Bas Langereis leest u voor!

In dit B-log lees je mijn avonturen, invallen, toevallen, aantekeningen, overpeinzingen, paniekbuien, angstaanvallen en ander engs.
–
Bas
4 maart 2022

–

Maandag 27 maart:
Ik slaap niet goed. Aan het eind wel en dus wekt de wekker me ruw. Eenmaal op gaat het. Zeer op tijd ben ik op de werkplek en de eerste twee uur kan ik veel doen. Halverwege de ochtend is er groot overleg met de gehele afdeling. Het vraagt veel van me en na afloop ben ik gesloopt. Tussen de middag wandel ik door bos.

–

Zondag 26 maart: De verjaardag van Anja
Kwart voor zes ben ik wakker. Ik ga een ronde hardlopen. Die gaat zeer aardig. Thuis terug in bed. Rond negen uur staan we op. Koffie, restje krant en meer koffie. Ondertussen heb ik alle spullen voor vanmiddag op orde. We lunchen met z’n tweeën na elven. Afwasje. Om half een ben ik in Gigant met nogal wat spullen. De zaal is vrij snel ingericht. Het English Theater Apeldoorn stormt met acht man binnen en we repeteren nog wat dingetjes. Met de techniek gaat het niet zo vlot; het duurt even voordat we verbinding hebben tussen een laptob en een beamer. En dan is het kwart over twee en gaat de zaal open. Olivier helpt ons met het controleren van de kaarten. We zijn uitverkocht, dus moeten we streng zijn. Gelukkig is dat niet nodig. Het programma zit propvol. Naast het English Theater Apeldoorn komt Caroline zingen (onder begeleiding van Aad), draagt Olivier een paar stukjes voor, is er een bijzonder leuke samenwerking tussen ETA en onszelf (Lewis Caroll’s Jabberwocky) en lezen we zelf wat stukjes. Aan het eind declameert Aad in vol ornAad het vollige The Raven (Edgar Allan Poe) uit zijn hoofd. Allemensen. Na afloop krijgen we louter mooie reacties. Opnieuw: afwisselend, heel anders dan de vorige verjaardagen, misschien wel de beste tot nu toe, volle zaal en het succes groeit. We lopen wat uit. Na afloop is er een korte afterparty in de foyer (met Ank en Bob erbij). Ik fiets snel naar huis om alle spullen weg te brengen en loop dan naar een nabijgelegen restaurant, alwaar Willem, Aad, Reinier, Anne Marie en De Vrouw al zitten. Ik had gereserveerd in een rustige hoek, maar door het hele restaurant klinkt oorverdovende muziek van een feest en de keuze is gelukkig al gemaakt: we gaan hier niet eten. In een tegenovergelegen pastatent vieren we dan alsnog de heuglijke verjaardag van Willem. We praten na, wisselen goede grappen uit, spreken over van alles en alles bijeen is het een mooie dag en avond. Negen uur zijn we weer thuis. Heel even uitblazen en op tijd ga ik proberen te slapen.
Muziek vandaag: Music For Airports (Brian Eno), Bells Boots & Shambles (Spirogyra)

–

Zaterdag 25 maart:
Iets voor zes uur wakker en op. Nog goed geslapen ook. Koffie en wat voorbereidingen voor De verjaardag van Anja. Twee uur later maak ik mijn gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Af en toe regent het. Meer koffie. Krant. Meer koffie. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch. Afwasje, was, stofzuig. De Vrouw en De Zoon buigen zich over belastingaangifte van De Zoon. Ik breng afval weg en wandel een rondje om het centrum. Als ik weer terug ben, gaat het regenen. Iets met bakken en hemel. Meer krant. Eind van de middag maak ik avondeten. Parten van een halve pompoen gaan in een braadslede en die gaat weer vijfentwintig minuten de oven in. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer, peer en blauwe bes. Na de vijfentwintig minuten leg ik oesterzwam, ui en courgette bij de pompoen in de braadslede en die gaat weer tien minuten de oven in. Na de tien minuten voeg ik mais en kaas toe. En nog eens vijftien minuten in de oven. Ten slotte bak ik voor De Vrouw kalfschnitzel. We eten de braadslede leeg; van de salade blijft de helft over voor later. Natafelen. Afwasje. Wat doornemen voor De verjaardag van Anja morgen. Webstek. Restantkrant. Zeer op tijd weer slapen.
Muziek vandaag: On Land (Brian Eno), The Plateaux Of Mirror (Brian Eno & Harold Budd), Music For Films (Brian Eno), St. Radigunds (Spirogyra), Old Boot Wine (Spirogyra), Dance Me This (Frank Zappa), The Fox Lies Down – A Tribute To Genesis (allerlei)

–

Vrijdag 24 maart:
Slapen gaat beter. Om zeven uur ben ik op de werkplek. De eerste vier uur kan ik in alle rust – ik ben helemaal alleen in kantoor – erg veel werk wegwerken. Dan is er overleg; aansluitend wandel ik een rondje door bos, veld en bakken uit de hemel. Vervolgens nog een paar zaken afhandelen en dan is het klaar. Net voor vijf thuis. Zeer vermoeid zak ik in een zetel. De Vrouw gaat het groentepakket ophalen; daarna bakt ze uitsmijters en die serveert ze met rauwkost. Eenvoudig doch smakelijk. Afwasje. Krant. Webstek. Iets lezen, heel vroeg slapen.
Muziek vandaag: We Live Here (Pat Metheny Group), At First Light (Ralph Towner)

–

Donderdag 23 maart:
Slapen gaat wisselend. De eerste twee uur slaap ik goed, daarna weer een tijd niet en uiteindelijk wekt de wekker me genadeloos, maar ach daar is een wekker voor. Ik neem het hem niet kwalijk. Om zeven uur ben ik op de werkplek. Ik handel er allerlei zaken af, heb nog een uitgebreid overleg en om twaalf uur zit ik in een bus terug naar huis, alwaar ik om kwart over een arriveer. Nog weer drie kwartier later fiets ik naar een nabijgelegen priklocatie voor bloedafname. Snel weer thuis. Daar werk ik nog anderhalf uur en half vijf is het klaar. Krant. Het ging deze dag aardig met de energie, maar nu ben ik zeer vermoeid. De Vrouw serveert een plaatpizza met tomaat, paprika, ui, champignon en pompoen, met ernaast een salade van koolrabi, ui, komkommer en tomaat. Zeer smakelijk. Natafelen. Afwasje. Ik ben Onze Vader en we praten wat bij; alles nog goed, hoor. Webstek. Lezen. Op tijd weer slapen of althans een poging daartoe.
Muziek vandaag: Homogenic (Björk), Lightwork (Devin Townsend)

