B-log: 13 t/m 19 juli 2019
–
Vrijdag 19 juli: Zappanale dag 1
Ik ben weer om zeven uur wakker, maar probeer nog even te slapen. Negen uur ben ik opnieuw wakker en op. Om kwart over tien loop ik naar de Ausstellung. Als ik binnen kom, loopt er al allerlei volk, maar ik weet een goede plaats te bemachtigen. Elf uur gaan Don Preston en Bunk Gardner spelen. Tijdens het grote festival vind ik ze vaak wat slordig, maar wat ze nu brengen is verrassend mooi! Veel eigen werk van Don, maar ook een stuk van Schönberg. Slechts één stuk van FZ. Veel indruk maakt Eye of Agamoto; onthouden, dus. Na een uurtje is de stampvolle en bloedhete ruimte bijna leeg. Charles geeft een lezing over muzikale citaten in het werk van FZ. Ik hoor niet heel veel nieuws, maar het is leuk om Charles aan het werk te horen. Zijn boeken zijn helaas nog niet gearriveerd; die liggen nog bij de douane op het vliegveld van Hamburg, iets met douanepapieren. Zoals afgesproken ontmoeten we elkaar voor een brunch in de Stadtbäckerei. Thuis tas pakken we de tas in en iets voor drieën stappen we op de fiets en rijden we door het bos en het veld naar het festival. We halen de polsbandjes en gaan het terrein op. Daar maken we nog een klein stukje van Jazzproject Hundehagen mee. Ik vind hun jazzgitaargepiel nogal jazzgitaargepiel, leuk om bij binnen te lopen, maar niet iets waar ik nu uren naar zou kunnen luisteren. Nee, dan Zement op het kleine podium. Een drummer en een gitarist maken een soort krautrockachtige improvrock. Bij vlagen zijn er hypnotiserende loops, bij andere vlagen is het wat weinig avontuurlijk. Toch heel gaaf. Treacherous Cretins op het grote podium valt me een beetje tegen. Instrumental is het heel goed (vooral de gitaar en de bas), maar de zang is slordig en saai. Halverwege het optreden ga ik maar even boodschappen doen (Magma!) en wat eten. Op de achtergrond hoor ik de band nog spelen. Ali N. Askin en zijn band daarentegen geven een heel mooi optreden op het kleine podium. Deze zeer goede band speelt fijne jazzfusionfunkrock. Na Don en Bunk vanmorgen het eerste echte hoigtepunt. Het is wat beginnen te schemeren en als het concert is afgelopen, is het al bijna donker. Percussion Under Construction mag op het grote podium bijna twee uur trommelen. Het programma is leuk afwisselend; de ene keer iets solo, dan iets met het kwartet of trio of met het voltallige achtkoppige ensembe. De videobeelden doen ook iets. We horen wat Zappa, wat eigen stukken, maar ook een interessante bewerking van Ionisations van Varese. Na afloop wil ik nog een paar liedjes van Long Distance Calling meepikken. Veel gehoord over deze progband. Het is luid, maar wel goed. Volledig instrumentaal en toch boeiend. Over het stikdonkere fietspad rijden we terug naar Bad Doberan en om kwart over één zijn we terug thuis.
–
Donderdag 18 juli: Zappanale welcome party
Kwart over zeven wakker, vanmorgen. Toch weer een rondje hardlopen, dit keer het echte rondje door het bos en veld. Heel aardig gaat het al, maar ik wil ook steeds stoppen om foto’s te maken. Echt opschieten doet het dus niet. Het is mooi zonnig vandaag, net als gisteren. We ontbijten in de Stadtbäckerei op de markt. Vervolgens bezoeken we de Ausstellung bij de Arf Society. Hij is weer mooi, dit keer over de vele tours die FZ heeft gedaan. Erna lopen we het dorp in. In de Mollistrasse nemen we koffie met Torte. Bij het standbeeld van FZ ontmoeten we Peter, Inge, Stephen, MaryJane en Dave (NZ), even later ook Dave en Nicola. We praten er uitgebreid bij en na bijna een uur wandelen we verder naar het Kloster, de Klostergarten en Münstergarten. In ons appartement blazen we kort uit en drinken we iets, dan gaan we naar het park Am Kamp. De Zappanale Welcome Party kan beginnen. Dat doet het. Met MagniFZnt, de twee akoestische gitaristen. We zien en spreken veel, heel veel bekenden. Rond vijf uur ga ik even terug naar het appartement; De Zoon is gearriveerd. Samen lopen we naar het park. Als NTS Trio begint (mooi, interessant), gaan we de Kino in. We zien de film Kosmische Brocken. De maker heeft vanaf 2002 het festival gefilmd en probeert de magie van Zappanale te vatten. Dat lukt hem goed, met veel leuke beelden, knappe montage en geinige interviews met bezoekers en muzikanten. Na afloop gaan we naar de markt en in de grilltent eten we de traditionele Dönerteller mit Pommes und Salat. Erna gaan we in het park nog even kijken en luisteren, maar de muziek is saai en de vele bekenden zijn vertrokken. Bovendien ben ik moe. Rond elf uur gaan we terug.
