B-log: 7 t/m 13 juni 2014
Vrijdag 13 juni – Hagaparken:
Ik ben op tijd op. De Vrouw kan nog wat blijven liggen. We zijn alleen vandaag; au3 is naar haar werk. We zien haar weer aan het eind van de middag.
Na koffie in de zon op het balkon en een ontbijtje nemen we de bus 509 naar Solna Centrum. Daar stappen we over in een bus naar Hagalund en halverwege stappen we uit. We zijn in de buurt van au3’s werk, vlak langs de snelweg tussen Arlanda Airport en Stockholm centrum. We willen die snelweg oversteken, maar komen eerst langs een kerkhof. Wacht, dit is het Norra Begravnungsplats! Hier liggen Solomon August Andrée, Strindberg en Fraenkels! Ik weet dat het kerkhof heel groot is en bij de ingang kunnen we niet achterhalen waar de drie liggen begraven; dat zou dus een enorme zoektocht worden die uren in beslag neemt. Dat gaan we niet doen. We steken de snelweg over en lopen Hagaparken in. We komen langs de Koppartälten en bereiken uiteindelijk het Fjärils en Fagelhuset. In de vlindertuin en het nagebootste tropische regenwoud kunnen we flinke tijd doorbrengen. Aan het begin van de middag rusten we uit bij de Koppartälten met koffie en iets lekkers. Ik meende een kanellbölle te hebben gekozen, maar het blijkt een baksel met kardemom te zijn. Ook lekker.
De wandeling door het Hagaparken loopt via het Paviljoen van Gustav III, de Ekotemplet en de oevers van de Brunviken. Het is een prachtig park en we nemen alle tijd om rond te kijken. Uiteindelijk komen we in het noorden van het centrum van Stockholm uit. Dan is het nog maar een klein stukje lopen naar Odenplan. Daar nemen we de tunnelbanan naar Medborgsplatzen op Södermalm. Bij café Snaps drinken we iets en even later is au3 er ook. Zij neemt ons mee naar het eetcafé dat vlakbij haar vorige appartement ligt. Daar zitten Sven en Bengt op ons te wachten en nog geen tien minuten later zijn Annemarieke, Dennis en Leo er ook. Wat is het goed om ze allemaal weer terug te zien. Ik word er stil van en weet niet goed wat ik ze moet zeggen. Het is niet erg; het idee dat ze er zijn is al voldoende. We eten salade (het standsaard voorgerecht in dit soort eetcafés in Zweden), frieten en wij hebben gekozen voor entrecote met zachte saus. Het smaakt voortreffelijk.
Tegen tien uur nemen we afscheid van iedereen en gaan we met de pendeltåg terug naar Ulriksdal. Inmiddels blijkt het WK voetbal in volle gang te zijn en Nederland haar eerste tournooiwedstrijd te hebben gewonnen. O.
–
Donderdag 12 juni – naar Stockholm, Centrum, Gamla Stan en Ulriksdal:
Vijf uur. De wekker gaat. We staan op. De Zoon brengt ons naar het station. Onze reis naar Stockholm kan beginnen!
De treintocht verloopt voorspoedig; we hebben prima aansluiting in Amersfoort en zijn volgens dienstregeling op Schiphol. Onze vlucht is om kwart over tien, dus hebben we nog ruim de gelegenheid om koffie te drinken en een mooie fles voor au3 te kopen.
Vliegen zal nooit mijn hobby zijn. Toch merk ik minder spanning dan andere keren. Ik kan goed lezen (met dank aan mijn e-lezer) en gelukkig duurt de vlucht slechts vijf kwartier.
Na de landing en een sanitaire stop op Arlanda stappen we zó de Flygbyssar in. We zijn vlot op de T-Centralen en daar stoppen we de koffers in een kluis en laden we onze kaarten voor het openbaar vervoer op. We kunnen de stad in!
De wandeling gaat via Sergels Torg naar Hötorget. We willen iets eten bij Ierse pub The Dubliner, maar die blijkt gesloten. De Kungshallen zijn wel geopend en we lunchen met een uitgebreide, goed vullende en bovenal zeer lekkere salade. Dan over de Kungsträdgården en de Strömbron naar Gamla Stan. Bij het Kungliga Slottet is het plots een drukte van belang met politiemotoren en een stoet van zwarte auto’s met geblindeerde ramen. Komt er een koning voorbij? Inmiddels is het al vier uur en hebben we contact met au3. Zij is straks klaar met werken en zal om kwart voor vijf thuis zijn. We klimmen Slottsbacken omhoog en lopen via Stortorget naar het metrostation van Gamla Stan. We gaan met de tunnelbanan terug naar T-Centralen en halen daar onze koffers weer op.
Een pendeltåg naar Märsta of Uppsala, die moeten we hebben. We komen op een perron waar de trein naar Uppsala van een half uur eerder nog moet komen. Hoe moeten we betalen of inchecken? We zoeken verder en moeten het beneden bij een informatiebalie gaan vragen. Oké, we stonden bij een heel verkeerde trein: een sneltrein in plaats van de pendeltåg. Even door de poortjes en dan staan we wél op het goede perron.