–

Woensdag 22 maart:
Half zes op. Mijn ronde hardlopen gaat zowaar heel aardig. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Thuis koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Klein gezelschap dit keer, dus kunnen we intensiever de scènes inoefenen. Aan het eind spreek ik Aad; de voorbereidingen voor De verjaardag van Anja van zondag zijn bijna klaar en: we zijn uitverkocht! Als ik naar huis loop, merk ik dat de energie sterk verminderd is. Thuis koffie en lunch met De Vrouw. Afwasje, huishoudelijks en uitrusten. De Vrouw gaat de deur uit. Ik doe nog wat kleine dingen voor De verjaardag van Anja en wil om half vier op de fiets stappen om bloed te laten prikken. De sleutel van de schuur is weg en ik ben bang dat De Vrouw die per ongeluk bij zich heeft. Hoe gaan we dit doen? Niet, dus. De Vrouw is even na vieren terug. We maken een nieuwe afspraak voor morgenmiddag. Niet ideaal, maar de beste oplossing voor nu. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik bak plakken knolselderij en roer daar vervolgens knoflook, ui, tomatenpuree en water doorheen. Voor De Vrouw zet ik een schaaltje met het restant kipvleugel in de oven. Aan het eind roer ik nog gekookte broccoli door de tomatensaus. Samen met het restant kikkererwtenpastasalade van gisteren eten we nu alles op. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen. (De PROG die zaterdag binnenkwam is uit.) En ja, weer heel op tijd slapen.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van Apollo – Atmospheres & Soundtracks (Brian Eno with Daniel Lanois & Roger Eno)

–

Dinsdag 21 maart:
Lente. Zeven uur ben ik aan het werk. Er is plots allerlei urgents. Maar om kwart voor elf fiets ik naar de huisartsenpraktijk. Daar tref ik De Vrouw. Aan de huisarts leg ik de situatie van de afgelopen weken (en natuurlijk ook van de afgelopen jaren) uit. Eerst maar eens uitsluiten of er iets lichamelijks gaande is: morgen bloedprikken. Voor de rest (op werk): kijken wat ik aankan, eventueel in overleg met bedrijfsarts een plan maken. Volgende week terug. We gaan naar huis. Daar koffie en lunch. Afwasje. Meer urgents. Half vijf is het klaar. Krant. De Vrouw legt kipvleugels in de oven; ik leg daar een braadslede met groene kool en tomaat naast. Een restant salade vul ik aan met een restant gekookte kikkererwtenpasta, komkommer en mayo. De Zoon is er om half zes. We eten zo goed als alles op. Afwasje. Half zeven fiets ik naar Peter-Jan en vervolgens rijden we met Bertus en Ingrid naar Wilp, alwaar we in huize Caroline verder gaan met de repetitie van het theaterstuk. De eerste scènes gaan steeds beter en vloeiender; net als vorige week heb ik de tekst op papier al niet meer nodig. Dat gaat lekker. De komende weken zijn we met kleiner gezelschap en gaan we nieuwe scènes uitproberen. Half elf thuis. Heel even napraten, dan slapen.
Muziek vandaag: At First Light (Ralph Towner), More Music For Films (Brian Eno), het eerste plaatje van Apollo – Atmospheres & Soundtracks (Brian Eno with Daniel Lanois & Roger Eno)

–

Maandag 20 maart:
Vroeg op. Het lukt goed. Redelijk geslapen ook. Ook vroeg op de werkplek. Daar kan ik vanmorgen veel doen en met de energie gaat het heel aardig. Als ik om twaalf uur ga wandelen door bos en lichte regen, merk ik dat het is gedaan met de energie. In de middag hoef ik gelukkig niet veel en in rustig tempo doe ik dat niet vele. Kwart voor vijf thuis. Zeer vermoeid. Uitrusten. De Vrouw serveert kikkererwtenpasta met een saus van ui, tomaat en mais met daarnaast een salade van bosui, komkommer en paprika. Zeer smakelijk. Afwasje. Webstek. Lezen. Op tijd weer slapen.
Muziek vandaag: Telegram (Björk), At First Light (Ralph Towner), Amazônia (Jean-Michel Jarre)

–

Zondag 19 maart:
Pas om kwart voor zeven wakker en op. Koffie. Allerlei. Lezen. Meer koffie. Nog meer allerlei. Meer koffie met De Vrouw. Vast wat voorbereiden voor avondeten. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Ik wandel een klein rondje langs het kanaal (want onvast op de benen). Dan tijd voor de zondagmiddagluistersessie met Duitsche vrienden (Esbjorn Svensson Trio). Avondeten maken. Eerst leg ik pompoen in een braadslede en die gaat zeker twintig minuten de oven in. Dan gaat er nog gekookte broccoli bij in en dat schuif ik nog weer twintig minuten in de oven. Ondertussen maak ik een saus van yoghurt, tahin, citroensap en knoflook. Ten slotte bak ik biefstuk voor De Vrouw. We eten de groente met de saus en met geitenkaas en noten. Zeer smakelijk. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Sinking Of The Titanic (Gavin Bryars), Where You Wish You Were (Bill Laurance & Michael League), New Frontier (The Steve Howe Trio), Chemsi (Hijaz), Kimono My House (Sparks), het vierde plaatje uit de set Archive 1967-75 (Genesis), The Concerts In China (Jean-Michel Jarre)

