Draai hier al je vinyl uit je platenkast – augustus 2018
Vrijdag 31 augustus 2018
bazbo 0066: Carpenters – Live at the Palladium
Niet eens heel erg, dit. Geinig concert met veel hitjes die voorbij komen, al dan niet in medley. Is de laatste Carpentersplaat uit de verzameling. We hebben geloof ik nog een of andere 4cd-verzameldoos, maar die laat ik voorlopig even in de kast staan. Gaan we ook nog een keer alle cd-boxen uit je kast draaien? Het moge duidelijk zijn dat de Carpentersplaten allemaal van De Vrouw zijn. Morgen weer wat anders met een C.
–
Vrijdag 31 augustus 2018
bazbo 0065: Carpenters – Christmas Portrait
Ja, het kan erger. Dat krijg je als je de gehele platencollectie van voor naar achteren draait. Dat je eind augustus in de kerstumuziek zit. Nou ja. Adem inhouden. En het is pas de tweede kerstplaat in vijfenzestig albums tot nu toe.
–
Vrijdag 31 augustus 2018
bazbo 0064: Carpenters – Horizon
Ja, daar was ik al bang voor. Kan het nog erger? (Verrek, wat zit dit allemaal goed, perfect, typisch Amerikaans in elkaar, zeg. Snap wel waarom dit duo zo populair was.)
–
Vrijdag 31 augustus 2018
bazbo 0063: Carpenters – The Singles 1969-1973
Dit was zo ongeveer de eerste elpee die De Vrouw kocht, toen ze een jaar of dertien was. ‘Dertig jaar niet gedraaid en je zingt zo alles weer mee.’ Ik houd mijn hart vast voor wat nog komen gaat.
–
Vrijdag 31 augustus 2018
bazbo 0062: Captain Beefheart – Ice Cream For Crow
Don van Vliet! Geniale gek. Dit was zijn laatste album, voordat hij zich uit de muziekwereld terugtrok, zich verstopte in de Mojave woestijn en zich volledig ging richten op zijn schilderwerk. Wat een waanzinnig spul staat hier weer op. Met het maniakale gitaarwerk van Jeff Moris Tepper en Gary Lucas. Mijn enige Beefheart op vinyl. Maar hoe kom ik hieraan? Ik heb hem nooit gekocht in mijn vinyltijd (1979-1989), want ik ben pas veel later Beefheart gaan luisteren. Normaal gesproken plak ik altijd een stickertje met datum aan de binnenkant van de hoes, maar deze niet. Ik vermoed dat ik hem ooit heb gekregen van óf een collega die afstand ging doen van zijn vinyl óf dat hij onderdeel was van de enorme stapel die ik ooit van iemand kreeg (met daarin een bijna volledig complete verzameling van één artiest, die veel later nog aan de orde komt). Geen idee, eigenlijk.
–
Vrijdag 31 augustus 2018
bazbo 0061: Camel – Pressure Points
Live album uit 1984. Ik kocht hem op 20 december dat jaar, toen hij net uit was. Ton Scherpenzeel speelt de toetsen hier. Leuke concertregistratie, wel. Drie stukken komen van het toen recente album Stationary Traveller (dat ik niet op vinyl heb). De rest is ouder spul, waaronder drie van Nude en twee van The Snow Goose. Mel Collins en Peter Bardens zijn de gastmuzikanten. De lange uitvoering van het titelnummer vind ik heel mooi. De hele plaat is natuurlijk veel te kort voor een redelijke weergave van het concert. Vijfentwintig jaar later verscheen een uitgebreide versie op cd en die geeft een veel beter beeld. Dit was mijn laatste Camelalbum op vinyl. Het gehele oeuvre heb ik op cd, uiteraard.
–
Vrijdag 31 augustus 2018
bazbo 0060: Camel – Nude
Ah, mijn eerste Camelplaat. Deze plaat kwam uit in 1981 en ik kocht hem op 20 mei 1983, nadat ik een cassettebandje dat ik van een klasgenoot had gekregen helemaal stuk had gedraaid. Ik heb een latere versie, zonder klaphoes. Was volgens mij ook goedkoop. Ik blijf ‘m schitterend vinden. Conceptalbum, één verhaal, veel mooie afwisselende korte delen, prachtgitaarwerk. Een van de lievelingsplaten van De Vrouw.
–
Donderdag 30 augustus 2018
bazbo 0059: Camel – A Live Record
Ik weet het nog goed. Het was een donderdagavond. Koopavond. 1 maart 1984. Ik kocht deze dubbelaar, verschenen in 1978. Ik kende alleen Nude (komt nog), maar had ergens in een muziekboek of blad gelezen dat Camel live erg goed was. Thuis knalde ik ‘m gelijk op de draaitafel en daar klonk Never Let Go. Die orgelsolo! Die gierende gitaar aan het slot! En dan aan het eind van de plaatkant Lunar Sea! Die synthesizersolo! Die snijdende sax helemaal aan het eind! Kippenvel. En dan had ik alleen nog maar de eerste plaatkant gehad. Ook op kant twee veel moois, waaronder een prachtversie van Lady Fantasy. De tweede plaat stond helemaal in het teken van The Snow Goose en jongens, wat vond ik dat gaaf. Nog, eigenlijk. Mijn versie is een originele Nederlandse uit 1978 en dat is leuk om te weten.
