mabel Greer’s Toy Shop zou samen spelen en met wie Anderson twee stukken van de latere Yes-elpee Time And A Word zou schrijven) en ene meneer Ian Wallace (die in 1971 toetrad tot King Crimson). De zeven demo’s op deze EP klinken zoals de meerstemmige pop van toen klonk. We horen covers van The Everly Brothers en The Hollies en één eigen nummer (mede geschreven door Jonnetje Anderson) in zowel de vocale als de instrumentale versie. Nergens is de karakteristieke stem van Anderson vooraan in de mix te horen, dus in die zin valt deze EP wat tegen, maar als tijdsbeeld is hij natuurlijk onbetaalbaar. Dik vinyl op formaat 7″, maar wel op 33 toeren draaien, hoor!

–

Hiermee heb ik al ons vinyl uit onze platenkast gedraaid. Ik ben op vrijdag 17 augustus 2018 begonnen en nu, zaterdag 28 december 2019, heb ik 880 stuks gehad. Hierboven blijf ik eventuele nieuwe aankopen melden. We gaan dóór!

I hereby have played all our vinyls from our shelves. I started on Friday, August 17, 2018 and now, Saturday, December 28, 2019, we heard all 880 ones. Above, I will show you the new purchases. We’ll carry on!

–

0880: (Scalextric) – Roar! Authentic Sound Thrills Of Grand Prix & T.T. Racing
Nou, dit is ‘m. Helemaal achteraan in het rijtje plaatjes vond ik deze. Hij komt uit mijn ouderlijk huis, dus eigenlijk staat hij op de verkeerde plek in de verzameling. Mijn vader kwam hiermee begin jaren zeventig aan. Ik weet niet of hij hem nieuw had gekocht of van iemand had gekregen. Mijn oudste broer en ik hadden van onze oom Charles zijn oude Scalextric racebaan gekregen. Die was zo uitgebreid, daar kon je de hele oppervlakte van onze zolder mee vol leggen. Er waren auto’s, tribunes, huisjes, heuvels, kuipbochten, bruggen, poppetjes, enzovoorts. Echt twee of drie enorme dozen vol. Mijn vader stortte zich in de schulden om alle nieuwe sleepcontacten die hij voor ons moest aanschaffen, want we raceten wat af. Dit plaatje hebben we een of twee keer gedraaid. Het staat vol racegeluiden. Op kant A een lange en een korte race van de Grand Prix, op kant twee een lange en korte voor de TT motorraces. Het plaatje komt uit 1963 en volgens Discogs zou ik er zo twintig pond voor kunnen vragen. Ik zit me nu te bedenken dat het plaatje ook wel eens van oom Charles geweest zou kunnen zijn. Toch eens in de familie navragen. Overigens heeft mijn jongste broertje – toen mijn oudste broer en ik het huis uit waren – de Scalextric racebaan verkocht om van het geld een heleboel technisch Lego voor zichzelf te kopen. We kunnen het tegenwoordig weer wat beter met elkaar vinden.

–

bazbo 0879: various artists from Zappanale – Willie The Pimp / Sofa
Dit plaatje is gemaakt in 2013. Het is een ‘promotional copy’ voor het festival Zappanale van dat jaar en ik heb nummer 132 van 300 geperste exemplaren. Het kostte me geloof ik twee euro. Er zit namelijk een enorme productiefout in alle driehonderd plaatjes: het vinyl zit vol butsen en deuken en is dus niet te draaien. Om toch uit de kosten te komen, heeft de organisatie van het festival de plaatjes tegen kostprijs aangeboden. Stel, het zou toch te draaien zijn, dan hoorden we Willie The Pimp, uitgevoerd door Jimmy Carl Black en Eugene Chadborn tijdens Zappanale #14 in 2003 en op de B-kant Sofa door Fried Dähn en zijn Yellow String Quartet tijdens Zappanale #23 in 2012. Wat wel bijzonder is, is dat ik twéé exemplaren heb. Eentje in gewoon zwart vinyl en eentje in roze. Het hoesje is gemaakt door huiskunstenaar Helmut King.

–

bazbo 0878: Frank Zappa – Letter From Jeepers / John Trubee – The Rain Keeps On Falling
Een rariteitje dat ik kocht op 29 mei 2002. Het verscheen op 15 augustus 1999 en is een Duitsch product. Ik heb de rode vinylversie, maar er bestaat er ook een op blauw vinyl. Echter, van de blauwe zijn er vijfhonderd gemaakt en van deze rode slechts tweehonderd. Nu zou het mooi zijn als we daar dus veel geld voor zouden kunnen vangen, maar niets is minder waar. Er zijn gasten op Discogs die er vijftig ballen voor durven te vragen, maar het Zappafamiliebedrijf heeft nooit goedkeuring gegeven voor deze uitgave, dus dit is een i-l-l-e-g-a-l-e ! De combinatie van een Zappanummer uit 1961 en een liedje van een of andere countryrockzanger slaat ook algeheel nergens op. Enige leuke is het zaagtandvinyl en daarmee is dan ook alles gezegd. Ik heb er op 29 mei 2002 nog €9,99 voor betaald ook.