–

Zaterdag 18 maart:
Slapen gaat redelijk. Ik ben om zes uur wakker en op. Mijn ronde hardlopen lukt, maar het gaat wel moeizaam. Daarna wandel ik mijn gebruikelijke zaterdagmorgenrondje langs slager en super. Lopen gaat langzaam, ik moet veel moeite doen om in evenwicht te blijven. Hoofd vol, verwarde gedachten. Uit balans. Thuis koffie. Drie kwartier later ga ik opnieuw even de deur uit, langs een andere super en de Syrische winkel. Thuis meer koffie. Alle energie is al op. Niet goed. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Ik loop naar een restaurant iets verderop en reserveer voor zes personen over acht dagen. Dat u het vast weet. (Er lezen mensen mee, weet ik.) Verder wandelen zit er niet in, want nog altijd onvast op de benen. Krant. En ja, ik val in slaap. Zegt dat iets? Eind van de middag maak ik avondeten. Ik doe aardappelen in een braadslede en zet die in de oven. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer en peer. Ook snijd ik rode ui, kastanjechampignon, paprika en courgette en die gaan bij de aardappel in de braadslede. Voor De Vrouw bak ik biefstuk. We eten er goed van. Natafelen. We besluiten vanavond niet naar een licht evenement hier in het centrum te gaan, want beiden zeer vermoeid. Afwasje. Dan wil ik afval wegbrengen, maar we kunnen de vuilstortpas om de container mee te openen niet vinden. Na een hele lade overhoop te hebben getrokken, bedenk ik me iets. In de klerenkast ligt de broek die ik vorig weekend aan had, gewassen en gestreken en al en in de kontzak bevindt zich de vuilstortpas. Oké. Webstek. Beetje lezen. Vroeg slapen. Goh.
Muziek vandaag: het derde plaatje uit de set Archive 1967-75 (Genesis), Roxy By Proxy (Frank Zappa), Solace (Held By Trees)

Lotgenoten,

‘Och jee. De buurvrouw van Kees.’
Ik pak het bord uit het afdruiprek. Of nee, dat klopt niet. Ik heb geen afdruiprek. Als ik het servies of het bestek met de borstel heb schoongemaakt, zet ik het in de kleine spoelbak. Op de bodem ervan ligt een vaatdoek. Ik was met de hand af. Onze keuken is klein en bij het inrichten ervan was de vaatwasser het eerste dat we van de wensenlijst af streepten. Nu we weer met z’n tweetjes zijn is de hoeveelheid afwas niet groot en daarnaast vind ik het niet erg om het met de hand te doen. Het is een mooi moment voor mijzelf, waarin ik mijn gedachten alle kanten op kan laten gaan. De laatste tijd gebruik ik het moment om toneelteksten uit mijn kop te leren. Terwijl ik een bord afdroog murmel de zinnen voor mij uit.
‘De buurvrouw van Kees kejje buitenspel ook niet uitleggen. Snapt ze niet.’

Bijna een jaar geleden vroeg een bevriende theaterregisseur of ik een kleine rol wilde spelen in een grootse productie. Het stuk handelde over een rechtszaak die in 1625 plaatsvond op Het Herenhul nabij Beekbergen. Met zo’n vijftien mensen hebben we in het een laatste weekend van augustus 2022 vijf maal opgevoerd. In de open lucht. Bij de eerste grote repetitie maakte ik kennis met de andere acteurs en ik stelde mijzelf voor: ‘Ik heet Bas en ik ben helemaal geen acteur. Toen de regisseur mij vroeg benoemde ik de twee dingen die ik niet kan: tekst onthouden en ‘nee’ zeggen.’ Gelukkig had ik in het stuk weinig tekst. Maar wat was het gaaf. Ik ben in dat weekend heel erg verliefd geworden: op het stuk, op de geschiedenis van de rechtszaak en op die tijd in 1625 én op Didewij, die mijn personage in het stuk aan de haak slaat. Het is niet zozeer de actrice van wie ik helemaal hoteldebotel raakte, maar haar personage en de wijze waarop zij dat personage tot leven wekte. Ze speelde het niet, ze wás het.
Twee maanden terug kreeg ik een nieuwe vraag. Of ik mee wilde doen met een kleine theatergroep. Mijn hart zei me onmiddellijk: ‘Ja!’, maar mijn hoofd zei me: ‘Nee!’ Het ging namelijk even niet zo heel goed met mij. Mijn psychische klachten stonden weer op de voorgrond: ik bevond mij in een zeer neerslachtige bui, ik had niet goed geluisterd naar de signalen die mijn lijf mij geeft, moest weer van alles, het dagelijks leven kostte me veel moeite, naast het werk kwam ik tot niets, ik was prikkelbaar, raakte in paniek om de kleinste dingen, voor alles ontbrak me de energie en kortom: ik was volkomen uit balans. Toch zei ik: ‘Ja.’ Dat ik de vraag kreeg, vond ik een fijn compliment en ik wist dat deze klus – ook al kostte het me wekelijks een avond en veel tijd en moeite om tekst te leren – zeer veel positieve energie ging geven.

‘Gaat het goed met je?’ vraagt De Vrouw. Ze heeft haar hoofd om de deur gestoken en bekijkt me met wat angstige ogen.
‘Ja, hoor.’ Ik zet het droge bord op het aanrecht. ‘Hoezo?’
‘Nou, ik maak me zorgen.’
‘Zorgen? Hoezo?’
‘Ja, vorige keer dat je zo deed, ging het écht niet goed met je.’
‘Ik begrijp niet waarover je het hebt.’
‘Ik ga net naar de wc en terwijl ik daar zit, hoor ik een stem. Ik schrik. Als jij in jezelf praat dan gaat het meestal niet goed en ben je jezelf door je somberheid heen aan het praten.’
‘Nu niet, hoor. Niks geen somberheid.’
‘Wat sta jij dan de hele tijd hardop te praten over de buurvrouw?’
Ik lach.
‘En wat sta je nou te lachen?’ Ze klinkt zelfs wat paniekerig. ‘Je gaat toch niet vreemd, hè?’
De buurvrouw is bijna tachtig.
‘Nee,’ zeg ik. ‘Ik ben tekst uit m’n kop aan het leren. Morgen weer repetitie.’

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, maart 2023

Hier lees je ‘m op FOK!.

