Telefonische enquête
“Ring! Ring!”
“Met bazbo.”
“Goedenavond. U spreekt met Amanda Gleufgeur van Onderzoeksgroep ‘De Loep’. Spreek ik met de heer B.A. bazbo?”
“Momentje. Even mijn ID-kaart controleren.”
“Eh ….”
“Ja, het klopt. Ik ben het.”
“Komt het gelegen dat ik u bel?”
“Maar natuurlijk.”
“We zijn momenteel bezig met een onderzoek naar telefonische enquêtes. Het onderzoek zal ongeveer vijf à tien minuten in beslag nemen. Bent u bereid om mee te werken?”
“Vanzelf.”
“Fijn. Dank u wel.”
“Graag gedaan. Tot ziens.”
“Eh? Het onderzoek is nog niet klaar, hoor, meneer bazbo.”
“O, pardon. Gaat uw gang.”
“Bij de volgende vragen kunt u kiezen uit de antwoorden: ‘nooit’, ‘soms’, ‘gemiddeld’, ‘vaak’, en ‘heel vaak’. Bent u er klaar voor?”
“Nooit.”
“Eh, dat bedoel ik niet. Bent u klaar voor de eerste vraag van dit onderzoek?”
“Vaak.”
“Goed. Dan volgt hier nu de eerste vraag. Hoe vaak per week wordt u benaderd voor een telefonische enquête of onderzoek?”
“Heel vaak.”
“Hoe vaak wordt u benaderd voor een telefonisch onderzoek en het komt u gelegen?”
“Nooit.”
“Hoe vaak wordt u benaderd voor een telefonisch onderzoek en het komt u ongelegen?”
“Altijd.”
“Dat kan de computer hier niet verwerken. U kunt kiezen uit de antwoorden: ‘nooit’, ‘soms’, ‘gemiddeld’, ‘vaak’, en ‘heel vaak’.”
“Ik kan altijd zo moeilijk kiezen.”
“Wat wordt het, meneer bazbo?”
“Heel vaak.”
“De volgende vragen zijn meer open vragen. Wilt u kort en kernachtig antwoorden?”
“Soms. Nou, daar zal ik mijn best op gaan doen. Het ligt er natuurlijk aan wat voor vragen het allemaal zijn. Het zit in principe niet in mijn aard om zeer lang van stof te zijn, hoor. Maar als het gaat over iets dat mij zeer ergert, dan kan ik nogal eens van leer trekken. Dan wil ik vaak mijn stokpaardjes aanroeren. Of juist als het gaat over iets dat mij voortdurend bezighoudt, neem nou bijvoorbeeld mijn verzameling rubber kippen, voordat je het weet klets ik daarover vol vuur – wat wil je ook, je bent niet voor niets verzamelaar van rubber kippen niet? -, en nou als dat eenmaal aan de gang is, berg je dan maar hoor, want dan ben ik nog wel even bezig, weet u wel, zoals laatst toen de meneer die bij ons de ramen wast een blik naar binnen wierp en …”
“Excuseer. Mag ik de eerste open vraag stellen?”
“Altijd.”
“Eh, over welke onderwerpen bent u in de afgelopen twee weken benaderd voor telefonisch onderzoek?”
“Telefonie, belastingvoordeel, financieel advies, leningen, geile lingerie, digitale televisie en politieke voorkeuren.”
“Welke van deze telefonische onderzoeken hebben u het meest geërgerd?”
“Telefonie, belastingvoordeel, financieel advies, leningen, geile lingerie, digitale televisie en politieke voorkeuren. En deze, natuurlijk.”
“Natuurlijk.”
“Vanzelf.”
“Wat zijn de meest voorkomende reacties die bij u opkomen als u benaderd wordt voor een telefonisch onderzoek?”
“Aambeien. Spontaan in de broek kakken. Irriterend tandvlees. Uitslag tussen de tenen. Verbale agressie. Totale terreur in het gezin. Zelfmoord.”
“Aan welke van deze reacties geeft u toe wanneer u benaderd wordt voor een telefonisch onderzoek?”
“Altijd. Ik bedoel: allemaal, behalve de laatste.”
“Dat waren al mijn vragen.”
“Oh, als dat alles was, vond ik het maar niks.”
“Tenslotte, meneer bazbo, zou u dit onderzoek willen beoordelen met een rapportcijfer tussen nul en tien?”
“Altijd.”
“…. eh, wat vond u ervan?”
“Mag ik echt geen elf geven? U heeft zo’n prettige stem.”
“Nee, dat past niet in mijn computer.”
“O. Nou, dan heb ik geen belangstelling. Altijd.”
“Hoe bedoelt u, meneer bazbo?”
“Een fijne avond. Gemiddeld.”
“Klik. Tuut tuut tuut.”
Apeldoorn, juni 2007