–
Dit is de veertiende keer dat we De verjaardag van Anja vieren.
–
Datum: 17 november 2024
Tijd: 14.30 – 16.30 uur
Locatie: zaal De Walvis in Gigant, Apeldoorn
Programma:
– is nog een verrassing –
–
Foto’s
volgen
–
Reclame:
Lees hier mijn avonturen, fouten, misstappen, paniekbuien, angstaanvallen en ander engs.
Bas
maart 2024
–
Donderdag 17 oktober:
Slapen gaat weer goed. Op tijd op de werkplek. Buiten is het zacht. Veel te doen. Tussen de middag wandel ik door bos. Veel te doen. Half zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van rijst, wortel, pompoen en mango. Zeer smakelijk. Ernaast het restant salade van gisteren én nog een gevulde portabello. We eten alles op. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: I See You (Gong), Some Kind Of Golem (Amsterdam Klezmer Band), Bustle (Gijs Levelt Spoken Quartet)
–
Woensdag 16 oktober:
Kwart voor zes op. Ik loop een ronde hard en die lukt me niet goed. Krampjes en dergelijke. Niet erg. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Thuis koffie en vervolgens naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Half een thuis. We lunchen. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een kort rondje door park en rond het centrum. Ook haal ik bij de boekhandel mijn bestellingen op: There and back (Michael Palin), Earth to Moon (Moon Zappa). Thuis rust ik uit. Krant van gisteren. Eind van de middag maak ik avondeten: spruiten met paprika en roquefort uit de oven met ernaast gevulde portabello’s (ook uit de oven) en voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. Smakelijk. Afwasje en afval. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Road Games (Allan Holdsworth), Otrabanda (Sam Vloemans), Bustle (Gijs Levelt Spoken Quartet)
–
Dinsdag 15 oktober:
Opnieuw op tijd naar de werkplek. File op de snelweg, dus wat later. Al snel heb ik veel tijd ingehaald. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag ook weer tijd goed besteden en om kwart over vijf ben ik thuis. Een kwartier later fiets ik naar Peter-Jan. Met Ingrid en Bertus rijden we naar Twello, alwaar we Caroline ontmoeten in een eetgelegenheid. Tijdens een gezamenlijk diner (champignons met knoflook, gevulde aubergine en brownie met chocoladeijs) blikken we terug op anderhalf jaar Doekertoe en spreken we voorzichtig over het aankomende jaar. Mooie avond met goede mensen. Half elf ben ik thuis.
Muziek vandaag: geen
–
Maandag 14 oktober:
Redelijk geslapen. Redelijk. Op tijd op de werkplek. Daar van alles en veel. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag weer van alles. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een soep van pompoen en prei met doperwten. Zeer smakelijk en we eten er goed van. Afwasje. We bereiden ons voor op de vergadering van de VvE van vanavond. Veel vragen. Op die vragen krijgen we antwoord tijdens het overleg en zo rond kwart voor tien zijn we weer thuis. Heel even zitten en dan slapen.
Muziek vandaag: geen
–
Zondag 13 oktober:
Toch om kwart over zes wakker en op. Ik loop een ronde hard langs kanaal en buiten het centrum en door stromende regen. Halverwege wordt het droger. Lopen lukt aardig, maar niet helemaal top. Thuis nog terug in bed. Na negen uur op. Koffie. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er half een voor lunch. Afwasje en stofzuigen. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Even ontspannen. Dan is het vier uur en tijd voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (The Budos Band). Dan maak ik avondeten: eerst een salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer, kerstomaat en zilverui. Vervolgens zapollitorisotto. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Amsterdam Klezmer Band (Amsterdam Klezmer Band), de cd uit de set High Above The Subterranea Club 2000 (Gong), Halim (Natacha Atlas)
–
Zaterdag 12 oktober:
Kwart voor zes. Koffie. Webstek. Begin van de ochtend loop ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan nogmaals het centrum in voor een andere super, de markt en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw. Nógmaals naar de Syrische winkel; nu is het brood gearriveerd. We lunchen. Maar niet met het brood uit de Syrische winkel. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een rondje langs kanaal en door park. Ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten. Niet heel moeilijk. Aardappel uit de oven met opgewarmde schotel van gisteren en eergisteren. Ernaast het restant salade van gisteren. Ten slotte bak ik steak bavette voor De Vrouw. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Acht uur lopen we naar Gigant. De Amsterdam Klezmer Band geeft een schitterend concert. Door de invloeden van jazz, dub en reggae is het een zeer afwisselend geheel. De drummer vult het geluid goed aan. Alec Kopyt treedt om gezondheidsredenen niet op de voorgrond; gastzanger Sala maakt dat meer dan goed. Bijzonder aangenaam concertje. Na afloop spreken we Joop uitgebreid; die zien we over anderhalf week in Den Haag bij het reünieconcert van Uncle Meat. Ook doe ik nogal wat boodschappen: veel oud AKB-werk dat ik nog niet had en waarvan ik dacht dat het niet meer te verkrijgen was. We drinken nog iets met Heidi en Auke in het café en zijn rond twaalf uur thuis. Slapen.
