Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 29 juli:
Kwart voor zeven wakker en op. Koffie. Dan vanmorgen aan het werk. Er ligt allerlei en ik doe allerlei. Twaalf uur is dat allerlei klaar. De Vrouw is even de deur uit en als ze om een uur terug is, lunchen we. Afwasje. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket uit. Krant op het balkon. Half vijf begin ik al met avondeten maken. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en rode bes. Dan bak ik kastanjechampignon, ui, paprika, courgette en tandoorikruiden. Uiteindelijk roer ik daar de peulen die De Vrouw gisteren heeft gekookt en wat gehakte noten doorheen. Voor De Vrouw bak ik een kipfilet. We eten er goed van. De Vrouw gaat naar het werk. Ik was af. Webstek. Script lezen op het balkon.
Muziek vandaag: God Save The Queen / Under Heavy Manners (Robert Fripp), It Could Be Home (Plenty), Music From The Sphinx (Valentina Ciardelli & Alessandro Viale), If I Should Fall From Grace With God (The Pogues), Man It Feels Like Space Again (Pond), “Heroes” (David Bowie), Closure / Continuation met het bijbehorende bonusplaatje (Porcupine Tree), Deus Arrakis (Klaus Schulze)

–

Donderdag 28 juli:
Op tijd naar de werkplek. Daar van alles. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Daarna verder met van alles. Half zes thuis. De Vrouw serveert de klieken van eergisteren en gisteren, aangevuld met nog meer voeding die we niet eens opeten. Natafelen. Afwas. Krant op het balkon. Webstek. Script lezen.
Muziek vandaag: het derde en vierde plaatje (het tweede concert) uit de doos Zappa/Erie (Frank Zappa)

–

Woensdag 27 juli:
De wekker van De Vrouw gaat om zeven uur en ik sta op. Koffie. De Vrouw is even de deur uit. Ik werk dit b-log nog wat bij en wandel dan naar de super. Koffie op het balkon. Ik lees de PROG uit. Meer koffie op het balkon. Lunch met De Vrouw. Afwasje. Ander huishoudelijks. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Lezen op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst monteer ik een salade van bosui, koolrabi en komkommer. Ik kook gnocchi een minuutje. In een braadslede doe ik ui, aubergine, olijf en de gnocchi. In een kom meng ik tomatenstukjes en crème fraîche en dat giet ik over de groente in de braadslede. Die braadslede gaat vijfentwintig minuten in de oven op 200C. Ondertussen maak ik een fruitsalade van watermeloen, ananas en rode bes. We eten er fiks van. Afwas en afval. Lezen op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: The Best Of (Tomita), The Cartographer (Jo Quail), Playboy & Playgirl (Pizzicato Five), Raising Sand (Robert Plant & Alison Krauss), Live in Santiago, het dertiende plaatje uit de doos Complete (Bill Bruford’s Earthworks), Schnörgl Attahk (Camembert), Zëss – Le Jour Du Néant (Magma)

–

Dinsdag 26 juli:
Nog steeds aangenaam buiten als ik voor zes uur begin met mijn ronde hardlopen. Die ronde hardlopen gaat nog aardig ook. Zeven uur ben ik aan het werk. Niet lang, want ik ben om vijf voor half negen bij de huisarts om nog een (hopelijk laatste) keer naar mijn oor te laten kijken. Alles is oké, het ziet er prima uit. Als ik weer buiten kom, regent het stort. Ik kan heel lang wachten, maar dat doe ik niet. Plu mee, dus dat scheelt. Thuis koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat de deur uit. Meer werk en koffie. De Vrouw is terug van de deur uit zijn om half twee en we lunchen. Afwas. Ik wandel een rondje om het centrum. Vervolgens verder werken. Vijf uur is het klaar. Krant op het balkon. De Zoon is er om kwart over zes en De Vrouw serveert een schotel van ui, aubergine, paprika, courgette, gedroogd fruit en couscous. Zeer smakelijk. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Meer lezen op het balkon.
Muziek vandaag: God Save The Queen / Under Heavy Manners (Robert Fripp), Let The Power Fall (Robert Fripp), Sunir (IANAI), Hey Hey Rise Up (cd single) (Pink Floyd featuring Andriy Khlyvnyuk), Low (David Bowie), het eerste en tweede plaatje (het eerste concert) uit de doos Zappa/Erie (Frank Zappa)