Benodigdheden (voor ca. 1 l):
1 grote ui
3 tenen knoflook
2 tomaten
olie om in te bakken
pul biber (rode pepervlokken)
1tl komijn
1tl dille
1tl paprikapoeder
500ml passata
500ml bouillon
sap van 1/2 citroen
150g orzo
400g canellibonen
isot (zwarte pepervlokken)
feta (verkruimeld)

Bereidingswijze:
1 Snijd de ui, het knoflook en de tomaat in blokjes.
2 Verhit olie in een soeppan en bak de ui glazig.
3 Voeg dan het knoflook en de tomaten en specerijen toe en bak mee.
4 Als alles mooi zacht is, doe dan de passata, bouillon en het citroensap erbij in.
5 Doe vervolgens de orzo erbij en breng al roerende aan de kook.
6 Als de orzo bijna gaar is, doe dan de canellibonen erbij in en blijf roeren.
7 Schep de soep op, bestrooi met isot en de verkruimelde feta.

–

Vrijdag 17 maart:
Vroeg op. Zeven uur ben ik op de werkplek. De eerste paar uren kan ik veel werk verzetten. Halverwege de ochtend sluit ik aan bij een groot en lang eerste overleg van een nieuw project rondom een nieuw documentbeheerssysteem en hoe interessant ook, na een paar uur merk ik dat ik vermoeid ben en niet zo veel meer opneem. Geen tijd om tussen de middag buiten te wandelen en om twee uur is het klaar. Ik sluit af en pak de bus. Aansluitingen allemaal heel fijn en om kwart voor vier ben ik thuis. Daar doe ik nog een paar spoedklusjes die binnenkwamen en om kwart voor vijf zit ik klaar voor mijn online intakegesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkende. Als ze na twintig minuten er nog niet is, stuur ik een bericht dat ik het jammer vind dat het niet is gelukt en ik geef wat opties voor nieuwe afspraak volgende week. Vervolgens sluit ik af. Ik ben doodmoe en rust uit. De Vrouw maakt avondeten: gebakken groenten (ui, paprika) met ei en een salade van bosui, koolrabi en tomaat. Smakelijk. Klein afwasje. Webstek. Lezen en om half tien ga ik slapen.
Muziek vandaag: I Can See Your House From Here (Pat Metheny & John Scofield), The Turning Year (Roger Eno)

–

Donderdag 16 maart:
Slapen lukt aardig. Weer vroeg op en een ronde hardlopen, die ook aardig gaat. Zeven uur ben ik aan het werk. Vandaag thuis, want vanavond op tijd de deur uit. Voor elf uur heb ik al veel geplande werkzaamheden klaar. De Vrouw gaat de rest van de dag weg. Ik lunch tegen half een. Afwasje. Ik neem geen gelegenheid om een rondje te lopen en ga in alle rust weer verder met werk. Kwart over vier heb ik heel veel afgerond en dat is mooi. Nog wat kleine regeldingen voor Wirwar en De verjaardag van Anja en dan ga ik avondeten maken. Eerst bak ik kastanjechampignon, dan gaat daar ui, zoete aardappel en risottorijst bij. Ook roer ik er veel veldsla doorheen. Vervolgens bouillon eroverheen en dat pruttelt een half uurtje. De Vrouw laat weten dat het nog even duurt voor ze thuis is, dus eet ik alleen. Er is ook een restant salade van gisteren. Als ik al een fiks deel heb afgewassen, is De Vrouw er weer. Ik maak het restant van de risotto weer warm en bak voor haar kalfschnitzel. Dan stap ik op de fiets en rijd naar Peter-Jan. Met Ingrid en Bertus rijden we naar Wilp en in het koetshuis bij Caroline doen we een vierde repetitie. We krijgen steeds meer in beeld hoe het er allemaal uit gaat zien, de eerste zes à zeven scènes verlopen al heel aardig en ik heb mijn tekst op papier geeneens meer nodig voor mijn twee scènes tot nu toe. Tussendoor nog goed gesprek ook. Kwart voor tien is het weer mooi geweest en om half elf ben ik thuis. Nog even napraten met De Vrouw en dan ga ik slapen.
Muziek vandaag: Thursday Afternoon (Brian Eno), The Pearl (Harold Budd & Brian Eno), Visions Of The Emerald Beyond (Mahavishnu Orchestra), de eerste twee plaatjes uit de set Archive 1967-75 (Genesis), Dig? (Bill Bruford’s Earthworks)

–

Woensdag 15 maart:
Redelijk geslapen en om zes uur op. Koffie, ontbijt en wat dingen voor Wirwar en De verjaardag van Anja. Ik wandel door de koude en de zon naar de super. Thuis koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Na afloop kijk ik met Aad naar een paar bijzondere programmaonderdelen van de voorstelling van De verjaardag van Anja over anderhalve week. Tegen een uur thuis. Koffie. Dan lunch met De Vrouw. Afwasje en wat huishoudelijks. Ik wandel een klein rondje langs het kanaal en ga stemmen (Provinciale Staten en Waterschap) in het stadhuis. Voor natuur, milieu, sociaal, compassie en felgroen, natuurlijk. Lezen. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst leg ik zoete aardappel in een braadslede en die gaat de oven in. Een kwartier later gaat er kastanjechampignon, courgette en rode ui bij in. Na nog een kwartier gaat er ook nog een pot linzen bij in. Ondertussen maak ik een salade van witlof, paprika en blauwe kaas. Ten slotte bak ik voor De Vrouw runderschnitzel. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Shutov Assembly (Brian Eno), We Can’t Dance (Genesis), Post (Björk), Departure Tapes (Giancarlo Erra)