Muziek vandaag: Party Animals (Eric Vloeimans’ Gatecrash), Bomba Pop (Amsterdam Klezmer Band), I.O.U. (Allan Holdsworth)
Dat dan wel as ’t ware.
We hadden het zo leuk met z’n vieren. Met wie? Nou, Sjaak, Teus, Kees en mij. Maar dat werd anders. Zoals het zo vaak in het leven gaat: alles gaat anders. Ook als je het niet wilt. Als je wilt dat alles van hetzelfde blijft. Ik wil dat. Dat alles hetzelfde blijft. Nou ja, niet alles. Maar wel veel. Dat dan wel as ’t ware.
Ik ben namelijk niet zo’n carrièremaker en avonturier in het leven.
Na de Havo ben ik de Meao gaan doen. Zo heette dat toen. Nog. Geen idee hoe ze het tegenwoordig noemen. Zal wel iets nieuwerwets met Applied Sciences zijn. Maar dat weet ik niet zeker. Ik weet ook niet wat Applied Sciences zijn. Ik zag het laatst op een bord op een schoolgebouw. Volgens mij zijn ze het streepje tussen ‘app’ en ‘lied’ vergeten. Want nep is het allemaal. Met hun stomme feekengels. De Meao dus. Echt interessant vond ik het allemaal niet, maar ik haalde mijn diploma. Daarna solliciteerde ik bij de bank en verdomd, ik werd nog aangenomen ook. Om me heen zag ik flitsende jongeren allerlei bliksemcarrières maken. Uitslovers. Ik deed wat ik moest doen en werkte rustig door. Maar alles moest anders. Ik overleefde drie reorganisaties, maar bij de vierde ontslaggolf was ik inbegrepen. Het arbeidsbureau wilde me nog een tijdje helpen om iets nieuws te vinden, maar hun omscholingsmogelijkheden sloten nou niet echt aan bij mijn interesses. Toen ze eindelijk doorhadden dat het met mij echt niet ging lukken, was ik al zodanig gekort op mijn uitkering dat ik rond het minimuminkomen zwierf. Ik vond het niet erg, heb niet veel nodig. Ik was op mijn achttiende uit huis gegaan en woonde sindsdien in een flatje met een woonkamer, keuken en slaapkamer. Een tweekamerappartement noemen ze dat tegenwoordig. Al vanaf dat ik m’n baan kwijt raakte ging ik iedere woensdagavond naar het Grand Café en daar trof ik op zekere avond Sjaak de Groot.