–

Maandag 25 juli:
En dus weer naar de werkplek. Daar is het rustig geweest en de hoeveelheid werk en mails is te overzien. Wel merk ik de drukte en hectiek bij de leidinggevende en daardoor kunnen mijn collega en ik (weer) niet verder, dus dat is lastig. Tussen de middag wandel ik door bos. Zes uur thuis. Ik warm het restant bonen, mais en nachos op in de oven, doe er kaas overheen en eet dat op. Afwas. Krant op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: The Cartographer (Jo Quail), Deus Arrakis (Klaus Schulze), Sunir (Ianai)

–

Zondag 24 juli:
Pas om kwart over zeven wakker. Ik loop een ronde hard. Die gaat moeizaam, want het is al warm. Toch lukt het. Thuis even terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. Het is goed warm. Foto’s verder op de webstek plaatsen. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om een uur voor lunch. Afwas en stofzuig. Ik wandel een rondje langs het kanaal en door de warmte. Thuis plaats ik de laatste foto’s op de webstek. Dan is er de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden. Erna maak ik avondeten: de inmiddels roemruchte salade van bloemkool, paprika, rode ui, kerstomaat, rozijn, mango en linzen met tahingeelworteldressing uit de oven. Ernaast een kleine salade van bosui, koolrabi en komkommer. We eten er goed van en het restant neemt De Vrouw mee naar het werk. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon. Einde vakantie.
Muziek vandaag: Negative Toe (Camembert), Moondawn (Klaus Schulze)

–

Zaterdag 23 juli:
Half zeven op. Koffie. Allerlei. Ook foto’s ordenen. Ik loop mijn gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Dan nog een ronde langs andere super en Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Ook foto’s ordenen. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch. Afwas. Ook foto’s ordenen. Ik wandel een rondje om het centrum en bezoek nogmaals die super. Ook foto’s ordenen. Het is af. Eind van de middag wil ik avondeten maken, maar ontdek dat ik geen mais heb. Die haal ik dus maar bij een dichtbijgelegen super. Ik leg kastanjechampignon, rode ui, paprika en courgette in een braadslede en schuif die twintig minuten de oven (190C) in. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi en komkommer. Dan leg ik een laagje nachos, zwarte bonen en mais boven op de groente in de braadslede en vervolgens daaroverheen ook weer een laagje nachos, zwarte bonen en mais. Ten slotte een boel kaas eroverheen en nog eens tien minuten de oven in. Voor De Vrouw bak ik een runderschnitzel. We eten er fiks van. Toe is er roomijs (vanille, aardbeien-cheesecakedeeg, walnoot-ahorn). Afwas. Krant op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: het staartje van het bonusconcert dat mee kwam met Station To Station (David Bowie), The Best Of Jefferson Airplane (Jefferson Airplane), Hey Girl (Gruppo Sportivo), Son Of Cheap Thrills (Frank Zappa), Malina (Leprous), Inner Mediation / Alcudia (cd single) (Liberation Orchestra)

‘Dit lukt toch nooit?’ Peter Cornelis Müller wierp een blik op het vel papier. ‘Hoe kan een mens, een schrijver dan nog wel, een goed verhaal maken in zó weinig letters, woorden en zinnen?’ Toen zag hij de naam die hij eronder had gezet. ‘En ik heet niet eens A.L. Snijders.’ Hij trok het vel papier uit de typmachine en verfrommelde het. Met een boog gooide hij de prop naar de prullenbak. Mis.

–
Apeldoorn, juni 2022

Hier lees je ‘m op FOK!.

Vandaar dat ik mij begaf naar Café De Snotgoot, hier op de hoek van de straat. Of iets verderop, weet ik ook veel. Kan mij het schelen. Het is voor dit verhaal ook niet eens belangrijk, dus vergeet dat ik erover ben begonnen.
Ik was al een tijdje niet meer in dit café geweest. Dat lag niet aan dit café, want ik was al een tijdje in geen enkel café geweest. Dat komt zo. Sinds enige tijd of nee, ook dat is voor dit verhaal niet van belang. We gaan door.
‘Hé Bas!’ riep iemand toen ik binnen kwam.

