Draai hier al je vinyl uit je platenkast – vrijdag 8 februari 2019
–
bazbo 0456: Traffic – Traffic
Was de eerste Trafficplaat al geweldig, het tweede album uit 1968 is nog geweldiger. Tien pareltjes waarin vooral het Hammond van Winwood hoge ogen gooit. Twee mooie Mason-songs erop ook: You Can All Join In en Feelin’ Allright. Toch is het Winwood die hier de meest geweldige klappen uitdeelt met 40.000 Headmen en vooral Pearly Queen. Het is me niet duidelijk wat voor versie ik in handen heb, volgens mij een heruitgave, maar wat doet het ertoe? De plaat kocht ik op 31 maart 1987 en klinkt nog altijd ijzersterk en fris. Geweldig album.
–
bazbo 0455: Traffic – Mr. Fantasy
Kijk! Of nee: hoor! Nu komt een interessante sectie. Traffic? Ja. In 1967 zei de jonge Steve Winwood vaarwel tegen The Spencer Davis Group. Samen met Jim Capaldi, Chris Wood en Dave Mason betrok hij een boerderijtje op het Britse platteland en daar knutselde het viertal dit album in elkaar. Het is een prachtig werkstuk geworden. Psychadelische songs, zeer melodieus, grensverleggend, vol humor ook, zeer afwisselend niet in de laatste plaats door de drie verschillende stemmen. Titelnummer Dear Mr. Fantasy is een stuk dat Winwood tot vandaag de dag live op het podium speelt en waarin zijn gitaarsolo de hoofdrol vervult. Volgens Discogs heb ik een Britse heruitgave uit 1988, maar ik kocht hem toch echt op 23 maart 1987. Dat het een heruitgave is, geloof ik wel, want het was een goedkopere plaat. Mooi werk, dit!
–
bazbo 0454: Toto – IV
Deze is van De Vrouw. Ik heb nooit iets gehad met Toto, of het moet dat zevende album zijn waarop ene Jon Anderson slechts ‘Tadata tadadada’ zingt in Can’t Stop Loving You. We horen hier nu de Britse versie uit 1982. Met grote hits, zegt een sticker op de hoes. Goed in elkander stekende Amerikaanse stadionrock met wat proggy randjes. Meer niet. Leuk om te horen.
–
bazbo 0453: Johan Timman – Trip Into The Body
Deze heb ik vijftien jaar geleden of zo afgepakt van iemand die zijn hele elpeeverzameling wilde wegmikken. Ik had ergens halverwege de jaren tachtig een reportage over deze plaat gelezen in de Music Maker. Dus nu had ik hem gratis en voor niets. Hij is in uitstekende staat. Er zijn maar zes versies van en ik heb niet eens een Nederlansche, maar een Duitsche uit het jaar dat deze plaat verscheen: 1981. De heer Timman heeft een compleet elektronisch album gemaakt, geïnspireerd op het menselijk lichaam. De verschillende delen behandelen het brein, het hart, de longen, bloedlichaampjes, enzovoorts. Met een enorme batterij synthesizers maakt hij muziek die een malle mix is tussen Jean-Michelle Jarre, Yellow Magic Orchestra en Kraftwerk. Intrigerend is het wel. Daarna heb ik nooit meer iets gehoord van Timman. De lul. O, die ontbreekt op de plaat.
