bazbo – de wereld van Bas Langereis, het middelpunt der aarde

Bas Langereis leest u voor!

23-07-2017

Kopenhagen – Dag 8 – dinsdag 18 juli 2017 – van Bad Doberan naar Kopenhagen

Filed under: Vakantie 2017 - Kopenhagen — bazbo @ 07:19

Before Kopenhagen, we were at Zappanale #28 in Bad Doberan. Click here to see the pictures of that festival. Klik hier voor de plaatjes daarvan.

• • •
 

Kopenhagen – Dag 9 – woensdag 19 juli 2017 – Nyhavn + Amelienborg + Kastellet

Filed under: Vakantie 2017 - Kopenhagen — bazbo @ 07:19

• • •
 

Kopenhagen – Dag 10 – donderdag 20 juli 2017 – Botanisk Havn + Statens Museum for Kunst + Norrebro

Filed under: Vakantie 2017 - Kopenhagen — bazbo @ 07:17

• • •
 

Kopenhagen – Dag 11 – vrijdag 21 juli 2017 – Slotsholmen + Christianshavn

Filed under: Vakantie 2017 - Kopenhagen — bazbo @ 07:15

• • •
 

Kopenhagen – Dag 12 – zaterdag 22 juli 2017 – van Kopenhagen naar Apeldoorn

Filed under: Vakantie 2017 - Kopenhagen — bazbo @ 07:14

• • •
 

10-07-2017

B-log: 15 t/m 21 juli

Filed under: B-log 2017 — bazbo @ 18:43

Vrijdag 21 juli: Kopenhagen – Slotsholmen en Christianshavn
Waar we vanochtend gaan ontbijten, is geen vraag. The Living Room heeft geen grote kaart, maar het is prima om de dag te beginnen. Vandaag is het donker en het regent licht. Gelukkig staat Slotsholmen op het programma voor vandaag. De toegang tot het regeringseiland is helemaal opgebroken, dus dat belooft wat. Het komt goed. Eenmaal in het paleis zien we de prachtige en uitbundige kamers waar de koninklijkheden hebben vertoefd. In de catacomben zien we de ruïnes van de vorige twee paleizen die hier hebben gestaan (en die allebei zijn afgebrand). Als we naar het restaurant gaan om iets te eten (op de zoveelste verdieping van de toren), zien we dat het helemaal vol zit. In plaats daarvan gaan we nog iets verder naar boven. Daar hebben we uitzicht over de stad. Het is jammer van het donkere weer, want heel veel kunnen we niet zien en bovendien waaien we zo ongeveer weg. Weer beneden bekijken we de keukens en de stallen. Dan vinden we het wel mooi geweest. Het is halverwege de middag. Door de plensregen lopen we naar het eiland Christianshavn. We drinken koffie en eten taart in Kafferiet. Buiten is het droog geworden. We wandelen langs de gracht en kijken wat rond. Heel groot en indrukwekkend is het allemaal niet. Dus gaan we weer terug naar het stadscentrum. We drinken iets bij het Studentenhuset en lopen via de winkelstraatjes van het Latijnkwartier naar de Atlasbar. In het propvolle keldertentje eten we salade, garnalen, Pakistani stoof van lam. Zeer goed. Halverwege de avond gaan we de straat weer op. Het is te vroeg om te gaan slapen, dus gaan we nog iets drinken in The Old English Pub aan de Vesterbrogade. Om een uur of tien gaan we toch naar het hotel.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Donderdag 20 juli: Kopenhagen – Botanisk Have, Statens Museum for Kunst en Norrebro
We hebben weer geen wekker gezet. Dat bevalt goed. Toch zijn we redelijk op tijd wakker en op. Ik maak (oplos)koffie en halverwege de ochtend wandelen we naar buiten, op zoek naar een plek voor ontbijt. Vandaag is het wat grijs en bewolkt, maar het blijft droog. In de Studiestrade, nog geen driehonderd meter van het hotel, vinden we The Living Room, een uitstekend koffie- en ontbijtzaakje. Vanaf daar wandelen we naar Kongens Have en het Rosenburg Slot. De rij mensen die het paleis binnen willen is heel erg lang, dus besluiten we de kroonjuwelen over te slaan en naar het volgende park te gaan. Daar ligt het Botanisk Have. Het blijkt een prachtig gelegen botanische tuin te zijn, waar we uitgebreid rondwandelen en kijken. Op een steenworp afstand is het Statens Museum For Kunst. We beginnen er met een koffie met citroentaart. Vervolgens bekijken we er de meest mallotige installaties en enkele klassieken: Rubens, Rembrandt, Picasso en Matisse. Als we buiten komen, is het