De e-mail
Mijn oog viel op een krantenrubriek die ik normaal gesproken oversla: de horoscoop. Even voor de grap kijken wat het lot vandaag voor mij in petto had. Al snel vond ik het mooie sterrenbeeld Stier. “De e-mail die je vandaag krijgt, maakt een diepe indruk op je maakt,” las ik.
Een van de mooiste rituelen op de dag is het lezen van de ochtendkrant. Een nóg mooier ritueel is de frisse ochtendseks met Vrouwlief. Maar zij hoefde vanmorgen niet zo vroeg op als ik. Hoe jammer het ook was voor mijn ferme erectie. Ik wilde haar niet wakker maken en sloop zachtjes mijn kleren in en de trap af. Tegen de tijd dat ik las over de meest recente politieke ontwikkelingen, was mijn Harde Jongen al aardig afgezwakt. Ondertussen verwende ik mijzelf met een grote mok morgenkoffie en twee crackers besmeerd met roomkaas die ik in de Turkse winkel had gekocht.
Mijn oog viel op een krantenrubriek die ik normaal gesproken oversla: de horoscoop. Even voor de grap kijken wat het lot vandaag voor mij in petto had. Al snel vond ik het mooie sterrenbeeld Stier. “De e-mail die u vandaag krijgt, maatk een diepe indruk op je,” las ik.
Het is vreemd. Ik geloof absoluut niet in horoscopen. Tenminste; niet in de voorspellulkoek die je in blaadjes en kranten aantreft. Als een ervaren astroloog mijn horoscoop trekt, dan komt er wel wat zinnigs uit, maar die tweeregelige onzin van de kappersbladen negeer ik volkomen. Echter, in dit geval bleef mijn hoofd toch even vol van de belofte. Een e-mailt die diepe indruk maakt. Wat zou het kunnen zijn?
Ik stapte op de fiets en reed naar mijn nieuwe werkplek. Had ik al verteld dat ik een nieuwe – laat maar. Die grappen kennen we nou wel. Wat voor mail zou ik vandaag ontvangen? Zou ik een nieuwe werkplek aangeboden krijgen? Dat ik goed werk verricht, is ondertussen algemeen bekend binnen onze organisatie. Nogmaals, dat is niet arrogant; dat heet zelfkennis oftewel mijn eigen kwaliteiten goed in beeld hebben. Wéér een nieuwe werkplek, zou ik daar al aan toe zijn? Ik heb er net twee.
“Hola!” Ik schrok op uit mijn overpeinzingen. Een enorme vrachtwagen had mij bijna aangereden. Ik mocht dan diep in gedachten zijn; opletten bleef noodzakelijk.
Mijn tochtje duurde vijfentwintig minuten. Ik zette mijn fiets in de stalling en betrad het kantoor. Snel de pc aan! Had ik al mail? Ja, ik had mail, maar geen enkele waarvan ik diep onder de indruk was. De meeste mail bezorgde me een hoop werk voor vandaag. Dat kon ik er even niet bij hebben. Mijn hoofd zat vol verwachtingen. Ik zette koffie en schonk die in een grote mok. Toen ging ik weer achter het bureau zitten. Lang staarde ik naar mijn Postvak In, waar maar geen post in kwam. Wat voor belangrijke mail kon er binnenkomen? Een plotselinge megarecessie die de directeur heeft moeten besluiten tot reorganisatie en gedwongen ontslagenen? Ga direct door naar de gevangenis. Ga niet langs ‘Start’; u ontvangt geen 200 gulden. Voor ik het wist, was het lunchtijd.
Op een gewone dag neem ik uitgebreid pauze, maar ik kon mijn werkplek nu niet verlaten. Wat als de mail binnen zou komen op het moment dat ik niet aanwezig was? Zou het mail van thuis kunnen zijn? Dat het niet goed gaat met Vrouwlief? Ze is heel ziek, maar er is geen verwachting dat het zó slecht gaat dat ik hals over kop naar huis moet. Het staat bijna vast dat Vrouwlief uiteindelijk goed zal herstellen. Dat is een vooruitzicht dat ons allebei op de been houdt.
Ik pakte mijn broodtrommeltje uit mijn tas en ging verder met naar het beeldscherm staren. Nog steeds geen mail. Wat nou als het wél een mail was van Vrouwlief? Dat de behandelend arts zou hebben gebeld met de mededeling: “Grapje! U heeft helemaal geen kanker!” Ik heb nog nooit iemand vermoord. Hoe zou dat zijn? Zenuwachtig propte ik de ene boterham na de andere in mijn molen. Ik kauwde nauwelijks. Aan de andere kant zou ik maar wat blij zijn met een dergelijk telefoontje van de behandelend arts. Stel nou eens dat je een Stier bent en geen internet hebt? Dan kun je ook geen mail ontvangen. Zouden er Stieren bestaan die geen internet hebben? Die zouden dus niet diep onder de indruk raken vandaag, daar in de wei. De wereld zit toch vreemd in elkaar. Astrologie is al eeuwenoud. Zouden astrologen eeuwen geleden ook voorspellingen hebben gedaan dat men mailtjes zou ontvangen waarvan men diep onder de indruk zou zijn?