Ik negeerde de persoon, want het was Jos. Een echte Jos, iemand die iedereen zou negeren. Op zich geen slecht figuur, maar ook weer niet iemand om trots op te zijn dat je hem kent. Ik ken hem dan ook niet. Niet goed. Dat komt omdat ik hem doorgaans negeer en zo de informatie misloop die nodig is om iemand beter te leren kennen. (Lieve help, waar haal ik het allemaal vandaan? Ik moet even gaan liggen.)
Terwijl ik niet keek in de richting van waar de stem kwam die ‘Hé Bas!’ had geroepen (ziet u hier een vorm van negeren), liep ik naar een tafeltje dat wat verderop stond. Dat tafeltje was leeg en dus zag ik een aanleiding om eraan te gaan zitten. Je kunt ook plaatsnemen aan een tafel waar al allerlei figuren zitten te zuipen, maar daar ben ik niet zo van gecharmeerd. De meesten ken ik niet eens, ook een resultaat van het feit dat ik de meeste lui hier in Café De Snotgoot negeer.
De stoel kraakte en de tafel wiebelde. Sinds mensenheugenis stond het meubilair hier al. Af en toe zakte er eens iemand doorheen en de kroegeigenaar deed geen moeite om de in stukken gebroken stoel of tafel te vervangen. Het gevolg was dat er steeds minder meubels in Café De Snotgoot stonden. Dat vonden de meeste bezoekers niet zo erg, want ze kwamen steeds weer terug.

De deur ging open. Er trad een vrouw binnen. Een jonge vrouw. Op het eerste gezicht een mooi exemplaar ook. Ik stak mijn hand op. Ze kwam naar me toe.
‘Ja?’ vroeg ze. ‘Riep je mij?’
‘Nee,’ zei ik. ‘Ik stak mijn hand op. Maar nu je hier toch bent: ga zitten. Ik heb plek en een stoel vrij. Kijk uit dat je er niet doorheen zakt. Niet dat je zo zwaar bent – verre van dat – maar het meubilair is hier gewoon van abominabele kwaliteit.’
‘Dank je,’ zei ze. Ze schoof een stoel iets naar achteren en ging zitten.
‘Sta me toe dat ik je even aanstaar,’ zei ik. ‘Ik heb geen kwaad in de zin en houd me verre van seksueel grensoverschrijdend gedrag, doch ik wil graag aanschouwen met wie ik hier van doen heb.’
Ze lachte een rij witte tanden bloot. Verder zag ik twee bruine ogen, veel donkere lange haren met een grove krulslag erin, twee slanke handen en twee tamelijk toffe tieten. Hoe oud zou ze zijn? Niet ouder dan vijfentwintig, volgens mij. Maar veel kaas had ik er niet meer van gegeten sinds ik zelf de vijftig al ruim gepasseerd ben. Dat nam niet weg dat mijn ogen ietwat lang bleven hangen op die twee tamelijk toffe tieten. ‘Jij bent die schrijver, hè?’
‘Misschien ben ik wel een andere,’ antwoordde ik. ‘Je weet het niet. Maar wie ben jij?’
‘Annika.’
‘Dag, Annika.’
‘Dag, Bas.’
‘Doen we aan handen schudden? Of heb je liever een boks of een elleboog? Als je het niet erg vindt, ga ik liever niet gelijk tongen.’
‘Doe dan maar een hand.’ Ze stak er eentje uit (het was haar rechter).
Ik pakte ‘m beet en schudde hem. ‘Je hebt een zachte hand,’ constateerde ik. ‘Mag ik vragen wat je in het dagelijks leven doet?’
‘Ik verkoop vis.’
‘Ach zo.’
‘Op de markt, vijf dagen in de week.’
‘Dat geeft niets.’
‘Hard werk, maar als ik dan vrij ben, doe ik er alles aan om de lucht van me af te krijgen en om mijn huid goed te verzorgen.’
‘Dat is je dan gelukt,’ zei ik. ‘Zoals ik al zei: je hebt een zachte hand.’
‘En die andere?’ Ze legde haar linkerhand nu ook op tafel.
Ik nam die hand in mijn linkerhand en nu zaten we met raar gekruiste armen op tafel. ‘Dit is een redelijk imbeciel gezicht,’ zei ik. ‘Of we twee emmertjes water gaan halen.’
‘Mijn moeder zong dat liedje altijd voor me. Ik heb het in geen tijden gehoord.’
Vooruit dan maar. Ik haalde adem en zong Twee emmertjes water halen.
‘Dank je,’ zei ze, toen ik uitgezongen was. ‘Dat bracht mooie herinneringen naar boven. Ik word er een beetje emotioneel van.’
‘Dat geeft niet,’ zei ik. ‘Jank maar lekker van je af.’
Het meisje legde haar hoofd op mijn schouder en sloeg een arm om mijn hals. Ze schokte zachtjes. ‘Mama ging dood toen ik zes was. Borstkanker. Papa heeft geprobeerd om me alleen op te voeden, maar dat lukte hem niet en nadat hij in een penitentiaire instelling was opgenomen moest ik naar de jeugdzorg en volgens mijn behandelaar maakte ik daar allemaal trau-‘