zwaar bewolkt en dreigend, maar het blijft goed gaan. We lopen naar de Sortendams So, steken die over en komen in de wijk Norrebro uit. We zien kleine winkeltjes en drinken iets in café Gavlen. Uiteindelijk komen we in de prettige Blagardstade en daar vinden we Kate’s Joint. Het is een eenvoudig, maar zeer aangenaam eethuisje, waar we curry en spiezen eten. Echt een huiskamerrestaurant, waar je vaker terug zou willen komen. Helaas. Begin va nde avond wandelen we via het Orstedsparken terug naar het Latijnkwartier en bij de Atlasbar drinken we nog iets voordat we naar het hotel teruggaan.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Woensdag 19 juli: Kopenhagen – Nyhavn, Amelienborg en Kastellet
Een wekker hebben we niet gezet. Ik ben om een uur of acht echt wakker. We starten rustig op en drinken koffie op de hotelkamer. Dit keer geen ontbijt bij de kamer inbegrepen. Rond een uur of elf wandelen we naar het Radhusetpladsen. Daar kopen we ontbijt bij een eenvoudige zaak en op de hoek van het plein met de drukke winkelstraat vinden we een leeg tafeltje. Vervolgens wandelen we die drukke Vestergade in, passeren het Gammeltorv en bezoeken de Heiligandskirke. Daarna is het niet ver meer naar Kongens Nytorv. Het plein is helemaal opgebroken en we zien er niets van. Nou ja. De meute sjokt naar Nyhavn en daar is het allemachtig druk. We lopen juist aan de andere kant van de drukke zijde en daar is het goed te doen. Ik weet zowaar foto’s te maken waar niet enorme mensenmassa’s op te zien zijn. Honderd meter verderop is het doodstil. Vandaag schijnt de zon flink. Langs de Oresund komen we bij Amelienborg met de vier paleizen. Erachter zien we de Marmorkirken en daar gaan we naar binnen. We lopen over de Bredgade en in café Oscar eten we een fikse salade. Dan is het niet ver meer naar de St. Albanskirken en Geflonsprinvandet en nog weer een paar honderd meter verder zien we het beeldje van de zeemeermin. Hoewel, de enorme hoeveelheid mensen die uit bussen zijn gestapt staan ervoor. Toch is het leuk om het te zien. Er vlakbij ligt het complex Kastellet en daar brengen we veel meer tijd door. We gaan terug naar de Bredgade en bezoeken uitgebreid het Designmuseum. Dan gaan we via het Kongens Have terug naar het Latijnse kwartier, op zoek naar een eetgelegenheid. We drinken iets in de bar Bankerat (volgens de reisgids zou hier uitgebreid eten zijn, maar dat valt tegen) en na een verdere wandeling in de richting van het centrum komen we pas om een uur of half negen in restaurant Nytorv aan. Daar eten we een uitstekende lamssteak met groenten. Het is al donker als we weer naar buiten komen en we gaan terug naar het hotel.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Dinsdag 18 juli: van Bad Doberan naar Kopenhagen
We zijn rond half acht wakker. Koffie, eenvoudig ontbijtje. De koffers zijn snel gepakt. Als we om kwart voor tien naar beneden gaan, treffen we mevrouw in de hal. Ze is stomverbaasd als ze onze bepakking ziet: ‘Maar jullie gaan morgen toch pas weg?’ Nee, hoor. Ze is echt geweldig in de war. We nemen afscheid en wandelen door de Mollistrasse naar het station. Daar treffen we de heer van het vakantiehuis; hij is er om vrienden van de trein te halen. Ook hij stomverbaasd: ‘Ik dacht toch echt dat jullie morgen pas weggaan.’ Ook van hem nemen we afscheid en om half elf vertrekt de kleine trein naar Rostock. Daar hebben we ruim de tijd voor koffie, verder ontbijt en broodjes inkopen voor onderweg. Onze bus is een half uur later dan verwacht; vraag is dan of we de veerboot nog halen. Uiteindelijk rijden we om drie uur de boot op. De tocht duurt anderhalf uur en we krijgen mooi zicht op Warnemünde. Het is druk op het schip. We zitten boven op het dek, later ook binnen. Rond vijf uur rijden we in Denemarken en om een uur of zeven arriveren we in Kopenhagen. Het is een klein stukje lopen naar het hotel in de Studiestrade. De kamer is prima; we hebben zelfs een keukenblok. We pakken de koffers uit en gaan dan de Studiestrade in, op zoek naar een gelegenheid waar we iets kunnen eten. Heel ver hoeven we niet; de straat blijkt vol met kleine eet- en drinktentjes te zitten en we belanden in een burgerzaak. Als we weer naar buiten komen, is het bijna donker. We wandelen nog iets verder, komen over het Gammeltorvplein, zien Slotsholmen en gaan dan via het standbeeld van Hans Christian Andersen en het Radhusetpladsen weer terug naar het hotel.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Maandag 17 juli: rustdag in Bad Doberan
