Schoolliefde
Bart was op zich wel een leuke jongen. Een beetje dom. Ik wond hem zo om mijn vinger. Wat ik ook voorstelde, hij ging er gretig op in. Nu zag ik er in die tijd ook wel uit om te grijpen. Ik droeg veel korte rokjes en luchtige topjes. Ik accentueerde mijn ogen met veel mascara. Op jonge leeftijd had ik al een boel rondingen. Ik was er vroeg bij met de tietjes. Bart kon zijn blik niet van mij af houden. Toch durfde hij nooit echt initiatief te nemen. Dat kwam vast door zijn nogal streng religieuze opvoeding. Zijn ouders zaten bij een of andere afsplitsing van de hervormde kerk. Hij droeg nog net geen zwarte kousen.
In de pauzes liep hij steeds achter mij aan. Ik vond die aandacht wel grappig. Hij kocht cola en chocolade voor me.
“Wat zie je toch in mij?” vroeg ik eens.
Hij schrok en begon te stotteren. “Eh, nou, eh … je ziet er l-lief uit… e-en je b-bent c-cool.”
“Je bent geen kwaaie, Bart,” zei ik. “Maar verwacht niet teveel. Nu nog niet. Later, misschien.”
Er verscheen een hoopvolle blik in zijn ogen. Zijn pupillen werden wijd. Hij stond wat ongemakkelijk op zijn benen te draaien. Toen ik naar zijn broek keek, wist ik voldoende. Deze knul kon ik laten doen wat ik wilde. En dat wond mij dan weer op.
Mijn moeder vond het echter minder spannend. Die hing af en toe de bezorgde ouder uit.
“Waar ga je vanavond heen?” vroeg ze onder het eten.
“Naar het park, een beetje hangen met de anderen,” zei ik.
“Niet te laat thuis, hoor!” klonk haar angstige stem.
“Mam, ik ben veertien. Ik loop niet meer in zeven sloten tegelijk.”
“Toch wil ik niet dat je alleen door het park fietst. Zeker niet in het donker.”
“Hoezo niet? Er gebeurt toch nooit iets?”
“Meid, je hoort soms verhalen. Van meisjes die van hun fiets af getrokken worden. Ik moet er niet aan denken dat zoiets met jou zou gebeuren.”
“Ik ga niet alleen. Ik ben met Daniëlle. Die is al vijftien. Wij kunnen best voor ons zelf zorgen!”
“Toch wil ik het niet hebben. Want wie zijn er allemaal daar bij jullie in het park?”
“Ik. Daniëlle. Bart. En een paar andere jongens van school.”
“Meid, meid. Pas toch op. Die jongens van tegenwoordig willen maar een ding. Zeker die bruin gekleurde knullen. Laat je toch niets wijsmaken.”
“Ma-ham, die jongens zijn leuk om mee te kletsen. Verder niet.”
“Joh, voor je het weet laat je in een roes een heleboel gebeuren. Ik zou niet willen dat je dingen gaat doen waar je achteraf spijt van hebt.”
Kijk, dan haak ik af. Ik gooide mijn mes en vork in mijn bord. “Mens, maak je nou niet zo druk. Ik ben niet zoals jij. Ik zorg er heus wel voor dat ik niet zwanger word als tiener, zoals jij.”
Dat was niet aardig van mij om te zeggen. Mijn moeder werd dan ook heel boos. Ik mocht die avond niet weg. Pissig stond ik op van tafel. Ik ging op mijn kamer zitten en bedacht manieren om de boel eens flink op te kloten.
Gefrustreerd over het gesprek stond ik de volgende ochtend op. Ik wist wat me te doen stond. In de klas kon ik nergens aan denken. Bart voelde dat ik iets van plan was. Hij wist dat soort dingen. En ik was botergeil door de gedachte. Mijn hoofd stond absoluut niet naar lessen volgen. Toen eindelijk het laatste uur geslagen had, knipoogde ik naar Bart. Hij had de hele middag zitten kijken en ik keek terug. Wat moest die arme jongen geil zijn. Elke keer dat we oogcontact maakten likte ik over mijn lippen of knipoogde ik. Het is niet moeilijk om een jongen het hoofd op hol te brengen. Die wetenschap zou ik later in mijn leven nog vaak gebruiken.
Zonder aarzeling toornde ik hem mee naar het stille plekje achter het fietsenhok waar ik wel vaker had staan zoenen met een andere jongen. Meteen toen we er waren, ging ik tekeer. Al snel sloten onze lippen zich in een innige kus. Ik voelde wat ik al eerder bij hem gevoeld had. Zijn piemel stond keihard in zijn broek. Ik fluisterde in zijn oor: “Hee, is dat een zaklamp in je broekzak, of ben je gewoon blij me te zien?” Hij hijgde alleen maar. Een lichte kreun kwam over zijn lippen, toen ik mijn hand in zijn broek stopte. De arme stakker. Nadenken kon hij niet meer. Waren alle mannen zo?
Snel trok ik mijn hand terug. Zijn zaad had een doel vandaag. Ik knoopte zijn broek los en zag het ding hangen. Door de plotselinge kou was-ie even wat slapper geworden. Bart keek me aan met ogen die alle kanten opdraaiden. O, wat was die jongen geil. Ik voelde me machtig. Zijn ogen puilden zowat uit zijn hoofd toen ik mijn broek los deed. Meteen wilde hij me betasten, maar met een gedecideerde handbeweging duwde ik hem van me af. Ik liet mijn broek een heel klein beetje zakken. Mijn slip hield ik aan. Er was net genoeg ruimte voor wat er te gebeuren stond. Met zijn dinges in mijn hand draaide ik me om. Zachtjes trok ik hem naar me toe. Ik hoorde hem kreunen toen ik het topje van zijn piemel met kleine rukjes in de richting van mijn achterkant drukte. Wat ik al hoopte, gebeurde meteen. Met een zucht moest Bart het laten lopen. Heel mijn onderbroekje zat onder zijn zaad. Het dikke stuk stof was helemaal doorweekt.
“Godverdomme, kun je niet even wachten, klootzak? Mag een meisje ook plezier hebben?” Ik trok hard aan de nog nadruipende piemel. Met mijn hand draaide ik de ballen van Bart een flinke kwartslag. Hij viel neer en huilde. Niet van geluk, neem ik aan. “Je begrijpt hoop ik dat ik hier niet zo van gediend ben?”
“Ik … ik … kon er echt niks aan doen, laten we … ” Verder kwam hij niet.
“Denk je nou echt dat ik nog iets met je wil nu?” Mijn hak kwam ongenadig hard in zijn buik terecht. Het gaf me een goed gevoel om hem te zien lijden.
“Hmmpf … ik wil je wel likken.” Hij stak zijn tong uit.
“Getver, ik wil je nooit meer zien. Ik wil dat je me nooit meer aankijkt en ik wil dat je met je handen van me af blijft! Anders weet morgen de hele school dit!”
Met een grote stap liep ik richting de uitgang van het fietsenhok. Mijn doordrenkte slipje zat glibberend rond mijn kont. Die ging vanavond lekker in de was, bovenop in de wasmand! Mama kon lekker de was doen morgen! Probleem opgelost.
November 2007