Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0464: The Tumbleweeds – The Best Of The Tumbleweeds
The Tumbleweeds waren een Nederlandse band, aan de hoesfoto te zien uit Brabant. Ze maakten eind jaren zestig en in de jaren zeventig country & western van een nogal belegen soort. Wat we hier horen is een verzamelplaat met veertien klappers. Nou… klappers. Deze is van De Vrouw, dat we dat even heel helder hebben.

–

bazbo 0463: Traffic – When The Eagle Flies
Inderdaad, Winwood mocht het ziekenhuis in met een gevaarlijke longaandoening. Toen hij eruit kwam, was zijn grote band uiteen. Het duurde een jaar voordat hij weer zin had iets te doen. Met Capaldi, Wood en Rosko Gee maakte hij dit in- en in Britse en landelijke album. Veel aandacht voor meanderende melodieën en ruimtelijke arrangementen. Weinig Hammond, maar leuke klavinet en gitaar. En de eeuwige stem. Van een tour kwam het niet meer. Winwood had er geen zin meer in. Einde Traffic. Ik kocht een Duitsche heruitgave van deze plaat op 21 februari 1989 en heb daar geen spijt van.

–

bazbo 0462: Traffic – On The Road
Na Shoot Out tourde Winwood met zijn sextet intensief over de hele wereld. Het putte hem uit en het werd bijna zijn dood. Gelukkig zijn er opnames gemaakt en die verschenen op dit dubbellivealbum uit 1973. Slechts zes stukken. Kant 1 herbergt Glad/Freedom Rider en kant 4 kent een jazzy twintigminutendurende uitvoering van Low Spark. Opvallend op de plaat: Winwood bespeelt niet zijn Hammond, dat laat hij over aan ene Barry Beckett, maar beroert de pianotoetsen en de gitaarsnaren. Hoogtepunt is dan ook de mooie versie van (Sometimes I Feel So) Uninspired. Ik kocht deze plaat op 20 maart 1987 (jaja) en het blijkt een Duitsche persing uit 1973 te zijn. Mooie concertplaat dit!

–

bazbo 0461: Traffic – Shoot Out At The Fantasy Factory
Ook hiervan heb ik weer een Duitsche heruitgave, die ik kocht op 29 mei 1987. Nu kun je dat heel goed zien, want van de orginele versie uit 1973 ontbraken van de hoes de rechterboven- en linkeronderhoek, net als op de voorganger. Bij mijn plaat zijn die gewoon zwart. De plaat zelf vind ik ook wat minder dan de voorganger. Rick Gretch en Jim Gordon hadden plaatsgemaakt voor David Hood en Roger Hawkins en met dit zestal maakte Winwood de vijf stukken. Het titelnummer is de opener en daarna volgt het lange en wat langdradige Roll Right Stones. Op de tweede plaatkant komt alles weer goed met drie mooie dynamische stukken. Niet het hoogtepunt in het Trafficoeuvre, maar een leuke plaat!

–

bazbo 0460: Traffic – The Low Spark Of High-Heeled Boys
Dit is denk ik mijn favoriete Trafficplaat, al was het maar vanwege het briljante titelnummer. Maart 1987 was nogal een Trafficmaand, zie ik. Ik kocht mijn Duitse heruitgave op 26 maart 1987, namelijk. Het is een heruitgave met de hoes waarvan die karakteristieke hoeken eraf geknipt zijn. Het geeft het album een bijzonder en ogenschijnlijk driedimensionaal uiterlijk. Maar dan de muziek! Winwood, Capaldi en Wood kregen bij het maken van dit album weer hulp van Gretch, Baah en Gordon. Dave Mason was nu definitief geen onderdeel meer van de groep. Op dit album staan – behalve twee wat luchtige rockertjes – vooral mooi gearrangeerde stukken, die soms landelijk of pastoraal aandoen. Hidden Treasure, Many A Mile To Freedom en vooral Rainmaker: samen met het titelnummer maken ze dit album tot eentje van knalhoog niveau. Lekker!

–

bazbo 0459: Traffic – Welcome To The Canteen
Dit is eigenlijk geen Trafficplaat. In 1971 gingen Winwood, Wood en Capaldi een tourtje doen met oud-Trafficlid Dave Mason en ritmesectie Rick Gretch, Reebop Kwaaku Baah en Jim Gordon. Het resultaat is dit livealbum. De naam Traffic staat nergens op de hoes, maar het ‘logo’ is wel op de achterzijde te vinden. Maakt het uit; wat we hier horen is van hoog niveau. Mooie versies van 40.000 Headmen, Should Have Took More Than You Gave en een lange Dear Mr. Fantasy (inclusief gitaarduel). Afsluiter Gimme Some Lovin’ is als Winwood-compositie niet zo’n vreemde eend in de bijt, maar past hier duidelijk niet zo goed. Ik kocht dit album op 13 maart 1987 en ik heb volgens mij ook weer een heruitgave. Fijn plaatje. Ik heb alle Traffic (natuurlijk) ook op cd en volgens mij bestaat er een ‘uitgebreidere’ versie van dit concert, maar die heb ik nooit gevonden.

–

bazbo 0458: Traffic – John Barleycorn Must Die
En dus besloot Winwood eind 1969 maar dat Traffic niet meer bestond en ging hij een soloplaat maken. Al snel realiseerde hij zich dat hij wat hulp nodig had en schakelde hij Jim Capaldi en Chris Wood weer in. Het duurde vervolgens niet heel lang voordat hij begreep dat hij hiermee een nieuw Trafficalbum aan het maken was. Ik kocht John Barleycorn Must Die op 23 maart 1987. Ook dit is een heruitgave van het album iot 1970 dat velen als de beste Trafficplaat ooit beschouwen. Er staat dan ook grandioos spul op. Instrumentale opener Glad en het erin overlopende Freedom Rider zetten fiks de toon. Empty Pages is wellicht het sterkste stuk en het akoestische folkliedje John Barleycorn vormt een rustpunt in de plaat. Prachtwerk!

–

bazbo 0457: Traffic – Last Exit
Tijdens de opnames van de opvolger krijgt Traffic een probleem. Het botert even niet zo met Dave Mason en die pakt zijn biezen. Vandaar dat zijn bijdragen beperkt zijn tot twee nummertjes. De andere drie studio-opnames zijn bijna helemaal Winwoods werk. En wat voor werk. Withering Tree, Medicated Goo en vooral Shanghai Noodle Factory zijn hoogtepunten in het Trafficoeuvre. De tweede plaatkant kent twee live-opnames die niet uitblinken in geluidskwaliteit. Hoe veel ik ook van Hammond houd, hij staat wel knalhard in de mix, waardoor de balans nogal foetsie is. Wat we hier horen is Traffic als trio: slechts Chris Wood op sax en fluit, Jim Capaldi op drums en Winwood op Hammond en zang. Lijkt kaal; is het niet. Ik kocht deze plaat op 11 mei 1987 en heb een Europese heruitgave van een onbekend jaar…