Bas Langereis leest u voor!

Reinier:

Dag mevrouw Buwalda,

De Welsumse culturele sector zegt u hartelijk dank voor uw briefje van de 15^e. Wij hebben het met smaak gelezen en zijn blij met uw aanbod voor altijd gebruik te kunnen maken van uw aanhanger voor het ophalen van het oud papier. Niet dat dit in deze digitale tijd zoveel is, maar toch. Des te meer eer, nu wij hebben vernomen dat de aanhanger is geweest van uw wijlen en inmiddels overleden dode vader. Die vlak voor zijn verscheiden met het linker achterwiel van genoemde aanhanger nog de rechter achterpoot van overbuurman de Vries zijn alpaca uit de kom reed. Hij kon er niets aan doen, die alpaca, maar het was wel even schrikken. 

Hadden wij u al verteld dat de verlichting van de aanhanger kapot is? Niet erg, dat fixen wij wel weer, maar het zou fijn zijn als u ons toch een kleine tegemoetkoming in de kosten daarvan zou willen doen toekennen en geven. U wilt toch ook niet dat wij deze kosten van de toch al minimale opbrengst van het oude papier zouden moeten betalen. U maakt immers zelf ook gebruik van de Yogaschuur van Wim die mede kan bestaan dankzij de opbrengst van het papier.

Henk heeft de aanhanger vrijdag opgehaald zoals u weet en daar was u nogal ontstemd over. U weet dat Henk zijn school niet heeft afgemaakt en hij begreep daarom niet waarom u zo boos was. Hij heeft die 10 meter beukenhaag toch gelijk weer rechtgezet? Gewend als hij is om met zijn handen te werken. U moet beter niet zo boos op hem zijn, daar kan hij niet zo goed tegen. 

Henk heeft de aanhanger ook gebruikt om de kisten met aubergines voor de jaarlijkse fruitverkoop in het dorp op te halen bij de pluktuin van Bertus aan de Reeweg. Daarbij kwam hij erachter dat de stekker van de aanhanger die in de auto moet, los zit. Dat had u ons niet gezegd. Bij het aanrijden naar de aubergineschuur heeft Henk het ding dan ook van de aanhanger gereden omdat die los over de grond sleepte. Een nieuwe stekker kost 40 euro. Bertus had Henk nog wel gezegd dat hij niet meer dan 3 kisten op de aanhanger kon laden. Maar omdat Henk niet zo goed kan rekenen en heeft hij er een paar te veel op geladen. Op de IJsseldijk vlakbij Bijsterbosch ging het daarom mis en zakte de aanhanger door zijn as.

Pa Bijsterbosch heeft de kisten toen met zijn trekker opgehaald want ze zaten erop te wachten. Hij hoefde daar niets voor te hebben. Natuurlijk kunt u daar niets aan doen maar als u Henk niet zo onzeker had gemaakt was het waarschijnlijk niet gebeurd. We hebben de aanhanger voorzien van een nieuwe as. Een tweedehandsje want het laatste dat we natuurlijk willen is u op kosten jagen. De aanhanger is daarmee weer als nieuw en wijlen uw dode man mag trots zijn op zijn gift aan onze kleine gemeenschap. Rest nog de afhandeling van het geld. Dat was bij elkaar 260 euro. Zullen wij dat aankomende vrijdag even bij u komen halen? Dan nemen we gelijk uw oude papier mee. 

Jan Roggebeen en Harm Dijkgraaf

Willem:

In antwoord op de antwoorden in jullie niet-aangetekende schrijvens, die ik dan ook niet mocht ontvangen aangezien alles wat komt al bezig is te verdwijnen.

–

Dichter

Iemand vroeg een keer aan Robert Schumann
om een bepaald muziekstuk uit te leggen
dat hij net had gespeeld op de piano

Schumann nam weer plaats achter de piano
en speelde het muziekstuk nog een keer

–

About life

Marriages, I’ve seen too many (Olive Merryman)

–

In woord en
Hamstergebaar

–

De kwestie

Was vaak uw handen
Houd anderhalve meter afstand
Schud geen handen

Als ik geen handen mag schudden
kan ik ze ook niet wassen

–

Journaal WB 23 juni 2020

Dat toontje van Kruidvat Foto, kop boven een mailbericht: ‘Goed nieuws Willem Bierman, je bestelling ligt klaar!’ Ze hadden het zelf vermoedelijk niet verwacht dat het zou lukken, dat printen. Stelletje eikels. Zoek eens een copywriter die mensen zonder kinderlijk gelul weet aan te spreken! [Waar ik me al niet druk over maak. Nou, daarover dus.]