–
Woensdag 29 augustus 2018
bazbo 0058: Camel – Rain Dances
Deze kocht ik op 24 december 1984. De plaat zelf komt uit 1977. Oorspronkelijke bassist Doug Ferguson had plaats gemaakt voor Richard Sinclair (van Caravan) en het geluid op deze plaat is wat meer jazzy. Ook wat lichter, lijkt het. Ik mis het echte symfonische van de eerste platen. Toch staat er goed spul op. Opener First Light, bijvoorbeeld. Maar ook Skylines en Unevensong.
–
Woensdag 29 augustus 2018
bazbo 0057: Camel – Moonmadness
Kijk. Ik geloof dat dit mijn favoriete Camel is. Lunar Sea vind ik zo schitterend. De band is hier in topvorm. Op 9 juni van dit jaar was ik in Tivoli Vredenburg en mocht daar de heer Latimer met zijn Camel het hele album van voor naar achter horen spelen. Kippenvel, hoor. Mijn versie van deze elpee kocht ik op 24 december 1989. Toen ik zojuist op Discogs ging kijken, ontdekte ik dat er met mijn plaat iets bijzonders is. Uit de informatie (nummering) op de hoes maak ik op dat het om een Canadese persing uit 1976 gaat. Echter, de binnenhoes vermeldt iets van ‘More by Camel’ en noemt dan platen van later, ook eentje van 1981. Kijk ik op het label op de plaat zelf, dan gaat het inderdaad om een herpersing uit begin jaren tachtig. Dat is vreemd. Ik herinner me dat ik in de tijd dat ik ‘m kocht nogal eens kwam bij MikMak, toen een tweedehands meubel- en allerhandezaak hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Helemaal bovenin, op de tweede verdieping onder het schuine dak, verkocht men grammofoonplaten, nieuw en tweedehands. Deze Camel kocht ik welzeker tweedehands. Ik vermoed dat er meerdere exemplaren van hebben gestaan in de bak en dat zo de binnenhoes met de plaat erin is omgewisseld met die van een andere persing. Heb ik dan nu een supercollector’s item?
–
Woensdag 29 augustus 2018
bazbo 0056: Camel – Mirage
Joa! Dit is misschien wel de beste Camelplaat. Hoewel, die ik hierna ga draaien is mijn favoriet. Dit is pas hun tweede album en hier op Mirage slechts vijf nummers. Het lange Lady Fantasy is het hoogtepunt en misschien wel het ‘ultieme’ Camelnummer. Ik kocht deze plaat op 10 maart 1989. Precies: op dezelfde dag als de vorige plaat. Even op Discogs gekeken. Ik heb een originele Britse persing uit 1974!
–
Woensdag 29 augustus 2018
bazbo 0055: Camel – Camel
HoeC! We zijn al bij de C. De C van Camel. Daar komen er een paar van. Lekker. Dit was de eerste Camelplaat. Hij komt uit 1973, maar ik kocht hem pas op 10 maart 1989. Het orgel van Pete Bardens is hier fijn aanwezig. Prijsstukken zijn opener Slow Yourself Down en afsluiter Arubaluba. Niet eens de beste Camel, maar wel een prima voorbode van wat later nog gaat komen. HoeC!
–
Dinsdag 28 augustus 2018
bazbo 0054: Kate Bush – The Dreaming
Kijk! Hoor! Kate gaat meer elektronisch. Was het de Fairlight CMI die haar creativiteit nog verder aanwakkerde? Heerlijk spooky spul, dat een fraaie voorbode is van haar hierop volgende meesterwerk Hounds Of Love, die ik dus helemaal niet heb. Deze kocht ik op 30 augustus 1988, bijna dertig jaar geleden! Met deze prachtplaat is de letter B hier klaar.
–
Dinsdag 28 augustus 2018
bazbo 0053: Kate Bush – On Stage (EP)
Hiervan schijnt ook een ‘volledige’ versie te bestaan, plus een video. Volgens mij heb ik de video destijds eens op televisie gezien, maar de volledige concertregistratie heb ik nooit gehoord. De vier stukken op deze EP smaken wel naar meer. Dit kocht ik op 14 mei 1985.
–
Dinsdag 28 augustus 2018
bazbo 0052: Kate Bush – Lionheart
Op 26 augustus 1988 kocht ik deze tweede, meer ingetogen plaat van mevrouw Bos. Wederom prachtige liedjes rondom haar pianospel. Mooi werk. De Vrouw is even de deur uit, dus kan ik op m’n gemak door de BushBush crossen!
–
Maandag 27 augustus 2018
bazbo 0051: Kate Bush – The Kick Inside
Yep, ook deze hebben we dubbel. Ik zette hem zojuist op en De Vrouw zei: ‘Bij deze hoopte ik altijd dat hij heel snel afgelopen was.’ Er staan schitterende liederen op, wat mij betreft. Hoe iemand zó jong zó’n wereldje met verhalen kan maken, met zulke grootheden ook nog eens, het is mij nog steeds een raadsel. Met dank aan David Gilmour, zullen we maar zeggen. De Vrouw zal nog op haar neus kijken als ze erachter komt dat ik nog wat meer Kate Bush in de kast heb staan. Maar dat is niet voor nu. Deze kocht ik op 25 juli 1988.
–
Zondag 26 augustus 2018
bazbo 0050: Chris de Burgh – I Love The Night (12″EP)
De eerste 12″ maxisingle die voorbij komt! Deze kocht ik op 24 oktober 1989 en denk dat het een van de laatste vinylplaten is, aangezien we rond deze tijd helemaal overstapten op cd. Het titelnummer is nogal een discostamper; het komt van een plaat die ik niet heb. Interessanter zijn de twee stukken op de achterzijde. Don’t Pay The Ferryman komt oorspronkelijk van The Getaway, de plaat na Spanish Train (0049). A Spaceman Came Travelling komt daadwerkelijk van Spanish Train, maar is hier te horen in een fijne live-uitvoering. Na The Getaway verzandde De Burgh in zwoele zwijmelzweeftevensoftrock en kant 1 van deze EP is daar helaas een erg goed voorbeeld van.