–
Woensdag 17 juli: Bad Doberan
Ik ben om acht uur wakker en een uurtje later ga ik mijn eerste rondje hardlopen door bos en veld. Het gaat nog niet zo soepel, maar het lukt. Erna ontbijten we in huis. Eind van de morgen stappen we op de fiets. Het is mooi zonnig. Via Heiligendamm rijden we langs de kust de mooie weg naar Kühlungsborn. Daar bezoeken we de jachthaven en de pier en in de hoofdstraat gaan we op zoek naar geld. Dat vinden we. Ook eten we er ijs. Rond een uur of vier rijden we weer terug. Als we bij het huis terug komen, zien we Jessica en JP. Zij bivakkeren in een appartement in de straat. We laten hun ons huis zien en ontdekken dan dat Tim en Chantal ook zijn gearriveerd. We zien elkaar later weer en gaan een boodschapje doen bij de drogist. Bij het Kamp theater zit al veel volk: Jan, Erik en later ook Martin, Harry en Marieke. En veel anderen. Ook Tim, Chantal, Jessica en JP zijn er. Dan zie ik aan de overkant iemand aan komen lopen. Is het hem? Jazeker! Tim en ik hebben Charles ontmoet toen we hier in 2002 waren. Sindsdien is hij niet meer geweest. Hij is geen steek veranderd en herkent ons ook nog. Mooi om hem weer te zien en te spreken. Hij woont nog altijd in Canada en heeft sinds 2002 gewerkt aan zijn boek dat vorig jaar is verschenen. Later wordt het wat fris buiten; we halen onze jas en op de terugweg gaan we snel iets eten, traditioneel in restaurant Shanghai de geröstete Ente. Die is – ook traditioneel – heel goed. De jongedame die ons bedient herkent ons – ook traditioneel – en zegt: ‘Wie immer.’ Dat kunnen we van haar ook wel zeggen. We gaan nog even naar het Kamp Theater. Nóg meer bekenden, waaronder Ute en Olaf. Om kwart over tien lopen we terug naar het appartement.
–
Dinsdag 16 juli: van Schwerin naar Bad Doberan
We zijn om half acht op. Tegen tien uur hebben we alles ingepakt en verlaten we het hotel. We lopen voor de laatste keer langs de Pfaffenteich naar het station. Daar bestellen we koffie en een broodje. We hebben de tijd, want onze trein vertrekt om kwart voor twaalf. Een uur later zijn we in Rostock, daar hebben we ruim overstaptijd. De kleine Regionalbahn komt om half twee in Bad Doberan aan. Herr Zühr haalt ons op en brengt ons naar het appartement. Hij gaat snel weer weg, want mevrouw heeft deze week allerlei onderzoeken in verband met een operatie die eraan zit te komen. We laten de koffers even staan en maken eerst een rondje door het dorp. We drinken koffie en eten Torte in de Mollistrasse, kopen abrikozen en Stachelbeere bij de groenteboer en doen boodschapjes in een supermarkt. Half vijf zijn we terug. We pakken de koffers uit en niet veel later levert een bedrijf de fietsen die we gaan huren af. Dan wandelen we naar het Kamp Theater. Sascha, Nona en Gerhard zitten daar en we schuiven aan. Ook eten we iets: voor mij Bandnudeln mit Oliven und Feta und Tomatensausse. Heel goed. Iets na tienen gaan we terug naar de Ferienwohnung.
