Bas Langereis leest u voor!

Dit is mijn dagboek van 2014. Het meest recente bericht staat bovenaan. Kijk bij de categorieën B-log voor recenter materiaal.

De aanleiding van mijn blog is zaterdag 16 november 2013, ‘de dag dat ik opstond en een wereld instapte die niet de mijne was.’
Meer weten? Klik dan hier.

b
13 januari 2014

–

Woensdag 31 december: Middelburg
We doen het weer rustig aan. Na een ontbijtje pakken we de bus naar Middelburg. We zien de markt en het stadhuis, lopen door wat straten, drinken koffie in een herberg, sjouwen een rondje om de abdij en over de binnenplaats en nemen dan de bus weer terug. Begin van de avond zitten we in een brasserie aan de boulevard en eten garnalen, garnalenkroketten en vis. Om een uur of negen zijn we in het appartement. Ik lees, we zien de oudejaarsconférence en aanschouwen het Vlissingse vuurwerk vanaf de vierde verdieping. Om half twee vind ik het welletjes. Wat een jaar.

–

Dinsdag 30 december: Vlissingen
Heel goed geslapen heb ik niet en ik ben laat op. We ontbijten en als we naar buiten gaan, is het al middag. De wandeling gaat eerst naar het Nollehoofd. Het windorgel staat er nog steeds. Midden jaren zeventig ben ik zeker zes keer in Vlissingen op vakantie geweest. Een beetje jeugdsentiment, dus. Vervolgens lopen we de hele boulevard af, naar de kazematten en de jachthaven. Onderweg is er koffie. Aan het eind van de middag doen we nog wat boodschappen en die brengen we naar het appartement. Erna gaan we naar de Sint Jacobskerk. We lopen er een rondje omheen, drinken iets bij de herberg op het plein ernaast en eten dan shoarma bij de grill. Vervolgens weer terug. Ik lees nog iets en dan ga ik, wederom op tijd, naar bed.

–

Maandag 29 december: naar Vlissingen
De wekker gaat om kwart over zeven. We zijn ruim op tijd. Na koffie en ontbijt brengt De Zoon ons naar het station. We hebben de trein van kwart voor tien naar Utrecht en zijn iets voor half twee in Vlissingen. Daar nog een bus naar het Scheldeplein en dan is het nog geen tweehonderd meter naar Boulevard Bankert. Bij het appartement is niemand. De beheerder komt om half vier. In de tussentijd doen we boodschappen en drinken we koffie in een brasserie. Het appartement blijkt bezet, maar is ook een nogal afgetrapte keet. We mogen in een andere accommodatie. Een kwartier later betreden we een zeer luxueus appartement, vlak onder de watertoren. We pakken de koffers en rusten even uit. Dan wandelen we langs de boulevard naar het Bellamyplein. Eerst ergens iets drinken, aansluitend bij een Italiaans restaurant uitgebreid eten. Zo rond half tien zijn we weer terug. Ik lig op tijd in bed.

–

Zondag 28 december:
Weer eens niet goed geslapen. Veel wakker geweest. Nou ja. Iets na negenen uit bed. Eerst wat zondagmorgenklusjes, het tweede plaatje van The Shutov Assembly (Eno) en Spacelines (Nodens Ictus) in de speler, koffie en dergelijke. Dan ga ik naar buiten voor het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is zonnig maar koud. (Of koud maar zonnig.)

Weer thuis is er meer koffie, Santa Milonga (Melingo) en Léro-Léro (Luísa Maita), en de brunch. Erna nog wat huiselijke klussen (vegen) en boven pak ik twee kleine koffertjes in. Daarna ga ik aan de keukentafel zitten lezen en ondertussen draai ik Three Cheers (For The Broken Hearted) (Glass Hammer), You Must Be This Tall (Mike Keneally) en Quartet (Pat Metheny Group).
Later maak ik eten. Veel is het niet: ik braad varkensfiletlapjes, bak garnalen met knoflook, peper, paprika en bosui, en zet alle restanten van de afgelopen dagen op tafel. Het meeste komt nog op ook en we horen Marbles (Marillion). Als alles weer is opgeruimd, lees ik nog wat. Halverwege de avond neem ik plaats achter de pc en zie de eerste helft van Message To Love – The Isle of Wight Festival 1970. Zo om half elf is het bedtijd.