Half zes komen we aan in Ulriksdal. Bij het station staat au3 te wachten. Hé hoi, leuk dat jullie er zijn! Ze neemt ons mee naar de Hemsköp, de supermarkt naast het station voor wat eerste boodschappen voor morgen, en daarna naar haar appartement, dat ongeveer tien minuten klimmen van het station vandaan ligt. Drie hoog bevindt zich een ruime woning met twee slaapkamers en een grote woonkamer met open keuken. We pakken koffers uit – we hebben de grote slaapkamer met het tweepersoonsbed – en gaan even zitten. Dan is het etenstijd. We lopen weer terug naar het station en nemen plaats in het buurt- annex eetcafé. We bestellen pasta met gorgonzolasaus. Een eenvoudig maar smakelijk gerecht. Tegen een uur of tien lopen we weer terug. Buiten is het nog volop licht; het zal vannacht niet helemaal donker worden. In het appartement van au3 drinken we nog wat en daarna liggen we op tijd in bed.
–
Woensdag 11 juni:
Rare nacht. Als het hard gaat regenen, ga ik uit bed om het raam dicht te doen. Het is dan nog geen vier uur. Tot zeker kwart voor zes ben ik wakker, maar om zeven uur haalt de wekker me uit een diepe slaap.
Ik ben natuurlijk wat gespannen, maar het is geen paniek. Er is niets te verliezen, er is alleen maar te winnen, weet je nog? Ik weet het nog.
Iets voor negenen loop ik de deur uit naar de bushalte en iets voor elf uur ben ik in het centraal bureau van mijn werk in Schaarsbergen. Kom maar op met dat sollicitatiegesprek!
Het gesprek gaat me redelijk tot goed af. Ik kan de resultaten van mijn assessment toelichten en uitleggen waar ik goed in ben. Dinsdagavond 17 juni weet ik meer.
Erna een gesprek met de manager en personeelsadviseur. Vanaf 1 juli ga ik integreren in mijn nieuwe functie. Eerst drie weken lang drie ochtenden per week, niet op loonwaarde. Als dat goed gaat, zijn die drie ochtenden wél op loonwaarde en kan ik de volgende stap gaan proberen. Zo gaan we door tot ik 100% (= 36 uur) terug ben; dan gaat mijn nieuwe functie van 24 uur in en zal ik dus voor 12 uur boventallig worden. (Dat is minder.) Omdat de nieuwe functie in het centraal bureau is, zal ik (weer) een nieuwe casemanager krijgen. Wordt vervolgd, wordt vervolgd.
Dan snel naar huis. Spullen bijeen zoeken, koffers pakken en wat al dies meer. Het boek van Jonas Jonassen uitlezen, bijvoorbeeld. En beginnen in Drift van Marion Pauw (kwam gratis bij de aanschaf van de e-lezer). En eten koken: shoarma met daarnaast een groentesmoor (spek, paprika, courgette, spitskool, rode ui) en een lel van een avocado-tomaat-salade.
Ik hoor Distant Satellites (Anathema) en Axiom (Archive). De laatste dingen opruimen en uitrusten in de tuin, vanwege kilte al om half negen naar binnen, alle apparatuur die het nodig heeft aan de oplader en zeer op tijd naar bed.
–
Dinsdag 10 juni:
De wekker staat bijna ouderwets op zeven uur. Ik sta op en doe overal ramen open; het is broeierig warm boven in het huis. Op de fiets naar het werk heb ik mijn jasje nog aan, maar eenmaal in het kantoor doe ik ‘m uit en zet ik de deur naar het terras wagenwijd open.
Ik kan in alle rust van alles doen. Het opruimen vordert gestaag, ik beantwoord en stuur wat mail, ik spreek wat collega’s. Iets na twaalven ga ik weer naar huis. Het is nu broeierig warm.
De Vrouw en ik nemen nog een kop koffie en lunchen. Ik wandel naar de supermarkt voor brood en tandpasta; het zijn de laatste boodschappen voor donderdag. Als ik terug ben, kan ik kleren uittrekken en in de tuin verder lezen.
Ik maak eten. Een ovenschotel van rode biet, rode ui, peer, blauwe kaas, walnoten en honing. Erbij bak ik lamsbiefstuk en maak ik een grote salade. Ondertussen draai ik de eerste twee plaatjes uit de 6cd box Woodstock – 40 years on. Na het avondeten zit ik met de e-lezer in de tuin. Echter, vanaf half negen moet ik kleren aan en om half tien zelfs een vest. Toch kan ik tot zeker elf uur veel lezen.
–
Maandag 9 juni – Tweede Pinksterdag – The FoolZ:
Vreemd geslapen. Korte rukken gemaakt. Paar keer wakker geweest. Tussendoor diep weg. Half negen ben ik beneden. Het is Tweede Pinksterdag.