–

Dinsdag 14 maart:
De ronde hardlopen gaat weer prima. Het is buiten niet zo heel koud. Ik ben om zeven uur aan het werk. Vandaag wederom geplande staking in het openbaar vervoer, vandaar dat ik thuis aan de slag ben. Voor half tien heb ik weer heel veel kunnen doen. Dan wat overleg en daar komen weer klussen voor de rest van de ochtend uit voort. De Vrouw is de deur uit. Eind van de ochtend is de monteur er met de rode deuren van de oven! Mooi. Daardoor loopt mijn middagplanning in de soep, maar het is niet erg. Na een uur is alles klaar en ziet de oven er weer uit als vanouds. Ik heb nog overleg en daarna lunch ik snel. Afwasje. Ik wandel een kort rondje buiten het centrum. Als ik terugkom ligt er een spoedoverleg klaar en dat maakt dat ik pas na kwart over vijf klaar ben. Ik maak avondeten. Eerst monteer ik een salde van bosui, koolrabi, komkommer en blauwe bes. Dan bak ik kastanjechampignon, ui, knoflook, courgette, restje bindsla en Chinese kool en uiteindelijk roer ik daar rode bonen doorheen. Voor De Vrouw en De Zoon bak ik kalfschnitzel. Die Vrouw en Die Zoon zijn er om zes uur en we eten zo goed als alles op. Natafelen. Afwas. Dan belt Ank. We bespreken een heleboel; het belangrijkste is dat het doek voor Kunst-Zinnig-Brein gaat vallen en ondanks dat het jammer is kijken we terug op iets heel moois. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Drop (Brian Eno), Neroli (Brian Eno), The Road To You (Pat Metheny Group), Apocalypse (Mahavishnu Orchestra)

–

Maandag 13 maart:
Opnieuw heel aardig geslapen. Zeer op tijd op de werkplek. Daar al vroeg overvallen door allerlei nare geluiden van een soort bouwfuckers die ontzettend felle verlichting installeren in de kantoren. Doet pijn aan de ogen. Ik wil de huisarts bellen en moet uitwijken naar een kantoor verderop. Morgen kan ik nog niet terecht, maar als ik morgenvroeg bel, dan is er wellicht een open plek ergens. In ieder geval maak ik een afspraak voor morgen over een week. Het telefoongesprek met een bedrijfsmaatschappelijk werkende verloopt raar. Ik ben met haar in contact omdat de balans tussen werk en privé momenteel te wensen overlaat en haar voorstellen voor overleg zijn morgenavond, vrijdagmiddag laat en zaterdagmorgen. Als ik probeer uit te leggen dat het voor mij niet ideaal is, krijg ik te horen dat het investeren in mijzelf is. Nou ja, vrijdag laat in de middag dan maar, maar dan wel online. De rest van de dag verloopt redelijk voorspoedig. Ik kan een overleg zowaar bijna in z’n geheel volgen, ik krijg allerlei urgent werk af en meer, plus ik bereid me voor op allerlei komende overleggen. Tussen de middag wandel ik door veld, bos en zon en het is zacht en om kwart voor vier ga ik weer naar huis. Door een uitgevallen bus ben ik daar pas om kwart voor zes. Ik zet de pan orzo zachtjes aan. Dit keer eten we alles op. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen. Weer zeer op tijd slapen.
Muziek vandaag: Small Craft On A Milk Sea (Brian Eno with Jon Hopkins & Leo Abrahams), Big Time Sensuality (cd single) (Björk), The Best Mixes From The Album Debut For All The People Who Don’t Buy White Labels (Björk), IANAI (IANAI)

–

Zondag 12 maart:
En nog weer beter geslapen. Toch net na zes uur uit bed. Mijn ronde hardlopen gaat uitstekend. Thuis terug in bed. Koffie en het laatste restje krant. Meer koffie met De Vrouw. Tussendoor wat kleine huishoudelijke dingen. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en stofzuig. Dan wandel ik – met de inmiddels gebruikelijke onvaste stappen – een rondje langs het kanaal en door lichte regen. Thuis even rusten en dan is het tijd voor de wekelijkse zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden, van wie er vanmiddag slechts één aanwezig is. Geen ramp, mijn beurt (Snarky Puppy). Erna maak ik avondeten. Ik bak kastanjechampignon, ui, knoflook, paprika en postelein en roer daar groene pesto doorheen. Voor De Vrouw bak ik kalfschnitzel. Het restant salade van vrijdag zet ik ook op tafel. We eten alles op. Afwasje. Toneellezen. Webstek. Lezen. Heel vroeg naar bed, want toch gewoon weer zeer moede.
Muziek vandaag: A Gallery Of The Imagination (Rick Wakeman), Emerson Plays Emerson (Keith Emerson), Sylva (Snarky Puppy & Metropole Orkest), Duke (Genesis), Between Nothingness & Eternity (Mahavishnu Orchestra), Neither Use Nor Ornament (Regal Worm)

–

Zaterdag 11 maart:
Veel beter geslapen. Half zeven op. Ik wandel mijn gebruikelijke zaterdagmorgenrondje langs slager en super. Het is ook superzonnig, maar door de sneeuwresten wel wat lastig lopen. Koffie met De Vrouw. Ik loop het centrum weer in, bezoek nog een super en de Syrische winkel. Op de terugweg ga ik de boekhandel hiertegenover in en in het kader van de boekenweek koop ik De grens over – Alle reisverhalen (Cees Nootenboom), Pé & Rinus – De biografie (Herman Sandman) en het boekenweekessay Boto Banja (Raoul de Jong). Daar krijg ik dan het boekenweekgeschenk De eerlijke vinder (Lize Spit) bij. Thuis nog koffie. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Ik loop een rondje om het centrum. Dat lopen van mij, dat gaat in de middag niet meer zo soepel. Ik ben letterlijk ook uit balans. Daar moet ik iets mee. Krant. Ik maak avondeten: orzo met dille, tomaten, canellinibonen en feta. Voor De Vrouw bak ik er kippendijfilet bij. We eten er fiks van want erg lekkâh, maar toch houden we voldoende over voor morgen. Afwas en afval. Webstek. Lezen en weer zeer op tijd slapen.
Muziek vandaag: Reflection (Brian Eno), Rams (Brian Eno), Beyond The Stars (Keith Emerson), Agusa (Agusa), What Comes After (Terje Rypdal), Birds Of Fire (Mahavishnu Orchestra), Joe’s Camouflage (Frank Zappa), Tumbling Through The Floativerse (Ed Wynne & Gre Vanderloo), Ends (Giancarlo Erra)

‘Gaat u die huisvuilzakken nou in de plasticcontainer gooien?’
‘Ja?’ Ik vroeg me af waar het ouwe mens zich mee bemoeide.
‘Zou u uw afval niet scheiden? In deze container moet plastic.’
‘Mijn afvalzak ís plastic.’
‘Maar restafval hoort in de restafvalbak daarginds.’
‘Geen tijd voor dit gedoe.’ Ik duwde haar opzij en ze viel van achter haar rollator. ‘Hier betaal ik geen belasting voor.’ Ik pakte het ouwe lijk op en propte haar in de restafvalcontainer. Opgeruimd staat netjes.