–

bazbo 0877: Frank Zappa – Don’t Eat The Yellow Snow
Deze komt van Record Store Day 2014. Ik kocht hem – omdat we in ons zo majestueuze Apeldoorn – geen platenwinkel van enige betekenis hebben – twee dagen later in een andere plaats in een platenwinkel van enige betekenis. Het is de Europese versie van het plaatje. Het liedje komt van de elpee Apostrophe (‘) uit 1974. Op de B-kant staat Down In The Dew’, een instrumentaaltje dat eerder te vinden was op Läther en de cassette The Guitar World Of Frank Zappa (die dit jaar op vinyl verscheen tijdens RSD2019). Ooit heeft iemand een leuk animatiefilmpje gemaakt voor het titelnummer. Dat deel ik graag.

–

bazbo 0876: Frank Zappa – Joe’s Garage
Verscheen op 16 april 2016. Juist, Record Store Day. Toch kocht ik hem later. Dat kwam zo. In die tijd was er in ons zo majestueuze Apeldoorn geen platenwinkel meer. Twee dagen later ging ik naar een platenwinkel in een andere plaats (daar waar ik werk) en daar hadden ze ‘m natuurlijk niet meer. Pech gehad. Echter, op woensdag 7 september 2016 vond ik hem bij toeval in een klein muziekzaakje in Oxford. Nooit gedraaid, nu wel. Er zijn op Discogs gasten die er vijfenveertig pleuro voor vragen. Volgens de sticker op het hoesje heb ik er elf pond en negenennegentig pence voor betaald. Op de B-kant staat Central Scrutinizer, dat net als het titelnummer van de elpee Joe’s Garage Act I uit 1979 komt. Over leuke hebbedingetjes gesproken.

–

bazbo 0875: Frank Zappa – I Don’t Wanna Get Drafted!
‘Hitje’ uit 1980. Kwam in dat jaar uit op single, maar verkocht natuurlijk voor geen millimeter. Jarenlang kon je bij Zappa’s postorderbedrijf het plaatje als extra bestelling voor één dollar krijgen. Ik heb mijn versie pas halverwege de jaren negentig besteld via mijn lokale platenwinkel en heb er een paar gulden voor mogen neerleggen. Het stuk zelf is later terechtgekomen op You Are What You Is uit datzelfde jaar, zij het in een geheel opnieuw opgenomen en geheel andere versie. Deze singleversie is te horen op The Lost Episodes (dat verscheen in 1995). Op de B-kant van het singletje staat Ancient Armaments, een gitaarsolo uit 1978 die nergens anders te vinden was, totdat het in 2003 verscheen op de dvd-a Halloween. Leuk hebbedingetje.

–

bazbo 0874: Frank Zappa – Bobby Brown
Ik heb slechts vijf exemplaren van dit singletje, dat voor het eerst verscheen in 1979. Het titelnummer komt van de elpee Sheik Yerbouti. De eerste, die ik kocht op 23 juli 2004 (tijdens het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland), is een Europese versie gemaakt in Nederland en heeft Baby Snakes van dezelfde elpee op de achterkant. De tweede is een Duitsche versie met Stick It Out (van Joe’s Garage Act II) op de B-zijde. De derde is exact dezelfde als de tweede, maar dan in mint conditie, waardoor ik er een paar tientjes voor zou kunnen vragen, terwijl ik er volgens de sticker op de hoes 2,- voor betaald heb (maar ik weet niet of dit euro’s, ponden of Turkse lira zijn geweest). De vierde kocht ik op 24 juli 2004 (ook tijdens het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland) en is een Duitsche heruitgave uit 1991 met I Have Been In You (ook van Sheik Yerbouti) op de achterkant. Op de heruitgaves van de single (en elpee) heet het titelstuk overigens Bobby Brown Goes Down. De vijfde ten slotte is een Scandinavische versie op het Reel-label en omdat de mijne in volstrekt ongeschonden staat is, kan ik er een paar tientjes voor vangen. Doen we niet. Ik was niet voor niets allerlei versies van het singletje aan het sparen. Overigens: ik draai ze vandaag voor het eerst. Niet alle A-kantjes, want die zijn allemaal hetzelfde, maar wel de verschillende B-zijdes. Leuk liedje over wat mensen doen om beroemd te worden in de showbiz en geld binnen te harken.

–

bazbo 0873: Frank Zappa – Trouble Comin’ Every Day
‘Waarde collega, weet je heel zeker dat je dit singletje kwijt wilt? Je weet wat je weg geeft?’ Hij wist het heel zeker en ja, hij wist het. Het is een bijzondere Nederlandse versie van de single. Het bijzondere is enerzijds dat wat ik dacht dat de A-kant is (Trouble Comin’ Every Day) de B-kant blijkt te zijn. Op de A-zijde staat wat op de Amerikaanse en Britse versies de B-zijde is: Who Are The Brain Police?. Anderzijds is de titel van Trouble Comin’ Every Day op de elpee Freak Out!, waarvan beide stukken komen, anders, namelijk Trouble Every Day. Ook leuk: op Discogs levert dit plaatje tientallen euro’s op. Er is een gast die er vierhonderd ballen voor vraagt. Zo mooi ziet mijn versie er niet uit. Hoesje ontbreekt ook. Mijn collega wist dus ergens in de jaren negentig (1994? 1995?) dat hij iets bijzonders weg gaf. Ik blijf hem dankbaar.