Toch ben ik om half negen wakker. De Zoon zegt dat hij vertrekt. Aad staat voor de deur met de auto. Ik gooi snel een tas vol met wat spullen die ze mee kunnen nemen. Dan zwaai ik ze uit. Vervolgens drink ik koffie, eet ik iets en ga ik een rondje hardlopen. Weer terug ga ik nog wat verder slapen. Eind van de ochtend wandelen we het dorp in om ergens iets te gaan lunchen. We treffen Sabine en Len nog in de Mollistrasse en nemen afscheid. We eten een broodje bij de Stadtbäckerei en wandelen dan een stukje achter het klooster langs en door de Münstergarten. Bij het Kamp-Theater drinken we iets en het is al avond als we bij een Grieks restaurant lamsspiezen eten. De ijswinkel blijkt helaas al gesloten en dus gaan we naar de Ferienwohnung terug. Ik lees nog wat en we gaan op tijd slapen. Half elf.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Zondag 16 juli: Zappanale festivaldag 3
Het lukt me om wat uit te slapen. We doen het echt rustig aan. Begin van de middag lopen we gedrieën naar de Stadtbäckerei voor een broodje. We nemen de trein van half twee naar het festivalterrein. Vandaag is het erg bewolkt en is het terrein wat nat van de regen van vannacht. Bovendien is het programma wat karig. Opener Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp blijkt echter dé verrassing van het gehele festival. Twee drummers, twee contrabassen, twee marimba’s, twee gitaren, twee trombones, drie violen, een cello en een heleboel stemmen. Wat een pret, feest, lawaai, reteswingend allegaartje. Marcel Duchamp was toch een icoon van dada? Wat maakt het uit. De vijf kwartier muziek is een en al plezier. So we all is het lied dat een heleboel dagen in mijn hoofd blijft. Na afloop koop ik de twee platen (The Thing That Everything Else Is About en Rotorotor) van de band, al zie ik al snel dat die niet met de forse bezetting zijn opgenomen. (Pas later zal ik begrijpen dat de megaband die we hebben gezien de XXL-versie is en dat de zeskoppige versie minstens zo aanstekelijk is.) Na dit feest willen we op adem komen. We gaan ergens wat eten. Op het kleine podium speelt Chato zijn ingewikkelde frustratienonsens en dat horen we van een afstandje. Half zes sluit Studio Dan het festival af. Dit redelijk grote orkest hebben we een paar jaar geleden ook al gehoord en ik vind ze echt zeer goed. Nu duurt het even voordat ik erin kom; er is veel geïmproviseer (lees: ‘gepiel’) en eigenlijk is een halfklassiek orkest ook gewoon een heel verkeerde afsluiter van het festival. Het orkest heeft de pech dat ze de enige is die regen heeft tijdens het concert. Aan het eind valt het met de regen mee en dan lijkt ook de muziek wat op te klaren. Van een afsluitende goodbye-session is geen sprake: het is gewoon de Paul Green Rock Academy die de Ike Willis-show ondersteunt. Geen enkele muzikant van een andere band speelt mee op het podium. Niet veel aan, eerlijk gezegd. Nou ja, de mensen om ons heen zijn dan wél weer leuk. Na afloop maken we van Jazzproject Hundehagen nu eens helemaal niets mee en we gaan ook niet eens bij de Zappateerstent langs (zijn we het hele festival ook helemaal niet geweest) om afscheid te nemen. Wel loop ik nog een keer langs de tent die freakmuziek verkoopt en ik doe de laatste boodschappen: Wurda Ïtah en Magma Live (beide van Magma). Met een paar lui nemen we een taxi naar Gunnar’s bar. Daar drinken we nog iets en het is er even redelijk leuk, maar al snel zijn we het ook moe en willen we naar huis. En die geweldige Gunnar staat er weer op dat hij ons naar de Ferienwohnung brengt. Half twee liggen we in bed.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Zaterdag 15 juli: Zappanale festivaldag 2