Bas:

Tja,  

Het is overal wat, Reinier. Stelt allemaal niet zo veel voor als je het vergelijkt met wat deze gast te vertellen heeft. Niet te overtreffen.
Ik weet alleen niet op welke melodie je het zou moeten zingen. Op welke melodie je De Trein naar Emmeloord zou moeten zingen, weet ik overigens ook niet. (Waarom is ‘naar’ trouwens met een kleine letter?)
Dat moet je tijdens onze eerstvolgende ontmoeting in levenden lijve maar eens voorzingen. Dat betekent dus dat onze eerstvolgende ontmoeting in levenden lijve niet alleen moet plaatsvinden in levenden lijve, maar ook in een gelegenheid waar zich een piano, Hammond, klavecimbel of ander toetsenapparaat (uitgezonderd: typmachine, calculator, computer, telex) bevindt.
Toch een fijn koffie-uur gewenst.  
Mijn hemel en groeten,    

de b

Braveheart van de Lage Landen en verdere vrienden,

De nier is nogal wiedes niervormig. Maar verder weer buitengewoon vermakelijk en goed leesbaar kwa typologica. Dank hiervoor uit de grond van mijn nier.
Ik eet overigens geen orgaanvlees, maar dit terzijde. In de serie Polderkolder een korte beschouwing over het gebrek van een trein in Emmeloord. Dat wordt dus nooit wat daaro. Wellicht is bijgaand schrijfsel daarom een eerste verkenning van mijn ambitie een heuse Polderdichter te worden. Dan hebben ze toch iets daaro.
Geheel in lijn met de nier deel ik jullie mee dat het ook in de polder is zoals het is.

De Trein naar Emmeloord

De Trein naar Emmeloord
Die gaat niet
Die is nog nooit gegaan

Dat komt omdat in Emmeloord
Nog nooit een station heeft gestaan
Geen rails of wissel ontsierde ooit de polder
Of zoals de boer ooit zei: dat is toch allemaal maar kolder

De trein naar Emmeloord
Die gaat niet
Die heeft nog nooit bestaan

Er is dan ook geen groot gevecht
Over doorvoerrecht en Grijskopspecht
In rust gaat dat zelfs prima samen
In de verte klinkt verstild het Amen

De trein naar Emmeloord
Die gaat niet
Die blijft in Friesland staan

En daarom kan de weidsheid van
dit onbenoemde Kroondomein
zelfs in al haar grootsheid
klein geschapen zijn

Willem:

Dearbaz + Jelui Ook,  

Wat een prachtig boekwerk houd je daar in de hand! Zo vrolijk! Ik kleurde er helemaal nierkleurig van. Wilde er naar informeren bij Dixons Boekhandel, maar die blijkt al jaren niet meer te bestaan. Er zit nu iets Argentijns of zo in, volgens mij bestaat het ook niet meer. Nu ja, als de boel maar witgewassen is. Een mens kan ook niet alles hebben. Bovendien is er veel dat niet meer bestaat.  

Er lijkt me maar 1 oplossing mogelijk voor je boekpropprobleem naast je eigen oplossing: zorg dat je de thermische lans van Aage M. op de kop tikt en dan iets gaan doen met die brievenbus. Aage is al jaren dood, hij doet er waarschijnlijk nikx meer mee. Eitje dan en 1 kind kan jullie was doen.  

Oplossing
‘Dat is dan 16,50,’ zegt de winkelbediende als ik de fles drank aan de kassa afreken.
‘Bij het schap staat op het prijskaartje 15,99,’ zeg ik.
Hij loopt naar het schap en komt terug. ‘Ik heb het weggehaald.’
[v-item]  

What’s that smell? (Jones)
Lamas. (Barnaby)
Lamas? (Jones)
Lamas. (Barnaby)  

Journaal WB 18 april 2020
Vandaag zouden we geacteerd hebben op een adres aan de Dorpsstraat in Beekbergen. Ware het niet dat.  

You have just as much noblesse oblige as a fishwife in a brothel. (Naomi Inkpen)    

Bas:

Jelui,  

Kijk aan, we hebben onze eigen schrijf- en leesclub ontwikkeld. Bij gelegenheid kunnen we in een ruime huiskamer teksten aan elkander declameren, met inachtneming van de coronamaatregelen. Als de toiletten maar weer open zijn. Misschien is De Walvis een geschikte locatie waar we op ruime afstand van elkander kunnen aanliggen. Ieder beter idee is welkom. (Er zijn er nogal wat.)  

