Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0449: Talking Heads – Blind (12″ single)
Ik kocht deze maxisingle op 7 september 1988, omdat er een nummer op stond dat niet op het album Naked stond. Het titelnummer is op deze Britse versie in twee versies te horen en die twee versies slaan nergens op, want overbodige Extended en Deaf, Dumb & Blind mixen. Het bonuslied Bill verscheen wel op de cd. Die cd had ik een paar jaar later ook.

–

bazbo 0448: Talking Heads – Naked
Deze kocht ik op 25 juli 1988, volgens mij ergens op de bovenverdieping van tweedehandsmeubelzaak MikMak hier in het zo majestueuze Apeldoorn. Daar stonden zowel nieuwe als gebruikte platen en ik sleepte er heel wat vinyl goedkoop weg. Zoals deze. Hij was nieuw, want net uit. Mijn Europese versie was goedkoop, maar is wel compleet met bedrukte binnenhoes en een inlegvel met informatie. Op dit album gaan Talking Heads weer een stap verder. Allerlei Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse ritmes voeren de boventoon. Boel blazers ook. Blind was de single, maar (Nothing But) Flowers, The Democratic Circus en Cool Water zijn wat mij betreft de krakers van de plaat.

–

bazbo 0447: Talking Heads – Little Creatures
Deze plaat is over de gehele wereld verschenen op het EMI-label, behalve in Canada. Daar bracht het Sire-label hem uit. Ik heb een Canadese versie van de plaat uit 1985. Little Creatures was de opvolger van Stop Making Sense. Ik kocht ‘m op 22 juli 1988. Niet zo’n klapper als z’n voorganger, maar de elf nummers zijn stuk voor stuk wel retegoed. Na een keer draaien zing je ze zo mee. Grote hit: Road To Nowhere. De overige video’s mogen er ook zijn.

–

bazbo 0446: Talking Heads – Stop Making Sense
Deze is van De Vrouw. Zij kocht hem in het jaar van verschijnen, 1984. Ze had de film nooit gezien. Tot ik in haar leven verscheen en ‘m op video kocht. Een paar jaar later verscheen de uitgebreide cd-versie en niet veel later de dvd. Legendarische plaat, die slechts een fractie van de film laat horen. De film kent een briljante opbouw, die op plaat helemaal niet overkomt. Maar wat er op de plaat staat, is fenomenaal. Stampers stuk voor stuk. Van Psycho Killer via Slippery People, Burning Down The House en Once In A Lifetime naar Take Me To The River. Eén springvloed van meezingers. Heerlijk. De Vrouw heeft een Europese versie, compleet met de met foto’s bedrukte binnenhoes en het dikke boekwerk erin.

–

bazbo 0445: Talk Talk – Give It Up (12″ single)
Deze trok ik op 15 september 1986 ergens uit de uitverkoopbakken. Goede deun. Op de tweede kant staan twee versies van Pictures Of Bernadette. Geloof me, die foto’s vallen vies tegen, halen het niet bij Give It Up. Het titelnummer komt van het album The Colour Of Spring, de opvolger van It’s My Life. Ik heb hier een Europese versie. Leuk hebbedingetje, want sinds ik het album waarvanaf het komt op cd heb, is het wat overbodig.

–

bazbo 0444: Talk Talk – It’s My Life
Deze is van De Vrouw. Toen deze elpee uitkwam in 1984, vond ik het nog weinigzeggende jarentachtigflutpop. Dat veranderde met de erop volgende elpee. Niet dat ik die op vinyl heb, wel op cd. Net als de twee daarop volgende. Daarop is er meer ruimte, meer open, meer atmosfeer. Maar over die volgende platen gaat het nu niet. Nu moeten we het doen met de nogal gedateerd klinkende muziek van dit album. Slecht is het zeker niet, maar wat mij betreft niet voor regelmatige herbeluistering vatbaar. De Vrouw heeft overigens een Europese versie, vervaardigd in Uden. Met hitjes.

–

bazbo 0443: David Sylvian & Holger Czukay – Plight & Premonition
In 1987 was Sylvian in de studio bij Holger Czukay (u weet wel, van Can). Terwijl Czukay met iets bezig was, improviseerde Sylvian van alles op allerlei instrumenten. Czukay was onder de indruk, voegde er nog wat aan toe en hopla: album. Verscheen in 1988 en ik kocht mijn Europese versie op 25 maart van dat jaar. Volgens Discogs kan ik ook voor deze plaat tientallen neuro’s vragen. Wat we horen, is een ambient-achtige geluidscollage. Niet wereldschokkend, maar zeker ook niet verkeerd. Vorig jaar heel mooi geremastered heruitgegeven, in één pakket met opvolger Flux + Mutability. Beetje vreemd, maar wel lekker.

–

bazbo 0442: David Sylvian – Let The Happiness In (12″ single)
Deze single afkomstig van het album Secrets Of The Beehive is zeer de moeite waard. Naast het titelnummer twee interessante extraatjes: een remix van Buoy, het nummer dat eerder verscheen op het album Dreams Of Reason Produce Monsters van Mick Karn (en waarop Sylvian gastzong), en Blue Of Noon, een wat jazzy instrumentaaltje, dat een voorbode was van de geïmproviseerde muziekrichting die Sylvian in latere jaren zou opgaan. Ik heb hier een Britse versie van deze maxisingle, die ik kocht op 13 november 1987 (bij Free Record Shop, ja) en waarvoor ik volgens Discogs nogal wat geld kan vragen. Ook al meer dan vijfentwintig jaar niet gehoord, dit. Mooi!

–

bazbo 0441: David Sylvian – Secrets Of The Beehive
Over klankschilderijen gesproken. Op dit album staan er negen. In het najaar van 1987 bracht Sylvian de opvolger van Gone To Earth uit. Ik kocht ‘m op 4 november van dat jaar en heb de ‘glossy’ Europese versie. Het is een herfstig album geworden. De stem zit zeer voor in de mix en de instrumentatie is nog opener en ruimtelijker, met de nadruk op akoestische instrumenten. Het maakt het allemaal zeer indringend en indrukwekkend. Ik heb dit album wel drie keer op cd. Een eerste versie (met bonuslied Forbidden Colours), hij zit in de Weatherbox en een latere remaster met een ander bonuslied. Gone To Earth is mijn absolute favoriet, maar deze zit er niet ver naast. Wat een schitterende plaat. Alleen veel te kort.