Ik ben toch om half negen wakker. Opstaan, koffie, ontbijtje en dan ga ik een rondje hardlopen. Het lukt goed. Als ik terugkom, ga ik douchen en dan ben ik ook nog op tijd om om half elf bij de Ausstellung te zijn. De rest van De Familie wil niet per se mee. Ik ben er niet alleen; het is er erg druk. Wat wil je ook? Caballero Reynaldo speelt er een akoestisch uurtje. Leuk. De band heeft Zappa in countrystijl en in het Spaans verwisseld voor een meer bossanovabenadering en Engelstalig. Dan komt er een liedje dat niet van Zappa is, ‘maar wel oud, uit 1969’. De serie akkoorden herken ik meteen, maar wat is het? Juist: Moonchild van King Crimson. Blijkt de Caballero Reynaldo een gehele plaat met KC in bossanovastijl te hebben gemaakt. Later in het uurtje speelt hij ook Catfood en Starless (pardon?). Als ik na afloop het plaatje wil kopen, zie ik ook nog eens een plaatje vol Yes-stukken. Nou ja! Ik koop ze allebei, plus de dubbele plaat waarop hij de gehele Cruisin’ With Ruben And The Jets (in het Spaans) vertolkt. Twaalf uur tref ik De Familie weer in de Stadtbäckerei. We nemen de stoomtrein van half een en als we het festivalterrein op komen lopen, zien we Dweezil op het podium met zijn band de soundcheck doen. Dat geeft mij mooi de gelegenheid om een paar goede foto’s (van dichtbij) te maken. In de publiekstent houdt Jim Cohen zijn gebruikelijke lezing (dit keer over van alles rondom Billy The Mountain) en het is als vanouds onderhoudend. Polka Streng opent de dag op het kleine podium. Normaal spelen deze gasten traditionele Oostenrijkse polka en voor de gelegenheid krijgen we een gehele Zappaset. Bij vlagen erg knap hoe de fragmenten in elkaar overlopen. Bij andere vlagen is de zang en het spel van de gitarist minder op zijn plaats. Als toegift krijgen we een traditionele polka. Het is dan ook het enige stuk dat écht poepstrak klinkt. In de publiekstent ontvangt het publiek Dweezil alsof hij God zelve is. Daar hoeven we geen getuige van te zijn en we gaan alvast festivalkaarten voor volgend jaar kopen en iets eten. Op het grote podium speelt vervolgens Hildegard Lernt Fliegen: leuk, heel knap, maar na een paar nummers heb ik het wel gehoord. Ik doe nog een boodschap: Elastic Rock en We’ll Talk About It Later (beide Nucleus) in één album. Op het kleine podium speelt Studio Dan Project kamerorkeststukken van Zappa, maar ook van Varèse en Fred Frith. Mooi, heel mooi, dat belooft wat voor morgenavond als het voltallige Studio Dan orkest het festival mag afsluiten. En dan is het half tien. We zoeken een goede plaats voor De Vrouw bij de publiekstent op. Zelf wring ik me in het publiek naar voren en het lukt me om een plek te vinden van waaruit ik alles goed kan zien en horen. Als Dweezil slechts één riffje speelt, weet ik dat het vanavond goed zit: prachtig geluid, geweldig gitaargeluid en een perfecte band. We krijgen dan ook een monsterset. Opener Filthy Habits hakt er gelijk fiks in. Allemensen. De setlijst voert ons langs de eerste albums uit de jaren zestig, het beste werk uit de jaren zeventig en de meebrullers uit de jaren tachtig. Fraai, fraai. Ike Willis mag een paar stukjes meedoen en zowaar, hij is aardig bij stem. Het is half één als het echt afgelopen is. Dit was misschien wel het allerbeste concert van Dweezil dat ik heb mogen meemaken. In ieder geval het langste, haha. Na al dit geweld valt Caballero Reynaldo op het kleine podium nogal tegen. Ik vond het akoestische optredentje van vanmorgen intiemer, leuker en beter. Nou ja. Heel lang hoeven we niet op een taxi te wachten en om twee uur liggen we in bed.
Foto’s van vandaag zie je hier.