–

bazbo 0872: Phil Spector & various artists – Phil Spector’s Christmas Album
Jazeker. Eergisteren bladerde ik in een platenwinkel voor de grap de bak met kerstplaten door en voor nog geen vijftien pleuro vond ik deze klassieker. Het is niet het originele album uit 1963, maar een picture disc uit 2017. De oorspronkelijke plaat uit 1963 droeg de titel A Christmas Gift For You From Phil Spector; heruitgaven vanaf 1972 hadden de ‘nieuwe’ titel. Er zijn overigens slechts negentig versies van deze plaat. Had ‘m altijd al eens willen hebben en nu was het dan zover. Op de plaat vertolken ‘kinderen’ van Phil Spector als The Ronettes, The Crystals, Darlene Love en Bob M. Soxx And The Blue Jeans allerlei kerstklassiekers. Heerlijk faut, heerlijk over de top geproduceerd (voor die tijd!) en heerlijk om in de stemming te komen/blijven (doorhalen wat voor u niet van toepassing is). Wat is jullie kerstplaat van dit jaar/moment?

–

bazbo 0871: Yes – It Can Happen
Ah, de jaren tachtig versie van Yes. Ook zeer aangenaam, al klonk het nooit meer zo ‘klassiek’ als die van 1971-1977. Dit nummer komt van het album 90125, (u weet wel, waar ook Owner Of A Lonely Heart op staat) en is een zoveelste single van die elpee. Op dit plaatje, dat ik ook kocht op 26 juli 1990, horen we op kant A de single-edit en op kant B een live versie ten tijde van de 9012Live-tour. Ik heb hier een heuse Italiaanse versie van het plaatje, dat op Discogs toch zo maar eens €6,00 kan opleveren! Lekker stuk, blijft het.

–

bazbo 0870: Yes – Don’t Kill The Whale
Deze single vind ik op 26 juli 1990 en vraag me niet waar. Het is een Britse versie uit 1978, het jaar dat Tormato uitkwam, het album waarvan het nummer afkomstig is. Het lied is geschreven door bassist Chris Squire (God hebbe zijn ziel). Het B-kantje heet Abilene, op de achterzijde van het hoesje abusievelijk Abelene gespeld. Dit B-kantje staat niet op de elpee en was lange tijd niet verkrijgbaar. In 1991 verscheen de enorme cd-verzameldbox Yesyears en daar staat hij dan wel weer op, net als op de heruitgave van het album Tormato, waar we het tussen de vele interessante bonusliedjes kunnen aantreffen. Het is overigens een afgrijselijk nummer. De A-zijde daarentegen is zeer fraai. Let u op de Polymoogsolo van meneer Wakeman.

–

bazbo 0869: Yes – America
Gekocht op dezelfde dag, dezelfde curiosamarkt en bij dezelfde platenkraam. Deze kost vier pleuro. America (ja, het nummer van Paul Simon) nam de band op eind 1971, toen ene Rick Wakeman net in de band was gekomen, men de opnames van het album Fragile had afgerond en bezig was met de volgende plaat, het meesterwerk Close To The Edge. De volledige versie van het stuk duurt tien minuten, maar dit is de singleversie, die slechts vier minuten klokt en helemaal nergens op slaat. Alle samenhang ontbreekt, vandaar. De B-kant is nog stommer: een drietal minuutjes uit het grote epos dat het titelstuk van het meesterwerk is. Toch een zeer leuk hebbeding. Op Discogs verkoopt iemand mijn Nederlandse versie uit 1972 voor zestig euro’s. Nu is mijn versie verre vrij van beschadigingen, maar hij speelt uitstekend. Ik bedoel maar.

–

bazbo 0868: Yes – I’ve Seen All Good People
Ik was op een curiosamarkt in Zwolle. Op 11 juli 2018, om precies te zijn. Niet zo heel lang geleden, dus. Bij een of andere platenkraam vond ik dit singletje en omdat hij slechts vijf pleuro kostte, wist ik: meenemen. De titel van de single klopt niet. Het is slechts het eerste deel Your Move van het nummer I’ve Seen All Good People, dat afkomstig is van The Yes Album uit 1971, het jaar dat Steve Howe aantrad als gitarist. Van zijn hand is ook Clap (zonder The), dat eveneens op de elpee staat en hier de B-kant van de single siert. Lekker akoestisch gitaarpriegelwerk in de beste Chet Atkinstraditie, maar Howe doet meer. Ik heb de Nederlandse versie uit 1971 van de single en deze doet het op Discogs erg leuk: meerdere tientjes leggen fans er voor neer.

–

bazbo 0867: Yarbrough & Peoples – Don’t Stop The Music
29 april 1981. Ongetwijfeld zeer onder invloed van de luikes uit mijn klas koop ik deze single. Het was een nogal hippe onder de luikes in mijn klas. Het plaatje is al een tijd een hit, het is al van 1980. Ik moet zeggen dat nu ik hem weer terug hoor, ik hem ook nog best geinig vind. Maar de hele elpee The Two Of Us, daar ben ik niet nieuwsgierig naar. Komt ook doordat ik achterzijde You’re My Song lang niet zo pakkend vind als het titellied. Ik blijk een nogal bijzondere Amerikaanse ’19 – Bestway Pressing’ te hebben. Niet dat ik er schatrijk van word. Als ik ‘m verkoop, levert het me tien euro’s of zo op. En deze versie had niet een mooi hoesje met een foto of dergelijke erop. Nee, het plaatje zit in een wit papieren niemendalletje met een gat erin.

