Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 2 februari:
Veel tegenwind tijdens mijn ronde hardlopen, vooral langs het kanaal. Even aan het werk. Dan iets voor achten naar een afspreekpunt en daar pikken Peter-Jan en Aad me op. We rijden naar een theater in Nunspeet, waar Wirwar in april een voorstelling geeft. We spreken twee mensen die de voorstelling organiseren en bekijken de zaal met de technicus. Nogal een grote zaal met een enorm speelvlak. Dat wordt goed. Nog voor elf uur ben ik weer thuis. Koffie met De Vrouw en nog wat verder werken. Dan lunch. De Zwager komt even binnen vallen. Afwasje. We gaan naar het souterrain en zuigen wat water weg, zodat alles weer droog is. Even uitrusten. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat, ananas en kaki. Ik leg kippenbout in de oven, plus een schaaltje met kastanjechampignon en haloumi. Het restant van de schotel van gisteren heb ik aangevuld met prei en zoete aardappel. De Zoon is er om half zes en we eten alles op. Afwas en afval. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Siwan – Nahnou Houm (Jon Balke), We Are Three (JOI), Septober Energy (Keith Tippett’s Centipede), het vijfde plaatje uit de box Housekeeping – The OLI Years 1990-1994 (no-man)

–

Donderdag 1 februari:
Aardig geslapen, wel. Ik ben weer op tijd op de werkplek en daar handel ik weer veel werkzaamheden af. Merk wel dat mijn hoofd vol zit en ik krijg het niet opgeruimd. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. En zon. Op tijd ga ik terug naar huis. Daar ben ik om vijf uur. We eten ook op tijd. De Vrouw serveert een schotel van wortel, zoete aardappel, abrikoos en rijst. Afwasje. We stappen op de fiets en rijden naar een afscheidshuis aan de rand van de stad. Daar condoleren we Heidi en haar familie met het overlijden van haar moeder. Dan weer terug. Krant. Webstek.
Muziek vandaag: het eerste plaatje van Bad Side Of The Moon – An Anthology 1970-1972 (Toe Fat), het vierde plaatje (het album Flowermouth) uit de set Housekeeping – The OLI Years 1990-1994 (no-man)

–

Woensdag 31 januari:
Pas om kwart over zes wakker en op. Ik loop een ronde hard langs een deel van de oude vertrouwde route. Begin van de ochtend naar de super. Thuis koffie en vervolgens naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Enkele oude scènes oefenen voor een workshop die de groep speelt op 12 februari. Thuis koffie met De Vrouw en daarna lunch. Afwasje en huishoudelijks. We gaan weer naar het souterrain en hozen wat water. Niet veel. Even ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik kook rijst en vul de tomaten-posteleinsaus van zondag aan met nog wat paprika en tomaten. Voor De Vrouw bak ik steak d’Avignon. We eten alles op, inclusief het restant salade van zondag. Afwasje. Krant. Dan bel ik Onze Vader. Het gaat goed met hem en we praten wat bij. Webstek. Lezen. Slapen.
Muziek vandaag: Plays Frank Zappa – Absolutely Live (Tinsel Town Rebellion Band), Get Rhythm (cd single) (Ry Cooder), Portraits Of Bob Dylan (Steve Howe), het derde plaatje uit Housekeeping – The OLI Years 1990-1994 (no-man)

–

Dinsdag 30 januari:
Op de werkplek ben ik weer vroeg en verricht ik veel werk. Het is dan ook een werkplek. Tussen de middag geen gelegenheid om een rondje te wandelen. Sterker nog: ik werk nog door tot ver na vieren. Gelukkig kan ik met een collega meerijden tot Beekbergen, zodat ik toch om kwart over vijf thuis ben. We eten de soep van gisteren op. Afwasje. Dan op de fiets naar Peter-Jan voor de toneelrepetitie. Met z’n vieren akkeren we de eerste scènes door en we maken vorderingen. Tien uur thuis. Even napraten. Slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Maandag 29 januari:
Aardig geslapen. Niet helemaal in goede doen. Ik hoor nauwelijks. Toch op tijd op de werkplek. Daar ligt weer veel. Dat doe ik. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Onvast op de benen. In de middag werk ik nog meer af. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert bamisoep. We eten er goed van. Natafelen. Afwas. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit Housekeeping – The OLI Years 1990-1994 (no-man)

–

Zondag 28 januari:
Zes uur op. Koffie. Webstek. Dan weer terug in bed. Pas om half tien staan we op. Koffie. Verder nadenken over de zomervakantie. Meer koffie. Online schoenen bestellen. De Zoon is er voor lunch. Afwasje en stofzuigen. Dan naar de kelder om eventueel water te hozen, maar het is niet nodig. Ik wandel een rondje langs het kanaal en door de zon. Vier uur is het tijd voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp). Dan maak ik avondeten: tortellini met een tomaten-posteleinsaus en ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kaki en ananas. Voor De Vrouw bak ik steak d’Avignon. We eten er fiks van. Afwas. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: The Sad Machinery Of Spring (Tin Hat), Siwan (Jon Balke), Get Ready (Ry Cooder), Serious Tam (Telek), The Turning Year (Brian Eno)