• • •
 

Hoog tijd voor een kroegverhaal (4)

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2017 — bazbo @ 01:00

Ik opende de deur en stapte café Het Spijt binnen.
(more…)

• • •
 

09-07-2017

Libanese moghrabieh-salade

Filed under: Gastronomie - Gastronomy — bazbo @ 08:07

Benodigdheden:
150g moghrabieh (parelcouscous)
200ml sinaasappelsap
3el olijfolie
200ml arachideolie (ik gebruikte walnootolie)
6 sjalotten, gepeld en in parten
75g amandelen
2 sinaasappel (ik had een perssinaasappel en gebruikte daarnaast twee mandarijnen)
1tl zevenkruidenpoeder
peper en zout

Werkwijze:
1 Kook de parelcouscous flink gaar.
2 Kook het sinaasappelsap in tot de helft overblijft. Roer daarna de olijfolie erdoorheen.
3 Bak de sjalotten in 150ml arachideolie mooi bruin.
4 Frituur de amandelen in de rest van de arachideolie, laat ze uitlekken en hak ze grof.
5 Rasp de schil van een sinaasappel.
6 Schil de sinaasappels en snijd de parten tussen de vliesjes vandaan (is pokkenwerk, vandaar dat ik twee mandarijnen gebruikte).
7 Meng moghrabieh met sjalotten, amandelen, sinaasappelrasp in een schaal.
8 Breng op smaak met zevenkruiden, peper en zout.