–

Zaterdag 27 december:
Op tijd op. Huiselijke klusjes. The Shutov Assembly (Eno). Natte sneeuw buiten. Ik fiets naar een supermarkt en de Turkse winkel. Vervolgens is het tijd voor meer koffie en brunch. En het tweede plaatje van The Name Of This Band Is (Talking Heads). Dan fietsen we met z’n drieën naar het centrum. De Zoon koopt kleren en ik Poppie en Eddie en Manon (Herman Brusselmans, z’n derde boek dit jaar!). Op de terugweg doen we nog een supermarkt en dan door de natte sneeuw snel naar huis. Het is halverwege de middag, ik zet In The Land Of Grey And Pink (Caravan) op en buig me over het notebook van De Vrouw. Het ding is traag; ’s Kijken of er iets aan te doen is. Het lukt redelijk. Ondertussen maak ik bamisoep. En hoor ik Belighted (iamthemorning). De bamisoep eten we op. Na het eten lees ik wat onder The Stix (Jaga Jazzist). De Zoon ontdekt dat zijn slipcursus van morgen is uitgesteld wegens slecht weer. Ik zou met hem mee, dus nu wordt het een dagje niets. Niet erg. Ik ga achter de pc zitten en zie de concertfilm Get All You Deserve (Steven Wilson). Mooi. Ik zag het concert in mei 2012 en in mijn herinnering is het wellicht een van de beste die ik ooit heb meegemaakt. Nu vouw ik was en is het bedtijd.

Vrijdag 26 december: Tweede kerstdag
Zo tegen negen uur zijn we op. We draaien A Christmas Album (California Guitar Trio) en Christmas Around The World (van het wereldlabel Putumayo). Ook gebruiken we een eenvoudige brunch. Dan rijdt De Zoon ons naar Voorthuizen. Bij Schoonmoeder komen verscheidene kinderen en kleinkinderen. Er is koffie en taart en wat later alle zelf meegebrachte hapjes. De sfeer is rustig en prettig. Rond vier uur gaan we weer terug. Ik zet Chris Squire’s Swiss Choir op, later de I Believe In Father Christmas EP (Emerson Lake & Palmer) en Christmas Mash Up (verzamelplaatje). Ondertussen heb ik varkenshazen gebraden en de oesterzwammen gebakken. Het is niet veel voor een kerstdiner, maar voldoende na een dag van hapjes. Na het journaal zie ik de bonus-dvd die bij de Transatlantic-box meekwam en de concert-dvd die bij Like It Is – At The Bristol Hippodrome (Yes) zat. Dan is het weer elf uur.
Het waren rustige kerstdagen. Het gaat beter met mij. Bij vlagen ben ik vlak, maar ik voel me ook opgewekt en heb soms ook weer zin in dingen.

–

Donderdag 25 december: Eerste kerstdag
Half tien ben ik beneden. Eerst maar eens alle kerstlampjes en Christmas Variations (Rick Wakeman) aan. Na een eenvoudige brunch stappen we op de fiets en rijden naar de wijk Orden. Mijn vader ontvangt ons. Hij is begin deze maand geholpen aan staar en draagt na zesenzeventig jaar geen bril meer. Een vreemd idee. We bedanken hem voor het grote cadeau dat hij ons eerder deze week heeft gegeven; we zijn er heel blij mee. Iets later zijn mijn twee broers er ook. Wijzelf vertrekken rond vier uur weer naar huis. Daar buig ik me over het kerstmenu: gebraden lamsbout en een groenteschotel van ui, paprika, palmkool en kikkererwten. Ook het toetje smaakt goed! En ja, we horen de traditionele kerstplaten Christmas Album (Jethro Tull), The Christmas Album (Keith Emerson) en Three Ships (Jon Anderson)

Na het journaal zie ik de concert-dvd In Europe (Transatlantic), het concert dat ik heb mogen meemaken. Leuk om het weer terug te zien. Als het afgelopen is, is het elf uur.

–

Woensdag 24 december:
Laatste werkdag van het jaar. Nog niet helemaal wakker sta ik op. De wekker heeft me echt gewekt. Ik ben weer een paar keer wakker geweest vannacht, maar heb bij vlagen toch ook diep geslapen.
De werkdag begint vreemd: ik ben er heel vroeg, maar de deur is nog niet open en we moeten met een hele ploeg bijna een half uur wachten tot iemand het gebouw opent. Dan kan ik aan de slag. Het is heel stil en ik kan mooi een extra klus doen. Om vijf uur ben ik thuis. Even later De Vrouw ook.
We draaien The Endless River en het eerste plaatje van The Name Of This Band Is (Talking Heads). Ondertussen warm ik de schotels van de afgelopen dagen op. De Zoon heeft pompoensoep van het werk meegenomen en die is een voorafje. Ik heb wat gelezen, maar wil ook iets anders weer eens gaan doen. Ik bekijk de concert-dvd die meekwam met Live at the Royal Albert Hall (Steve Hackett). Mooie registratie. En dan is het kwart voor elf.