–

bazbo 0866: Steve Winwood – There’s A River
Ah, onze Stevie! Dit plaatje kocht ik dan weer op 20 augustus 1987. Vast ergens in de uitverkoopbakken. Deze Nederlansche versie is in 1981 vervaardigd door de firma Ariola Benelux BV in Haarlem. Dit om misverstanden te voorkomen. Het nummer is tevens het afsluitende lied van Winwoods elpee Talking Back To The Night van dat jaar. B-kantje Two Way Stretch staat dan weer niet op die elpee. De fan moet het dus allemaal kopen, hè. Nu is dat B-kantje ook in dit geval niet voor niets een B-kantje, maar in het geval van Winwood is ieder B-kantje ook zeer de moeite waard. Leuke plaat ook. There’s A River staat ook op de soundtrack van de serie Miami Vice (derde seizoen). Niet gezien, niet belangrijk. Belangrijk is die stem.

–

bazbo 0865: Steven Wilson – Happiness III
Dit plaatje kocht ik op 19 oktober 2016, kort nadat Steven Wilsons EP 4 1/2 uit was. Het is een zoveelste geinig tussendoortje van onze held. Slechts één uitgave is er van deze single, die in de UK vijf dagen eerder verscheen. Er zijn gasten die er twintig dollar voor vragen. Ik weet niet meer wat ik ervoor heb betaald. Een paar pleuro, denk ik. Op de achterkant staat een liveversie van Bowie’s Space Oddity, opgenomen in de Hammersmith Apollo in London op 27 januari 2016 en mevrouw Ninet Tajeb zingt mede. Heel fijn ding, dit plaatje!

–

bazbo 0864: Wild Cherry – Play That Funky Music
Rommelmarkt, beurs of weggevertje geweest. Ik weet het niet meer. Blijft wel een lekker nummer. B-zijde The Lady Wants Your Money ook, maar de A-zijde is niet voor niets de A-zijde. We hebben de Nederlandsche versie van deze hit uit 1976. Ik brul nog even mee.

–

bazbo 0863: Frank Zappa – Peaches En Regalia (RSDBF19 EP)
Avonturen. Ik was gisteren in de platenwinkel. Mijn bestelde 6cddoos The Hot Rats Sessions was binnen! ‘En wat zie ik daar!?’ Die was in Europa niet te krijgen op 29 november, slechts in de VS. Ik had de hoop al opgegeven. ‘Doe die er maar bij! Mag ik pinnen?’ Het mocht. Aardige jongen van de platenwinkel. Minder aardig vond ik de boodschap die zijn pinautomaat gaf: ‘Onvoldoende saldo’. Vááááát? Ik mocht nog naar een pinautomaat aan een nog niet ontplofte muur verderop in de straat om het daar te proberen, maar ook daar onvoldoende saldo. Terug naar de winkel. Uit mijn broekzak griste ik drie tientjes contant. ‘De box komt maandag, oké?’ Het was oké. Op deze EP staan vier stukken die ook op de box staan. Dure picturedisc dus voor iets wat ik vanaf maandag dubbel heb. Op deze EP de monoversies van het titelnummer en Little Umbrellas van het Hot Rats album. Op de B-zijde de ‘rhythm track mix’ van beide stukken. Interessant. De hele box is er eentje voor de ware Zappaverzamelaar en ik ben benieuwd. Tot maandag doe ik het even met dit dure leuke hebbedingetje. Overigens: ik heb #0129 van de 4000. Wat een avonturen.

–

bazbo 0862: Rick Wakeman & Cori Josias – Julia
Deze is wél een beetje bijzonder. Het is een Oostenrijkse uitgave van een single die niet wereldwijd is verspreid. Ik kocht hem op 16 april 2009 tijdens de grote platenbeurs in Utrecht. Het plaatje zelf komt uit 1981. Het nummer Julia komt van de elpee 1984, een conceptplaat over het boek van Orwell. Echter, op de elpee neemt ene mevrouw Chaka Khan de vocalen voor haar rekening en op deze single horen we ene Cori Josias. Die klinkt wat lieflijker dan mevrouw Khan. Achterkantje Sorry doet qua geluid herinneren Wakemans hoogtijdagen uit de eerste helft van de jaren zeventig, zij het dat het een wat melancholiek stuk is.

–

bazbo 0861: Tom Waits – Lie To Me
Deze single kreeg ik bij het driedubbelcdalbum Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards, toen ik het kocht op 18 november 2006. Het blijkt een promosingle te zijn, niet heel bijzonder, op Discogs vraagt men er nog geen tientje voor. Ik heb de mijne een keer gedraaid en nu dus twee keer. Op de B-zijde staat Crazy About My Baby, dat niet op het driedubbelalbum te vinden is. Het is, net als het titelnummer van de single, een gave gruizelige dreundeun die net twee minuten duurt.