–

Zaterdag 27 januari:
Kwart voor zes wakker. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal. Die lukt goed. Begin van de ochtend de gebruikelijke ronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan weer het centrum in voor een andere super en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw. We bekijken mogelijkheden voor onze zomervakantiereis. Lunch. Afwas en huishoudelijks. Ik ben angstig en moe. Eind van de middag lopen we naar Gigant en in het filmhuis zien we de concertfilm Stop Making Sense. Die staat hier vier keer in de kast, maar het is geweldig om hem op een groot scherm te zien. Geluid is weergaloos hermixt. Na afloop eten we in een klein restaurant. Groentetaart, schnitzel, chocolade- en perentaart en ijs. Voor half negen zijn we thuis. Webstek. Slapen.
Muziek vandaag: Where You Wish You Were (Bill Laurance & Michael League), The Sad Machinery Of Spring (Tin Hat)

–

Vrijdag 26 januari:
Geslapen tot zes uur. Nog geen uur later ben ik aan het werk. Niet dat het een werkdag is, maar dan kan ik volgende week op vrijdag wat minder werken in verband met een ander klusje. Koffie met De Vrouw. Verder. Meer koffie met De Vrouw. Even na twaalf is het klaar. Dan lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. Dan gaan we naar de kelder. Het valt mee met de wateroverlast in het souterrain. Slechts vijf volle stofzuigers voeren we af. Half uur. Dan even ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten: een risotto met kastanjechampignon en broccoli. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en kaki. Voor De Vrouw en De Zoon bak ik kippendijfilet. Die Zoon is er om half zes. We eten alles op. Afwas en afval. Kranten. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: 1999 (Robert Fripp), Warp (Jon Balke), Discources (Jon Balke), Under A Mediterranean Sky (Steve Hackett), Lost Souls (Spaccanapoli), Pretending 2 Run (Tiles), Hot Rats (Frank Zappa)

–

Donderdag 25 januari:
Zeer op tijd weer op de werkplek. Belachelijk volle dag. Geen pauze. Toch krijg ik alles af wat er af moet. Pas kwart voor zes thuis. De Vrouw serveert een linzenstoof die zeer goed is. Afwasje. Dan schoenen aan en naar CODA voor de gedichtenavond. De leden van mijn toneelgroep dragen gedichten voor, dichteres Radna Fabias is er (mooi werk) en Peter-Jan en Aad spelen hun Beatlesduetten. De algehele sfeer is echter bloedserieus en uitermate saai. Om het programma heen zien en spreken we wat bekenden. Half tien thuis. Even uitblazen en dan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Woensdag 24 januari:
Half zeven wakker. Begin van de ochtend naar de super. Thuis koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Aan het werk voor een workshop over tweeënhalve week. Thuis koffie met De Vrouw. En lunch. Afwasje. We gaan naar het souterrain en hozen nog wat. Het lijkt minder te worden. Ik wandel nog het centrum in en haal bestelde foto’s op bij de fotograaf. Eind van de middag maak ik avondeten. Spliterwtenpasta met kastanjechampignon en broccoli in een knoflookkruidenroomkaassaus, met ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en kaki. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Radiophonics – 1995 Soundscapes Volume 1 – Live In Argentina (Robert Fripp), The Slide Area (Ry Cooder), The Gate (Joji Hirota), Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulenc (Yann Tiersen)

–

Dinsdag 23 januari:
Weer redelijk geslapen. Zeer op tijd weer op de werkvloer. Weer veel werk. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag nog meer veel werk. Nogal vermoeid ben ik om kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert het restant van de schotel van gisteren, een restant salade en de beroemde witlofbootjes met rode paprika en blauwe kaas. Smakelijk. Natafelen. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Pulling Strings (Steve Howe), Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulenc (Yann Tiersen)

–

Maandag 22 januari:
Nog goed geslapen ook. Zeer op tijd weer op de werkplek. Aan de slag. Van allerlei gepland en ongepland gedoe. Tussen de middag wandel en gaap ik door bos en zon. Nog weer verder. Plots somber. Duurt kort. Kwart voor zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van ui, groene kool, wortel en tomaat met rijst en salade. Afwasje. De lift is nog altijd buiten werking, dus we sjouwen de fiets van De Vrouw via de achteruitgang van het souterrain (geen hoog water) naar een fietsenafdak, zodat ze morgen de deur uit kan. Krant. Webstek. Nog een krant.
Muziek vandaag: Quantum Guitar (Steve Howe), Bridge To Fiction (Mangrove)