–
Apeldoorn, maart 2023

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 10 maart:
Slecht geslapen. Heb ik de wekker gezet? Ik word pas om zeven uur wakker. Dan sla ik de ronde hardlopen over. Een half uur later ben ik aan het werk. Ik probeer mijn aandacht te richten op de grote klus waarvoor ik vandaag (extra) werk, maar merk dat het me nauwelijks lukt. Er is weer zó veel, dat ik overzicht kwijt dreig te raken en af en toe fikse fauten maak. Gelukkig corrigeer ik het ook snel. Koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat de deur uit. Meer koffie. Later lunch. Ik wandel een rondje door regen en haal het groentepakket op. De regen gaat later over in een ferme sneeuwstorm. Verder werken. Kwart over vier is het gedaan en ben ik doodop. Krant. Dan maak ik avondeten. Het is koud in de keuken en ik prepareer allerlei groenten (zoete aardappel, rode ui, paprika en courgette) uit de oven. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en peer. Ten slotte zet ik voor De Vrouw een kabeljauwpakketje in elkaar en zet dat de laatste vijftien minuten ook in de oven. We eten alles op, behalve de salade. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen. Heel op tijd weer slapen. Het is wat met die vermoeidheid van mij.
Muziek vandaag: het vierde, vijfde en zesde plaatje uit de box Music For Installations (Brian Eno), Green Onions (Booker T. & The M.G.’s), Where You Wish You Were (Bill Laurance & Michael League), The Inner Mounting Flame (Mahavishnu Orchestra), Secret Story (Pat Metheny), Juno To Jupiter (Vangelis)

–

Donderdag 9 maart:
Iets beter geslapen. Zeer op tijd weer op en ook zeer op tijd ben ik op de werkplek. Vanmorgen veel en van alles en ook van alles door elkaar. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag enkele zeer veel van mijzelf vragende overleggen. Kwart voor vier ren ik weg, maar het wachten blijft op een bus. Kwart voor zes pas thuis. Zeer vermoeid. De Vrouw serveert een oveneierschotel met ui, bataat, koolraap en boon. Ernaast het restant salade van gisteren. Smakelijk. Natafelen. Afwasje. Webstek. Heel even lezen en zeer vroeg naar bed want ik val om.
Muziek vandaag: A Gallery Of The Imagination (Rick Wakeman), Live At WOMAD 1982 (allerlei)

–

Woensdag 8 maart:
Niet heel goed geslapen. Heel niet goed geslapen. Was het volle maan? Zes uur op en een ronde hardlopen. Die gaat ondanks snijdende koude wel goed. Erna wandel ik naar de super. Thuis koffie met De Vrouw. Vervolgens loop ik naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. De spelers zijn allerlei scènes aan het verfijnen en krijgen volop regieaanwijzingen. Twaalf uur thuis. Koffie. Lunch met De Vrouw. Afwasje en huishoudelijks. Ik stap op de fiets en rijd naar een zaak om mijn gehoor wat uitgebreider te laten testen; ik had het idee dat het ’t afgelopen jaar erg achteruit is gegaan. Gelukkig bleek het slechts een fractie minder te zijn en niets om me zorgen over te maken. Jammer, doe ik namelijk toch wel. Thuis even uitrusten en wat mail afhandelen. Kwart over vijf ga ik avondeten maken. Ik monteer een salade van bosui, koolrabi en komkommer en deponeer daar een kant-en-klare salade bij in. Dan bak ik ui, knoflook, prei, currypoeder, paprika, courgette en zoete aardappel. Daar roer ik water en amandelmelk doorheen en dat laat ik goed doorpruttelen en inkoken. Ten slotte bak ik voor De Vrouw runderschnitzel. We eten – met uitzondering van de salade – alles op. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Civilisation (Southern Empire), Wind And Wuthering (Genesis), Space For The Earth (Ozric Tentacles), The Turning Year (Roger Eno)

–

Dinsdag 7 maart:
Nog voor zeven uur ben ik aan het werk. Er ligt weer van allerlei. Tussendoor koffie. Veel van allerlei. Meer koffie met De Vrouw. Diezelfde Vrouw regelt kaarten voor het concert van Jon Anderson in Zoetermeer op 12 juli. Nou ja. Pas om half twee lunch. Afwasje. Ik wandel een klein rondje langs het kanaal en buiten het centrum. En meer van allerlei. Half vijf is het klaar. De Zoon is er om half zes. De Vrouw serveert een schotel. Afwasje. Half zeven zit ik op de fiets en rijd door sneeuw naar Peter-Jan voor de repetitie van ons theatergezelschap. Ik heb weinig gelegenheid gehad en genomen om meer tekst uit mijn hoofd te leren, maar die van de eerste van vijf scènes lukt me nu heel aardig.
Muziek vandaag: de eerste drie plaatjes uit de doos Music For Installations (Brian Eno), Southern Empire (Southern Empire), Festival (Flutatious)