–

bazbo 0860: The Veterans – There Ain’t No Age For Rock ’n Roll
Ook meegejat uit het ouderlijk huis. Deze was van mijn oudste broer. Geen idee waarom hij het ooit gekocht heeft, want hij was meer van de rock à la The Who. Dit is een melige synthpopdeun. Niet heel erg, overigens. Uit 1980 komt deze Nederlandse versie van de single, uitgebracht op het Killroy-label. Op de B-kant staat Nigel Gold Grows Old en beter had de band een single uitgebracht zónder B-kant.

–

bazbo 0859: Vader Abraham – ’t Smurfenlied
Toen ik in 1989 definitief het ouderlijk huis verliet, nam ik alle singles die in dat huis waren mee. Dat betekende ook dit plaatje. Het is van mijn zus. Heel veel later was De Vrouw ergens op een rommelmarkt en nam dit mee. Vraag me niet waarom. Het betekende wel dat we er nu twee hebben. Dus als iemand belangstelling heeft? We hebben twee keer de eerste en Nederlandse versie uit 1977 en volgens Discogs kan ik er in ieder geval €0,33 voor vragen. Op de B-zijde staat So’n Alter Schunkelwalzer en dat is nog erger dan Het Kleine Café Aan De Haven, dat u het even weet. Mijn zus heeft overigens nooit gevraagd waar het plaatje is gebleven.

–

bazbo 0858: Toto – Stop Loving You
Ik weet niet meer waar ik deze vandaan heb. Ergens eind jaren negentig meegenomen uit een collectie die iemand bij het grof vuil wilde zetten of zo. Ik heb niets met Toto, behalve Africa, Rosanna en deze hit, simpel omdat mijn held Jon Anderson er één woordeloze regel in zingt: doodoob doob de doody-doob-doob. Op de achtergrond. En toegegeven: het is een pakkend lied. De Europese versie van de single hebben we, uit 1988. B-kantje The Seventh One is het titelnummer van de elpee waarvan de single is getrokken en bevestigt weer waarom ik niets met Toto heb, behalve Africa, Rosanna en de hit Stop Loving You.

–

bazbo 0857: Tee-Set – Tea Is Famous (In The Whole Wide World)
Gevalletje onverwacht leuk. Ik kocht dit singletje toen ik een jaar of dertien, veertien was op een rommelmarkt in de Opstandingskerk in Apeldoorn. Het waren er vier voor een gulden. Ik koos drie Beatlesingles en deze pakte ik mee. Geen idee wat ik in huis haalde, al zei de bandnaam me vaag wel iets. Paar keer gedraaid, daarna nogal in de vergetelheid geraakt. Nu zet ik ‘m op en De Vrouw herkent het gelijk. Samen liggen we in een deuk om het uiterlijk van Peter Tetteroo en de zijnen op het hoesje. Plaatje komt uit 1968. Er is maar een versie van en dus heb ik de Nederlandsche. Achterzijde Since I Lost Your Love ligt vaag in dezelfde stijl, maar wil ik gauw weer vergeten. De Opstandingskerk is alweer een jaar of twintig geleden gesloopt.

–

bazbo 0856: David Sylvian – Pulling Punches
Kijk. Ik bedoel: hoor. Deze single uit 1984 moet ik ergens op een beurs hebben gekocht, meer dan tien jaar gelden. Ik heb een bijzondere uitgave, die op Discogs zo achttien pleuro opbrengt, terwijl ik er nog geen acht voor betaald heb destijds. Ik weet ook niet wat dat zegt. Het hoesje is wit en ‘embossed’, plus er zitten drie postkaarten in. Heb je naast wat te horen toch ook wat te kijken. Hoor. Kijk. Het titelnummer komt van de elpee Brilliant Trees; B-kant Backwaters is een remix van de albumversie, maar veel meer komen we niet te weten. Maakt niet uit. Prachtig blijft het allemaal. Ik ga de hele elpee maar weer eens draaien. Tot later.

–

bazbo 0855: Status Quo – Whatever You Want
Het is 18 oktober 1979 en deze single móét en zal ik hebben. Eén keer op de radio gehoord en ik ben om. Nu ik hem weer terughoor, snap ik wel waarom. Ik vind hem nog altijd geweldig, misschien wel het beste nummer dat de groep ooit heeft gemaakt. Mijn single, een Nederlandsche versie uit dat jaar, heb ik grijs gedraaid en dat hoor ik. Op de B-kant staat het nummer Hard Ride. Ook leuk, maar lang niet zo gaaf als de klapper van de A-zijde. Ik ga nog even met mijn benen wijd staan headbangen.

–

bazbo 0854: Status Quo – Rockers Rollin’ / Hold You Back
Een single met een dubbele A-kant, meen ik. Plaatje komt uit 1977 en we hebben een Nederlandsche versie. Ik kocht hem op 24 november 1989 en ik kan me niet meer herinneren waar en in welke omstandigheden. Wat ik wel weet, is dat het me ging om Hold You Back. Dat had ik ergens gehoord en ik vond het een enorm gave denderdeun. Nog. Nu ik Rockers Rollin’ zo hoor, vind ik dat eigenlijk ook niet verkeerd.