Sjaak was de uitbater van het Grand Café en hij stond op het punt z’n zaak over te dragen aan zijn dochter Zus 1. Hij deed z’n verhaal uit de doeken en voor ik het wist stonden twee kerels erbij mee te luisteren. Het waren twee andere stamgasten: Teus en Kees. Kees had ooit iets belangrijks bij een administratiekantoor gedaan. ‘Iets met cijfertjes,’ zegt hij altijd. Hij hield de lief-en-leedpot op de afdeling bij. Het woord boelsjitbaan bestond nog niet. Wat Teus precies in het leven gedaan had weet ik niet. Volgens mij had Kees een oogje op Teus, maar ik vermoed dat Teus toch meer op vrouwen viel, ook al moesten de meeste vrouwen weinig van hem hebben vanwege zijn lijfgeur. Dat dan wel as ’t ware. Hoe dan ook, Teus en Kees zaten ook zonder werk en hadden weinig te doen en zaten halve dagen in het Grand Café. Sjaak vertelde dat hij het niet meer kon en wilde bolwerken in z’n zaak en van zinnens was de hele boel aan Zus 1 te laten. En wat denk je? Dat deed hij en hij schoof aan bij de stamtafel.
Zus 1 had nou niet echt talent om een horecazaak te runnen, ook al kreeg ze hulp van haar zus: Zus 2. Nee, zo heten ze niet echt: Zus 1 en Zus 2. Hun echte namen zijn veel langer en ingewikkelder. Geen idee wat Sjaak en zijn vrouw Regien bezielde toen die twee meiden werden geboren. Wij noemen ze gewoon Zus 1 en Zus 2: zo houden we ze uit elkaar en het is gemakkelijker onthouden. Zus 2 mag trouwens d’r gezicht nooit laten zien in het café. Iets met verminderde representativiteit of zo, zegt Zus 1. Het klopt dat Zus 2 nogal wat afstuntelt in het de keuken. Om de haverklap horen we wat vallen en laatst had ze geloof ik ook nog eens de halve keuken in de hens gestoken. Je had Zus 1 moeten zien; haar ogen spoten vuur.
In het begin wilde Sjaak zijn dochter nog wel eens adviseren rondom de gang van zaken in het Grand Café, maar daar was Zus 1 niet zo van gediend. Regien was wat dat betreft wat subtieler. Maar Zus 1 is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Nee, zíj was nu de baas van het Grand Café en we konden een koffie bestellen of een Van ’t zelfde (zo noemen we een borrel), maar verder mochten we ons nergens mee bemoeien.
Het was tegen het zere been van Sjaak. Niet zozeer dat-ie door zijn eigen dochter buiten spel werd gezet, maar meer dat zijn leven nogal zinloos was geworden. Eerder lééfde hij voor zijn Grand Café, nu had hij niets meer om handen en we zagen dat hij alle lol in het leven aan het verliezen was. Hij niet alleen. We zaten ons gevieren gruwelijk te vervelen en hadden het idee dat er weinig meer was om voor te leven. En toen kwam Sjaak op een idee.
We spelen een spel, iedere woensdagavond aan de stamtafel in het Grand Café. Sjaak heeft het grotendeels bedacht, maar in de loop van de tijd hebben we gevieren – Sjaak, Kees, Teus en ik – de spelregels verder ontwikkeld. Dat dan wel as ’t ware.
Wil je de spelregels weten? Nou, dit heb je nodig: een speelbord dat op een Monopolyspel lijkt, kaarten, munten en een dobbelsteen die het lot bepaalt. En de beklemmende vraag: Doekertoe? Het doel van het spel is om te ontdekken in hoeverre je ertoe doet: ja of nee of steeds minder. Met als uiteindelijk doel dat alle spelers er weer toe doen. Daarbij moet de Samenpot gevuld zijn met Doekertoe-munten. En om er toe te doen is het zaak om samen te werken met andere spelers. Als je op één van de ik-doe-er-niet-meer-toe-pechplaatsen komt moet je een kaart trekken. Bij die ik-doe-er-niet-meer-toe-pechplaatsen horen twee soorten kaarten, waarvan je er één moet trekken. Of had ik dat al gezegd? Nou, dan heb je dus vier strohalm-kaarten: de uitgestoken hand, het luisterende oor, een tweede kans en een goed gesprek. Of je trekt een ’t-is-gedaan-kaart: de eenzaamheid, het voltooide leven, de klaagzang of het slachtoffer. En dan kan je nog op speciale vakjes komen. Daar heb je d’r ook twee soorten van: de Spelingen-van-het-Lot of de Persoonlijkheidsvarianten. De Spelingen-van-het-Lot zijn: Val-van-Voetstuk, Erbij-horen, Overbodig, Alleen-achterblijven, Aanzien en Meetellen. De Persoonlijkheidsvarianten: De Nietszeggende, De Arrogant, De Grote Bek, De Aandachttrekker, De Genegeerde en De Stille. Kom je op een van die speciale vakjes, dan moet je even op de lijst kijken wat voor consequenties dat heeft. En dan heb je nog de Narcist. Die ligt het hele spel op de loer. Als je op een Spiegel komt, dan kun je die houden en de punten voor jezelf houden of de Spiegel verkopen en het geld aan de Samenpot schenken. Heb je drie Spiegels dan ben je de rest van het spel De Narcist. En de Narcist kan zijn overschot aan Doekertoemunten niet kwijt aan de Samenpot. Snap je? Eigenlijk moet je het gewoon spelen, dan wijst het zich vanzelf. Dat dan wel as ’t ware.