–

Dinsdag 23 december:
De langste nacht is weer geweest; vanaf nu worden de dagen weer langer. (Ik moet er bijna niet aan denken.) Volgens mij heb ik weer iets beter geslapen dan de voorgaande nachten. Het gaat, het gaat. Nu nog zin krijgen in allerlei dingen.
Op het werk verder met extra taken en andere dingen. Tussendoor een rondje wandelen.

Wederom om zes uur thuis. Het eerste te doen: eten maken. De Zoon en ik zijn alleen, dus wordt het een fikse pasta. Wat zeg ik? Een lasagne! Zo tegen kwart over zeven zitten we aan tafel en de schaal gaat maar half leeg. Inmiddels horen we Like It Is – At The Bristol Hippodrome (Yes). Als alles op en opgeruimd is, zet ik de EP Drive Home (Steven Wilson) aan en doe ik iets aan de webstek. Ik kijk het journaal en daarna zet ik Storm Corrosion op en begin ik te lezen in De ware bekentenissen van een witte terrorist (Breyten Breytenbach). Om kwart voor tien lig ik in bed.

–

Maandag 22 december:
Slapen ging redelijk vannacht. Ik ben nog wel wat wakker, maar opstaan gaat zonder problemen. Op het werk is het stil; ik ben er alleen van ons team en kan veel achterstallig werk doen en wat extra klussen uitvoeren. Tussen de middag loop ik een rondje.

Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het eten gemaakt: een stamppotje van aardappelen, bieten, uien en shoarma. Smaakt goed. Alles is snel op en ook weer opgeruimd. We kijken het journaal en dan kan ik zitten lezen. Tijdens The Shutov Assembly (Brian Eno) lees ik Empire Falls uit. Het is bijna kwart voor tien en ik ga naar bed.

–

Zondag 21 december:
Volgens mij heb ik weer iets beter geslapen. Voor negen uur ben ik uit bed. Beneden doe ik There’s A Light That Enters Houses With No Other House In Sight (David Sylvian) in de speler en wat zondagmorgenklussen. Zo na half elf loop in naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Als ik weer thuis ben, is De Vrouw ook beneden. We drinken koffie, horen de filmmuziek van The Hobbit 1 en brunchen. In de middag is het rustig. Ik lees en hoor Tales From Yesterday (Yes-tribute), het tweede plaatje van Works Live (Emerson Lake & Palmer) en QE2 (Mike Oldfield). Inmiddels heb ik dan ook al eten gemaakt. De rollade is gebraden, de groentestoof van mangold, peper en knolselderij in ras-el-hanout is klaar en de salade van komkommer, tomaat en bosui staat eveneens op tafel. Op krijgen we het niet, maar het smaakt wel. Als alles weer opgeruimd is, hoor ik Soft Machine 2 (Soft Machine) en lees ik nog wat. Dan gaat De Vrouw de deur uit, naar de bioscoop. Ik blijf achter, werk wat mail af en hoor The Raven That Refused To Sing And Other Stories (Steven Wilson). Na A Passion Play (Jethro Tull) is het tijd om naar bed te gaan.
Lichamelijk gaat het oké, maar ik voel me niet vrolijk. Niets kan me echt schelen. Er is allemaal weinig lol aan. Het enige dat ik leuk vind is een boek lezen en muziek horen. Verder niet. Ik heb niets meer te melden, alles is zinloos, fijn is het niet.

–

Zaterdag 20 december:
Heel goed geslapen heb ik niet, maar het lijkt wel iets beter dan de afgelopen nachten. Ik ben na negenen beneden en doe de gebruikelijke zaterdagmorgenklussen en lees een deel van de krant. Ondertussen draai ik 1492 (Vangelis). Halverwege de ochtend maak ik een rondje langs de biowinkel, de supermarkt en de Turkse winkel. Thuis is er koffie, een lunch, Açai (Aline de Lima), Themes (Rick Wakeman) en Studio 105 (Mayra Andrade). De Vrouw en ik fietsen nog naar de markt voor cranberry’s en fruit en rijden dan door naar het nieuwe huis van Zwager. Hij is nog druk aan het klussen en geeft ons een rondleiding. We wachten even tot het weer droog is en dan gaan we naar huis. Ik buig me over het eten: een beenham, schorseneren in kaassaus, gebakken aardappelen en een salade van bleekselderij, bosui, tomaat en paprika. In de keuken hoor ik If I Could Do It All Over Again, I’d Do It All Over You (Caravan) en Heaven & Earth (Yes). Als het eten op is, probeer ik te lezen. De Vrouw en De Zoon zitten een lawaaierig televisieprogramma te kijken en het lukt me niet om me goed concentreren. Ik draai Soft Machine (Soft Machine) en het eerste plaatje van Works Live (Emerson Lake & Palmer), maar om half elf houd ik het voor gezien.