–
Zondag 26 augustus 2018
bazbo 0049: Chris de Burgh – Spanish Train and other stories
Deze plaat komt uit 1975 (al kocht ik ‘m pas op 4 april 1986) en is van vóór de bard overging op de vrouwvriendelijke softpop. Op dit album staan tien verhalende liederen. Gave teksten (vooral het titelnummer Spanish Train), prachtige orkestraties en pakkende melodieën. Ook al vijfentwintig jaar niet gedraaid en ik vraag me af waarom eigenlijk …
–
Zondag 26 augustus 2018
bazbo 0048: Bill Bruford – Master Strokes – 1978-1985
Verzamelalbum met daarop stukken van de eerste drie Bruford-platen (de derde Gradually Going Tornado heb ik niet op vinyl, wel op cd), plus een (solodrum) stuk van de tweede plaat met Patrick Moraz. Veel hiervan hoor ik vandaag voor de tweede (of derde, als je de liveversie van The Bruford Tapes meetelt) keer voorbij komen. Niet erg. Het blijft uitstekende jazzrock en al doet Holdsworth op drie stukken niet mee, hij drukt een groot stempel op het toenmalige Brufordgeluid. Ik kocht deze verzamelaar op 13 februari 1989, de dag dat mijn vader vijfenvijftig werd. En ik heb ‘m ondertussen ook op (‘expanded’) cd.
–
Zondag 26 augustus 2018
bazbo 0047: Bruford – The Bruford Tapes
Na zijn twee soloplaten bracht EG records in 1979 deze ‘bootleg’ uit. Ik kocht de Amerikaanse persing (EGS 106) op 2 september 1986. Live opgenomen voor radiozender WLIR in My Father’s Place. Helaas is Allan Holdsworth niet meer van de partij. Voor hem in de plaats is ‘Unknown’ John Clark en die kan er ook wat van. Paar stukken van de eerste plaat, de rest van de tweede. Ruw geluid, rauwe opname, maar zéér vermakelijk en laat horen dat de band ook live z’n mannetje stond. Lekkâh.
–
Zondag 26 augustus 2018
bazbo 0046: Bruford – One Of A Kind
Tweede soloplaat uit 1979. Peacock en Wheeler doen helaas niet mee op dit album, maar Berlin, Stewart en de magistrale Holdsworth gelukkig nog wel. Ook een prachtplaat, die ik kocht op 3 oktober 1989. Het betere jazzrockwerk!
–
Zondag 26 augustus 2018
bazbo 0045: Bruford – Feels Good To Me
JIPPIE! Dit is echt een geweldige plaat. Drummer Bill Bruford mag lekker tekeer gaan op zijn eerste soloplaat uit 1977. En wat een band heeft hij om zich heen verzameld: Dave Stewart, Jeff Berlin en wijlen Allan Holdsworth. Vooral het vloeiende gitaarspel van Holdsworth maakt grote indruk. Ook geweldig zijn de bijdragen van Annette Peacock (waarvan later meer) in combinatie met de schitterende flugelhorn van wijlen Kenny Wheeler. Maar laten we vooral het drumwerk en de uitstekende composities van Bruford zelf niet vergeten. Ik kocht de plaat op 8 april 1986 en natuurlijk heb ik deze al lang ook op cd. Meesterwerk.
–
Zondag 26 augustus 2018
bazbo 044: Jackson Browne – Running On Empty
Nog eentje die we dubbel hebben. De Vrouw zegt dat ze altijd alleen maar het laatste stuk draaide. Dit is een plaat met liveopnames uit 1977. Geen gewoon livealbum, er staan concertopnames op, maar het merendeel is opgenomen in hotelkamers, backstage, in de tourbus, enzovoorts. De plaat vertelt dan ook het verhaal over de verschillende facetten van het leven op tournee. Ik kocht hem op 9 juni 1986, heb ‘m meer dan vijfentwintig jaar niet gehoord en vind het weer een prachtplaat.
–
Zondag 26 augustus 2018
bazbo 0043: David Gates & Bread – The Music of David Gates and Bread
De Vrouw beschuldigt mij ervan dat deze van mij is. Is niet zo. Dit soort zondagmorgenzwijmelpop kocht ik niet, toen niet, nu niet en nooit niet. Dit is een Arcade TV-LP uit 1981 en ik zal blij zijn als hij is afgelopen.
–
Zaterdag 25 augustus 2018
bazbo 0042: Angelo Branduardi – Cercando l’Oro
Aha, de Italiaanse bard met een plaat uit 1983. Mooie, melodieuze en akoestische liederen in de taal waar ik de ballen van snap. Toch waan ik me in de middeleeuwen. Soms swingt het ook zachtjes. De Vrouw (van Haar is deze plaat) vond het eerste nummer al te lang duren; ik waardeer dit wel.