–

bazbo 0853: Status Quo – Down, Down
Ooit schreef ik dat dit nummer een ode aan de Mongool is. Dat vind ik nog steeds. Want laten we eerlijk wezen: het is debiel eenvoudig, maar daardoor juist zo krachtig. Ik kan me niet herinneren hoe we aan deze single komen, maar het zal wel weer rommelmarkt of beurs zijn. We hebben hier een Nederlansche versie van de single uit 1974, zij het dat het originele hoesje ontbreekt. Alle labelinformatie staat op kant A, op het label van kant B staat een of ander kunstwerk en als je de B-kant draait en je kijkt naar het label, dan word je helemaal tureluurs. Ik drink al ruim zes jaar niet meer, maar er komen mij zeer nare herinneringen boven. Gelukkig is de B-kant snel afgelopen. Zo goed is het nummer Nightride niet.

–

bazbo 0852: De Staat – Kitty Kitty
13 april 2019. Precies. Record Store Day 2019. Deze kreeg ik gratis. Wie niet? Toch is er iemand die op Discogs er vijftien ballen voor vraagt. Ik heb de blauwe vinylversie. Geinig liedje wel. Niet spectaculair. De Vrouw vraagt of hij zachter mag. ‘Hij is zo afgelopen,’ zeg ik nog. Ik draai het plaatje om. Op de B-kant staat de instrumentale versie van het nummer. Ik zet ‘m zachter.

–

bazbo 0851: Peter Gabriel – Rated PG (RSD2019)
Record Store Day 2019. Ik ben als eerste mijn lokale platenwinkel binnen. ‘Ja, hij is er,’ riep de jongeman van de lokale platenwinkel uit de verte tegen me. ‘We hebben er volgens mij eentje binnen gehad.’ Ik blader snel alle bakken door, maar helaas is iemand anders me voor. Twee dagen later probeer ik het in een andere plaats bij een andere lokale platenwinkel: helaas. Dit weekend van 29 november t/m 1 december ben ik in Heerlen (vraag me niet waarom, gaat je geen bal aan, waarom vraag je het tóch?) en ik bezoek de lokale platenwinkel aldaar. Ik heb mijn handen al vol en sta bij de kassa. Er is iemand voor mij, ik draai mij nog een keer om en dan pas valt mijn ook op een kratje met daarop de tekst: ‘Record Store Day’. Voor de grap blader ik per twee of drie platen de bak door en tamelijk snel valt mijn oog op…: verroest. Inpakken en wegwezen. Vooruit, tussendoor heb ik nog afgerekend. Op deze plaat staan tien stukken die Gabriel allemaal ooit heeft ingeleverd voor filmsoundtracks. Ik heb geen enkele film gezien en van de tien stukken ken ik er drie. The Book Of Love stond op Scratch My Back, Walk Through The Fire weet ik terug te vinden op de 12″ maxisingle van Red Rain en In Your Eyes kennen we natuurlijk van het album So en alle daarop volgende concerten. Ha, op Discogs zijn er gasten die er al meer dan vijftig ballen voor durven te vragen. Mooie plaat, eigenlijk wel. De meegeleverde downloadcode zal ik zo ’s verzilveren en een cd’tje branden, zodat ik niet na een twintigtal minuten op hoef te staan om de plaat om te draaien en het vinyl veilig in de hoes in de kast kan blijven staan. Nerd.

–

bazbo 0850: Chris Squire & Alan White – Run With The Fox
De Sint is weer in het land; tijd voor een kerstplaat. In 1981 was Yes op sterven na dood. Twee jaar ervoor hadden Jon Anderson en Rick Wakeman de band verlaten, het achtergebleven drietal lijfde The Buggles in en tourden met hun album Drama de wereld rond. Het werd geen succes. Steve Howe en Geoffrey Downes gingen samen met Carl Palmer en John Wetton een bandje beginnen (Asia), Trevor Horn ging zich volledig toeleggen op produceren en Chris Squire en Alan White bleven achter, niet wetende wat ze moesten doen. Om een beetje in beeld te blijven namen ze dit plaatje op. Het is een fijn landelijk lied, waarin vooral opvalt hoe mooi Squire eigenlijk zingt. Op de B-zijde een soort instrumentale reprise, waarschijnlijk omdat ze niets anders wisten. Niet veel later begonnen Squire en White samen te werken met ene Jimmy Page onder de naam XYZ (eX-Yes-Zeppelin), maar dat werd niets. Toen kwamen ze in contact met Trevor Rabin met wie ze wat demo’s maakten en toen Trevor Horn als producer toe trad, duurde het niet lang voordat mevrouw Jon Anderson de vraag kreeg om te komen zingen. Resultaat: Owner Of A Lonely Heart. Maar voor nu: nog even meezingen met dit feestnummer, dat afkomstig is van de Britse versie, die ik kocht op 18 april 2009 op de platenbeurs in Utrecht.

–

bazbo 0849: Grace Slick – Seasons
Soms had mijn grote broer smaak. Dat was in ieder geval wel het geval toen hij deze single kocht, ergens in 1980. Toen ik negen jaar later het ouderlijk huis verliet, jatte ik dit singletje dan ook gewoon mee. Nooit gewetensbezwaren gehad. Hij had het plaatje niet voor niets achtergelaten in dat ouderlijk huis toen hij het in 1982 gedag zwaaide. Het zal u niet verbazen dat ik hier nu de Nederlandse uitgave draai. Seasons is nog steeds een leuke deun, misschien een beetje te feelgood, maar B-kant Angel Of Night zet alles weer fijn in rockperspectief. Die Grace. Zou ze nog leven?