Buiten is het al lekker. Ik ga er zitten en lees het geschenk Incendio door Tess Gerritsen. Tussendoor is er koffie, brunchen we, komt er een enorme donderbui over en ruim ik een bureaulade leeg. Als het weer droog is, is het drie uur en fietsen we naar het centrum van Apeldoorn.
The FoolZ spelen in het Bluescafé! Wat zal ik zeggen? Ik geniet met volle teugen. Wat is het toch een mooie band. De komst van drummer Marco is echt een verrijking. Het is prachtig om hem aan het werk te zien; hij sleurt de hele band mee in zijn kracht. Ik vind dat we verwend zijn met zo’n band in onze woonplaats. Het concert is een mooie opwarmer voor het Zappanale festival, volgende maand. Dank u wel, heren!
Tegen negen uur fietsen we naar huis; het druppelt een beetje. In het zuiden des lands is code rood afgegeven; Pinkpop is voor korte tijd stilgelegd. Thuis even de nieuwsberichten bekijken. Rik Mayall is dood. Niet grappig.
Het was een prachtige middag en avond. Ik ben doodmoe. Dat wel. Even zit ik met de e-lezer aan de keukentafel, maar na een hoofdstuk al ga ik naar bed.
–
Zondag 8 juni – Eerste Pinksterdag:
Vroeg wakker. Kwart voor acht wil ik uit bed.
Het is al lekker in de tuin en ik lees verder in Boetekleed. Halverwege de ochtend gaat het wel druppen en moet ik naar binnen vluchten. Door de lichte regen loop ik het traditionele zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.
Ik ga weer schrijven. Alleen niet nu. Ik weet het; ik voel het. Het duurt niet lang meer.
Weer thuis lijkt het alweer droog genoeg om in de tuin verder te lezen. Heel even. De rest van de koffie moet ik weer binnen drinken. De Vrouw is er ook en we kletsen. Het gaat goed met mij. Ik lees Boetekleed uit.
Vlak voor de brunch breekt de zon echt door. Na die brunch kan ik urenlang in de tuin lezen: ik begin aan Doodverf, een zelfstandige roman van A.F.Th. van der Heijden, maar de inhoud komt grotendeels uit De tandeloze tijd.
Om half zeven schuif ik de tweede gegrilde kip de oven in en maak ik een salade van botersla, komkommer, rode paprika, tuinbonen en het laatste restje groene pesto. Ernaast komt het restant van de salade die De Vrouw tussen de middag at: witte bonen, tomaten, noten, komijn en bosui. Het vult goed.
Terug in de tuin lees ik Doodverf dan maar uit. Als het donkerder wordt, pak ik de e-lezer en neem ik de laatste stukjes uit de autobiografie van Charles Darwin tot mij. Ook begin ik aan De 100-jarige die uit het raam klom en verdween. Ha, da’s inderdaad wel een droge aanrader tot nu toe.
Dan is het half twaalf.
–
Zaterdag 7 juni:
En het is kwart over negen als ik uit bed ga. Ik doe de gebruikelijke zaterdagmorgendingen en ga daarna in de tuin de kranten zitten lezen. Het wordt warm vandaag. Als we koffie op hebben, fietsen we naar de markt. In de boekwinkel koop ik Zomerhuis met zwembad van Herman Koch, die de boekwinkel tegen een zeer schappelijke prijs van de hand doet. We kopen twee gegrilde kippen op de markt en rijden op de terugweg langs de Turkse winkel.
De lunch is ouderwets zaterdags en als we die op hebben wandel ik naar de supermarkt op de hoek voor de laatste dingetjes. De braamstruik die ik donderdag heb gekocht zet ik in een grote bak; nu staat hij een poosje op het terras, maar later als-ie groot is zetten we ‘m achterin de tuin tegen de schutting aan. De rest van de middag lees ik (zonder veel kleren aan) in het mooie boek van Ian McEvan.
De kip uit de oven is een zeer goede en De Vrouw heeft er een mooie salade bij gemaakt. Prima met dit warme weer.
De Vrouw doet mijn online bestelling bij de e-readerboekwinkel. Ik heb korting gekregen omdat het bedrijf een keer een foutje heeft gemaakt (mogen ze vaker doen). De bestelling is De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween door Jonas Jonasson. (Gea had het boek gelezen én de verfilming gezien en was daar zeer enthousiast over. Ben benieuwd.)
’s Avonds lees ik verder in de tuin. Om half elf is het te donker, maar ik heb mijn e-lezer! Met behulp van het lampje dat in de hoes zit, kan ik nog lang lezen in de autobiografie van Charles Darwin. Wat? Is het al kwart voor twaalf? Ik ben moe.
Ik voel me goed. Ben weer opgewekt en opgeruimd en kan in stress- of spanningsmomenten adequaat reageren, door kalm te bekijken wat er aan de hand is. Halverwege de middag voel ik vermoeidheid, maar als ik bezig blijf met niet al te inspannende dingen, dan gaat het prima.
Negenentwintig weken.