‘Hé Annika!’
Barst, het was Jos. Hij was aan onze tafel komen staan.
Annika haalde haar hoofd van mijn schouder, bracht haar haren in fatsoen en veegde een traan van haar wang. ‘Dag Jos. We waren hier net even bezig, dus als je het niet erg vindt …’
‘Mag ik je wat laten zien?’
Ze zuchtte. ‘Vooruit maar. Niet te lang.’
Jos draaide zich om, bukte en trok zijn broek naar beneden. ‘Heb ik aambeien?’ vroeg hij.
Annika boog zittend voorover en begroef haar neus zowat tussen de twee harige billen. ‘Nee, volgens mij niet.’
‘Dat dacht ik al,’ zei Jos. Hij draaide zich om. Zijn slappe slang zwiepte in het gezicht van Annika. ‘Hier jeukt het namelijk ook.’
‘AAAAAAAAH!’ gilde Annika. ‘Viezerik! Goorlap! Pervers! Mietoe! Devois!’ Ze schoof haar stoel naar achteren, die daardoor omviel, en stond op. De rugleuning brak af. Behendig gaf ze Jos een schop tegen zijn edele deel, dat er plots een heel stuk minder edel uitzag. Jos klapte dubbel en Annika hief haar knie, die Jos vol in het gezicht raakte. Ik zag bloed en hoorde gesmoorde kreten van die Jos. Jos viel op de grond en bleef met zijn handen in zijn kruis stil liggen.

Ik stond op.
‘Ga je al?’ hijgde Annika. ‘Waarom?’
‘Ik heb wat te doen.’ Ik keek op de klok, maar wist zo al hoe laat het was.

–
Apeldoorn, juni 2022

–

Vrijdag 22 juli:
Kwart voor acht wakker en uit bed. Ik loop een ronde hard. Het is aangenaam fris buiten en een wandelpauze heb ik niet nodig. Thuis nog weer terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik ga verder met foto’s bewerken. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. We wandelen naar een terras en lunchen aldaar met pokebowls. Theetje toe. Thuis nog wat verder met foto’s bewerken en zowaar: dat komt af. Eind van de middag maak ik avondeten. Niet ingewikkeld: een chili van kastanjechampignon, ui, knoflook, paprika, courgette, tomaat en bruine boon. Ik vul een klein restant salade van gisteren aan met bosui, koolrabi, komkommer en blauwe bes. We eten alles op. Afwas. Krant op het balkon. Webstek en verder foto’s ordenen.
Muziek vandaag: Schnörgl Attahk (Camembert), Desire (Bob Dylan), Station To Station plus een fiks deel van het bonusconcert Live Nassau Coliseum ’76 (David Bowie)

