Draai hier al je vinyl uit je platenkast – vrijdag 18 januari 2019
–
bazbo 0396: Santana – Moonflower
Ook deze heb ik afgepakt van iemand die z’n hele platenverzameling wilde wegdoen. Wat bezielt lui toch? Geen idee meer wie het was en wanneer. De hoes is wat beschadigd, maar de plaat speelt fijn. En wat een fijne plaat is het. Klassiekertje uit 1977 met natuurlijk She’s Not There, maar de gitaar- en sythsolo’s in Let The Children Play mogen er ook zijn. Mijn versie is een Europese uit het jaar van uitgave. Maar goed dat ik deze heb afgepakt. Stel dat hij bij iemand anders terecht was gekomen.
–
bazbo 0395: Sailor – Sailor
Deze is ook weer van De Vrouw. Maar wat een leuke plaat, zeg. Ik had bij Sailor altijd het beeld van heel verschrikkelijke seventiespop, maar dit is leuke seventiespop. Aanstekelijke melodietjes, leuke meezingers, enzovoorts. Deze plaat komt uit 1974. De Vrouw heeft een Europese versie, gemaakt in Nederland. Prima plaatje!
–
bazbo 0394: Sapho – Live Au Bataclan
Het was ergens in 1987. In het zo majestueuze Apeldoorn was er niet veel te beleven op uitgaansgebied. Niet dat ik zo’n uitgaansbeest was (misschien ook wel daarom). Er was één plek waar ik wel eens heen ging: de Swing. Het was een wat alternatieve danstent en zeker op donderdag- en vrijdagavond draaide men er leuk spul. Niet van die disco die je op de radio hoorde, maar het wat betere alternatieve werk. Steevast hoorde je gedurende de avond een bepaald nummer. Het was een lang instrumentaal deel, met een meeslepend en bijna oriëntaals ritme, waarover een wat Arabische melodie en wat later een zwoele damesstem. Op een avond durfde ik naar de platendraaier (allemaal vinyl nog in die tijd) te gaan en te vragen wat of ik nou eigenlijk hoorde. Het bleek Endi Ou Hida (Souvenirs d’Enfance) van ene Sapho. Het was de versie van deze liveplaat uit hetzelfde jaar 1987. Een jaar later vond ik de plaat in een van de lokale platenwinkels en ik kocht ‘m op 14 november 1988. Er zijn maar twee versies van de vinyluitgave en ik heb de Nederlandse, uitgebracht door Boudisque, Amsterdam. Het was zo’n beetje de eerste wereldmuziekplaat die ik ooit kocht. De rest van het album vond ik ook heel mooi en ik draaide hem veel. Sapho is een Franse zangeres die zich liet beïnvloeden door allerlei Mediterraanse muziekstromingen. In haar band op het livealbum ook allerlei Arabieren. Nu, na dik vijfentwintig jaar hoor ik hem weer eens terug. De overige chansons op het album zijn ook van hoog niveau, maar het hoogtepunt blijft Endi Ou Hida.