Jarenlang speelden we iedere woensdagavond het spel en bestelden we Van ’t zelfdes. De stamtafel werd de speeltafel en niemand anders mocht aan die tafel zitten. Maar niets blijft hetzelfde. Zus 1 bleek niet zo heel handig in het runnen van een Grand Café en er kwamen steeds minder gasten. Het werd een beetje vergane glorie. Een beetje veel. Met ons vieren aan de stamtafel als lichtend voorbeeld. En er veranderde nog iets.
Vijf jaar geleden ging Sjaak dood. Te weinig beweging en te veel Van ’t zelfdes. En wat denk je? Ging Regien op zijn plek aan de speeltafel zitten. En dat is toch anders: een vrouw erbij. Maar gezien het verlies van Sjaak wilden we Regien niet kwetsen door te zeggen dat ze niet mee kon doen. We schikten ons in ons lot. Dat ging niet gemakkelijk. Regien gebruikt nogal veel woordjes. Het praat te veel. En ons spel is een mannendingetje. Dat dan wel as ’t ware.
Vier weken geleden overleed Teus. Hij was al een tijdje niet goed, maar toch kwam het nog onverwacht. Veels te jong. Dat dan wel as ’t ware. Op de dag dat we hem cremeerden, kwam er plots een vreemde snuiter in het Grand Café. Niet iemand van hier. Dat was iets te toevallig. Er kwam nooit iemand van buitenaf. En niet één keer, maar drie of vier keren. Dat kon geen zuivere koffie zijn. Die vent zag er nog supergladjes uit ook, met z’n glimmende schoenen, z’n blauwe overhemd, z’n blitse jasje en sjaaltje en z’n aktekoffer. Nee, die was ergens op uit. Hij ging in het Grand Café zitten werken met papieren en een telmachine. Op een keer ging hij zelfs aan de speeltafel zitten en pikte hij Teus z’n stoel in! Nou, daar heeft Zus 1 ‘m razensnel vanaf gebonjourd. We vermoedden dat hij uit was op de erfenis van Teus.
Teus had namelijk nogal een geldboompje in zijn tuin. Hij wist alleen niet wat hij met al dat geld moest doen. Ik had me al wel eens afgevraagd waarom hij mij nooit om beleggingsadvies had gevraagd.
We probeerden er bij die vreemdeling achter te komen wat zijn motieven waren. Zus 1 dacht een soort prijvut investigeter uit te hangen en Kees en ik deden een poging hem te ondervragen, maar het lukte niet. Hij liet niets los, deed geheimzinnig en wilde alleen maar weten wat er in de doos op de speeltafel zat.
Maar op een woensdagavond kwam die kerel wéér opdagen. We zaten midden in het spel. Hij zag er niet uit! Z’n haren door de war, z’n hemd uit z’n broek en een paniekerige blik in z’n ogen. Vroeg-ie of-ie de spelregels uitgelegd kon krijgen, want hij deed er niet meer toe. Daar snapten we helemaal niets van. Maar toen hij vertelde dat hij projectontwikkelaar was, zijn laatste project volledig mislukt was, hij aan de kant gezet was, zijn baan was verloren en hij nu een zinloos bestaan had. Kees zei dat hij dan precies tot de doelgroep hoorde waar voor het spel was bedacht. Dus toen hebben we hem de spelregels uitgelegd.