–

Donderdag 21 juli:
Half zeven op. Allerlei. Plus wat kranten. Koffie met De Vrouw op het balkon. Het is een stuk frisser dan gisteren en eergisteren en we laten het huis lekker doorwaaien. Ik stap op de fiets en rijd naar een elektronicagigant. Daar koop ik mijn hub en thuis kan ik hup alle foto’s supersnel overzetten van mijn sdhc-kaartje naar de pc. Ik maak een eerste selectie (nog 1334 exemplaren) en een beginnetje met bewerken. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De buren vallen even binnen om te vragen hoe de vakantie is geweest en bij te praten en koffie te leuten. Lunch. Afwas. Ik ga verder met foto’s bewerken. Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten: een risotto met ui, kastanjechampignons en broccoli. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en blauwe bes. Voor De Vrouw bak ik een steak d’Avignon. We eten alles op. Afwas. Webstek. Kranten op het balkon. Verder met foto’s bewerken.
Muziek vandaag: de rest van The Best Of (Tomita), Rams (Brian Eno), Music From The Sphinx (Valentina Ciardelli & Allesandro Viale), Hey Girl (Gruppo Sportivo), Desire (Bob Dylan), een restje van het zevende en het hele achtste plaatje (het zesde concert) uit de doos The Mothers 1971 (Frank Zappa)

–

Woensdag 20 juli:
Kwart over zes wakker. Het is warm. Toch ga ik een ronde hardlopen. Aanvankelijk is het nog lekker koel op straat; halverwege toch zeer broeierig en benauwd. Het maakt dat ik een wandelpauze moet nemen. Niet erg. Thuis nog terug in bed. Ik wandel naar de super en slager. Koffie met De Vrouw op het balkon, alwaar het redelijk aangenaam is. Vandaag slechts dertig graden in plaats van de bijna veertig gisteren. We lopen even het centrum in voor nog wat boodschappen. Thuis meer koffie. Ik maak een beginnetje met het overzetten van foto’s van telefoon naar pc; als ik hetzelfde wil doen met de foto’s vanaf de camera, ontdek ik dat de kaartlezer niet (meer) werkt. Hoe krijg ik mijn foto’s van de camera op de pc? Lunch. Afwasje. Huishoudelijks. Ik wandel een rondje om en door het centrum en langs het kanaal, op zoek naar een sd-kaartlezer, maar die vind ik niet. Morgen maar naar zo’n elektronicagigant. Begin van het stapeltje kranten van de afgelopen twee weken, lezend op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik leg een boel groente (aardappel, later ook paprika, courgette en kastanjechampignon) in een braadslede en schuif die in de hete oven. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en blauwe bes. Voor De Vrouw bak ik lamsfilet. We eten de boel op. Afwas. Webstek. Wat kranten lezen of doorbladeren.
Muziek vandaag: Schmörgl Attack (Camembert), Mappa Zappa (allerlei), een stukje van The Best Of (Tomita)

–

Dinsdag 19 juli: van Bad Doberan naar Apeldoorn
Wakker en op om half acht. Koffie. In alle rust pakken we koffers in. Ik loop nog naar een super om lege waterflessen in te leveren. Ook gooi ik Zappanalekleding (mijn lila en rode superstrakke broeken en het met Zappanalepolsbandjes beklede rode jasje) in de kledingcontainer. We ontbijten in de tuin en nemen afscheid van onze buren Ute en Olav. Kwart voor elf trekken we de deur van het Ferienhaus achter ons dicht en tegelijkertijd komt de verhuurder aanlopen. We leveren de sleutels bij hem in, bedanken hem voor de uitstekende faciliteiten en lopen naar het station. Vandaag is het warm in de streek: 30 graden. De Regionalbahn naar Rostock zit stampvol; gelukkig weten we een zitplaats te bemachtigen. In Rostock is ruime overstaptijd, dus kopen we broodjes voor onderweg. Kwart voor een zitten we op onze gereserveerde plekken in de ICE. De rit is tot Hamburg zeer rustig, al is er wat vertraging. In Hamburg stapt de rest van de gehele wereldbevolking in. We lopen veel vertraging op (ook te wijten aan technische problemen met het spoor) en het is de vraag of we onze aansluiting in Osnabrück halen. Nee, die halen we zeker niet. Op aanraden van de conducteur blijven we zitten tot Münster en daar hebben we een aansluitende trein naar Amsterdam. Die wacht ook nog eens op ons. De airco doet het helaas niet goed, maar we hebben onze oude ventilator in onze handbagage en de conducteur deelt water uit. Geweldig. Minder geweldig is dat we extra vertraging oplopen tussen Bad Bentheim en Hengelo omdat daar technische problemen zijn met dertien spoorwegovergangen en dat de trein niet verder rijdt dan Hengelo omdat de disfunctionerende airco het definitief heeft begeven. We moeten dus nog een keer overstappen. De Nederlandse trein heeft een prima werkende airco en uiteindelijk staan we om kwart voor negen op het Stationsplein in Apeldoorn. Het is hier vandaag bijna veertig graden geweest en nog is het broeierig warm. Op datzelfde stationsplein bezoeken we de grillzaak en na het nuttigen van het een en ander zijn we kwart voor tien thuis. De koffers zijn snel uitgepakt. Nog heel even zitten en dan ga ik in de warmte naar bed.

