Soms word je door een boek zódanig bij de strot gegrepen, dat je het onmogelijk opzij kunt leggen. Mij overkomt het zelden tot nooit. Oké, ik heb het bij zo goed als alle werken van John Irving en Herman Brusselmans, en vaak ook bij boeken van Dimitri Verhulst, Redmond O’Hanlon, Paul Theroux en Julian Barnes. Maar niets haalt het bij het boek dat nu voor mij ligt.
Maar natuurlijk, lieve Lezeressen! Heel graag voldoe ik aan uw persoonlijke wensen. Ook ik vond dat het hoog tijd werd voor nieuwe culicolumn. Al veel te lang heeft u het moeten stellen zonder mijn opwindende recepten en avontuurtjes uit de keuken. Maar aan uw zenuwslopende wachten komt dra een einde. Want hier is hij dan: een nieuwe culicolumn!
Kijk, daar zit ze. Als zij er is, dan is het altijd gezellig.
Het mooiste van een vrouw is haar lach. Zeg dat ik het gezegd heb. Ik heb dat al heel vaak gezegd. En geschreven. Neem het nou eens van mij aan! Als ze lacht, dan is ze er.
ke moves to Sweden. Stupid. She celebrated her goodbye with a nice party in Amsterdam. Peter Lavell & his Grit Moaners (featuring Lilian) performed some nice tunes.
Youtube:
1. http://www.youtube.com/watch?v=wx2uBoxdABI
2. Diddy Wah Diddy – http://www.youtube.com/watch?v=E1h3oghTSVY
De solo op het podium was niet eens slecht. Dat vroeg om inzoomen op vingers en de gitaar. En dus om mijn aandacht. Die Eelco Gelling was opeens helemaal niet zo afwezig en dement en sneu, maar een heuse Nederlandse blueslegende. Toen het nummer afgelopen was, was het eerste deel van het optreden ook afgelopen.
Ik keek snel links van mij. Of de leuke jonge vrouw er nog stond. Het leven is kut. Ze was weg.
Had ik al verteld hoe gul Emile en Cynthia zijn? En dan bedoel ik niet gewoon gul, maar gul met hoofdletters: G. U. L. GUL! Het best merk je dat als er een feestje valt te vieren en geloof me, als Emile en Cynthia in de buurt zijn, dan is het feest nooit ver weg. Cynthia jarig, Emile vijftig, beiden twaalfeneenhalf jaar bijeen, de zaak vijfentwintig jaar bestaand; altijd vonden ze wel ergens een feestje te vieren.
Nooit verandert er iets ooit. Daar was ze. De vrouw die onbedoeld en ongewild een tijdlang een liefde van mijn leven was en mijn woelige wereld nog verder in de war schopte. Hoe oud en getrouwd ik ook was. (En ben. En blijf.) De slapeloze nachten die ze me bezorgde, zijn even ontelbaar als de brieven, verhalen en boeken die ik over haar schreef. Nóg meer brieven, verhalen en boeken over haar schreef ik nooit. Zij liggen opgeslagen op de verre speelzolders van mijn bovenkamer. Daar was Marianne.
Ik mocht van 1986 tot en met 2000 meehelpen met het organiseren en uitvoeren van een vakantieweek voor kinderen uit Apeldoorn die zelf niet op vakantie gaan. Oorspronkelijk werd het georganiseerd vanuit buurthuis ‘De Trekpot’ in de wijk Zevenhuizen. In 1987 hielp ik mee met het oprichten van de Stichting Kindervakantie Apeldoorn (SKA).
Helaas moest de stichting dit jaar ermee stoppen, omdat er geen vrijwilligers meer zijn die mee willen met zo’n vakantie. Jammer.
Op 5 juni vond er een reünie plaats. Het was bijzonder en goed om al die mensen van vroeger opnieuw te zien. Natasja was een fantastische gastvrouw! Dit was voor herhaling vatbaar …
Youtube:
01 http://www.youtube.com/watch?v=nQAyZZHvLGk
02 Sunday Morning – http://www.youtube.com/watch?v=Jv899iMjTx0