–
Zaterdag 25 augustus 2018
bazbo 0041: David Bowie – Let’s Dance
Deze is ook van De Vrouw. Zelf heb/had ik geen Bowie op vinyl. Pas later ben ik al zijn platen op cd gaan kopen en het jaren tachtig/negentig spul heb ik overgeslagen. Zijn beste werk vind ik tot en met Scary Monsters. Deze plaat komt uit 1983 en was een commerciële hit. Ik moet zeggen: na een plaatkant gaan de stukken op de andere plaatkant heel erg op elkaar lijken. Beetje Boney M.-effect. Ik vind ‘m dan ook niet zo goed. Allemensen, wat duurt hij lang! Maar dat kan ook komen doordat hij nogal vaak blijft hangen. Niet naar te luisteren. Toch doe ik het.
–
Zaterdag 25 augustus 2018
bazbo 0040: Boney M. – Love For Sale
DEZE IS VAN DE VROUW! Vraag me niet waarom deze in huis is. Als je het Haar vraagt, weet Ze het ook niet. Soms kocht Ze een elpee omdat er een hitje op stond en dat wilde hebben. In sommige gevallen heeft Ze dan de hele elpee nog nooit gehoord, alleen dat ene hitje. Toen ik Haar leerde kennen in 1989, begreep ik daar helemaal niets van. Nu nog niet, trouwens. Deze plaat komt uit 1977 en Ma Baker staat erop. Belfast ook. En Have You Ever Seen The Rain (van Creedence/JohnFogerty). De eerste drie liedjes vond ik het nog wel geinig, maar na een plaatkant vond ik het allemaal heel erg op elkaar lijken. En in Plantage Boy zingen de drie bruine dames: ‘Plantage Boy, brown and free’. Leuke hoes, wel.
–
Zaterdag 25 augustus 2018
bazbo 0039: The Blues Brothers – The Blues Brothers (Original soundtrack recording)
Jaaa! Deze kocht ik op 20 juni 1988, nadat ik de film een keer op televisie had gezien. Ik vind de versie van Peter Gunn en Gimme Some Lovin’ erg lekker. De rest ook, trouwens. Weet nog goed dat toen ik net samenwoonde met De Vrouw (mei 1989), we deze vaak draaiden, omdat er voor ieder wat leuks opstond. Zij was nogal into de soul en pop, ik meer in de rock en jazz en gepiel. Feest om deze weer eens te draaien.
–
Zaterdag 25 augustus 2018
bazbo 0038: Blood Sweat & Tears – Greatest Hits
Hoe kwam ik er in hemelsnaam bij om dit te kopen? Staat me bij dat ik in 1987 een documentaire zag over de leadzanger David Clayton-Thomas en zijn verscheiden. Op 11 mei 1987 kocht ik deze verzamelplaat. Staan prachtsongs op, maar meer dan een Greatest Hits hoefde en hoeft voor mij niet. Leuk om weer terug te horen. ‘What goes up, must come down’!
–
Zaterdag 25 augustus 2018
bazbo 0037: Paul Bley – Open, To Love
Improvisatiesolopianoplaat van meneer Bley op het ECM-label uit 1973, toen nog gehuwd met Carla. Er staan verscheidene Carlacomposities op, plus nog stukken van Annette Peacock (die komt later ook nog in mijn rijtje). Ik kocht deze fijne pingelplaat op 11 april 1988.
–
Zaterdag 25 augustus 2018
bazbo 0036: Carla Bley – Sextet
Magistrale slowjazz van mevrouw Bley op Hammond uit 1987. Verder piano (Don Elias), gitaar (Hiram Bullock), bas (Steve Swallow), drums en percussie. Ik kocht ‘m op 27 oktober 1989. Dit smaakt naar meer, maar ik heb niet meer (op vinyl).
–
Zaterdag 25 augustus 2018
bazbo 0035: Adrian Belew – Desire Caught By The Tail
Toen zijn eerste twee soloplaten niet echt lekker verkochten, moet Belew hebben gedacht: ‘Als het dan toch niets uitmaakt wat ik uitbreng, kan ik net zo goed een enorme freakplaat opnemen.’ En dat is deze derde soloplaat uit 1987 dan ook. Ik kocht ‘m op 2 juli van dat jaar. Instrumental music for guitar and percussion is de ondertitel van deze elpee. Nu moet ik zeggen dat deze in mijn herinnering stond als een enorme pielproductie, maar nu ik hem terug hoor valt me dat ontzettend mee. Verbazingwekkend weer welke idiote geluiden Belew uit zijn gitaar weet te persen. Ergens hoor ik zelfs zo’n aapjesorkest als vroeger bij V&D stond. Lekker, hoor. Meer Belew heb ik niet op vinyl; z’n complete discografie heb ik op cd.
–
Vrijdag 24 augustus 2018
bazbo 0034: Adrian Belew – Twang Bar King
WHOA! WHOOPEEE! Lekkere ragplaat van Belew, al staan er ook weer wat sfeerdingen op. Zo komt er dit keer een walvis uit z’n gitaar. Ik kocht deze tweede soloplaat op 13 februari 1987. Dat is de dag dat mijn vader drieënvijftig jaar oud werd, zie ik nu. Ik denk niet dat ik die avond gezellig in de woonkamer zat, maar eerder op mijn eigen zolderkamer genoot van de jengelstengel van Belew. Hij is de ware Twang Bar King!
–
Vrijdag 24 augustus 2018
bazbo 0033: Adrian Belew – Lone Rhino
Aha! We zijn bij Belew en dit is zijn eerste soloplaat uit 1982, nadat hij furore had gemaakt bij Frank Zappa, David Bowie, Talking Heads en King Crimson. Lekkere gitaarpop met malle wendingen. Vooral als hij tekeer gaat op zijn fretloze gitaar, dan jakkert het de heerlijk de bocht uit. En natuurlijk is er weer een heel arsenaal aan dierentuingeluiden dat hij uit zijn jengelstengel trekt. Ik kocht deze op 18 februari 1987.