–

bazbo 0848: Sandy Shaw – Puppet On A String
Over klassiekertjes gesproken. Het meisje Sandy Shaw (enorme bos haar, heel kort glitterjurkje en blote voeten, had iemand ooit van haar gehoord?) zong in 1967 tijdens het Songfestival in Wenen een zeker liedje de onvergetelijkheid in. Dit liedje, welteverstaan. Ze won. Dat jaar kwam de single uit en ik heb hier een Britse versie. Er is geen hoesje. Denk dat ook deze bij een beurs vandaan komt. B-kantje Tell The Boys is ook zo’n lieflijk liedje, maar haalt het (natuurlijk) niet bij de voorkant.

–

bazbo 0847: Nancy Sinatra – These Boots Are Made For Walkin’
Klassiekertje weer. 1966! We hebben hier een Nederlandse versie uit dat jaar en kochten hem op een of andere platenbeurs. Op de B-zijde staat The City Never Sleeps At Night en dat is ook al zo’n mooie deun. Ooit heeft iemand dit plaatje gekocht bij Radio van Geet, gevestigd op het Mercatorplein nummer 24 in ons zo majestueuze Apeldoorn. Ik kan mij niet heugen dat daar ooit een radio- c.q. muziekzaak heeft gezeten, maar ik ben dan ook opgegroeid in een ander deel van de metropool. De zaak was te bereiken onder telefoonnummer 05760-15543 en dat lijkt vreemd, aangezien het kengetal van Apeldoorn 055. Echter, tot 24 september 1975 was het 05760; toen pakten we 055 van Beilen af. Niet dat ik me daar iets van kan herinneren, overigens. Geile clipjes maakten ze in 1966, zeg.

–

bazbo 0846: Peter Schilling – Major Tom (Völlig Losgelöst)
‘Maar die had je toch al gedraaid?’ hoor ik de oplettende lezer/kijker vragen. Jazeker, maar dat was de 12″ maxisingle en die stond in de platenkast bij alle elpees en maxisingles. Hier gaat het om een 7″ single. Die maxisingle is van De Vrouw en deze single hebben we volgens mij later pas gekocht op een beurs of dergelijke. Het is een Duitsche uitgave uit november 1982. Hard meezingen, weer. Dat kunnen we niet zeggen van de B-kant Ich Hab’ Keine Lust. Wat kan mij het kleine libido van meneer Schilling schelen?

–

bazbo 0845: Salt-n-Pepa – Push It (Remix)
Dit kocht ik op 25 juli 1988. Ook die zomer was ik een begeleider tijdens een vakantieweek voor kinderen die niet op vakantie gingen en dit was zo’n beetje de hit van de week. Niet omdat ik het plaatje nou zo heel goed vond, maar meer uit nostalgische overwegingen – want wat was het een mooie week – kocht ik de single. Als een herinnering. Veel heb ik hem niet gedraaid. Nu ik het zo terug hoor, vind ik ‘m ook niet eens zo heel bijzonder. Op de achterkant van deze Nederlandse versie staat I’ll Take Your Man en behalve de faute tekst (als ik ‘m goed begrijp) valt mij het schaamteloze gebruik van samples uit Owner Of A Lonely Heart (Yes) op. Niet dat die sample nou zo origineel was (Yes en Trevor Horn hadden ‘m ook gejat), maar daar gaat het nou niet om. Waar het om gaat is dat ik weer even terug denk aan een mooie week die ik mocht doorbrengen met een boel goede mensen.

–

bazbo 0844: Rubberen Robbie – Het Slurvenlied
Van de LP Rubberen Robbie 3. Niet dat ik die heb. Ik heb alleen deze single, verschenen in 1982 en ik kocht hem op 7 april van dat jaar. Mijn zus had een jaar of wat daarvoor de grote hit van Vader Abraham gekregen en die jengelde nogal eens door het ouderlijk huis. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik Het Slurvenlied op de radio hoorde. Het is een melige parodie op alle Wuppies, Smurfen en wat al dies meer. Op de achterkant staat Als Een Kroket In Zijn Kadet en waarom had die Rubberen Robbie zo’n jaje Engelse ‘r’? Zo’n ‘ej’? Leuk om het titellied weer te horen, ik brul alle teksten en kreten tussendoor zo weer mee.

–

bazbo 0843: Queen – Somebody To Love
Mooiste liedje van Queen ooit, vind ik. Ik ken niet zo veel van Queen. Heb er geen platen van, al heb ik Day At The Races en Night At The Opera wel gehoord, ooit. Deze single komt van een platenbeurs of dergelijke en hij is eerder geweest van iemand die Lya heet of zich zo noemde. Volgens Discogs zijn er maar 46 versies van de single en als ik even puzzel ontdek ik dat ik een Nederlandse heb uit 1976. Die versie brengt trouwens ook nog rond de twintig ballen op als ik hem verkoop. Op de B-kant staat White Man en kan zo’n titel nog wel vandaag de dag?