Ik geloof niet dat hij het snapte. En weet je wat Zus 1 toen zei? ‘Misschien moet je het gewoon een keer spelen, dan wijst het zich vanzelf.’ Nou, vooruit dan maar.
Gaat die gast vertellen hoe-ie heet, Quotum. Quotum Nooytgenoeg. Met een q en een Griekse y. Vast van adel, als je het mij vraagt. Oud geld. Niet te onthouden, die naam. Kees noemt hem steeds Klotum en om te pesten zeg ik Scrotum. Maar meedoen mocht-ie.
Dus wij een keer proosten en toen ruimden we het spel op. Je had z’n gezicht moeten zien. Tja. Na twee borrels zijn de tongen los en gaan we met elkaar praten en mogen we onszelf zijn met al je nukken en dommigheden. Die doos die doet er niet toe, maar dat wij hier iedere woensdagavond bij elkaar zijn: dat dan wel, as ’t ware.
Lang verhaal kort: Kees stelt voor dat hij op proef drie maanden mag meespelen en legt die Klotum uit dat hij een en ander nog per post zal ontvangen.
Weet je wat die Scrotum zegt? Dat-ie nog een envelop in z’n koffer heeft zitten die ‘per ongeluk’ daarin terecht moet zijn gekomen. Nou, ik geloofde er niets van. Bleek het een brief van een of andere notaris te zijn namens Teus, met daarin de mededeling dat – hou je vast – al het geld van Teus is nagelaten aan ene E.M. de Groot.
Ha, Regien dacht dat zij het was, maar mooi niet. E.M. de Groot bleek Elisabeth. Zus 2.
En toen zegt Zus 2 vanuit de keuken dat ze niet langer op de achtergrond wil staan, maar mee wil doen met Doekertoe.
Nou, daarvan keek Zus 1 lelijk op d’r bijdehante neus.
Kees vatte de boel mooi samen door te stellen dat we op één avond twéé nieuwe leden voor het spel hadden gekregen. Zus 2 kreeg een koffie verkeerd. Van Zus 1. En Regien kreeg geloof ik een hartverzakking.
Het zal mij benieuwen hoe lang die Klotum en Elisabeth het volhouden aan de speeltafel. Sowieso de vraag of die gewezen projectleider terug komt om ons spel te spelen. Van mij mag-ie. Wie weet hoe veel méér mensen er nog zijn die denken dat ze heel wat zijn in hun werkzame leven, maar die eigenlijk totaal overbodig zijn.
Nou, je merkt het: saai is het nooit bij ons in het Grand Café. Dat dan wel as ’t ware.
Alias
–
Apeldoorn, september 2024
–
Doekertoe, een toneelspel voor wie er nog toe wil doen werd geschreven door Peter-Jan de Wilde, geregisseerd door Aad van der Waal en eind september 2024 vier maal uitgevoerd door toneelgezelschap Hoop Gedoe.
Voor dit verhaal maakte ik dankbaar gebruik van tekstfragmenten uit de oorspronkelijke toneeltekst.
Toneelgezelschap Hoop Gedoe bestaat uit Caroline Buitenhuis, Ingrid Dijkstra, Bas Langereis, Bertus de Vries en Peter-Jan de Wilde.
Doekertoe, een toneelspel voor iedereen die er nog toe wil doen, werd geschreven door Peter-Jan de Wilde, geregisseerd door Aad van der Waal en eind september 2024 vier maal uitgevoerd voor een volle theaterzaal in landgoed Klein Noordijk in Wilp.
EEN TONEELSPEL VOOR WIE ER NOG TOE WIL DOEN
Doel van het spel
Het doel van het spel is om te ontdekken in hoeverre je ertoe doet: ja of nee of steeds minder.
Met als uiteindelijk doel dat alle spelers er weer toe doen.
En daarbij moet de Samenpot gevuld zijn met Doekertoe-munten.