–
Vrijdag 24 augustus 2018
bazbo 0032: Bellamy Brothers – Bellamy Brothers featuring ‘Let Your Love Flow’ (and others)
De Bellamy Brothers. Bekend van dat ene hitje, ja. De rest van het album is van hetzelfde type net zo goed in het gehoor liggende nette-jongens-countryfolkrockpop. Niet onaardig, maar ook geen spektakel. Deze is van De Vrouw, begrepen?
–
Vrijdag 24 augustus 2018
bazbo 0031: Harry Belafonte – Live on stage at Carnegie Hall
Deze is van De Vrouw. Is een herdruk uit 1975 van een origineel uit 1959. Grappig, hij doet sommige stukjes in een Jamaicaans-Engels-parodietaaltje. Zou dat vandaag de dag nog kunnen? Verder is het allemaal wel wat gezapig. Of je moet houden van een veertien minuten durende versie van Mathilda. O, wat zou m’n moeder dit graag nog ’s hebben gehoord.
–
Vrijdag 24 augustus 2018
bazbo 0030: The Bee Gees – Spirits Having Flown
Opletten: dit was de allereerste elpee die ik zelf kocht. Op 29 mei 1979 ging ik met het geld dat ik voor mijn veertiende verjaardag had gekregen, naar de winkel ELPEE in de toenmalige Raadhuispassage (dat we toen het voormalige V&D-pand noemden) in ons zo majestueuze Apeldoorn. Een paar maanden eerder keek ons hele gezin naar een groot Unicef-gala op televisie. Twee optredende groepen vielen op. De eerste was ABBA, maar mijn Zus vond dat gelijk goed, dus vond ik het niks. De tweede waren drie mannen die met hoge hijgstemmen het lied Too Much Heaven zongen. Hé, dit was anders dan anders, bijzonder, zo hoorde je het niet vaak op de radio; dat moet ik hebben. Later die week kocht ik (bij V&D in het toen ‘nieuwe’ pand) het singletje; samen met een plaatje dat Paradise By The Dashboard Light heette was het ’t eerste vinyl dat ik zelf kocht. Al snel wilde ik meer van die gillende keukenmeiden horen. Op 29 mei 1979 was het zover. Ik kwam met de plaat thuis en zette hem in de huiskamer lekker hard op. Zelf had ik geen platenspeler. Daarna draaide ik hem nog een keer. En nog een keer. Toen werd mijn moeder het een beetje zat. Ik vroeg of ik de platenspeler mee mocht nemen naar mijn nieuwe slaapkamer op zolder. Het mocht. Mijn ouders hebben nooit meer een grammofoonplaat in de huiskamer kunnen draaien. Op dit album staan de hits Too Much Heaven, Tragedy en Love You Inside Out. Nu ik het zo terug hoor, vind ik alle composities erg sterk, zij het dat die piepstemmetjes me nu wel de keel beginnen uit te hangen. Gelukkig is dit de laatste Bee Gees plaat in onze collectie.
–
Vrijdag 24 augustus 2018
bazbo 0029: The Bee Gees – Here At Last … Live
Ik kocht deze plaat op 23 juli 1979. Het was de derde elpee en de eerste liveplaat die ik ooit kocht en ik was er helemaal ondersteboven van. Bijna dagelijks draaide ik ‘m en stond ik ‘m voor de stereo luid mee te zingen. Het was alsof ik zelf voor een volle zaal stond. Ik woonde destijds op een grote zolderkamer in het ouderlijk huis. Die kamer was nog niet zo lang geleden gemaakt; ervoor was de zolder onbegaanbaar. De nieuwe muren bestonden uit gipsplaten, die nog kaal waren. Geen gezicht. Ik tekende met viltstiften allerlei mensen op de onbewerkte gipsplaten, van groot vooraan beneden tot heel klein bovenin. Zo leek het net of ik voor een enorme menigte stond te zingen. Er ging ook wel eens een poppetje mis, dan knipte ik iemand uit een krant of muziektijdschrift en plakte die eroverheen. Wat ik aan deze dubbelelpee heel raar vond, is dat kant 1 en 4 op de eerste plaat staan en kant 2 en 3 op de andere. Op de plaat zelf staan niet alleen veel stukken van de twee albums ervoor (zie mijn vorige twee albums), maar ook veel hits uit de jaren zestig, al dan niet in medley. De Gibbgebroeders hebben een fijne band om zich heen en het hele concert (opgenomen op 20 december 1976) is een groot feest van herkenning. Dit vind ik nog altijd echt een heel leuke plaat en ik moet heel veel moeite doen om niet alles weer keihard mee te brullen!
–
Vrijdag 24 augustus 2018
bazbo 0028: The Bee Gees – Children Of The World
Hoor ze krijsen! Nu zijn de hoge hijgstemmen niet meer weg te denken. Nog altijd geweldige composities, maar de lekkere rhythm ’n blues maakt in 1976 plaats voor plattere disco (You Should Be Dancing). Toch staan er een boel pareltjes op. Boogie Child vind ik een lekker ding, Can’t Keep A Good Man Down ook. Ik kreeg deze plaat op 5 december 1979 van Sinterklaas.
