Draai hier al je vinyl uit je platenkast – maandag 8 juli 2019
–
bazbo 0704: Beethoven – Alfred Brendel – Piano Sonatas & Concert
Aha. Dan komen we nu aan de laatste sectie in de langspeelplatenhoek: het klassieke werk. Dat werk is altijd wat lastig te archiveren, omdat er op platen vaak werken van meerdere/verschillende componisten en uitvoerenden staan. Maar we wagen een poging. In deze mooi vormgegeven doos zit een plaat met twee pianosonates van Beethoven, de Waldstein en Appassionata, plus een plaat met het vijfde pianoconcert met de bijnaam Emeror. Ik kocht de doos op 4 januari 1983. Het is een eenmalige uitgave op een Italiaans label. Niet heel bijzonder, geloof ik. Ik houd wel van Ludwigs grandiositeit, zijn vaak wat zwaar aangezette werken. Zeer onderhoudend, dit. En het is geeneens zondag.
–
bazbo 0703: Various – 20 Songs To Remember
De laatste verzamelplaat in de kast. We weten niet uit welk jaar deze komt. Discogs weet het niet, via googlen kwamen we er niet achter. Ook geen idee meer hoe we eraan komen. Maakt het uit? Nee. Twintig hits uit de jaren zestig. Sommige oubollig, sommige leuk, sommige saai, sommige verrassend. Verder niet.
–
bazbo 0702: Various – Golden Hits Of The 60’s
Deze kon ik niet vinden op Discogs. Beetje googlen en toen vond ik ergens informatie. Waar het me om ging was uit welk jaar dit verzamelaartje komt. 1990, zo blijkt. Dus nog helemaal niet zo heel oud. Hoe komen we hieraan? Want ik heb deze nooit gekocht, De Vrouw ook niet. Dan zal hij dus wel uit een erfenis komen van iemand die z’n platenverzameling bij het oud vuil zette. Weinig verrassingen op deze plaat, overigens. De soulhits die je mag verwachten op een titel als deze.
–
bazbo 0701: Various – 25 Jaar Popmuziek 1969-1970
Dit is er eentje van zo’n serie, waarop je je kon abonneren. Er hoorde ook een reeks boeken bij. We hadden volgens mij ook een paar van die boeken, maar die zijn bij de verhuizing dik twee jaar geleden op de kringloophoop beland. Gelukkig heeft De Vrouw (want van haar is deze Nederlandsche dubbelelpee uit 1988) zich nooit ingeschreven voor de hele serie. Want een heel erg goed beeld van 1969 en 1970 geeft dit album niet. Dat kan ook niet in vijf kwartiertjes. Er staat heel aardig spul op van Simon & Garfunkel, Blood Sweat & Tears, Fleetwood Mac, Santana en Johnny Cash, maar waarom dan ook The Shuffles of Engelbert Humperdinck? Het is allemaal zo braaf en saai. Ik mis het echte avontuur dat wel degelijk te beluisteren was in die jaren. Maar wellicht valt dat dan meer onder rock in plaats van popmuziek.
