Draai hier al je vinyl uit je platenkast – donderdag 27 december 2018
–
bazbo 0333: The Nice – The Immediate Story
Deze dubbelelpee verscheen in 1975, toen The Nice al meer dan vijf jaar niet meer bestond. Maar het zijn gewoon de eerste twee platen van de band in een dubbelelpee, dus staat deze bij mij vooraan in de rij van The Nice. Als bonus staan er de A- en B-kant van de single America op. Er zijn maar vier versies van deze dubbelplaat, allen gemaakt in de VS. Ik kocht ‘m op 23 december 1982. Tweedehands. In de hoes zit een stempel van een platenhandel Frederiks uit Apeldoorn. Nooit van gehoord, dus dat is echt al heel lang geleden. De eerste elpee, The Thoughts Of Emerlist Davjack uit 1967, staat vol met psychedelische songs met veel gierende gitaar en rammelende Hammond. The Nice was misschien wel de allereerste progband. Een jonge Keith Emerson gaat heerlijk tekeer in het absolute hoogtepunt Rondo, maar dat nummer is niet representatief voor de plaat. Wel voor het geluid van de latere platen van de band. Op Ars Longa Vita Brevis van het jaar erop klinkt de band vooral gegroeid. De gitaar van David O’List ontbreekt nagenoeg, waardoor alle aandacht naar Emerson gaat. Het rauwe is er wat vanaf, maar Sibelius’ Intermezzo from Karelia Suite krijgt een indrukwekkende bewerking. Titelnummer Ars Longa … beslaat de gehele tweede kant van dit album en het is een samenhangende suite, waarin vooral het derde deel, Bachs Brandenburger, opvalt. Ik heb natuurlijk alle werk van The Nice op cd en draai het regelmatig. Grutjes, wat is dit toch mooi!
–
bazbo 0332: Olivia Newton-John – Physical
Hatsekidee. Hoor, zo moet ze klinken. Dit is Olijfje lekker fysiek bezig. De hele plaat uit 1981 (de Europese versie is van De Vrouw, natuurlijk) staat gewoon vol puike poprock met hier en daar een ballad. Maar goed, het gaat natuurlijk om de hoesfotografie en het clipje. Een natte droom zal er wel niet in zitten, maar ik klaag niet. The Nice is in zicht.
–
bazbo 0331: Olivia Newton-John – Greatest Hits
Daar is ze! Eindelijk. Hier doe ik het allemaal voor. Nou, niet voor deze plaat, want deze verzamelaar uit 1977 is wel heel zoetsappig. Hij is van De Vrouw en de versie die zij heeft is een Nederlandse herpersing uit 1978. Let wel: dit is Olijfje van voordat ze in Nederland doorbrak met de hits uit de filmmusical Grease en de natte droom van iedere jongen werd. Kwaliteitspop uit de jaren zeventig.
–
bazbo 0330: The New Seekers – New Colours
De Vrouw heeft een Amerikaanse versie uit 1971. Fijne volkspopliedjes, waarin de samenzang centraal staat. Mooie plaat. Echt, ik meen het. Waarom gelooft niemand me nou?
–
bazbo 0329: Nena – Nena
Toch jammer dat 99 Luftballons op deze plaat staat. De rest is namelijk geweldig. Pakkende rocksongs in een stevig jasje. Lekker. Het grote hitje is natuurlijk ook niet slecht, maar dat kennen we nu wel. Iets te vaak gehoord. De Vrouw kocht deze plaat toen hij in 1983 toen hij uit kwam.
–
bazbo 328: Bill Nelson – Getting The Holy Ghost Across
Bill Nelson (van Bebop Deluxe) maakte in 1986 deze soloplaat. Ik kocht ‘m op 18 oktober 1989. De allereerste Britse versie heb ik. Schitterende elektropop is het. Nauwelijks gitaar, da’s dan wel jammer, maar de spookachtige stem maakt veel goed. Lijkt wel wat op Bowie, nu ik het zo weer eens hoor na meer dan vijfentwintig jaar. Mooie plaat.
–
bazbo 0327: Nathalie – My Love Won’t Let You Down (12″ single)
Jeumig. Hebben we dit? Ja. Van De Vrouw. De allereerste versie (uit Nederland!) uit 1983. Heerlijk afschuwelijke jaren tachtig meuk! Hahaha. Leuke hoes, wel.
–
We zijn toe aan vak DRIE!
–
bazbo 0326: Johnny Nash – My Merry-Go-Round
Soul. Soulpop. Beetje reggae. Beetje funk. Niet onaardig, deze plaat die De Vrouw ooit kocht. Ze heeft de originele Nederlandse versie uit 1973. Fijne jaren zeventig muziekskes. De weemoed.
–
bazbo 0325: Graham Nash – Innocent Eyes
En toen werd het 1986 en meende meneer Nash zijn plaat te moeten onderdompelen in zo’n afgrijselijk jarentachtigtechnoteringgeluid. Als je ze uitkleedt, blijven er wederom tien prachtige liedjes over. Maar dan moet je dus wel door al die synthesizers en drumapparaten heen luisteren. Ik kocht deze originele Europese versie op 11 november 1988. Ach, keihard meezingen!
–
bazbo 0324: Graham Nash – Wild Tales
Plaat uit 1973. Tien korte liedjes. Tien pareltjes. Met medewerking van David Lindley, Tim Drummond, Johnny Barbata en meer van die lui. Ik heb een tweedehands die ik kocht op 9 oktober 1989. Het is dan wel weer een eerste Duitsche versie uit 1973. En met eenendertig minuten is deze plaat natuurlijk veel te kort.