–
Maandag 15 juli: Schwerin
Opnieuw zijn we vanmorgen om half elf buiten. We lopen via de Pfaffenteich naar het centrum en gaan daar op zoek naar ontbijt. In een Fleischerei is een mogelijkheid en nemen we koffie met broodjes. Vanmorgen hebben we geen plannen en op het Marienplatz lopen we een groot winkelcentrum in en kijken daar rond. Begin van de middag gaan we via de Schlossstrasse naar café Prag en daar bestellen we koffie met Torte. Dan is het niet ver naar de aanlegplaats. Half twee vertrekt onze boot. Het is grijs, bewolkt en het waait nogal, maar toch is het aangenaam genoeg om op het bovendek te zitten. We varen een uur of twee over de Schweriner See en de binnensee Heidensee. Ook komen we langs het eiland Kaninchenwerder en de aanlegplaats Zippendorf. Het is altijd bijzonder om een streek en stad vanaf het water te zien. Aan het eind van de toch krijgen we een mooi uitzicht op het Schloss. Als we weer voet aan wal hebben, wandelen we nog wat rond in de Burggarten van het Schloss Schwerin, vervolgens gaan we het centrum weer in. We drinken iets in een Gasthaus in de Enge Strasse, vervolgens lopen we verder naar het Brauhaus waar we vrijdag ook waren. Daar eten we. De notenburger graag weer, want die was heel prima. Aansluitend gaan we naar de ijszaak in de Mecklenburgstrasse voor een nagerecht. Vandaag vroeg, acht uur, terug naar hotel. Daar uitrusten, lezen en slapen.
–
Zondag 14 juli: Schwerin
Net als gisteren zijn we redelijk op tijd op. Half elf lopen we op straat. In een konditorei op de Markt nuttigen we ontbijt. Buiten is het grijs en bewolkt, maar niet heel koud. We gaan vandaag naar het Staatliches Museum. Eerst zien we de modernen (waarom?), waaronder een paar werken van Marcel Duchamps. Ook is er op de verdieping een tijdelijke en mooie tentoonstelling over Carl Malchin en zijn werk over het landleven in Mecklenburg. We onderbreken ons bezoek met koffie met Kuchen. Op de benedenverdieping zien we een fikse verzameling Oude Meesters. Veel Nederlanders weer: Van Ruisdael, Potter, Steen en Dou, maar ook PP Rubens. Half vier hebben we het gezien. Op de steiger aan de Schweriner See drinken we iets. Dan lopen we het centrum weer in. Ergens op de hoek van de Schlosstrasse met de Puschkinstrasse gaan we weer zitten. Dan lopen we de Schlossstrasse verder in en op de hoek met de Mecklenburgstrasse gaan we bij de Griek eten. De pot schaft met feta gevulde paprika uit de oven, lamskoteletten en -steak. Goed. We gaan op tijd weer terug naar het hotel. Daar wat lezen en rond half elf slapen.
–
Zaterdag 13 juli: Schwerin
We zijn op tijd op en lopen om tien uur buiten. We lopen de Apothekerstrasse een stuk naar het centrum en pakken dan de Puschkinstrasse. Daar zien we een bank. We halen geld halen en iets verderop vinden we een biowinkel. Ontbijt nemen we op het zonnige terras van een biozaak: Broodjes, kazen, smeersels, koffie en sap. Zeer goed. Op het marktplein is levendigheid: er zijn polsstokhoogspringwedstrijden gaande. We kijken even en lopen dan door naar Schloss Schwerin. Vandaag bezoeken we het museum erin. Slechts een deel is voor publiek toegankelijk, voor een ander deel zit er het provinciebestuur cq. de Landestag. Na een uurtje of twee door het museum gaan we buiten op zoek naar het restaurant voor een kop koffie. Het zit vol en verder is er nergens iets dicht in de buurt, dus kijken we rond in de oranjerie. Daarna terug het museum in voor de wapenkamer en de keramiekverzameling. Begin van de middag gaan we naar buiten en struinen we door de Schlossgarten. Iets verderop is een Proeverij, maar na een rondje erover slaan we die over: je kunt er alleen hele maaltijden bestellen. Dus gaan we terug naar het centrum. In de Schusterstrasse, vlakbij de markt drinken we iets. Vervolgens zien we op de markt nog iets van het staartje van de polsstokhoogspringwedstrijden. We lopen de Enge Strasse in (een steegje) en daar gaan we weer zitten om iets te drinken. Iets verderop aan de Buschstrasse zit een Duits Brauhaus en daar eten we rumpsteak met aardappel uit de oven. Aanvankelijk is het er wat rumoerig, maar wat later valt het allemaal mee. Nagerecht is een chocoladesoufflé met ijs en kersen. We lopen de Mecklenburgstrasse af en een hippe tent in. Daar wil De Vrouw nog wat drinken. Het is er ook heel druk en er loopt meer volk in de bediening dan dat er gasten zijn, lijkt het. Lang blijven we niet. Half tien zijn we terug in het hotel. Net voor de onweersbui. Nog wat lezen en dan slapen.