Voor wie hem heeft gemist is hier een van mijn laatste werkjes. Klik op deze link. (Vertrouwt u mij, als u klikt, komt u niet op een pagina waar u uw bankgegevens moet invullen, pincode moet prijsgeven of bevallige dames kunt aanschouwen.) Graag uw correcties en aanvullingen, danwel vernietigende lofuitingen. Of – indien je het weer beter kunt – bewijs daarvan.  

Zelf moet ik nog even verder lezen in het boekwerk dat ik tot mijn grote vreugde gisteren mocht ontvangen. Het is helaas door de auteur niet gesigneerd (de lamstraal!), maar ik krijg hem nog wel.  

Een verder vervolg van deze postwisseling is mooi, maar heeft geen haast. Ben benieuwd wie als eerste op ‘allen beantwoorden’ durft te klikken.
Met groeten en een plezierige nachtrust.     

de b    

P.S. Nog een korte praktische vraag. Weet een van jullie misschien hoe ik een zeer dik boek bij iemand door de brievenbus gepropt krijg? Ik overweeg om het boek in allerlei katernen te verdelen en hem dus in meerdere stukken door de gleuf te schuiven. Moet ik dan ieder afzonderlijk katern signeren? Ik vraag het voor een vriend.

–

Aad:

Mijne heren,

Heb op verzoek van Reinier nog even aan Femke gedacht. Vind dat haar achternaam zo langzamerhand een beetje als ‘halsmisdaad’ gaat klinken. Hoop dat het rookadvies een vredespijp betrof. Vond het terras eerlijk gezegd ook wat aan de kleine kant. Vind dat we haar niet al te lang op de nek moeten zitten (dat is de heer Floyd in eerder stadium ook niet in de koude kleren gaan zitten. Of juist wel?).
Mijn schrijvende hand functioneert momenteel overwegend virus-gestuurd (zie bijgevoegd bewijsmateriaal/ een evident gevalletje van #PoetryToo).

Toch nog even een Coronavrij toetje: (“Het is een limerick, slimmerik!”).
Ik schreef het als een vlugge vingeroefening daags nadat ik mocht vernemen wat Paul McCartneys geheugensteuntje financieel had opgebracht.

Hey Jude
Voordat je het nieuws hoorde had je
Hey Jude nog gedraaid zonder dat je
met weemoed en spijt
en met rauw zelfverwijt
ooit dacht aan een weggegooid kladje

Heer Bas, laat u desgewenst naar eigen keuze maar een en ander in uw web verstrikt raken.
Gegroet Bas, Willem en ik

Ik ook

Reinier:

Wvttk: de diepere gedachte achter mijn aanwezigheid hier zijn 3 glazen whisky en twaalf glazen bier. Is wat ik dacht na mijn eerste toiletbezoek na mijn eerste terrasbezoek.
Dat niet werkelijk plaatsvond maar zomaar had kunnen plaatsvinden als Anja’s verjaardag geen roet in het spreekwoordelijke eten had gegooid.
Over Anja gesproken: Is er nog soep?

Die Vestdijk overigens waarde vriend, had je nooit mogen verwezen, maar dit terzijde. Beter was een Mulisch geweest. Die past beter bij de doelgroep van de weeskastbezoekers, zeker nu de theaters nog in halfslaap zijn.

Ik ga nu aan het werk. Dat moet van de baas. Want die heb ik. Ik ben de hond van de polder en die luistert naar zijn baas

Willem:

Bas, oprichter Newborn Pinksterbeweging;
Wat heb je toch veel boeken! En veel toetsen op je bord!

Omdat het het eerste boek is dat ik in het weesboekenkastje in de passage naar de parkeergarage van Amphion II plaats, noem ik het hier: Rumeiland, S. Vestdijk, 9e druk, 1977. Ongelezen exemplaar. Ooit in een vlaag van weetikwat aangeschaft, op 13 mei 1977. Dag boek.
Ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat hij niet meer met de trein reist omdat Anna Karenina zich ervoor heeft geworpen. Toch wel een bewijs van de belabberde populariteit van Tolstoj in dit land.

Strofe uit gedicht in wording:
(Ik had geen idee wat zijn hobby was
Blijkt kosteren bij uitvaartdiensten te zijn
Heeft zeker nooit iemand geraden, vermoed ik
Klopt, zegt hij, het echte verhaal is onkenbaar)

Bas:

Tekstkes die nog verder vorm moet krijgen (of de prullenbak in verdwijnen):

‘Wat als ik radicaliseerde?’ vroeg Ahmet zich af. Met explosieve kracht opende hij de oven. De soufflé stortte genadeloos in.  

–  
in het begin vond ik je al het einde

_
1 juni 2020