• • •
 

06-07-2017

B-log: 8 t/m 14 juli 2017

Filed under: B-log 2017 — bazbo @ 06:40

Vrijdag 14 juli: Zappanale festivaldag 1
Vanmorgen kunnen we het rustig aan doen. Ik wil graag om twaalf uur bij de Expositie zijn en ga daar alleen heen. Als ik er ben, ben ik niet langer alleen. Er is een directe verbinding met Moon Zappa (dochter van) in de USA en het gesprek dat volgt, is alleraardigst en levert ook weer nieuwe informatie en inzichten op. Als het afgelopen is, tref ik De Vrouw en De Zoon in de Stadtbäckerei. We halen de stoomtrein van half twee. Bij de Rennbahn hebben we dan ruim de tijd om de polsbandjes op te halen en op het festivalterrein wat rond te kijken. De eerste boodschappen zijn Septober Energy (Keith Tippett’s Centipede), Nurses Song With Elephants (David Bedford) en A Little Man And A House And The Whole World Window (Cardiacs). Theo And The Wrist Band mogen het festival openen en deze Roemeense band doet dat verrassend goed. Het is prachtig zonnig weer. Frustice doet iets met loops op een bassax en met een drumstel; vreemd, maar wel lekker. Op het grote podium doet Kazutoki Umezu wat iedereen van zijn Kiki Band verwacht: zeer Japans geweld met een boel volume en geïmproviseer, al klinkt het me toegankelijker in de oren dan een jaar of vier geleden. Op het kleine podium is het werk van The Untouchables (contrabas en vibrafoon) bijna fragiel; mooi is het zeker. Paul Green Rock Academy mag op het grote podium spelen: bij vlagen is het zeer rommelig, maar bij andere vlagen weer best goed. Ik weet niet wat ik ervan moet maken. Er zitten zeker getalenteerde jongeren tussen. Van de afsluitende Yellow Snow Crystals op het kleine podium maak ik maar een paar liedjes mee. Het is al ver na middernacht en we zijn moe. Als we op een taxi staan te wachten, komt Gunnar op de fiets langs. Tien minuten later zitten we in zijn bus en brengt hij ons naar huis.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Donderdag 13 juli: Zappanale welcome party in Bad Doberan
Ik ben op tijd wakker. Ontbijtje, koffie, wat lezen. Dan ga ik een rondje hardlopen. Het gaat me redelijk goed af. Als ik terugkom, lees ik op de e-reader Oliver Twist (Charles Dickens) uit en ik ga beginnen in The adventures of Tom Sawyer (Mark Twain). Begin van de middag eten we iets in de Stadtbäckerei en vervolgens wandelen we een rondje langs het klooster en door de Münstergarten. Kwart voor drie moeten we weer in de Ferienwohnung zijn, want dan arriveren Tim en Chantal. Dat doen ze. We laten ze binnen en overhandigen hen de sleutel van hun eigen Ferienwohnung. We wandelen naar het park Am Kamp en daar gaat het welkomstfeest van het festival beginnen. Lijkt het nu veel minder druk dan andere jaren? Het zal. Misschien komen de meeste mensen nog; het is de afgelopen dagen niet echt mooi weer geweest, al schijnt de zon nu wel fijn. De Vrouw gaat met de andere vrouwen wat eten. Nog voordat ik het eerste bandje Zappanoise ga zien, haal ik bij de Ferienwohnung De Zoon op. Hij is vandaag met Aad naar hier meegereden. Nog geen half uur nadat hij zijn tas in de Ferienwohnung heeft gezet, staan we alweer in het park. Dirty Feetz is niet eens een heel slecht bandje. De Vrouw is weer terug en gedrieën gaan we in de Kino de outtakes van de film Eat That Question bekijken, samen met Christian. Regisseur Thorsten Schütte vertelt het een en ander en het een en ander is allemaal nog vermakelijk ook. Als we weer buiten staan, willen we wat gaan eten en dat doen we in de dönertent op het marktplein. De Dönerteller mit Pommes und Salat is ook al een traditie. We hebben jassen en truien opgehaald en gaan terug naar het park. Blijkt dat we de gehele Paul Green Rock Academy hebben gemist. Nou ja. Bad Penny heb ik nu wel gezien na al die jaren en alle bekenden heb ik nu ook al begroet. Het wordt donker en om twaalf uur is het afgelopen. Gaan we nog naar Gunnar’s bar? Ik niet. Thuis nog heel even iets drinken en dan gaan we slapen.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Woensdag 12 juli: Heiligendamm
We doen het rustig aan vanmorgen. Onze gastheer en gastvrouw vertrekken vanmorgen voor een lang weekend. Wij mogen op het huis passen en de nieuwe gasten morgen binnenlaten. Pas aan het eind van de ochtend wandelen we een rondje door Bad Doberan. Uiteindelijk belanden we in de Stadtbäckerei voor een salade. We nemen de stoomtrein van half twee naar Heiligendamm. Het miezert wat, maar echt nat is het niet. We slenteren over de boulevard en de pier, eten ijs in de ijstent en gaan dan via de Waldkirche weer naar het station. Onderweg naar Bad Doberan zien we de camping van het festival en het is er nog zeer leeg. Zal wel met het weer te maken hebben. In Bad Doberan gaan we naar het gebouw van de Arf-Society om de gebruikelijke expositie te bekijken. Helmut King heeft dit keer nieuw werk om tentoon te stellen en het ziet er mooi uit. Voor de rest zien we een nogal overdreven Dweezil-verering. We begroeten weer veel bekenden. Eind van de middag zitten we in het Kamp-Theater voor een Hamburgerschnitzel met Bratkartoffeln die goed smaakt. Weer veel bekenden om te begroeten. Halverwege de avond besluiten we om te gaan wandelen naar het nieuwe café van Gunnar. Het blijkt aan de rand van Bad Doberan te liggen, nog geen half uurtje lopen. Er komen meer mensen: Michael, Ute, Olav, Dave, Nicola, Shaun, LudzNL, JP, Jessica, John en Tina. Het is een aangenaam poosje. Als we rond middernacht willen vertrekken, staat Gunnar erop dat hij ons met zijn bus terugbrengt naar huis. Nou ja.
Foto’s van vandaag hier.
–