–

Maandag 18 juli: Bad Doberan en Warnemünde
Zeven uur wakker en op. Koffie en eerste ontbijt in de tuin. Dan ga ik een rondje hardlopen door dorp, bos en veld. Dat gaat nog soepel ook. Bij thuiskomst staat De Zoon op het punt van vertrekken. Hij gaat Aad ontmoeten bij de Stadtbäckerei en samen rijden ze dan terug naar Nederland. De Vrouw en ik maken ons klaar voor een dag die heel anders verloopt dan de aanvankelijk geplande rustdag. Half elf staan we bij het station van Bad Doberan. Nona, Sascha en Gerhard komen er ook. We stappen in bus 119 en een half uur later zijn we in Warnemünde. We moeten een stukje lopen naar een havenkade en daar vinden we het schip Baltica. Onze Duitsche vrienden waren een week geleden ook al hier in Warnemünde en bij de aankoop in een drankzaak kregen ze vijf vrijkaarten voor een rondvaart. Wij mogen gebruik maken van twee van die kaarten. De rondvaart duurt twee uur en voert ons door de haven en langs de kust. De industriehaven is niet zo interessant, maar de kust erg mooi. Na afloop drinken en eten we op een terras aan de haven. Vervolgens wandelen we kalm terug naar de bushalte. Half zes zijn we weer in Bad Doberan en samen met Sascha eten we ijs bij de Milcheisbar aan de markt. We sjouwen verder naar het Kamp-Theater en daar treffen we vele vrienden en bekenden. We eten en drinken er en nemen afscheid. Half elf gaan we terug naar het Ferienhaus.

–

Zondag 17 juli: Zappanale
Acht uur op. Koffie in de tuin. Het is bewolkt en fris vanochtend. We brunchen bij de Stadtbäckerei. Daar treffen we Aad, die even met ons terug gaat naar het Ferienhaus. Gevieren nemen we de stoomtrein van half een. We zijn op tijd op het festivalterrein voor de lezing door Co de Kloet, die zijn boek presenteert, geluidsfragmenten laat horen en verhalen vertelt over zijn contacten met en werkzaamheden voor Zappa. Gast is Robert Martin. Interessant en geestig. Op het grote podium speelt Colosseum. Elf jaar geleden waren ze er ook en toen was Chris Farlowe al heel oud; nu is hij echt bijna dood maar wát een stem nog! Hoogtepunt is echter een fenomenale Valentyne Suite. Ook afsluiter Los Angeles is gaaf. Op het kleine podium horen we het interview met Art Tripp. Aardig om de verhalen over Zappa en Beefheart van de man te horen. De grote afsluiter van het festival – en dé reden om er te zijn – is Mike Keneally met zijn Mike Keneally Report. Allemensen. Mooie setlijst vol oud en recenter materiaal. Noemenswaardig zijn Kavanagh, Day Of The Cow. Ook een paar Zappastukken: Time Is Money, The Jazz Discharge Party Hats en Yo Mama. Keneally speelt de sterren van de hemel en is fijn op dreef; Jaan Wessman en Schroeder vormen een puike begeleiding en ondanks dat dit een gelegenheidsband is en er af en toe wat dingen mis gaan, spettert de lol van het podium. Thomas Maos en Fried Dähn leiden dit keer de Goodbye Session en dat doen ze door de vele muzikanten op het podium korte aanwijzingen te geven hoe of wat ze moeten improviseren. Ik vind het een tijdje geinig, maar het duurt wat te lang en er ontstaat niet echt pakkende muziek. Aan het eind nemen Robert Martin en Mike Keneally het even over en een oké-versie van Whipping Post is een leuke afsluiter van het festival. We zeggen enkele mensen gedag en maken plannen voor morgen. Bij het verlaten van het festivalterrein pakken we een klein stukje van het Franse bandje DRH mee (King Crimsonachtige beukerij met drums-bas-gitaar-scheursax). Taxi’s staan al te wachten en om kwart over elf zijn we terug in de Ferienwohnung. Hoe was Zappanale dit jaar? Het belangrijkste is dat het mooi was om de vele bekenden terug te zien. Muzikale hoogtepunten? Aardig waren de Husos en Fido, mooi waren Yasi Hofer, Potenzial, Oiapok en Colosseum, de echte klappers Valentina Ciardelli en Keneally. Dagtickets kostten honderdvijftig pleuro en een festivalkaartje driehonderdtwintig en dat zijn belachelijke prijzen voor zo weinig muziek. De kaarten voor volgend jaar kosten in de voorverkoop tweehonderdtwintig ballen en die hebben we niet gekocht. Het is het gewoon niet (meer) waard. Daar komt bij: het lukt De Vrouw niet meer om zo lang te staan of te lopen en dus zit ze achteraan te luisteren terwijl ik graag rondloop of vooraan sta; dat is voor haar én mij niet fijn. Dit jaar dus echt onze laatste Zappanale; ik ben tweeëntwintig keer met veel plezier hierheen gereisd en ik heb twintig mooie festivals mee mogen maken en het is goed.

–

Zaterdag 16 juli: Zappanale
Acht uur op. Koffie in de zon in de tuin. Ik haal broodjes bij de bakker. We brunchen gedrieën in de zon in de tuin. We hebben de stoomtrein van half een en pakken op het festival de eerste helft van de lezing door Jim Cohen mee. Altijd aardig om zijn voordracht mee te maken, maar dit keer pakt het me wat minder. Om twee uur hebben we met een grote groep bekenden afgesproken; we verzamelen op de camping en herdenken onze muziekvriend Luuk, die een jaar geleden overleed. Uit de grote kist vol met zijn cd’s, dvd’s en t-shirts pik ik nog een klein hebbedingetje: Desire (Bob Dylan). Dan gaan we naar het grote podium alwaar Oiapok speelt. De band is een uitgebreidere bezetting van Camembert (die was aangekondigd voor het festival in 2020). Prachtig vloeiende jazzy melodielijnen. De zang vind ik na een tijdje niet meer zo boeiend, maar gelukkig wisselt de band af met instrumentale stukken. Op het kleine podium gaat dan Run Logan Run spelen. Drums met sax, al dan niet elektronisch. Het lijkt veelbelovend, maar de muziek mist avontuur. Na een stuk of vier gaan we op zoek naar eten (voor mij gebakken aardappel en Crepe). Op het grote podium is het Liberation Orchestra ook een heel grote bezetting. Het orkest speelt bijzondere composities van Ron Oppenheim die er niet bij kan zijn. De zangeres met halve operastem is bijzonder, maar de balans met de instrumentale stukken is niet in verhouding. Het orkest is echt grandioos, er gebeurt heel veel en dat is vaak niet te horen onder de zang. Na afloop gaan we snel naar het kleine podium. Valentina Ciardelli (contrabas) speelt met Alessandro Viale (piano) en Ignazio Alayza (viola). Gisterenmorgen hoorde ik een staartje van het trio bij de Ausstellung en ben benieuwd. Valentina laat heel schitterend horen hoe veel prachtige melodieën Zappa kon schrijven. Anderhalve minuut tranen bij Oh No. Ook is er een gastoptreden van Robert Martin. Indrukwekkend concertje. Als het is afgelopen ga ik snel naar de merchandisetafel voor wat aankopen: Valentina Cirardelli, Liberation Orchestra (cd single) & de Potenzial elpee, plus het dikke fotoboek over Zappanale 2009-2019. De hoofdact van vandaag op het grote podium is de band Raoul Petite en ik ga met De Zoon vooraan staan. De band is al hier op het festival en toen zagen we de groep van een afstand vanuit een tent. Opnieuw is de muziek energiek en zeer strak. Vooraan staan betekent risico op water, taart en ander spul dat rondvliegt. Voor de toegift gaan we, want het is opnieuw winderig en koud en we hoeven weer niet te wachten op een taxi en zijn om kwart voor twaalf terug in het Ferienhaus.