–

Maandag 6 maart: De Vrouw is jarig
Vroeg op. Ik ga naar het werk. Vandaag zijn er opnieuw geplande stakingen in het openbaar vervoer. Oei. Mijn gebruikelijke bus van even over zes rijdt niet, maar die van een half uur later wel. Op het station in Arnhem ontdek ik dat de komende anderhalf uur er geen bus naar Schaarsbergen rijdt. Ook oei. Dan loop ik. Ondertussen app ik een collega met de vraag of ze – als ze toevallig met de auto naar het werk gaat en mij achterop rijdt – niet overhoop wil rijden, maar even wil stoppen om mij in te laten stappen. Ik tref haar op het werk; ze is inderdaad met de auto maar zag mijn appje pas net. Niet erg. Het is half negen. Er is veel te doen en dat doe ik. Geen gelegenheid om even naar buiten te gaan tussen de middag. In de middag een heidag, maar dan in een vergaderzaal. Na anderhalf uur ben ik al zo vermoeid, dat ik alle energie nodig heb om alles te kunnen volgen, laat staan dat ik inhoudelijk ook maar iets kan bijdragen. Nou ja, maar ik ben er wel bij geweest. Gelukkig kan ik om vijf uur met een andere collega mee terug rijden naar Apeldoorn en iets na zes uur ben ik thuis. Van harte, Vrouw. Ze serveert aardappel en witlof met kaas uit de oven en ernaast rauwkost. Toe is er nog lemoncheesecake. Afwasje. Webstek. Lezen. Zeer op tijd slapen, want zeer vermoeid.
Muziek vandaag: Debut (Björk), Question & Answer (Pat Metheny with Dave Holland & Roy Haines)

–

Zondag 5 maart: vervroegd verjaardagsfeestje van De Vrouw
We zijn pas om kwart voor negen uit bed. Koffie. Ik bereid de hummus voor vanmiddag voor. Meer koffie met De Vrouw, plus lemon-cheesecake. Nog meer koffie. Kleine lunch. Afwasje en stofzuigen. Het eerste bezoek is er even na twee uur. We verwelkomen Heidi, Auke, Henk, Christine, Ineke, Hendrie, Geraldine, Dante, Kian, Luuk, Robert en Marja. Fijn gezelschap en er is volop eten, drinken en gezelligheid. Na half zes is iedereen weer vertrokken en de boel is snel opgeruimd. Ik maak eenvoudige avondhap: een risotto van shiitake, kastanjechampignons en restjes bind- en veldsla. Er is nog een restant salade van vrijdagavond en voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Niet veel tijd meer om te lezen, want weer op tijd naar bed.
Muziek vandaag: Classical Variations (Rick Wakeman), From The Lions Mouth (The Sound), … Por El Tango (Sexteto Canyengue), A Trick Of The Tail (Genesis), Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet)

–

Zaterdag 4 maart:
Iets na zes uur wakker en op. Ik loop een ronde hard. Het gaat niet heel soepel, maar het lukt goed, want het is ook niet zo heel koud. Daarna wandel ik mijn gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs de slager en super. De Vrouw gaat de deur uit. Koffie. Ik loop naar een nabijgelegen cultureel centrum alwaar een kleine platenbeurs plaatsvindt. Tussen alle woekerprijzen vind ik twee mooie items: Escalator Over The Hill (Carla Bley & Paul Haines) en What Comes After (Terje Rypdal). Dan wandel ik door naar een andere super en de Syrische winkel. Koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en ander huishoudelijks. Ik loop nog een keer naar een super voor De Vrouw. De Vrouw gaat naar de buren (die gaan een maandje op vakantie) en ik wacht op de keukenboer die de ovendeuren komt monteren. Het duurt. Krant. Het duurt. Half vijf bel ik ‘s. De dame in kwestie weet van niets en kan niets in het systeem vinden. Zucht. Dan beantwoord ik de mail met de datumbevestiging maar. Wordt weer eens vervolgd. Half zes is De Zoon er weer en we wandelen naar een Italiaans restaurant. De Zoon trakteert vandaag ter gelegenheid van de verjaardag van De Vrouw (maandag pas) op pizza en ijs en tiramisu. Zeer smakelijk. Half acht zijn we ook weer thuis. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Irrisistable Bliss (Soul Coughing), El Oso (Soul Coughing), Use And Ornament (Regal Worm), Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno)

Bloemkoolspruiten zijn een kruising tussen boerenkool en spruiten. Men noemt ze ook wel flower sprouts.

Benodigdheden voor twee personen:
250g bloemkoolspruiten (ik had een fikse staak vol)
2 tenen knoflook
3 aardappelen
3 kleine pastinaken
1 kleine zoete aardappel (samen ongeveer 500 gram knollen)
150ml melk
half potje zongedroogde tomaten in olie
peper en zout
eventueel geraspte kaas en grof gehakte noten

Bereidingswijze:
1 Verwarm de oven voor op 200C.
2 Haal de spruiten van de staak, was ze en slinger ze goed droog.
3 Snijd de harde onderkantjes van de spruiten en leg ze in een braadslede.
4 Maak de tenen knoflook schoon, snijd ze in dunne plakken en strooi ze rond de spruiten.
5 Giet ongeveer een eetlepel van de olie uit het potje tomaten over de spruiten.
6 Schil de pastinaak en de zoete aardappel (ik schil de aardappel niet), snijd de knollen in stukken en doe ze met water in een pan.
7 Breng aan de kook en laat zeker twintig minuten gaarkoken. Giet ze dan af en laat even uitstomen.
8 Zet de braadslede zes minuten in de oven. Schep daarna de spruiten om en zet het nogmaals zes minuten in de oven.
9 Stamp de aardappel en de pastinaak samen met wat melk, peper en zout tot een puree naar wens.
10 Snijd de zongedroogde tomaatjes in stukjes en meng ze door de puree.
11 Serveer de stoemp op een bord, leg er de bloemkoolspruiten overheen en bestrooi eventueel met geraspte kaas of grof gehakte noten.

Pikkedonker was het op straat. Dat kwam niet alleen doordat het midden in de nacht was. Doorgaans was de straat hier goed verlicht. Maar sinds een dag of wat – nee, sinds een nacht of wat – was dat anders. Bijna een week geleden waren er werkzaamheden aan het netwerk geweest en sindsdien mankeerde er iets aan de straatverlichting. Zelfs de reclame in de abri’s was in de avond en nacht niet meer te zien. Voor hen die het woord niet kennen: een abri is een wachthokje bij de bushalte. Handige hokjes, zeker als het regent en je wilt droog blijven of als het guur waait en de medewerkers van het openbaar vervoer staken en je moet uren lang in de kou wachten op een bus waarvan het maar de vraag is of hij ooit komt opdagen.