–

Zondag 21 januari: De verjaardag van Anja
Zes uur op. Ik loop een ronde hard langs kanaal en door de kou. Niet erg, lopen gaat goed. Thuis nog terug in bed. Negen uur staan we op. Koffie en voorbereidingen voor De verjaardag van Anja. Koffie met De Vrouw. Lunch op tijd. Afwasje. Half een loop ik (de lift is buiten werking) met alle spullen naar Gigant. Met Aad en Willem is de zaal snel ingericht. We instrueren de podiumgasten en om half drie vieren we voor de tiende keer De verjaardag van Anja. Helaas kan Reinier er vandaag niet bij zijn, dus dat betekent dat ik met mijn klungelige pianotechniek open en afsluit. In het kader van de Week van de Poëzie hebben we dichters Hanz Mirck en Kevin de Haan uitgenodigd; zij hebben ieder hun geheel eigen stijl. Lex en Wan spelen in kleine setting de muziek van Zappa en Rob is er met een Zappa-cameo. Zelf lezen we natuurlijk ook wat. Voor aanvang leek het programma me wat kaal en weinig spectaculair, maar het blijkt een uitermate onderhoudende middag. De tiende aflevering is weer geheel anders dan de negen voorgaande en opnieuw mogen we deze zeer geslaagd noemen. Dit keer sta ik niet alleen bij aanvang bij de deur om kaarten te controleren, maar ook na afloop zwaai ik de bezoekers uit. We krijgen bijzonder veel positieve reacties. Het was dan ook weer zo goed als uitverkocht. Mooi. Korte afterparty in de foyer. Ik breng alle spullen weer naar huis en loop dan terug het centrum in naar een eetgelegenheid. Daar zitten De Vrouw en Ineke al. We eten kipsaté en burgers en om half negen zijn we weer thuis. Even zitten en dan slapen. Mooie dag.
Muziek vandaag: That Which Passes – 1995 Soundscapes – Live Volume 3 (Robert Fripp), A Blesssing Of Tears – 1995 Soundscapes Volume Two – Live In California (Robert Fripp) Borderline (Ry Cooder)

–

Zaterdag 20 januari:
Toch om zes uur wakker en op. Koffie. Allerlei, waaronder nog wat voorbereidingen voor de voorstelling van morgen. Begin van de ochtend wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. We wandelen het centrum in en ik bezoek nog een andere super en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er half een voor lunch. Afwas en huishoudelijks. We gaan naar het souterrain om water te hozen. De lift is buiten werking. Gelukkig valt het mee: in een half uur tijd brengen we twaalf stofzuigers/emmers naar boven en dan is alles weer helemaal droog. Ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst monteer ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, mais, druif en kaki. Ondertussen kook ik witlof en die gaat bedekt met kaas in een ovenschaal en in de oven. Ook prepareer ik een risotto met ui en shiitake en voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Natafelen. Afwas en afval. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Pie Jesu (cd single) (Robert Fripp), November Suite – Soundscapes – Live At Green Park Station 1996 (Robert Fripp), Motif Volume 2 (Steve Howe), Bridge To Fiction (Mangrove), Uncle Meat (Frank Zappa), het eerste plaatje van Wild River (David Longdon)

foto’s volgen nog

Lotgenoten,

Daar loop ik met mijn twee grote boodschappentassen. Iemand moet het doen. De boodschappen, bedoel ik. De Vrouw lag nog wat uit te slapen toen ik even na achten de deur achter me dicht trok. Het was nog wat donker op straat.
Ik ben naar de supermarkt gewandeld, heb daar ingekocht wat ik dacht nodig te hebben en ben nu weer op weg naar huis. (Later op de dag zal ik ontdekken dat ik de helft van het boodschappenlijstje in mijn hoofd was vergeten, maar dat is een geheel ander verhaal.)
Al van verre hoor ik hem.

Hoe oud zou hij zijn? Ik vermoed een jaar of veertig. Hij ziet er niet uit als een dakloze, maar toch zie ik hem ’s morgens vroeg, overdag of ’s avonds laat over straat lopen. En ik hoor hem. In veel gevallen loopt hij luid te schreeuwen. Nu ook weer. De hond die trouw naast hem draaft lijkt het niet bijzonder te vinden. Ik kijk toch altijd even op.
Hij brult op een volume dat ik denk dat hij heel boos is op iemand in de buurt, maar vaak kan ik niemand om hem heen zien tegen wie hij het heeft. Hoort hij stemmen? Realiseert hij zich dat hij zo luid schreeuwt? Is hij stokkedoof en hoort hij zichzelf niet? Of voert hij een soort straattheater op? Je weet het niet.