Januari:
1 januari (do) – geen open huis
3 januari (za) – feestje hidihi/Auke
4 januari (zo) – opening expo Peter Vroon – Art café Sam Sam, Apeldoorn – 16.00 uur
24-25 januari (za-zo) – weekendje Maastricht + Chantal 30!

Februari:
1 februari (zo) – vijfentwintig jaar in dienst bij mijn werkgever
2 februari (ma) – jubileumborrel – Kemperbergerweg 139e, Arnhem – 16.00 uur

Maart:
7-8 maart (za-zo) – weekend Rotterdam
20-21 maart 2015 (vr-za) – Moo-aah! festival – Corby, UK

April:
2 april (do) – Otis Blues – Art café Sam Sam, Apeldoorn – 21.00 uur
18 april (za) – Twee korte voorleesvoorstellingen van Bas, Willem en ik (niet) tijdens het evenement ‘Cultuur bij je buur’ – De 5 Uilen, Wieselse Kampweg, naast huisnummer 72, Wenum Wiesel – 14.45-15.15 en 16.15-16.45 uur
19 april (zo) – Drie korte voorleesvoorstellingen van Bas, Willem en ik tijdens het evenement ‘Cultuur bij je buur’ – Hofstraat 97, Apeldoorn – 14.30-15.00, 15.45-16.15 en 17.00-17.30 uur
19 april (zo) – Otis Blues – Bluescafé, Apeldoorn – 16.00 uur
23 april (do) – Steven Wilson – Hedon, Zwolle
27 april (ma) – koningsdag met Sven Hammond Soul – Gelerijdersplein, Arnhem

Mei:
9 mei (za) – HAWAII 50 – verjaardag samen met Ob – Gatley, Stockport, UK
10 mei (zo) – The Muffin Men – The Live pub, Stockport, UK
7-15 mei 2015 (do-vr) – vakantie – Gatley, Stockport, Manchester, UK
17 mei (zo) – HAWAII 50, de we-doen-het-nog-eens-dunnetjes-over-kliekjesparty thuis
23 mei (vr) – Teerling – Claudia de Breij – Orpheus, Apeldoorn
30 mei (za) – Bas, Willem en ik live in de uitzending te gast bij Radio Apeldoorn – 13.00 uur
30 mei (za) – The Poor – Art café Sam Sam, Apeldoorn – 21.00 uur?
31 mei (zo) – Bas, Willem en ik maken vrienden (voorleesvoorstelling met speciale gasten) – Art café Sam Sam, Apeldoorn – 16.00 uur

Juni:
4 juni (do) – rondleiding in congrescentrum Orpheus, Apeldoorn – plus voorstelling Witte nar (Karin Bloemen)
27 juni (za) – Drakenbootfestival – kanaal Apeldoorn
27 juni (za) – feest van Reinier en GAteL in de achtertuin van Art café Sam Sam

Juli:
12-21 juli (zo-di) – zomervakantie – Bad Doberan
16-19 juli (do-zo) – Zappanale – Bad Doberan
24-25 juli (vr-za) – logées en met hen naar Danny’s vijftigste verjaardag in Haarlem
29 juli (wo) – dagje Amsterdam, bezoek Body World

Augustus:
8 augustus (za) – etentje bij Herman en Thea
29 augustus (za) – dagje bij Jessica en JP in Gorinchem

September:
19 september 2015 (za) – vijfentwintig jaar getrouwd – ACEC-gebouw – 17.00-22.00 uur
25 september (vr) – King Crimson – Vredenburg, Utrecht
26-30 september (za-wo) – London
28 september (ma) – Steven Wilson – Royal Albert Hall, London
29 september (di) – Steven Wilson – Royal Albert Hall, London

Oktober:
2 oktober (vr) – etentje bij India restaurant ivm 25-jarig huwelijk
27 oktober (di) – Band From Utopia – Luxor, Arnhem
30 oktober (vr) – Zappaloween! met The FoolZ – Art café Sam Sam, Apeldoorn – 20.00 uur
31 oktober (za) – Zappaloween! met Lex L. Bronkowitz Orchestra – Art café Sam Sam, Apeldoorn – 15.00 uur

November:
7 november (za) – Luuk viert zijn verjaardag – 15.30 uur
27 november (vr) – dagje Utrecht
29 november (zo) – oma viert haar verjaardag

December:
6 december (zo) – opening expo Cees de Wilde en Ron Floor – Art café Sam Sam, Apeldoorn – 16.00 uur
13 december (zo) – feest: tante Ger 80!
16 december (wo) – een nieuwe werkplek!
25-26 december (vr-za) – Kerstmis
31 december (do) – Oudjaar

Vrijdag 19 december:
Ik slaap nog steeds niet veel, maar sta goed op. Op het werk doe ik van alles en niets. Ik kan me lastig concentreren en moet bijna ieder kwartier even een rondje op mijn stoel maken. Tussen de middag loop ik een rondje buiten.

Aan het eind van de dag ben ik zeer moe, maar in de bus slapen lukt niet. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft de bloemkoolpreischotel van gisteren opgewarmd en er een oud bekend gerecht naast gezet: witvis (schol in dit geval) gestoofd met uien in kerrie. Ouderwets goed.
Dan gaan De Vrouw en De Zoon even kerstboodschappen doen op een winkelcentrum. Ik zet Other World (Peter Hammill & Gary Lucas) op en lees wat. Als De Vrouw en De Zoon weer terug zijn, hoor ik Little Red Record (Matching Mole) totdat het tien uur is.

–

Donderdag 18 december:
Een derde nacht met weinig slaap. Toch ben ik fit als ik opsta. Deze ochtend gaat alles lekker met de bus en ben ik vroeg op het werk. Ik ga ook vroeg weer weg; iets voor half twee vertrek ik. Tweeënhalf uur later zitten we bij de psycholoog.
We nemen door hoe het gaat sinds ik medicatie neem. De bijwerkingen vallen momenteel mee en zullen over een week of twee voorbij moeten zijn. Ik bouw een spiegel op, waardoor de werking constanter wordt en de stemmingsschommelingen straks minder hevig zijn. Het voelt allemaal al wat rustiger.
We zijn op tijd thuis. Ik zet Culture Of Ascent (Glass Hammer) op en maak eten. Het wordt een ovenschotel van prei, bloemkool, spekjes en pepers met een eimengsel. Daarnaast bak ik kiphaasjes en maak ik een salade van komkommer, tomaat en mozarella. Tijdens Caravan (Caravan) eten we het op.
De avond besteed ik aan lezen en ik hoor Matching Mole (Matching Mole). Half tien is de dag voorbij.

–

Woensdag 17 december:
Opnieuw een nacht zonder veel slaap. Opstaan is geen probleem. De bus van kwart voor zeven komt niet, waardoor ik laat op het werk ben. Daar doe ik van alles wat ik moet doen. Tussen de middag lunch ik met de collega’s en om zes uur ben ik thuis. Even uitblazen en dan eten maken. Ondertussen draai ik de doos War Child (Jethro Tull) nog maar eens. Het is na zevenen als we aan tafel zitten.

De boel smaakt goed, merk ik. Na het eten blijf ik in de keuken, hoor Lifesigns (Lifesigns) en lees. Om half tien ga ik naar bed.
Sinds ik de dubbele dosis medicatie neem, is er nog niet veel anders. Ik voel wat druk op mijn hoofd, ben voortdurend doodmoe en heb moeite met slapen. Ben benieuwd hoe lang dit blijft.

–

Dinsdag 16 december:
Niet goed geslapen. Lang en veel wakker geweest. Toch lukt het om op te staan. Vanmorgen juist een vlotte aansluiting met de bus, dus ben ik extra vroeg op het werk. Vanochtend schuif ik aan bij een of andere bijeenkomst van personeelszaken, opleidingen en kwaliteit, waarin afstemming gezocht wordt over een of ander ICT-systeem met de leverancier; ik zit er omdat ik mogelijk in het nieuwe jaar iets ondersteunends aan het project kan gaan doen in mijn boventallige uren. Wat ik merk, is dat nog heel niet duidelijk is wat het gaat worden en het weinige dat er voor me licht, is geestdodend inklopwerk. Inhoudelijk interessante kost; ik wacht af wat er uiteindelijk van mij verwacht wordt. Tussen de middag loop ik een rondje buiten.

De rest van de middag verloopt snel. Ik ben heel moe als ik om half vijf naar huis ga. Bij thuiskomst blijkt dat De Vrouw de kerstboom heeft opgetuigd; dit jaar hoef ik er niets aan te doen. Ik maak het eten (bamisoep) en het is goed dat ik wat te doen heb, anders zou ik omvallen van vermoeidheid. Om verder wakker te blijven gaat Pale Communion (Opeth) aan, later de 2013-versie van The Snow Goose (Camel). Het is na zevenen als we aan tafel gaan. Erna lees ik nog iets en hoor ik Walking On A Flashlight Beam (Luntic Soul). Dan zie ik de mail van mijn vader; hij is benieuwd hoe het met mij gaat en heeft een kerstcadeau. Kwart voor tien lig ik in bed.

–

Maandag 15 december:
Ik heb diep geslapen, maar ben ook een paar keer wakker geweest. Wakker worden kost veel moeite. Als ik er eenmaal uit ben, lukt het allemaal. De nieuwe busdienstregeling is ingegaan; vanmorgen heb ik geen goede aansluiting en ik hoop dat het de rest van de week beter gaat. Op het werk kan ik veel doen; het is goede afleiding. Iets voor half twee ga ik naar huis.

Drie uur ben ik thuis, in de veronderstelling dat ik om vier uur bij de psychiater moet zijn. De Vrouw is er om half vier en wil nog een half uurtje zitten. O? Wacht, ik zit weer eens verkeerd. Inderdaad een half uur later fietsen we naar het centrum.
In het gesprek met de psychiater vertel ik hoe de afgelopen twee weken zijn verlopen. Niet al te veel lichamelijke klachten: aanvankelijk slecht slapen, wat hoofdpijn en nogal impotent. Ik houd me op de been met de gedachte dat het hoort bij de eerste weken van de medicatie. Daarnaast vertel ik hoe het afgelopen weekend is verlopen. Ik voel me lusteloos, oververmoeid, somber. De Vrouw vult aan dat ik tam en weinig vrolijk ben. Ook dat kunnen allemaal bijwerkingen zijn van de eerste weken medicatie. De psychiater wil de dosis graag verdubbelen, zodat de medicatie goed z’n werk kan doen. De mogelijke bijwerkingen kunnen wederom twee tot vier weken duren. Och, zo. Nou, vooruit.
Op de terugweg doen we boodschappen bij een supermarkt en De Vrouw wil met alle geweld een kerstboompje kopen. Voor deze ene keer dan. Thuis maak ik de boerenkoolschotel van spekjes, gehakt, rode ui, peper, knolselderij, bouillon en … boerenkool. Ernaast komt een sla van komkommer, tomaat en … sla. Smaken doet het en het is op voor we het weten. Inmiddels hebben we The Endless River (Pink Floyd) en Survival & Other Stories (Jon Anderson) gehoord. Na het eten blijf ik aan de keukentafel zitten. Ik draai Fourth (Soft Machine) en het tweede plaatje van Neroli (Eno), ik lees in het boek totdat het half tien is en dan ga ik naar bed.

–

Zondag 14 december:
Om half negen ben ik wakker, maar ik blijf liggen tot zeker tien uur. Nog altijd voelt het niet goed. Beneden neem ik wel een kop koffie, daarna ga ik naar buiten voor het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is zonnig maar koud.

Thuis nog wat koffie met De Vrouw. Ik huil. Vervolgens bereid ik de lunch voor. Zowaar, ik kan een broodje eten. Daarna doe ik nog wat klusjes en dan zit ik aan de keukentafel. Het lukt me om te lezen en HB komt uit; ik begin in Empire Falls (Richard Russo), dat ik tien jaar geleden las en ik weet er niets meer van. De middag vordert in stilte.
We maken het avondeten. De schotel van vrijdag gaat de oven in, De Vrouw maakt salade en ik bak steaks. We maken alles op. Om half acht is het weer opgeruimd ook. Ik lees verder tot ik zeer moe ben en het half tien is.

–

Zaterdag 13 december:
En ik sta er pas na negenen ook weer uit. Veel geslapen. Nog wel wat druk op de kop, maar het lijkt rustiger. Beneden de gebruikelijke zaterdagmorgendingen en het eerste plaatje van Neroli (Eno). Dan even op de fiets naar de biowinkel en de supermarkt.
Na de lunch stappen we met z’n allen op de fiets. In de bioscoop zien we The Hobbit – The Battle of Five Armies. In 3D. In het begin heb ik er hoofdpijn van; later gaat het wel. Een onderhoudende film in de traditie van de voorgangers.
Als we de bioscoop uitkomen, gaat het mis. Plots overvalt een vlaag van angst en paniek me; in de fietsenstalling sta ik te huilen. Het plan was om ergens te gaan eten, maar ik red het niet. We gaan naar huis. De Vrouw en De Zoon halen frieten, maar ik kan niets eten. Ik zit aan de keukentafel. Nadat zij hebben gegeten, gaan ze een film kijken. Ik vind het lawaai, ben doodmoe en ga naar bed. Het is half negen.

Het grote kartelmes brandde in de binnenzak van zijn jas.

(more…)

Vrijdag 12 december:
Het gaat niet makkelijk vandaag. Ik ben moe, leeg, gelaten. Onderweg in de bus voel ik druk op mijn hoofd; ik ben bang dat er een bui aankomt. Alles voelt zwaar. Ik heb geen zin; ik heb nergens zin in. Toch doe ik vanmorgen de dingen die ik moet doen. Tussen de middag loop ik een rondje.

Ik red het de rest van de middag. In de bus terug heb ik geen zin in lezen; mijn hoofd doet zeer. Als ik thuiskom, val ik stil. Er komt iets op mij af, voel ik. Ik huil. De Vrouw heeft het eten klaar; iets met ham en groente en rijst. Normaal gesproken erg lekker. Nu eet ik een paar happen. We zouden vanavond naar de verjaardag van Auke gaan. Ik red het niet. Te warrig in mijn hoofd, te veel druk, te wankel. De Vrouw en De Zoon gaan alleen. Ik blijf achter, neem mijn medicijn, typ dit stukje en ga nog voor negen uur naar bed.

–

Donderdag 11 december:
De oorsuizingen zijn heviger. Zeker als het stil is om me heen. Opstaan lukt goed. Op het werk verloopt het oké; veel bijzonders is er niet. De manager P&O spreekt me aan; hij heeft mogelijk een klus voor mij. Ben benieuwd. Tussen de middag loop ik een rondje buiten.

In de middag een overleg, waardoor ik later weg kan en dus ook later thuis ben. De Vrouw heeft het eten al bijna klaar. Kipvleugels, gebakken aardappelen en sla. Ik merk dat ik zeer vermoeid ben. Na het eten zit ik aan de keukentafel. Ik kan nog wat lezen, maar heb het verder stil om me heen. Tien uur is het wel genoeg geweest.

–

Woensdag 10 december:
Het lijkt of ik wat beter heb geslapen. Toch sta ik niet makkelijk op.
Op het werk van alles te doen; niet veel bijzonders. Kwart over twee ben ik thuis. Ik maak een rondje boodschappen langs de supermarkt en de Turkse winkel. Buiten schijnt de zon. De Vrouw komt ook thuis. Ik ga eten maken: het word een allegaartje, van de restjes groene kool, prei en bouillon maak ik een groentestoof, er is mie met bonenschotel erin, en daarnaast komt sla en bak ik steaks. Pressure Points (Camel) heeft geklonken. Na het eten is het rustig. Ik lees Nacht uit, begin in Watervrees tijdens een verdrinking (HB) en hoor Frances The Mute (The Mars Volta) en de remaster Neroli (Eno). Op tijd naar bed.
De dagen worden saai. Ik merk dat ik vlak ben, dat weinig me echt kan schelen en dat het wel doorhobbelt. Niet prettig, maar het is even zo.

–

Dinsdag 9 december:
Vannacht lijkt een kopie van de afgelopen nachten. Niet heel goed geslapen, maar uiteindelijk slaap ik diep als de wekker gaat.
Op het werk is er weer van alles en niets; tussendoor neem ik mijn tijd en pauze. Tijdens mijn gebruikelijke rondje is het nog altijd zeer mistig.

Zes uur ben ik weer thuis. Onder Nursery Cryme (Genesis) begin ik aan het eten. Het wordt een groenteschotel van venkel en courgette, met een risotto en tartaartjes. Als De Vrouw om kwart over zeven thuis komt, kunnen we aan tafel. Erbij komt The Unconsolable Secret (Glass Hammer). Het eten is goed gelukt. Erna maken we de boel weer schoon en dan kan ik aan de keukentafel blijven lezen. Ik hoor Touchwood (Gitbox) en Cinemage (Ryuichi Sakamoto), voordat ik naar bed ga.

–

Maandag 8 december:
Slapen gaat kennelijk in twee fases. Ik ben ergens om drie uur een tijdje wakker, maar slaap dan weer diep. Wakker worden is dan moeilijk; als ik uit bed ben, gaat het goed.
Op het werk is het allemaal oké. Er ligt veel en ik doe ook veel. Toch kan ik ook mijn rust en pauze nemen. Tussen de middag wandel ik een rondje, aanvankelijk in het zonnetje, later trekt het dicht en krijg ik een paar druppels.

Ik kan iets voor half vijf weer naar huis. De Vrouw heeft eten gemaakt: een bonenschotel met groene kool erin, plus een salade van tomaat, bosui en groenselderij. Zeer goed. Na het eten zien we het journaal en dan ga ik aan de keukentafel zitten. Ik lees en hoor The Crimson Songbook volume 2 (Crimson Jazz Trio) en New Chautauqua (Pat Metheny) tot het bijna half elf is.
In mijn hoofd is het rustig, behalve de gigantische oorsuizingen en af en toe en drukkende hoofdpijn. Verder slaap ik niet zo goed en ik was meer dan twee dagen niet naar de wc geweest. Maar ik voel me wel oké, niet neerslachtig of supervrolijk.

–

Zondag 7 december:
Ik ben op kwart over negen uit bed. Beneden doe ik de dingetjes en zet ik Rick Wakeman at Lincoln Cathedral (Rick Wakeman) op. Halverwege de ochtend maak ik mijn gebruikelijke rondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is niet koud, maar de straffe wind maakt het guur buiten.

Weer thuis neem ik nog koffie, gaat Otrabanda (Sam Vloemans) aan en zet ik de spullen klaar voor de brunch. We horen Vai – Piano Renditions (Mike Keneally) en Last (The Unthanks). Na het eten doe ik nog wat klussen en dan lees ik aan de eettafel het derde deel van Knausgard uit, onderwijl Back To Front (Peter Gabriel) beluisteren.
Het is een regenachtige zondagmiddag en er hoeft niets. Dat is fijn. De Vrouw en De Zoon gaan een film kijken en dat maakt weer genoeg lawaai, dus ik laat muziek verder uit. Begin van de avond heb ik de bamisoep klaar en zet ik Banks Of Eden (The Flower Kings) aan. Die bamisoep is ouderwets goed, al hoef ik niet zo veel. In de avond begin ik aan Nacht, het vierde deel in de serie van Knausgard. Als Last Night The Moon Came Dropping Its Clothes In The Street (Jon Hassell) en Cartography (Arve Henriksen) voorbij zijn, is het bijna half elf en ga ik naar bed.

–

Zaterdag 6 december:
Ik ben vannacht wel wat wakker geweest, maar heb toch ook redelijk geslapen. Het is half negen als ik uit bed ga. Ik ben alleen. De Vrouw is vandaag vrijwilliger bij het Helpportret-project.
Ik doe de was, ik ruim de vaatwasser uit, ik maak koffie, ik lees een krant, ik hoor The Endless River (Pink Floyd). Halverwege de ochtend fiets ik naar de markt. Ik haal er slechts thee (de Italiaanse kruiden zijn op) en dan ga ik verder naar het Jean Monnetpark om even te kijken bij het Helpportret-project. Het is er nog niet heel druk, maar de mensen zijn al volop bezig. Mooi om even te zien. Toch ga ik na een half uurtje weer verder naar de supermarkten en de Turkse winkel. Thuis nog een koffie, War Child (Jethro Tull) en een lunch met De Zoon.
Ik wandel nog even naar buiten. Eind van de middag draai ik Love Beach (Emerson Lake & Palmer) en begin ik aan het eten van vandaag én morgen. Wat volgt, is Phoenix Rising (Deep Purple) en 10,000 Days (Tool).
De Zoon en ik eten spaghetti met gehakt-tomatensaus en parmesan. Goed gelukt weer. Ondertussen klinkt Door X (David Torn). De Zoon eet alles op, zoals gebruikelijk. Erna ruimen we op en dan is het bijna acht uur. Ik zie het journaal en ga vervolgens aan de keukentafel verder lezen, onder de tonen van We’re Here Because We’re Here (Anathema) en What’s It All About (Pat Metheny).
De Vrouw komt om half elf thuis. We kletsen wat, maar ik ben zeer moe en ga een half uurtje later naar bed.