Nu moest ik helemaal niet met de bus mee, dus maakte ik geen gebruik van het abri. Of is het de abri? Ik scoorde altijd heel redelijk voor het vak Nederlands op de middelbare school en het heeft me onder andere opgeleverd dat ik weet wat een abri is, maar wat het geslacht van het woord is, dat weet ik dan weer niet. Of ik heb het ooit wél geweten, maar mijn geheugen laat me nu in de steek. Goegelt u eens, als u het graag wilt weten. Ik wil het óók graag weten, maar ik ben op dit moment bezig met iets anders: een verhaal schrijven. Dat goegelen komt later wel. Als ik dan nog weet wat of ik wilde weten.

Ik liep de of het abri voorbij en na honderd meter sloeg ik linksaf. Krijg nou wat, hier deed de straatverlichting het gewoon wél! Plaatselijke stroomstoring, kennelijk. En dat zou maar zo kunnen. Vorige week was er een ploegje bouwfuckers bezig met zo’n elektriciteitskast bij ons vlak in de buurt. We kregen nog een formele brief van het bedrijf waar die gasten werkzaam zijn, met in misplaatst formeel wollig taalgebruik dat er een stroomonderbreking zou zijn op die en die dag en dan van zo en zo laat gedurende dan en dan. Nou, inderdaad: we hadden op die en die dag en van zo en zo laat gedurende dan en dan geen elektriciteit. Daar baalden we tamelijk goed van, want het was hartstikke koud en guur en een paar maanden geleden zijn we qua verwarming in huis overgestapt op infraroodpanelen (lekker duurzaam en van het gas af), maar die krengen vreten stroom en omdat de stroom er dus af lag, werd het onaangenaam koud in huis. Even overwoog ik om onze conventionele centrale verwarmingsinstallatie in te schakelen, maar toen realiseerde ik me dat de combiketel ook op elektriciteit werkt, dus zouden we evengoed in de kou zitten.

Trouwens, hier in deze zijstraat had ik heel niet zo’n last van de kou en de wind als vóórdat ik linksaf sloeg. ’t Is toch allemaal wat. Hier deed niet alleen de straatverlichting het volop, maar ook hadden de winkeliers aan het begin van de avond zo ongeveer alle lampen in hun zaak vergeten uit te doen. Ik snap dat je bij inbrekers de indruk wilt wekken dat er iemand in je winkel aanwezig is zodat ze het wel uit hun hoofd laten om bij je binnen te sluipen of dat je het langskomende volk graag attent wilt maken op de onmisbare waar die je wilt verkopen, maar om nou alle elektriciteitscentrales van het westelijk halfrond leeg te slurpen, lijkt me ietwat overdreven. Daar komt nog eens bij: behalve ik was er helemaal niemand in de wijde omtrek te bekennen, dus brandden al die schijnwerpers bij de middenstand gevoeglijk voor de kat z’n kut. Vervelend is wel dat de winkeliers hun toenemende energiekosten doorberekenen in de producten die ze in hun toko te koop aanbieden, dus uiteindelijk zijn wij klandizie het slachtoffer van de energieverslindende gemakszucht van de eerste de beste grootgrutter, shoarmabakker, tatoeëerder of klerenhandelaar. Handel is nu eenmaal enkel gebaseerd op de gedachte: De klant heeft geld in zijn broekzak zitten, maar dat geld moet helemaal niet bij de klant in de broekzak zitten, maar zo spoedig mogelijk in mijn eigen broekzak. [Deze laatste zin kan bij een eventuele redactieslag eruit.]

Ik ging nog maar eens linksaf. Drie maal links is ook rechts. Welke kant moet je dan afslaan als je rechtdoor wilt? Vier maal links? Zinloos is het allemaal. Moet je zien, hier was de straatverlichting wel aan, maar hadden de winkeleigenaren hun etalages voorzien van rode lampen. Gezellig, hoor. Wacht, iemand achter het raam wuifde naar me. Door het rode licht kon ik niet goed zien wie het was. Was het iemand die ik kende? Ik liep naar de etalage. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het een vrouw was die zich voor deze tijd van het jaar wel érg luchtig had gekleed. Of misschien wel óntkleed. Misschien was de verwarmingsinstallatie in huis kapot? Misschien had zij geen last van de stijgende energieprijzen en regelde ze de temperatuur in huis gewoon graag met de ramen in de draai- of kiepstand? Weet je veel? Ik probeer mijn medemens zo veel mogelijk te benaderen zonder aannames of vooroordelen. Echt mooi stond die donkerrode lingerie haar overigens niet. Ik houd er niet van als de belendende percelen de boel ontsieren; dat mens had me een portie rimpelbenen, dat wil je niet weten. Toch ben ik de beroerdste niet en ook al kende of herkende ik haar niet, ik zwaaide vriendelijk naar haar terug. Ze gebaarde naar de deur naast het raam en verdween achter een gordijn. Ik haalde mijn schouders op en wilde verder lopen, maar de genoemde deur ging open en een schorre vrouwenstem zei: ‘Kom eens!’
Ik draaide me om en liep naar de deur. Verroest, van dichtbij was ze nog lelijker. Niet alleen rimpelbenen, maar ook kippenvel overal. Het was dan ook behoorlijk fris. ‘Ga toch weer naar binnen,’ zei ik. ‘Het is veel te koud om zo buiten over straat te gaan.’
‘Kom je met me mee?’ zei ze zwoel. Een windvlaag blies haar in het gezicht en plots realiseerde ik me dat ze met een hand haar pruik op z’n plek moest houden.
‘Nee, dank je,’ zei ik. ‘Maar fijn dat je me aanspreekt. Ik krijg er prachtige ideeën van.’

‘En?’ vroeg De Vrouw toen ik nog geen tien minuten later thuis kwam. ‘Nog inspiratie opgedaan tijdens je wandeling?’
‘Nou en of,’ zei ik. ‘Volgens mij heb ik nu voor mijn stukje een pakkende titel.’

–
Apeldoorn, februari 2023

Hier lees je ‘m op FOK!.

Soft Works (Elton Dean, Allan Holdsworth, Hugh Hopper & John Marshall) – Baja Prog Mexicali (2003)