Hier! Mail! Het was het overzicht van vacatures in onze organisatie. Zou er wat bij zitten? Neen. Ik keek op de klok. De wijzers kropen zo langzaam als ze konden. Ik nam een uurtje vrij en ging lekker vroeg naar huis. Op de fiets had ik windje mee.
Wat nou als er mail van mijn uitgeverij was gekomen? Dat ze de inhoud van mijn nieuwe boek ‘Zelfmoord is een optie’, dat overigens al ruim een maand verkrijgbaar is (240 pagina’s, helemaal niet duur), eens aan een grondig onderzoek hadden onderworpen en tot de conclusie waren gekomen dat ze dergelijke uitzinnige rommel bij nader inzien toch écht niet in hun fonds wilden hebben? Het zou maar zo kunnen, want uitzinnige rommel is het. Voorzichtig! Ik zou bijna met fiets en al in het Apeldoorns Kanaal plonzen. Houd je ogen op de weg, bazbo! Hoe ver je gedachten ook mogen zijn!
Vrouwlief trof ik thuis aan op de bank. De behandelend arts had niet gebeld. Als hij dat wél gedaan zou hebben, dan had ik van Vrouwlief wel een mail gehad waarvan ik diep onder de indruk zou zijn. Die had ik niet gehad. Ik kuste haar.
“Zal ik koken?” vroeg ik.
“Jij kookt ondertussen altijd,” voelde Vrouwlief zich schuldig. “Hoe maak ik dat goed?”
“Vanavond in bed,” zei ik geil.
Vrouwlief keek me aan op een manier die me alle lust weer deed vergaan. Op naar de keuken.
Ik pakte zuurkool en spekjes en witte bonen. Daar ging ik gekke dingen mee doen. In een koekenpan bakte ik de spekjes uit. Af, kutkat Mo. Ga verderop ergens je nagels in zetten. Wat zeg ik nou? Mo is er al jaren niet meer. Ik heb sindsdien ook helemaal geen kat. Toch meen ik hem soms vanuit een ooghoek te zien. Wat een onzin allemaal. Toen deed ik de zuurkool bij de spekjes in de pan. Een scheutje witte wijn en een handjevol kummelzaadjes. Goed door laten pruttelen. Dan de witte bonen erbij. Wel eerst afgieten. De hele meuk lekker door laten warmen. Ondertussen rende ik heen en weer naar de computer in de woonkamer. Geen mail? Helemaal niets. Zelfs geen bewonderend bericht van een FOK!lezeres. Het was armoede vandaag. Doorgaans krijg ik verschillende fanmailtjes op een dag, meestal van vrouwen die al bij het horen van mijn naam vochtig in het onderbroekje worden en zichzelf – laat maar weer. Wat kwam daar voor nare lucht uit de keuken? Verhip, mijn heerlijke schotel brandde aan! Weg was de magische smaakcombinatie van de zoute spekjes, de zure zuurkool en de zoete witte bonen. Ik baalde als een Stier.
Uit angst dat ik dringende mail zou mislopen, durfde ik niet naar de snackbar te fietsen. Het werden boterhammen met een gebakken ei. Minder lekker, maar in de oorlog klaagden ze ook niet.
Tot laat in de avond zat ik bij het beeldscherm van de pc te wachten en mijzelf een delirium te zuipen. Er kwam maar geen mail. De horoscoop had gelogen! Er was niets om diep van onder de indruk te zijn! Zie je nou wel dat die zogenaamde astrologieberichten in de kranten en blaadjes je reinste onzin waren?
Aan het eind van de avond sloop ik naar boven. In bed trof ik een halfslapende Vrouwlief. Ah, van haar had ik nog iets te goed. Seks met mijn Vrouwlief, dat is toch een van de mooiste rituelen op de dag. Behalve nu, dan.
“Volgens mij heb jij je hersens er niet helemaal bij?” vroeg Vrouwlief, eenmaal klaar wakker.
“Eh, nee,” antwoordde ik. “Het lukt niet echt met die Harde Jongen van mij.”
“En dat net nu ik er bij uitzondering eens een keer heel veel zin in heb.”
“Het spijt me, schat,” speet het me oprecht.
“Ach joh, het kan gebeuren,” zei Vrouwlief vlak. “Hopelijk voel je je niet al te zeer aangetast in je slappe mannelijkheid.”
“Die mannelijkheid kan me op dit moment aan mijn gat geuren,” zei ik. “Slapen lukt ook niet. Ik ga even naar beneden om nog wat te drinken.”
“Is goed,” reageerde Vrouwlief. “Dan neem ik wel de Paarse Reuzetarzan ter hand.”
Uit de koelkast pakte ik nog maar een biertje. Ik keek op de klok. Het was bijna middernacht. In de woonkamer deed ik uit verveling de pc aan. Wat kregen we nu? Hier! Er was mail! Van een mij volkomen vreemd bedrijf. Ze hadden een fantastische aanbieding! Was dit dan het mailtje dat diepe indruk op mij zou maken?
Viagra en een penisvergroting. Mijn piemel kon de helft groter gemaakt worden! De helft? Van mijn al enorme orgaan? En hij zou in forse staat van paraatheid blijven. Sjonge. Dit moest hem wel zijn! Wat zou Vrouwlief blij zijn. Een Jongen die de helft groter en harder was dan die ik al had! De horoscoop in de krant had gelijk: ik was diep onder de indruk.
Apeldoorn, juni 2010