Spelregeloverzicht
Wanneer:
Woensdag 25 september 2024, 15.00 uur (voorpremière voor genodigd publiek)
Vrijdag 27 september 2024, 20.00 uur
Zaterdag 28 september 2024, 20.00 uur
Zondag 29 september 2024, 15.00 uur
Waar:
In de prachtige locatie Kleine Noordijk, H.W. iordensweg 91 te Wilp.
De onderdelen van het spel
Toneelgezelschap Hoop Gedoe:
Zus 1 – Caroline Buitenhuis
Regien – Ingrid Dijkstra
Alias – Bas Langereis
De projectontwikkelaar – Bertus de Vries
Kees – Peter-Jan de Wilde
Tekst: Peter-Jan de Wilde
Regie: Aad van der Waal
Muziek: Evans, Mozart, Purcell, Nyman, Franck, Massenet, Vloeimans, Ravel, Lang, Glass, Bach, Sjostakovich, Beethoven
Voordat het spel begint
Elke woensdagavond spelen vier wat oudere mannen in Het Grand Café een spel, Doekertoe.
Tot de leefstijl van Sjaak, voormalig uitbater van Het Grand Café, zijn tol eist. Dat die tol zijn lot is, is voor zijn vrouw Regien geen verrassing. Op haar beurt eist zij Sjaaks plaats aan de speeltafel op. De drie anderen vinden dat hun tegenargumenten op dat moment nogal ongepast zijn en schikken zich in hún lot. Nu bijna een jaar geleden.
Vorige week is Teus overleden. Van het oorspronkelijke viermanschap zijn alleen Kees en Alias nog over, opgedrongen aangevuld en opgescheept met Regien.
Een vreemde projectleider bezoekt Het Grand Café. Hij maakt kennis met de huidige uitbaatster, dochter van Sjaak en Regien: Zus 1.
Zus 2 werkt mee. Achter de schermen. Vanwege verminderde representativiteit.
–
Foto’s van de generale repetitie op dinsdagavond 24 september 2024
Door Ernst van Rossum
–
Reclame
–
Vrijdag 11 oktober:
Slapen gaat beter. De ronde hardlopen wat minder, maar dat is niet erg. Zeven uur ben ik aan het werk. Tussendoor koffie. En meer koffie. Dan lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje buiten het centrum. Nog wat verder werken. Half vijf is het klaar. Ik maak avondeten. Broccoli koken. Ondertussen prepareer ik een salade van spitskool, mandarijn en moerbei. Dan ui bakken, paprika, kerrie, broccoli en witte boon. Ook zorg ik voor couscous en voor De Vrouw en De Zoon bak ik runderschnitzel. De Zoon is er om half zes en we eten alles op. Afwas. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Coda (Ryuichi Sakamoto), Sea Airs (Rick Wakeman), Country Airs (rerecorded version) (Rick Wakeman), Heaven’s Above! (Eric Vloeimans’ Gatecrash), Diaspora (Natacha Atlas), Levanter (Eric Vloeimans’ Levanter), het tweede en derde plaatje (het eerste concert) uit de doos apostrophe (‘) – 50th Anniversary Edition (Frank Zappa)
–
Donderdag 10 oktober:
Niet zo heel goed geslapen. Nekpijn. Niet erg. Op tijd op de werkvloer. Van alles. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag verder. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert een schotel van aardappel, mais en tomaat. Ernaast het restant salade van gisteren. We eten er fiks van, want het is smakelijk. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Coda (Ryuichi Sakamoto), Ship Arriving Too Late To Save A Drowning Witch (Frank Zappa), Lifa: Iotungard (Heilung Live At Red Rocks Amphitheatre) (Heilung)
–
Woensdag 9 oktober:
Half zes. Ik loop een ronde hard. In wintertenue, maar het is niet koud. Lopen gaat moeizaam, maar het lukt. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Half een thuis. Koffie en lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een rondje door park. Dan even ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst prepareer ik een salade van spitskool, mandarijn en moerbei. Ondertussen kook ik broccoli. Dan bak ik ui en paprika en daarbij doe ik de broccoli en rode bonen. Voor De Vrouw bak ik kippendijfilet. Natafelen. Afwas en afval. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Luck And Strange (David Gilmour), Hyper (Eric Vloeimans’ Gatecrash)
–
Dinsdag 8 oktober:
Het is warm buiten. Zestien graden. Op tijd op de werkplek. Daar van alles om in te halen en af te handelen. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag nog een en ander. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een terrine van ei, paprika en spruit met ernaast een salade van wortel, koolrabi en rozijn. We eten alles op. Afwasje. Krant. Webstek. Foto’s. Lezen.