Hij is trouwens de enige niet. Er lopen, zitten of liggen meerdere mensen in het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn van wie ik vermoed dat ze geen vaste woon- of verblijfplaats hebben. En velen vertonen daarbij bijzonder gedrag. Ik kan een hele opsomming maken.
Zo is er die man op de fiets die bij je stopt en begint te praten. ‘Mag ik u iets vragen? Ik heb een enorm probleem. Ik wil graag gebruik maken van de daklozenopvang, maar dan moet ik €1,60 per nacht betalen en dat heb ik niet. Kunt u mij helpen?’ Hij klinkt beleefd en het is altijd exact hetzelfde verhaal dat hij afsteekt.
Of de grote en brede vent die op de parkeerplaats rondloopt met een heel vieze doek en vraagt of hij de ramen van je auto kan poetsen voor een kleinigheid. Deze man doet tenminste iets voor het geld dat hij ontvangt. Al zie ik vaak dat mensen hem iets geven en dan wuiven dat hij de ruiten niet hoeft schoon te maken.
Dan is daar nog de meneer die onopvallend door de straten loopt, in zichzelf mompelend en voortdurend door zijn stugge en kortgeknipte haren loopt te krabben.
Of wat dachten we van die magere man die wijdbeens door de Hoofdstraat strompelt en mensen aanspreekt om wat geld, maar zo zacht en onverstaanbaar brabbelt dat iedereen gewoon doorloopt? Laatst zag ik hem ’s avonds buiten de Hoofdstraat lopen en toen had hij zowaar flink de pas erin. Pas toen er andere mensen hem naderden, schakelde hij over op zijn strompelloopje.
Ook zwerft er een man rond die een slaapzak om zich heen geslagen heeft. Wild zwaaiend loopt of staat hij allerlei geluiden te maken, bijna zangerig, met heel veel boventonen. Het lijkt wel Tuvaanse keelzang.
Dat zijn er maar een paar. Ik zie er nog veel meer.

Het lijkt wel of er steeds meer mensen op straat lopen, zitten of liggen te bedelen om geld. Niet zelden met een kartonnen bekertje op de straat of een bord met knullig beschreven tekst ‘God bless you’. (Dat wist ik al.) Het lijkt wel of er steeds meer mensen met een psychiatrisch beeld de juiste zorg of opvang niet krijgen.
Ik zie het met mededogen aan. Toch geef ik de mensen nooit iets, want ik ben bang dat ze het geld uitgeven aan spul wat niet goed voor ze is en dat ik hun situatie daarmee in stand houd. Maar wegkijken doe ik nooit. Als mijn blik de hunne kruist, dan knik ik ze vriendelijk toe en begroet ik ze. Dat ze weten dat ik ze zie. Want ik zie ze.

De man met de hond is nu vlakbij mij. Ik zie zijn lange haren wapperen in de wind, zijn rossige baard, de afgetrapte bruine schoenen, de gaten in zijn spijkerbroek en de wazige blik in zijn ogen. De hond houdt zijn aandacht bij zijn baas.
Ziet hij mij? Ik kijk hem aan en knik. ‘Goedemorgen,’ zeg ik.
Hij kijkt langs mij heen en passeert mij.
Niet veel later, als ik bijna op de hoek van de straat ben, hoor ik hem achter mij. Ik versta er weinig van, maar kan wel opmaken dat hij het niet tegen mij heeft. Ik schrik er niet meer van.

Eén keer kwam ik vlak langs hem lopen. Hij zat stil op een muurtje met de hond naast hem. Hij leek in gedachten verzonken, maar toen ik hem passeerde, schreeuwde hij plots weer. Toen schrok ik wél.
‘Joh,’ zei ik. ‘Je laat me schrikken. Ben je boos?’
Hij werd stil en keek me aan met open mond. Toen haalde hij adem en brulde: ‘Ik ben niet boos!’
‘Och zo,’ zei ik. ‘Zou je wat minder hard willen praten? Ik schrik ervan. De mensen gaan je uit de weg.’
Het leek wel of hij dwars door me heen keek. Toch antwoordde hij. Zachtjes. Hij knikte. ‘Oké.’

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, januari 2024

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 19 januari:
Om kwart voor zes loop ik een ronde hard door park en langs kanaal. Aanvankelijk sneeuwt het nogal, maar halverwege stopt het. De wegen en paden zijn goed begaanbaar, ondanks de sneeuw. Zeven uur ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. Om tien uur is Auke er even. We leuten koffie en kletsen bij. En verder. Lunch. Afwasje. Ik wandel een kort rondje langs het kanaal en op de terugweg haal ik her en der kaarten voor evenementjes de komende week. Verder werken. Half vijf is het klaar. Even uitrusten. De Zoon is er kwart over zes en De Vrouw serveert wraps met een vulling van ui, tomaten, erwten en mais. Erbij een knoflooksaus en sla. We eten alles op. Afwas. Krant. Webstek. Acht uur loop ik naar Gigant. Daar speelt Mangrove. Tijdje niet gezien. Voor de pauze oud werk. Het geluid is nog niet goed, de band moet er duidelijk in komen, zanger niet goed bij stem, slappe openingsnummers, bij vlagen briljant en bij andere vlagen nogal rommelig. Oei. Na de pauze de gehele nieuwe plaat. Het geluid is nog steeds niet goed, maar het spel is soepel en gedreven, ik hoor nieuwe elementen, het is op sommige momenten complexer, jazzy, folky, experimenteler en freaky en dat vind ik lekker. Bij binnenkomst heb ik al het nieuwe album gekocht en daar krijg ik een dvd bij cadeau. Na dik tweeënhalf uur spelen ben ik om kwart voor twaalf thuis en rond middernacht lig ik in bed.
Muziek vandaag: The Equatorial Stars (Fripp & Eno), The Gates Of Paradise (Robert Fripp), Voices Of The Real World (allerlei), Live @ CityLounge (Threesome Jazz), You Make Me Young, etc. (Thumpermonkey), I/O (Dark Side Mix) (Peter Gabriel)