Dinsdag 11 juli: van Apeldoorn naar Bad Doberan
De wekker gaat om kwart over vijf. We pakken de laatste dingen in, maken een lunchpakket en drinken koffie. Even na half acht lopen we naar het station. Daar nog wat beltegoed kopen en dan blijkt de trein precies op tijd. Kwart over tien zijn we in Osnabrück. Onderweg vertelt de conducteur dat de aansluitende trein naar Hamburg wél rijdt, maar twintig minuten later. Daardoor missen we de aansluiting in Hamburg. Om één uur staan we in Hamburg bij de servicebalie. We krijgen een stempel en een handtekening om in een latere trein plaats te nemen en een stapel tegoedbonnen voor koffie en koek, die we nergens in het station kunnen inleveren. Half vier hebben we ruim de tijd om over te stappen in Rostock. Als we in de boemel naar Bad Doberan zitten, breekt er een noodweer los. De heer van onze vakantiewoning komt ons traditiegetrouw van het station ophalen en in de stromende regen rijden we naar het oude vertrouwde vakantiehuis. Alles is echt zoals vanouds. We pakken koffers uit en gaan wat boodschappen doen bij drogisterij en supermarkt. Boodschappen opruimen en dan wandelen we een rondje om uiteindelijk bij het Thaise eethuis op het marktplein de geroosterde eend te eten. De dame achter de toonbank herkent ons van vorig jaar. Er is niets veranderd. Na afloop gaan we iets drinken bij het Kamp-Theater en daar ontmoeten we Sascha, Nona en Gerhard. Om half tien gaan we terug naar het vakantiehuis. Ik ga zowaar nog een stuk hardlopen bij zonsondergang op de velden. Om elf uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: The Extinction Suite (Steve Jansen)
Foto’s van vandaag hier.