–

bazbo 0842: Procol Harum – A Salty Dog
Over klassiekers gesproken. Prachtstuk, dit. Nederlandse versie van deze single uit 1969. Niet heel bijzonder, maar toch bijzonder genoeg. Op de achterzijde staat Long Gone Geek, een nogal felle rocker, zeker afgezet tegen de ballad van de A-kant. Titelnummer komt van de gelijknamige elpee, ook al zo’n prachtplaat, al vind ik de voorganger Shine On Brightly een tikkie beter. Maar wie ben ik? Vooralsnog ben ik iemand die A Salty Dog traag mee zingt. Mooi lied.

–

bazbo 0841: Elvis Presley – Wooden Heart
‘Dit zou ik nooit kopen!’ roept De Vrouw, tussen de regels die ze mee zingt door. ‘Ik ook niet, maar toch hebben we het,’ zeg ik. Vast weer iets op een platenbeurs. B-kantje Tonight Is So Right For Love is eigenlijk te slecht voor een B-kantje. Heel even dacht ik een origineel singletje uit 1960 in handen te hebben, maar met een paar klikjes ontdek ik dat het hier gaat om de Nederlandse heruitgave uit 1977. Maakt het uit. Want zeg nu zelf: altijd fijn om de warme stem van The King eens te horen. Daarna moet het weer afgelopen zijn.

–

bazbo 0840: (Philips) – Rhythm Record – Philicorda
Deze moet ik uitleggen. Lees eerst dit stuk. Ik had dus een Philicorda. En ergens vond ik dus ook dit plaatje. Geen flauw idee meer waar, maar ik vermoed platenbeurs. Op dit singletje staan zes ritmetracks. Meer niet. Ik kan niet dansen, maar weet voldoende van muziek om de quickstep, de foxtrot, de cha-cha-cha, de wals en de tango te herkennen. De Vrouw zit hier al enige tijd met grote ogen tegenover mij aan tafel. Wat of dít nu weer is! Ik leg het uit. Discogs kan me niet vertellen uit welk jaar het plaatje komt, maar ik weet dat Philips het orgeltje in productie had slechts in de eind jaren zestig, dan kunnen we wel een schatting maken. Lang daarover doen hoeft niet, want de site 45cat weet dat het plaatje in 1970 op de markt kwam. Oké. Nog een geinig weetje: dit plaatje moet je draaien op 33 toeren. Ik vond al dat ik zo snel moest dansen…

–

bazbo 0839: Frans Peters en het Sterrenteam – Het Grote Reclamelied
Het is 12 februari 1985 en op de radio hoor je allerlei carnavalsplaten. Die vind ik doorgaans geen zak aan en ik luister zelden radio. Op een onbewaakt moment hoor ik dit lied. Mijn oren zijn gespitst. Dit is leuk! Grappig, melig, cabaretesk, zeg het maar. Aan het eind hoor je een heleboel verschillende reclamedeuntjes uit die tijd, maar dan met malle tekst. Een parodie! Daar houd ik van. Ik houd er zo veel van, dat ik ‘m op 12 februari 1985 koop. Het is een Nederlandsche (goh) uitgave uit 1985 (goh). Kant B bevat de stamper Het Is Weer Feest en dat is een magistraal domme deun. Zeker dertig jaar niet gehoord, dit. Heerlijk.

–

bazbo 0838: Osibisa – The Coffee Song
Verroest, zeg. Dat we dit hebben. De Vrouw heeft het nooit gekocht, zegt ze. Ik ook niet. Platenbeurs, dus. Ooit. We draaien hier een Duitsche uitgave uit 1976. Blijft een fantastische deun, maar niet echt representatief voor de band. Al moet ik eerlijk zijn: ik ken alleen het album Woyaya. Op de achterkant staat Sunset, een instrumentaaltje dat er ook mag zijn. Leuk weetje: het ‘logo’ van de band is ontworpen door Roger Dean, de man die ook de legendarische hoezen voor o.a. Yes maakte.

–

bazbo 0837: Roy Orbison – Pretty Woman
Klassiekertje! Nederlandsche heruitgave uit 1964, heb ik. Op de hoes heet het lied Pretty Woman; op het label staat Oh, Pretty Woman. Tureluurs word je ervan! Verder natuurlijk heerlijk om de heer Orbison te horen grommen. Op de achterkant staat Yo Te Amo Maria, eveneens zo’n typische Orbisonkweler. Iemand – ikke niet – heeft dit plaatje ooit gekocht bij Radio Pracht, gevestigd aan de Langestraat 10-12 te Amersfoort, destijds te bereiken onder telefoonnummer 14340. Dat lijkt me enige tijd geleden. Voor nu: ik draai het volume hoger.

–

bazbo 0836: Normaal – Mama Woar Is Mien Pils
Hier zit geen hoesje omheen. Kan dus nooit van mij zijn. Ik zou ook nooit Normaal kopen, maar dat is een andere zaak. De Vrouw ontkent ook dat dit singletje van haar is. ‘Rommelmarkt,’ ben ik bang. Samen bang zijn, dat is fijn. Plaatje komt uit 1981. Ik ben te onbekend met het werk met de band, maar vermoed dat het een poging tot carnavalsdeun is. Het nogal hoempapa-gehalte is me te hoog voor de boer’nrock waar de band beroemd om is geworden. Tekstueel is het ook al geen hoogstandje. Op de b-zijde staat Oh, Oh, Bennie Wat Dom en dat is eveneens geenszins een werk dat zou vallen onder de Kunst met de grote K.