–
Vrijdag 24 augustus 2018
bazbo 0027: The Bee Gees – Main Course
Ja, deze hebben we dubbel en nee, ik ga ‘m niet twee keer draaien. Het wordt toch al een dagje Bee Gees. Die van De Vrouw is een Nederlandse persing, die van mij een Britse. Ik kocht deze op 5 oktober 1979. De plaat zelf is van vier jaar eerder. Het is het eerste album dat die hoge hijgstemmen nadrukkelijk aanwezig zijn. De muziek zelf is over het algemeen meer lekkere rhythm ’n blues met hier en daar een kweelballad dan de latere disco van de gebroeders. Leuke plaat, mooie melodieën weer. Zal ik ‘m toch twee keer draaien?
–
Donderdag 23 augustus 2018
bazbo 0026: The Bee Gees – I’ve Gotta Get A Message To You
Ook een vaag verzamelplaatje voor de Britse markt. Ook uit 1978, maar het staat vol met spul van tien jaar daarvoor. Zelf kocht ik deze op 15 augustus 1979. Wederom prachtliedjes van de gebroeders, die zich toen nog niet met die hoge hijgstemmen bezighielden.
–
Woensdag 22 augustus 2018
bazbo 0025: The Bee Gees – Massachusetts
Deze kreeg ik op 5 december 1980 van Wouter Kronenberg, mijn klasgenoot. Ik weet het niet meer, maar het zal een sinterklaascadeau zijn geweest. Wouter was de zoon van een muziekleraar en nog geen twee jaar later speelde hij met zijn bandje Casual Affairs de aula van de school plat. Nog bij Toppop of Veronica’s Countdown geweest ook. Ik denk dat Wouter zelf genoeg had van deze plaat en ervan af wilde; zijn naam staat twee keer op de hoes gestempeld en aan de binnenkant zit een sticker met daarop: ‘weg met de beegees’. Later kwam ik erachter dat dit een soort verzamelplaatje was met een tweetal grote hits, wat albumnummers en ook wat obscuur materiaal erop. Allemaal werk uit de beginjaren, maar de plaat kwam uit in 1978 in de UK. Sommige stukken zijn echt stereo, andere ‘electronic created stereo’. Maar de liedjes zijn stuk voor stuk weer van prima niveau. Wat zou er van Wouter geworden zijn?
–
Woensdag 22 augustus 2018
bazbo 0024: The Bee Gees – Horizontal
Toenmalige helden. Ik kreeg deze op 20 mei 1980, de dag na mijn verjaardag. Op de dag dat ik geboren werd, vierde de neef van wie mijn ouders de peetouders zijn z’n eerste verjaardag. Het betekende dat ik op mijn verjaardag altijd op verjaardagsvisite moest bij mijn neef. Ik denk dat ik toen ik vijftien werd tegen mijn ouders zei: ‘We vieren mijn verjaardag en doen de cadeau-uitreikerij wel een dag later.’ En ja, dit waren mijn toenmalige helden. Ik vind nog steeds dat de gebroeders Gibb prachtige liedjes hebben gemaakt. Hun eerste plaat is zelfs erg psychadelisch. Dit is hun tweede (1968) en ook hier staat veel mooi werk op. Grote hit Massachusetts is present, maar voor mij is The Change Is Made de topper.
–
Woensdag 22 augustus 2018
bazbo 0023: Jeff Beck – Wired
Zo! Dit giert bij vlagen lekker de bocht uit. Ook deze heb ik lang niet gehoord. Ik kocht hem op 28 november 1986. Geen idee meer hoe ik zo op dat idee kwam. Ik had toen al wel wat met jazzrock. De synth van Jan Hammer snijdt af en toe fiks de boxen aan gort, dat zal het zijn. En het clavinetwerk van Max Middleton is ook fijn. Prachtplaat, nog altijd.
–
Woensdag 22 augustus 2018
bazbo 0022: The Beatles – Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band
Kijk aan: The Beatles! Ik kocht deze op 22 mei 1980, vijf dagen na mijn vijftiende verjaardag. Ik zal wel geld hebben gekregen. Inmiddels ken ik de plek en betekenis van dit album in de popgeschiedenis. Die ontken ik dan ook niet. Toen ik later naar de heer Zappa ging luisteren en ontdekte dat de hoes van zijn We’re Only In It For The Money een soort parodie is op de hoes van dit Beatles-album, toen trok ik deze elpee nog ’s uit de kast. Het is mijn enige Beatleplaat op vinyl (en cd). Eerlijkheid gebiedt me vertellen dat ik hem kocht, omdat ik eerder de soundtrack van de muziekfilm Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band had gekocht. Film nooit gezien, schijnt een wanstaltig iets te zijn, maar mijn toenmalige helden speelden erin mee en zongen volop de soundtrack van de film vol. De liedjes op de soundtrack bleken van The Beatles te zijn en die kende ik wel, die had ik wel eens gehoord. En heel veel liedjes op de soundtrack kwamen van dat ene album. Dat album kocht ik op 22 mei 1980. Platen van de toenmalige helden komen iets later vandaag.
–
Woensdag 22 augustus 2018
bazbo 0021: The Bears – The Bears
Retelekkere gitaarpowerpop met onder andere held Adrian Belew. Lang niet gehoord. Goh, ik brul alles zo weer keihard mee. Vinden de buren niet leuk. Ik kocht deze op 22 juni 1987, in de week dat hij uitkwam. Er is nog een tweede Bearsplaat, maar die heb ik dan weer niet. Toch ’s naar op zoek. ‘Figure it out!’