Muziek vandaag: I Lumia Mo Kher (Antwerp Gipsy-Sky Orkestra), Gatecrashin’ (Eric Vloeimans), Luck And Strange (David Gilmour)
–
Maandag 7 oktober:
Slapen lukt. Bij het opstaan is het hoofd nog niet op orde. Vol, veel. Op tijd op de werkplek. Daar ook veel. Veel wat veel energie vraagt. Als ik tussen de middag wandel door veld en bos, ben ik al doodop. In de middag is er wat rust en kom ik wat op orde. Wel ben ik zeer vermoeid. In de bus val ik in slaap en ik mis de halte voor de deur. Daardoor half zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van Chinese kool en linzen, met ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer, augurk en vijg. We eten alles op. Afwasje. Krant. Webstek. Foto’s. Lezen.
Muziek vandaag: het tiende plaatje uit de doos Love From Planet Gong – The Virgin Years 1973-75 (Gong), Luck And Strange (David Gilmour), Sophomore (D’Virgilio, Morse & Jennings)
–
Zondag 6 oktober:
Kwart over zes. Ik loop een ronde hard langs kanaal en door koude. Thuis nog terug in bed. Pas rond negen uur staan we op. Koffie. Mijn hoofd zit vol en ik krijg gedachten niet geordend. Niet erg; komt goed. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en stofzuigen. Ik wandel een rondje langs het kanaal en door zon. Halverwege de middag is de gebruikelijke zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (Obradovic Tixier Duo). Erna maak ik avondeten: een risotto van kastanjechampignon ui, tomaat, een restant prei en bindsla, met ernaast een salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer, augurk en vijg. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles weer op. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen. Als ik me klaarmaak voor de nacht, overspoelt een golf van zwaarte en angst me. Even ben ik (letterlijk) wankel, maar ik red het.
Muziek vandaag: The Fraternal Order Of The All – Greetings From Planet Love (Andrew Gold is The All), Troika (D’Virgilio, Morse & Jennings), Dominion (Zopp)
–
Zaterdag 5 oktober:
Kwart over zes. Koffie. Begin van de ochtend loop ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Meer koffie. Dan opnieuw het centrum in voor een bezoek aan de markt en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw. Later lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik loop naar de boekenwinkel in de straat en koop Odyssey (Stephen Fry). Erna fiets ik naar Onze Vader. Hij ziet er broos uit, wankelt en vertelt over vergeetachtigheid en slecht zien. Ik spreek mijn zorgen uit en we praten over de toekomst, die hij niet anders kan zien dan hoe het nu met hem gaat. Ik wil er vaker voor hem zijn, maar hij vindt dat het nog niet nodig is. Op zich redt hij het wel, maar ik vraag me af voor hoe lang nog. We besluiten met de afspraak dat als hij écht meer hulp nodig heeft, hij aan de bel trekt. Ondanks dat ik me afvraag of hij dat ook daadwerkelijk gaat doen, nemen we toch goed afscheid. Binnenkort ga ik er opnieuw heen. Thuis maak ik avondeten: truffelaardappel en eryngii uit de oven, met ernaast een salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer, kerstomaat en vijg. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles maar weer op. Afwasje. Even lezen. Dan stappen we op de fiets. Heidi viert haar verjaardag. We drinken thee en kletsen bij met allerlei bezoek en zijn om half twaalf weer thuis.
Muziek vandaag: Aeolus: One Hour Duduk Meditation (Theo Travis), Sea Airs (Rick Wakeman)