–

Maandag 10 juli:
Pas om kwart over zeven wakker. Dan kom ik uit diepe slaap, terwijl ik vannacht ook zeker een uur wakker ben geweest. Nou ja. Koffie, krant, webstek. Meer koffie, nu met De Vrouw. We zoeken nog meer vakantiespullen bij elkaar en ik pak al een koffer in. Breng afval weg, haal iets voor bij de lunch. Lunch van platbrood met kazen en sla en nog veel meer. In de middag wat rust, ik lees de PROG uit, we halen vlees voor het avondeten, ik lees in David Bowie IS (de catalogus bij de grote David Bowie-tentoonstelling van 2016 in Groningen), De Vrouw brengt de drie stappentellers naar de post (voor Singapore) en ik maak het avondeten. De groenteburgers zijn beschimmeld. Ik vul de kikkererwtenpastaaspergesalade aan met tomaatjes, maak een fruitsalade van watermeloen en aardbeien en bak kalkoenshoarma. Bijna alles komt op. Morgen bij het ontbijt de rest. Ik was af en om half acht lees en luister ik. Half elf ga ik naar bed. Morgen begint de vakantie echt.
Muziek vandaag: The Equatorial Stars (Fripp & Eno), Northlands (Tony Patterson & Brendan Eyre), A Map Of The World (Pat Metheny), het eerste plaatje uit de set Songs From The Woods – The Country Edition) (Jethro Tull), Pacific Coast Highway (Christopher Franke), de rest van het plaatje dat met de PROG mee kwam, The Unreasonable Silence (Cosmograf), Folklore (Big Big Train), The Unbendable Sleep (Rikard Sjöblom)

–

Zondag 9 juli:
Ik ben om kwart over zeven op. Koffie, webstek. Eind van de ochtend wandelen we een rondje langs het kanaal. De Zoon komt lunchen en we maken wat afspraken over hoe het de komende week zal gaan. Dan gaat hij weer naar huis. We zoeken wat spullen voor de vakantie bijeen. Eind van de middag wandelen we nog even naar het ACEC, waar gisteren een expositie is geopend met werk van Apeldoornse kunstenaars. Vooral het werk van Tirza Verrips springt eruit, vind ik. Thuis maak ik avondeten: een salade van kikkererwtenpasta, bosui, komkommer, paprika en tomaatjes, met gebakken kalfsbiefstukken. Toe is er een fruitsalade van watermeloen, ananas, aardbeien en frambozen. Als het opgeruimd is, ga ik hardlopen. Opnieuw is het zonnig, warm en benauwd. Het lukt. In de avond heb ik ruim tijd en gelegenheid om te lezen en te luisteren. Kwart voor elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Riverhead (Ulver), Last Dance (Keith Jarrett & Charlie Haden), Andando El Tiempo (Carla Bley, Andy Sheppard & Steve Swallow), Fate Outsmarts Desire (Kaprekar’s Constant), Grimspound (Big Big Train), de eerste helft van het plaatje dat met de PROG mee kwam

–

Zaterdag 8 juli: V-v-v-vieren
Kwart voor zeven uit bed. Koffie, webstek, krant. Het is nog warm in huis, maar buiten is het bewolkt en grijs. Het belooft beter te worden. We zullen zien. Koffie met De Vrouw. Dan wandel ik naar de markt voor wat fruit en vervolgens doe ik de laatste boodschappen bij de Turkse supermarkt in de straat. Koffie op de galerij. De Vrouw gaat nog wat boodschappen doen en ik maak het huis aan kant (stofzuigen en dergelijke). Half een nemen we een snelle lunch en niet veel later hebben we alles weer opgeruimd en klaar staan. Vanaf half drie zijn de eerste gasten er om onze vakantie, verjaardagen en verhuizing te vieren. Hans is er, Plonia, Luuk, Henk en Christine, Hendrie en Dante, Robert en Marja. Het is leuk. Het is goed. Om mensen te zien en mensen te spreken. Er is volop te knabbelen. Om half acht zijn we weer met z’n tweetjes en nog geen half uur later is alles ook weer opgeruimd. Ik breng afval weg en dan is het klaar voor vandaag. Nog wat lezen en luisteren en om kwart voor elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Discretion (Travis & Fripp), 1492 (Vangelis), Baile Bucanero (Ondatrópica), The Second Brightest Star (Big B9g Train), het tweede plaatje uit The Elements – Tour Box 2017 (King Crimson)

• • •
 
« Vorige pagina