–
Woensdag 22 augustus 2018
bazbo 0020: Beardfish – The Void
Een van de weinige later aangeschafte vinylplaten. Deze kocht ik op 20 september 2012. Beardfish speelde die avond in het voorprogramma van Flying Colors in 013 Tilburg. Natuurlijk liet ik mijn exemplaar gelijk signeren door de band. Jammer dat Beardfish niet meer bestaat; ik vind het een geweldige band en ben blij dat ik ze een paar keer live heb mogen zien en horen spelen. Voor mij is Rikard Sjöblom de progbelofte van ’the next generation’. Verder is dit de enige Beardfish die ik op vinyl heb; de rest van het oeuvre heb ik (natuurlijk) op cd.
–
Dinsdag 21 augustus 2018
bazbo 0019: The Beach Boys – 20 Greatest Hits
Ik kocht deze plaat op 30 juni 1981. Ook een Hollandsche verzamelaar. Maar slechts een enkele. Wel twintig hoogtepunten op dit album. Die twintig hoor ik dan vandaag voor de derde keer. Niet erg. Wat me opvalt, is hoe prachtig het – vooral vocaal – in elkaar zit. Niet voor niets dat ze er beroemd mee zijn geworden. Tien plaatkanten Beach Boys: hierna even wat anders, hoor!
–
Dinsdag 21 augustus 2018
bazbo 0018: The Beach Boys – The Beach Boys Bests – 40 Greatest Hits
Waarom heeft De Vrouw TWEE dubbelelpees met Greatest Hits van The Beach Boys? (Van de TV!)
–
Dinsdag 21 augustus 2018
bazbo 0017: The Beach Boys – All Time Greatest Hits
Ferme dubbelaar uit 1974. Deze is van De Vrouw. Altijd lekker om de strandjochies niet op het strand bezig te horen. Hardop meezingen. Thuiswerken heeft zijn leuke kanten.
–
Maandag 20 augustus 2018
bazbo 0016: Mike Batt and friends – Tarot Suite
Deze is van De Vrouw. Leuk orkestraal werk à la Alan Parsons Project (die bij ons bij de P staat, dus nog even wachten, mensen), met bekende gastmuzikanten: Colin Blunstone, Roger Chapman, Rory Gallagher, Chris Spedding, enz enz. Hitje: Lady Of The Dawn. En ja, ik had die sticker vijfendertig jaar geleden al eraf gepeuterd!
–
Zondag 19 augustus 2018
bazbo 0015: Pete Bardens – Seen One Earth
We zijn al bij de B! Pete Bardens was de oertoetsenist van Camel. Dit is een soloplaat uit 1987. Ik kocht hem toen hij uitkwam, op 10 augustus. Acht atmosferische stukken. Stemmig en aangenaam, maar ook wat nietszeggend. Pete Bardens zou in 2002 overlijden. Ik heb de man nooit mogen zien optreden. Da’s balen. Camel zag ik begin juni nog. Van de oerbezetting is alleen gitarist Andy Latimer er nog. Niettemin: leuk om deze weer eens terug te horen, want deze heb ik nooit op cd gekocht/gevonden.
–
Zondag 19 augustus 2018
bazbo 0015: Rick Astley – Whenever You Need Somebody
Deze is van De Vrouw. Meer zeg ik niet.
–
Zondag 19 augustus 2018
bazbo 0014: Asia – Asia
Klassieker. Toen hij uitkwam in 1981, kocht ik hem geeneens, terwijl toch veel van mijn helden erop speelden. Ik vond het te glad, te pop, te gemakkelijk. Later kocht ik het betere Asia-werk volop op cd. Deze vinylversie kreeg ik in december 2012 van Dave. Verhaaltje: hij woont in Manchester en had voor ons (en zichzelf) kaarten voor het Asia-concert aldaar gekocht. Toen we bij hem thuis aankwamen, bleek het concert niet door te gaan (meneer Howe ziek of pijn aan zijn handje of zo). Ook bleek dat Dave nog nooit iets van Asia had gehoord, maar hij had de eerste Asia-plaat op vinyl gekocht. En? Vind je hem mooi? ‘No.’ En voilà: ik kreeg ‘m.
–
Zondag 19 augustus 2018
bazbo 0013: Art Of Noise – Re-works of Art Of Noise
Ook aangeschaft op 24 juni 1987. Ik weet het weer. Deze en de vorige zaten in één pakket voor de prijs van één. Een promo double-pack uit de UK, blijkt. Op de eerste kant van deze staan drie remixen van stukken van de vorige. Kant twee bevat drie live-versies, waaronder eentje met een minuten(te)lange solo op de Fairlight. Gènâg.
–
Zondag 19 augustus 2018
bazbo 0012: Art Of Noise – In Visible Silence
Gekocht op 24 juni 1987. Waarom weet ik niet goed meer. Waarschijnlijk omdat er een versie van Peter Gunn op staat, met Duane Eddy. Geloof dat een vriendje van me goed weg was van deze band. Er staat (voor die tijd) wel vernieuwend spul op. Paranoimia vind ik nog steeds gaaf, Camilla – The Old Old Story ook.
–
Zondag 19 augustus 2018
bazbo 0011: Jon Anderson – In The City Of Angels
Deze kocht ik op 6 mei 1988, in de week dat-ie uitkwam. Hierna kocht ik mijn Andersonplaten op cd en ook al mijn vinyl stelde ik later krasvrij. Niet dat op deze vinyl krassen zitten of dat-ie overslaat. Zo zuinig was/ben ik wel op mijn vinyl. Ook op dit album een zwik gelikte songs in gelikte productie, met op een aantal nummers half Toto. Staat ook nog een hitje op. Prijsnummer echter: Top Of The World (The Glass Bead Game).