–

Donderdag 18 januari:
Even na zes wakker en op. Koffie. Om zeven uur ben ik aan het werk. Tien uur in Gigant voor een kort overleg over financiën en nieuwe aanmeldingen Wirwar. Koffie met De Vrouw. En weer verder. Late lunch. Afwasje. En voort. Half vijf is het klaar. Voor vandaag. Ik maak avondeten. Een curry van ui, kikkererwten, knoflook, amandel en tomaat uit de oven. Ernaast is nog een restant van de salade van gisteren en voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. Is de curry te heet? Natafelen. Afwasje. Krant. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: At The End Of Time – Churchscapes – Live In England & Estonia, 2006 (Robert Fripp), Love Cannot Bear – Soundscapes – Live In The USA (Robert Fripp), Beyond Even (1992-2006) (Fripp & Eno), Voyagers (Steve Howe & Paul Sutin), Fragments (Trifecta), Third Impression (3.2)

–

Woensdag 17 januari:
Kwart voor zes op. Ik loop een ronde hard langs de oude vertrouwde route. Het is zeer koud, maar de weg is goed begaanbaar en lopen gaat uitstekend. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie met De Vrouw. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Geen actie, maar een terugblik op een mooie dag en voorstelling eergisteren. Meer koffie met De Vrouw. En lunch en huishoudelijks. We gaan naar het souterrain en hozen weer water. Even uitrusten. Dan maak ik avondeten. Ik zet het restant van de dis van gisteren in de oven om op te warmen. Vervolgens maak ik een salade van bosui, koolrabi, rode kool, komkommer en rozijn. Voor De Vrouw bak ik kippendijfilet. We eten alles op. Afwasje. Op de fiets door de koude naar Peter-Jan voor de toneelrepetitie. We vorderen goed; ik merk dat mijn (weinige) tekst langzaam begint in te slijpen, maar ik heb nog veel tijd nodig. Het komt goed. Half elf thuis. Even napraten en rond elf uur slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Dinsdag 16 januari:
Op tijd weer op de werkplek. Daar zeer veel zinvol en zinloos werk. Tussen de middag wandel ik door veld, bos en sneeuw. Kwart over vijf thuis. De Vrouw heeft het restant van de groenteschotel van gisteren verwerkt in groenekoolpakketjes. Er blijft weer van over. Het restant salade van gisteren eten we wel op. Natafelen. Afwasje. Krant. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Wild River (David Longdon), Bop Till You Drop (Ry Cooder)

–

Maandag 15 januari: Theater Wirwar speelt Ik pas! in het Kennemerland Theater in Beverwijk
Half zes ben ik wakker. Koffie en ontbijt. Dan bereid ik me voor op de dag die komen gaat. Kwart voor acht glibber ik door de sneeuw naar Gigant. Met Aad alle benodigde spullen naar buiten brengen. Peter-Jan is er met een taxibus. We halen een van de spelers op en gaan dan op weg. Onderweg vertraging door sneeuw, hagel, stortregenbui en file. Rond kwart voor elf zijn we in het Kennemer Theater in Beverwijk. We installeren ons en rond twaalf uur zijn de andere spelers er. Na een lunch doen we een heel korte soundcheck en om half twee is het publiek in de zaal. Het publiek bestaat uit leden van het hersenletselnetwerk in de regio. Bestuurders en zorgprofessionals dus. Eerst is er een korte inleiding door de voorzitter, daarna neemt Theater Wirwar het over. Mooi spel, bijna alles gaat vloeiend. We doen het gebruikelijke eindgesprek. Geen vragen, alleen complimenten. De zaal is bijzonder onder de indruk. We mengen ons nog kort in de foyer onder het pauzerende publiek en dan zoeken we alle spullen weer bijeen. Vier zijn we weer onderweg. We brengen twee spelers naar huis en half zeven hebben we alle spullen in Gigant weer op z’n plek. De Vrouw heeft koolpakketjes gemaakt, gevuld met het restant van haar schotel van gisteren, met het restant salade van gisteren ernaast. De salade gaat op. Natafelen. Afwasje. Webstek. Slapen.
Muziek vandaag: Thread (Travis & Fripp), Not Necessarily Acoustic (Steve Howe), The Diary Of Robert Reverie (Needlepoint)

