Carlo Piemol koopt pannen
Carlo Piemol koopt pannen.
Van een vertegenwoordiger.
Hij voelt zich genaaid.
Een leerzaam verhaal over zwendel en oplichting.
Carlo Piemol is op zijn werk.
Hij zit in zijn koffiepauze.
Het is mooi weer.
Dus is hij buiten.
Ineens staat er een man voor hem.
Het is een vent met een rood shirt aan.
En met dikke spierballen.
“Hallo,” zegt de man. “Ik heet Jan Brink.
Ik ben vertegenwoordiger.
Voor Solingen.
Kent u Solingen?”
Carlo Piemol baalt.
Hij heeft koffiepauze.
Maar hij is klantvriendelijk.
Hij antwoordt netjes.
“Ja hoor, Solingen ken ik wel.
Dat is toch van de messen en het bestek?”
“Inderdaad,” zegt Jan Brink. “Maar ook pannen en serviesgoed.
Kortom: een compleet horecagebeuren.”
Carlo Piemol begint een klein beetje aambeien te krijgen.
“Maar waar ik voor kom,” zegt Jan Brink, “is het volgende.
Jullie bedrijf staat nog niet in ons klantenbestand.
En we hebben net een heel mooie catalogus uit.”
“Fijn,” zegt Carlo Piemol.
“Ja, en nou wil ik graag dat jullie die catalogus ook krijgen.”
“Je verrast me niet,” zegt Carlo Piemol.
“Wie gaat er over dit soort zaken?” vraagt Jan Brink.
“De mevrouw die erover gaat, is vandaag afwezig,” liegt Carlo Piemol.
“Maar volgende week is ze er weer.”
“O, nou, dan stuur ik volgende week de catalogus wel op,” is het antwoord van Jan Brink.
“Maar nu ik hier toch ben…”
Carlo Piemol begint nog een klein beetje meer aambeien te krijgen.
“Ik heb nog een leuke pannenset waar ik vanaf moet,” vertelt Jan Brink.
“Ojajoh?” zegt Carlo Piemol.
Naast hem staan twee collega’s, Kees en Koos.
Die zijn geïnteresseerd in een pannenset.
“Wacht even,” zegt Jan Brink, “dan rijd ik mijn wagen even voor.”
Jan Brink rijdt zijn wagen voor.
De achterklep gaat open.
“Kijk,” vertelt Jan Brink, “We waren op een beurs.
En daar stonden al deze dozen met pannensets.
Van het merk Berghaus.
Die kunnen we nu niet meer verkopen in de winkels.
Dus moeten we ze op een andere manier kwijt.
Ik zal heel eerlijk zijn.
Van de opbrengst ga ik met mijn collega-vertegenwoordigers uit.
Dan gaan we een avond zuipen.
Normaal kost de pannenset €1400.
U mag hem hebben voor, laat ik mal doen, €250.”
Carlo Piemol houdt van koken.
“Vertel eens over de pannenset,” vraagt Carlo Piemol.
“Het is professioneel spul,” vertelt Jan Brink.
“Berghaus.
Goede pannen.
Deksels met een chip die vertelt hoe heet het in de pan is.
Levenslange garantie.
En nog meer.”
Er begint iets te kriebelen bij Carlo Piemol.
Zijn collega Kees zegt: “250?
Voor een avond zuipen?
Ik bied 150!”
Jan Brink zegt: “Oké, voor €175 is hij van jou.”
Collega Kees koopt een pannenset.
Collega Koos koopt een pannenset.
Carlo Piemol koopt een pannenset.
Jan Brink heeft €525 euro in zijn hand.
“Wil je koffie?” vraagt Carlo Piemol.
“Nee dank je wel,” zegt Jan Brink.
“Ik heb de hele ochtend al koffie gehad.
Tot ziens!”
Jan Brink is weg.
Kees loopt weg met zijn pannenset.
Koos loopt weg met zijn pannenset.
Carlo Piemol blijft staan met zijn pannenset.
Hij gaat naar een computer.
En googlet.
‘Berghaus’.
Hij komt op de site van Radar.
“Ook pannen gekocht uit de kofferbak van een vertegenwoordiger van Berghaus?”
“Shit,” denkt Carlo Piemol.
Hij scrolt naar beneden.
Carlo Piemol heeft nu knollen van aambeien.
Zijn hele gat staat in brand.
Wie gelooft er nou dat een pannenset die €1400 kost,
dat die nou ineens maar €250 of €175 kost?
Carlo Piemol voelt zich genomen.
Maar het zijn mooie pannen.
Dit is deeltje 4 uit de Carlo Piemol serie.
Meer deeltjes zijn in voorbereiding.
Apeldoorn, augustus 2007