–
Zaterdag 18 augustus 2018
bazbo 0010: Jon Anderson – Three Ships
Nadeel van je hele verzameling van voor naar achteren draaien: in augustus met kerstplaat op je draaitafel. Niet zeuren: meezingen! Deze plaat kocht ik op 2 december 1985 (nog vóór Sinterklaas! Foei!), op de dag dat hij uitkwam. Had toen geen flauwe notie waarmee ik thuis kwam. Eenmaal opgezet, bleek het dus een kerstplaat. Het instrumentarium komt nogal uit de elektronische trukendoos, met een enkele uitzondering (Trevor Rabin op gitaar!). En ach, die engelenstem maakt alles goed, toch? Nu even pauze. Morgen of zo weer verder.
–
Zaterdag 18 augustus 2018
bazbo 0009: Jon Anderson – Animation
Deze kocht ik op 19 mei 1983. Hè? Kennelijk kreeg ik geld voor mijn verjaardag en daarvan schafte ik deze platen aan. Hoe dan ook: ik was helemaal in de Anderson-wereld. Deze plaat uit 1981 is ‘modern’, vol elektronica uit die tijd, lekker in het gehoor liggende songs en het hitje was Surrender. Goed volk aan het spelen, hier: Clem Clempson, Ian Wallace, Simon Phillips, Chris Rainbow, enzovoorts!
–
Zaterdag 18 augustus 2018
bazbo 0008: Jon Anderson – Song Of Seven
Deze kocht ik op 20 mei 1983, een dag later dus. Kennelijk was ik helemaal ondersteboven van Olias. Begrijpelijk, wel. Deze plaat Song Of Seven komt uit 1980 en staat vol lieve liedjes, nogal pop met uitgekiende arrangementen. Chris Rainbow, Clem Clempson en John Giblin doen mee. Altijd fijn. Titelnummer is het prijsstuk. Klef én indrukwekkend.
–
Zaterdag 18 augustus 2018
bazbo 0007: Jon Anderson – Olias Of Sunhillow
Kijk! Ik kocht deze plaat op 19 mei 1983. Dat was twee dagen na mijn achttiende verjaardag. Tot op de dag van vandaag een van mijn favoriete platen aller tijden. In 1975 besloten de heren van Yes om ieder een soloplaat te maken. Anderson sloot zich maandenlang op in zijn garage en kwam eruit met dit meesterwerk, een mengeling van akoestische en elektronische instrumenten, een heus mystiek verhaal over de Oude Tijd met zweverige toestanden en een eigen taal. De hoes is een kunstwerk op zich. Al vijfendertig jaar heb ik ‘m en hij verveelt me nooit. Topper!
–
Zaterdag 18 augustus 2018
bazbo 0006: Air Supply – The One That I Love
Nog een draak van De Vrouw. Nog zoetsappiger dan de vorige, die instrumentaal nog aardig was, vind ik. Nou ja, gelukkig zijn de elpees uit die tijd snel afgelopen. Ben benieuwd wat er verder in het rijtje staat!
–
Zaterdag 18 augustus 2018
bazbo 0005: Air Supply – Lost In Love
Weer eentje van De Vrouw! Zoetsappige zwijmelpop. Schijnt dat deze gasten nog altijd optreden. Typisch eind jaren zeventig, begin jaren tachtig geluid. Ik ben bang dat er nogal wat draken voorbij gaan komen.
–
vrijdag 17 augustus 2018
bazbo 0004: William Ackerman – Past Light
Sfeervol, bijna pastoraal, dit. En het is niet eens zondagmorgen. Was bijna vergeten dat ik deze had. Akoestisch gitaarwerk, met hier en daar ondersteuning van wat anders: een lyricon, het Kronos-kwartet, een hobo, fretloze bas en zelfs ergens Mark Isham op synthesizer. Prachtig. Leuk dat ik het weer eens terughoor! Deze kocht ik op 13 februari 1989, de dag dat mijn vader vijfenvijftig werd, zie ik nu.
–
vrijdag 17 augustus 2018
bazbo 0003: ABC – The Lexicon Of Love
Deze vinyl is ook van De Vrouw. Een paar weken geleden kocht ik de cd-versie. De plaatselijke boekenboer stopt met de verkoop van muziek, omdat er horeca in de zaak moet komen. Kan iemand mij dat uitleggen? In ieder geval: cd’s gingen eruit voor vijf neuro per stuk, vijf voor twintig ballen. Paar leuke dingen nog uit het rek weten te rukken. Waaronder dus deze plaat op cd. Prima album; het vroege productiegeluid van Trevor Horn is wel nadrukkelijk. Leuke liedjes.
Deze-deze-deze slaat her en der over-over-over.
–
vrijdag 17 augustus 2018
bazbo 0002: ABBA – The Visitors
Gelijk ook maar de tweede. Ook een ABBA. Ook van De Vrouw. Dat je niet denkt. Gaat best rap zo, hè? Maar goed dat ik vandaag thuis werk. En alleen ben.
–
17 augustus 2018
bazbo 0001: ABBA – Super Trouper
Deze is van De Vrouw. Dat je niet denkt dat ik dit soort platen kocht/koop. En zeker niet doorvertellen aan mijn Zus! Toen we beiden 10/12 jaar waren, luisterde en kocht zij ABBA. Ik moest dat dus helemaal niets vinden en was maar wat trots op mijn BeeGeeS-platen. Nu ik deze plaat zo hoor, weet ik weer hoe goed het allemaal in elkaar zit.
–
17 augustus 2018
JAAA!
En dit is VAK 1:
