Carlo Piemol en de gehoorbeschadiging
Carlo Piemol is in de disco.
Wat is de muziek hier hard!
Daar gaat je gehoor van kapot.
Een leerzaam verhaal over gehoorbeschadiging.
Carlo Piemol verveelt zich.
‘Wat zal ik eens doen?’ denkt hij.
‘Ik heb alle boeken uit
en alle films bekeken.
De mail beantwoord
en vie-zig-heid op internet gezien.
Hoog tijd voor wat echt vertier.’
Ja, beste lezertjes,
daar is hij weer.
Zijn naam is Carlo Piemol.
Hij was weg.
Maar nu is hij terug.
Kennen jullie hem nog?
Carlo Piemol is een ieders vriend.
Sommigen noemen hem een mo-raal-rid-der.
Anderen een he-den-daag-se held.
Wat je ervan vindt,
dat deert Carlo Piemol niet.
Steeds weer voert hij strijd
tegen het onrecht en het slechte
om hem of jou heen.
Groot of klein, dat maakt hem niet uit.
Maar bovenal is Carlo Piemol
ook maar een gewoon mens.
Hij heeft gevoelens en ideeën.
Net als jij.
Net als iedereen.
Maar goed.
Waar zaten we?
Buiten is het donker.
Carlo Piemol gaat op weg.
Door de Schrootstraat
en over het Ransplein.
Via de Boulimiaboulevard
naar de Smegmasteeg.
Carlo Piemol wil dansen.
Hij wil swingen.
Hij wil vet uit zijn dak gaan.
Dat lijkt hem cool!
Het is druk bij disco De Hete Zeug.
Veel mensen wachten in een lange rij.
‘Dag oom Carlo Piemol,’ hoort hij.
Kijk eens wie we daar hebben?
Het zijn de nichtjes Tok en Tak.
‘Dag Tok,’ zegt Carlo Piemol.
‘Dag Tak,’ zegt Carlo Piemol.
‘Gaan jullie ook dansen?’
‘Dat gaan we,’ zegt Tok.
‘En een Breezer drinken,’ zegt Tak.
‘Denken jullie er wel aan,’
zegt Carlo Piemol bezorgd,
‘dat jullie je oren beschermen?
Het geluid staat vaak zo hard
dat het de pijn-grens overschrijdt.
In de krant stond laatst
dat meer dan negentig procent
van de dis-co-gan-gers
al blijvende ge-hoor-be-scha-di-ging heeft.
Dus oor-dopjes in, hoor!
En niet te dicht bij de boxen.’
‘Maakt u zich niet druk,’ zegt Tok.
‘Wij passen goed op onszelf,’ zegt Tak.
Even later is Carlo Piemol binnen.
De muziek is hard en goed.
Carlo Piemol heeft zijn oor-dop-pen in, hoor.
Hij gaat naar de bar
en bestelt een dikke pils.
Hij hoort de barmeid niet
en weet dus niet wat het kost.
Dus geeft hij maar een tientje.
Als je geniet, deert geld niet.
Carlo Piemol danst.
In het begin in zijn eentje.
Al snel heeft hij wat sjans.
Met een mooie blonde
en later met een volle vrouw.
Er is zelfs ook een meneer
die hem wel ziet zitten.
Maar daar gaat Carlo Piemol niet op in.
Carlo Piemol is geen ho-mo.
Maar wat ziet Carlo Piemol daar?
Het zijn de nichtjes Tok en Tak.
Er staan ruige knullen omheen.
Wat zijn ze aan het doen?
En zo vlakbij de luid-spre-kers.
‘Wat doen jullie?’ brult Carlo Piemol.
‘Dat kun je toch geen dansen noemen?’
‘Dat heet schuren,’ gilt Tok.
‘Reuze lekker,’ krijst Tak.
‘Straks bukken we zonder string.’
‘En likken we de lolly.’
‘We krijgen daarvoor een Breezer.’
‘Het kost ons verder niets.’
Carlo Piemol wordt nu boos en streng.
‘Hoe die dansen van jullie heten
dat kan mij niet zo veel schelen.
Je hebt je oor-dop-jes niet in
en danst vlakbij de boxen.
Daar gaat je ge-hoor van kapot.’
‘Wat zegt u?’ roept Tok.
‘Ik versta u niet,’ schreeuwt Tak.
‘Zie je nu wel?’ denkt Carlo Piemol.
Daar gaat zijn vlakke hand.
‘Pitsepetsepatse!’ klinkt het
op de blote billetjes van nichtje Tak.
‘Pitsepetsepatse!’ klinkt het
op de blote billetjes van nichtje Tok.
‘Het geluid is hier heel slecht,’
denkt Carlo Piemol bij zich-zelf.
‘Maar de be-lich-ting is goed.
Wat een mooie billetjes!’
Het is twee uur in de nacht.
Carlo Piemol vindt het mooi geweest.
Hij zoekt zijn weg naar huis.
Door de Smegmasteeg
en over de Boulimiaboulevard.
Via het Ransplein
naar de Schrootstraat.
Welterusten, Carlo Piemol!
Tot de volgende keer.
Zeg nu zelf:
zo zou jij toch ook wel willen zijn?
–
Apeldoorn, oktober 2012
Dit is deeltje 20 in de Carlo Piemol-serie.
Meer deeltjes zijn in voorbereiding.