Draai hier al je vinyl uit je platenkast – maandag 24 december 2018
–
bazbo 0323: Graham Nash – Songs For Beginners Klassieke soloplaat van mijn favoriete hippie. Wat zal ik erover zeggen? Dat er stuk voor stuk juweeltjes op staan? Laat ik het niet doen, want iedereen weet het toch al wel. Op 12 september 1985 kocht ik een Duitsche herdruk van de plaat. Veel van de plaat heb ik ondertussen op verzamelboxen/cd’s van CSN(&Y) en Nash, maar het kriebelt wel om deze plaat nog een keer apart aan te schaffen op cd.
–
bazbo 0322: The Move – Greatest Hits
Dit verzamelplaatje kocht ik op 27 augustus 1990. Ik was toen toch al over de cd, dus waarom ik dit kocht? Zal wel ergens voor een prikkie zijn geweest. Zit ook geen plastic beschermhoes omheen. Het blijkt een Nederlands product te zijn uit een onbekend jaar. Veel prachtwerk erop, dat wel. The Move was het kindje van Roy Wood. Bij de derde elpee in 1971 kwam een jonge Jeff Lynne erbij en niet lang daarna doopten Wood en Lynne de band om tot Electric Light Orchestra en na de eerste elpee van die band hield Wood het voor gezien. Deze verzamelaar geeft een mooi overzicht van de kaleidoscopische muziek van de band en laat goed horen hoe goed het materiaal is. Beetje vergeten parel. De plaat blijft nogal veel hangen, zeker halverwege kant 1. Balen. Gelukkig zijn alle Move-platen twee jaar geleden allemaal geremastered op cd heruitgegeven met een heleboel extra materiaal en dat heb ik allemaal gekocht, dus ik klaag niet.
–
bazbo 0320: Moraz & Bruford – Flags
Deze kocht ik op 24 augustus 1985. Een week voor de voorganger, dus. Moraz en Bruford moeten de smaak van samenwerken te pakken hebben gehad. Deze plaat ligt in het verlengde van die voorganger, al klinkt hij compleet anders. Moraz gebruikt hier naast zijn akoestische piano vooral de toen revolutionaire Kurzweil 250. Het maakt voor het soort compositie niet zo heel veel uit; het geïmproviseerde karakter van de muziek is gebleven. Toch zijn de wat akoestischer stukken op deze plaat voor mij de hoogtepunten. Mijn plaat is de Duitsche versie op het E’G label.
–
bazbo 0319: Moraz & Bruford – Music For Piano And Drums
Jaaa! Dit is ook een grote favoriet. Nog niet op cd te pakken kunnen krijgen, dus heel gaaf dat ik hem weer hoor. Patrick Moraz en Bill Bruford maakten deze plaat in 1983 en ik kocht ‘m pas op 30 augustus 1985. De allereerste versie op het E’G Editions label! Wat schaft de pot? Voornamelijk geïmproviseerde muziek op piano en drums. Alles akoestisch. Bepaalde thema’s zullen heus wel gecomponeerd en gerepeteerd zijn, zoals in bijgaand stuk dat de plaat opent. Is dat erg? Totaal niet! Het is een prachtige, organische en intieme plaat geworden met slechts uitschieters. Mooi!
–
bazbo 0318: Patrick Moraz & Syrinx – Coexistence
Nee, deze dan. In 1980 gaat Moraz de studio in met ene Simion Stanciu. Wie? Simion Stanciu. Hij is een Griekse panfluitbespeler. Wat een rare samenwerking, zou je denken. Je zou ook verwachten dat het resultaat een soort edelkitsch is, maar het is anders: een soort edelkitsch met een proggy randje. Op plaatkant een allerlei melodieus spul, plaatkant twee is een suite van vier stukken onder de titel Coexistence. Syrinx voegt nog iets extra’s toe aan toch al niet kinderachtige klankenpalet van de Zwitserse toetsentovenaar. Zoals gezegd soms kitscherig, maar vaker avontuurlijk, altijd melodieus en bovenal hoogst vermakelijk. Ook deze plaat kocht ik tweedehands op 16 april 1987 en het blijkt een allereerste Franse uitgave te zijn op het Carrere label. Ha, op Youtube staan de twee playbackend op de Zwitserse televisie. Deun is heul niet representatief voor het album en het ziet er belachelijk uit, maar als je vier minuten wilt grinniken …
–
bazbo 0317: Patrick Moraz – Future Memories – Live on TV
November 1979. Een studio in Genève. Patrick Moraz heeft zijn complete arsenaal aan instrumenten opgesteld en improviseert drie kwartier lang. Camera’s nemen het allemaal op en alles wordt live op de Zwitserse televisie uitgezonden. Het resultaat is dit adembenemende album. Ik weet nog dat ik het ergens eind jaren tachtig hoorde en helemaal perplex was. Dat dit kon! De elpee had ik zelf niet. Pas op 31 augustus 1991 kocht ik ‘m en ik zou niet meer weten van wie of waar. Het is een tweedehands en blijkt de allereerste versie uit Frankrijk op het Carrere-label te zijn. Wat hoor ik eigenlijk? Sequencers, gierende Moog, malle synthesizers, mellotron, akoestische piano, clavinet. Bij vlagen zoals synthesizerwizards als Jarre en Vangelis deden. Bij andere vlagen heel anders. Soms verstild. Altijd gaaf. Jongejonge, ik zit hier weer met jongetjeskippenvel te luisteren, hoor!