–

Zondag 14 januari:
Zes uur op. Wat mail, wat voorbereidingen voor morgen. Dan nog terug in bed. Koffie. Allerlei. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Dan weer even naar het souterrain om de gangen droog te maken. Het gaat dit keer snel; het grondwater lijkt te zakken. Vier uur is er de zondagmiddagluistersessie met Duitsche vrienden (Captain Beyond) en daarna maak ik avondeten. Risotto met daarin pompoen en boterboon. Ernaast monteer ik een salade van bosui, koolrabi, rode kool en komkommer. Voor De Vrouw bak ik Duitsche biefstuk. We eten alles op. Natafelen. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Follow (Travis & Fripp), Live At Coventry Cathedral (Travis & Fripp), The Invitation (Thirteen Senses), Where You Wish You Were (Bill Laurance & Michael League), Captain Beyond (Captain Beyond), Jazz (Ry Cooder), The Rules Have Changed (3.2), The Wine Of Silence (Robert Fripp, Andrew Keeling, Metropole Orkest)

–

Zaterdag 13 januari:
Zes uur op. Geen internet. Geen paniek. Ik loop een ronde hard door park en langs kanaal. Die gaat soepel. Weer internet. Vandaar geen paniek. Begin van de ochtend wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Nogmaals het centrum in voor wat boodschappen. Meer koffie met De Vrouw. Even later lunch en afwas en huishoudelijks. Dan gaan we de kelder weer in en hozen water weg. Niet veel, vandaag valt het mee. Lezen. Eind van de middag maak ik avondeten. Aardappel, paprika, kastanjechampignon en rode ui uit de oven, met ernaast het restant salade van gisteren. Voor De Vrouw bak ik lamsfilet. We eten alles op. Afwas en afval. Lezen. Webstek. Mailwerk. Lezen.
Muziek vandaag: Why Believe In You (cd single) (Texas), In My Heart (cd single) (Texas), Cruising With Ruben And The Jets (Frank Zappa), de twee cd’s uit Ziggy Stardust And The Spiders From Mars – The Motion Picture – 50th Anniversary Edition (David Bowie), the skies, they shift like chords (Roger Eno)

–

Vrijdag 12 januari:
Kwart voor zes. Ontbijtje, dan aan het werk. Er is veel. Kwart voor negen wandel ik naar de tandarts. Alles oké, behalve een oude vulling die instort en opnieuw geplaatst moet. Niet nu. Thuis koffie met De Vrouw. Dan verder aan het werk. Meer koffie met De Vrouw. Er komt bericht dat we vanmiddag geen water uit het souterrain hoeven te hozen. Lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. Nog anderhalf uur werken en dan is het om half vijf niet klaar, maar het is genoeg voor vandaag. Dinsdag verder. Krant. Ik maak avondeten: spaghetti met een goede saus van kastanjechampignon, ui, paprika, postelein en tomaat. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, radijs, rode kool, komkommer en blauwe bes. Voor De Vrouw warm ik het restant van gisteren op. De Zoon is er om kwart over zes. We eten alles – met uitzondering van de salade – op. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: het derde plaatje uit de set Between The Silence (Travis & Fripp), Discretion (Travis & Fripp), Mothers Heaven (Texas), Motif – Volume 2 (Steve Howe), From Conception To Birth (Bill Bruford’s Earthworks), 11 Out Of 10 (allerlei), Live In Paris 28.05.1975 (Fripp & Eno)

–

Donderdag 11 januari:
Gebruikelijke tijd op de werkplek. Opnieuw een volle dag. Leuk vol, toch af en toe spanning of ik het allemaal ga redden. Goede planning is noodzakelijk. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Nog wat verder werken en om kwart over vijf ben ik thuis. De Vrouw serveert een schotel van mie, ui, erwt en boon, met het restant salade van gisteren ernaast. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Kranten. Ik doe een belrondje naar wat mensen die voicemail hebben ingesproken naar aanleiding van de uitnodiging voor het feest ter gelegenheid van de negentigste verjaardag van Onze Vader. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Motif Volume 2 (Steve Howe), Afreaka! (Demon Fuzz)

–

Woensdag 10 januari:
Rond zes uur op. Koffie. Allerlei. Begin van de morgen loop ik naar de super. Koffie. Dan naar Gigant voor de generale repetitie van Theater Wirwar. Ha, er gaat nog wel wat mis, maar het ziet ernaar uit dat het maandag zeker gaat lukken. Na afloop spreken we de organisatie die Wirwar maandag heeft geboekt nog eens en we maken de laatste afspraken. Een uur thuis. Koffie. Lunch. Dan gaan we nog een keer het souterrain in en zuigen er zo’n duizend liter water weg. Wat na vieren zijn we terug. Even uitrusten en dan maak ik avondeten: een lasagne met ernaast een salade van bosui, koolrabi, radijs, rode kool, komkommer en kaki. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten de lasagne op; van de salade blijft over voor morgen. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit Between The Silence (Travis & Fripp), Everyday Now (cd single) (Texas), Prayer For You (cd single) (Texas), Show Time (Ry Cooder), Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet)

–

Dinsdag 9 januari:
Zeer koud als ik om zes uur buiten ben. Niet erg. Op de werkplek ligt weer erg veel en ik doe erg veel. Tussen de middag wandel ik door bos. Half zes thuis. De Vrouw serveert pompoensoep en een goed gevulde omelet met ernaast een salade. Afwasje. Dan door de barre koude op de fiets naar Peter-Jan voor de toneelrepetitie. Zoals het ernaar uit gaat zien, voeren we het stuk een paar keer op in het weekend van 27, 28 en 29 september. Kwart over tien thuis. Even napraten.
Muziek vandaag: geen.

–

Maandag 8 januari:
Ik slaap nog redelijk ook. Zeer koud vanochtend. En lichte sneeuw. Ik ben ook vroeg op de werkplek. Volle dag. Veel overleg en geregel en gedoe en geen gelegenheid om tussen de middag naar buiten te gaan en niet erg. Ik mis de bus. Dan loop ik maar een stuk van de route. Kwart voor zes thuis. De Vrouw serveert een curryschotel van aardappel, pompoen en abrikoos met het restant salade van gisteren. Smakelijk. Natafelen. Afwas. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Mothballs! (Steve Howe), Volume 2: Release (Afro Celt Sound System)

–

Zondag 7 januari:
Ik slaap tot kwart over zes. Dan op en een ronde hardlopen. Het is vrieskoud en ik heb eerst fiks wind tegen langs het kanaal, maar later is het aangenamer. Thuis nog terug in bed. We zijn pas om half tien op. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. Om twaalf uur snel nog naar een super voor enkele vergeten zaken. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en stofzuigen. We gaan naar het souterrain om daar nog eens dik negenhonderd liter water op te zuigen en af te voeren. Na twee uren zijn we rond vier uur weer terug, net op tijd voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (Anthony Phillips’ The Geese And The Ghost). Ik maak avondeten: een pompoenrisotto met ernaast een volle salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer, rode kool en kaki. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten – met uitzondering van de salade – alles op. Natafelen. Afwasje. Krant. Webstek. Restant krant.
Muziek vandaag: Organism (promo cd single) (Jimi Tenor), Southside (Texas), Chicken Skin Music (Ry Cooder), Ex Tenebris (White Willow), I Don’t Want A Lover (cd single) (Texas), Thrill Has Gone (cd single) (Texas)

–

Zaterdag 6 januari:
Pas na kwart voor zeven op, maar goed geslapen. Begin van de ochtend loop ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan nogmaals het centrum in voor een andere super en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en huishoudelijks. Dan wandel ik een rondje door park. Eind van de middag maak ik avondeten. Aardappel en later paprika, courgette, oesterzwam en rode ui in een braadslede in de oven. Voor De Vrouw bak ik kippendijfilet en naast dit alles zet ik het restant van de salade van gisteren. We eten alles op. Afwas en afval. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Dream Box (Pat Metheny), Deceptive Bends (10cc), We’re Only In It For The Money (Frank Zappa), Bloody Tourists (10cc), Ten Seconds (Ten Seconds)

–

Datum: 21 januari 2024
Tijd: 14.30 – 16.30 uur
Locatie: zaal De Walvis in Gigant, Apeldoorn

Programma: (in het kader van De week van de Poëzie)

Set 1:
Opening (zonder Reinier)
Rondje van de zaak: korte gedichten van Aad van der Waal, Willem Bierman en Bas Langereis
Hanz Mirck (gedichten en korte verhalen)
Lex en Wan (spelen muziek van Frank Zappa: Heavy Duty Judy/Inca Roads, Blessed Relief, Big Leg Emma)
Kevin de Haan (gedichten)

Set 2:
1 van de 4: Bas Langereis (Kankerkop)
Hanz Mirck (gedichten en korte verhalen)
2 van de 4: Aad van der Waal en Willem Bierman (gedichten en korte verhalen)
Lex en Wan (spelen muziek van Frank Zappa: Little Umbrellas, Sofa, Let’s Make The Water Turn Black, Elvis Has Just Left The Building)
Kevin de Haan (gedichten)

Toegift:
Lex en Wan en Aad (spelen muziek van Frank Zappa: Sleep Dirt), met cameo van Rob Voss en Bas Langereis

–

De foto’s (door Ernst van Rossum):

_

Reclame:

Karen Swan – Het wilde eiland (e)
Tom Lanoye – Het goddelijke monster (trilogie) (h)
De Chabotten – Gezinsverpakking (boekenweekgeschenk)
Bart Chabot – Ooievaarsblues (boekenweekuitgave)
Özcan Akyol – Afslag 23
J.M.A. Biesheuvel – Austerlitz-Parijs-Alaska
Maggie Shipstead – De grote cirkel (e)

Lotgenoten (0057)

Lotgenoten,

Het kan best druk zijn aan het eind van de vrijdagmiddag in de Hoofdstraat. Veel mensen zijn op weg naar huis, hebben hun inkopen gedaan of gaan voor een vrijmibo naar een van de aardige horecagelegenheden die ons zo majestueuze Apeldoorn rijk is.
Dwars door het wandelende winkelvolk kwam een fiets aangescheurd. Het was zo’n vette fiets en hij kwam recht op ons af.
Tja. Fietsen in een drukke winkelstraat, waar het een voetgangersgebied was. Niet handig. Niet verstandig. Niet toegestaan ook.
Ik deed geen stap opzij. Sterker nog, ik keek de bestuurder recht in de ogen, liep gewoon door en trok De Vrouw naast me aan de arm met me mee. De fietser moest uitwijken, maar dat lukte niet, want daar waar hij heen wilde liepen ook weer mensen met brede boodschappentassen. Hij slingerde wat, remde plots en moest een voet op de grond zetten.
‘Ben je dan dom of zo?’ snauwde de knul. ‘Met je kankerkop.’
Tjonge.

In het voorbijgaan bekeek ik de bestuurder van deze rappe vette fiets snel. Het was een jonge gast van een jaar of achttien. Hij droeg sniekers, een zwarte sportbroek en daarboven een witte gewatteerde jas. Boven zijn bleke gezicht zag ik een hippe zwarte krullenbol. Er zat een meisje achterop, dicht tegen de jongen aangedrukt, haar benen aan weerszijden van het gezamenlijke zadel en ze was gehuld in zo’n lange zwarte jas die meer leek op een slaapzak. Door het plotse slingeren moest ze moeite doen om haar evenwicht te blijven bewaren. Haar lange donkere haren vielen voor haar gezicht, dus dat kon ik niet zien.

Tegen wie was zijn korte tirade eigenlijk gericht?
Tegen De Vrouw? Wat had zij misdaan? Ik was het die de stap voorwaarts in zijn richting had gezet waardoor hij moest stoppen.
Tegen de andere mensen om ons heen die aan het winkelen waren? Die liepen gewoon rechtdoor en daar slingerde de jongen tussendoor.
Tegen mij? Ik voelde me de onschuldige voetganger met het recht op een veilig voetpad. Hij had mij ook niet aangekeken tijdens zijn woede-uitbarsting. Maar als het wel tegen mij was: overal staan borden ‘fietsen niet toegestaan tijdens winkeluren’. Hij moet weten dat hij iets doet wat niet mag. Misschien denkt hij dat de beste tactiek is om de ander de schuld te geven. Wat er ook gebeurt, het is altijd de ander die fout zit.

Maar misschien ging zijn boosheid wel helemaal niet om dat hij moest stoppen en afstappen. Was hij een verhaal aan het vertellen aan het meisje dat achterop zat? Over wat een leraar op school tegen hem had gezegd? Over een collega op het werk? Een familielid?
Of was hij juist boos op háár? Als dat zo was, had ik met haar te doen. Als je vriendje zo tegen je spreekt, hoe ga je dan met elkaar om? Hoe ziet die relatie tussen jullie er dan uit? En wat gebeurt er nog meer tussen jullie? Wie weet durf je er niets van te zeggen, uit angst om hem te verliezen. Het is bekend dat slachtoffers van huiselijk geweld de dader blijven verdedigen. De daders hebben hun slachtoffer vaak geheel in hun macht.
Wat is het toch dat de mensen tegenwoordig om het minste exploderen? Ik zie nogal eens mensen hun afval op straat werpen en dan zeg ik in het voorbijgaan altijd: ‘Voorzichtig, u laat iets vallen.’ Waarop ik dan in sommige gevallen de dumperd zie bukken om het weer op te rapen, maar in de meeste gevallen een opmerking krijg over waar ik me mee bemoei. Het lijkt wel of we niet meer gevoelig zijn voor regels en voor gezag. Niemand gaat mij vertellen wat ik moet doen. Ik wantrouw alles en iedereen. Wetenschap is onzin, want ik vind lekker iets anders. Ik doe mijn eigen onderzoek. Dat maakt jou en wie je bent tot niets, in ieder geval niet iemand met wie ik rekening houd en voor wie ik respect opbreng.
Wat is het waardoor zo veel mensen zich toch zo ontzettend hufterig gedragen?
Je weet het niet.

We waren ondertussen verder gelopen en hadden het tafereeltje achter ons gelaten. Ik keek De Vrouw aan en vroeg: ‘Kankerkop? Hoe weet hij dat?’
Inmiddels was het veertien jaar geleden dat de tumor uit haar lijf was gesneden, maar toch.

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, december 2023

Hier lees je ‘m op FOK!.

Meer verhalen lezen? Hier vind je de publicaties voor FOK! van 2023.