2011: Welke weg te gaan?
“Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden,” zei mijn goede moeder.
Dit was een interessante situatie. De hekjes dwongen je om af te stappen, maar kennelijk waren er ook andere keuzes te maken. De menselijke geest is creatief. Er waren mensen geweest die duidelijk voor iets anders hadden gekozen. Dat zag je aan de sporen in de sneeuw. Zij hadden de hekjes omzeild.
“Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden,” zei mijn goede moeder. De Rooms-Katholieke kerk had een plaats in haar leven, maar niet prominent. Mij voedde ze ‘vrij’ Katholiek op. Naar de kerk gaan was geen verplichting. Dat ik een goed leven zou leiden, dáár ging het om. Als het op het geloof aankwam, moest ik zelf een keuze maken.
Daar kwam ik weer eens aangefietst. Zonder kratje Dommelsch achterop. Het kan niet altijd feest zijn. En dat terwijl de feestdagen in aantocht waren. Het was koud en er lag nog volop sneeuw. Dan is het veel te link om met een kratje achterop te fietsen. En ik kan niet met de auto, want ik heb geen auto en ik kan niet eens rijden. Toch ben ik gelukkig, hoor. Dat komt doordat ik zulke mooie mensen om mij heen heb.
Het leuke van fietsen is dat je de kortste weg kunt uitzoeken. Door parkjes, tussen huizen door en over achterafstraatjes. Je komt nog eens ergens. Best link met dit weer, want er was niet overal gestrooid. (Lees: er was overal niet gestrooid.)
Zo belandde ik op een smal paadje, dat eigenlijk een voetpad was. Ik reed stapvoets, dus voelde ik mijzelf niet in overtreding. En daar, vlak vóórdat ik het fietspad en de grote weg weer zou naderen, daar trof ik de situatie op de foto aan.
Het waren twee hekjes die op het voetpad waren geplaatst. Zódanig, dat je al fietsend niet verder kon. Je werd gedwongen af te stappen. Dat deed ik dan ook. Om de foto te maken.
Want het was een interessante situatie. De hekjes dwongen je om af te stappen, maar kennelijk waren er ook andere keuzes te maken. De menselijke geest is creatief. Er waren mensen geweest die duidelijk voor iets anders hadden gekozen. Dat zag je aan de sporen in de sneeuw. Zij hadden de hekjes omzeild en waren dwars door de gemeentetuin gereden. Ten koste van de beplanting. Het deed mij denken aan mijn moeder en mijzelf. Als zij mij iets vroeg of ze wilde dat ik iets ging doen en ze drukte me van alles op het hart, dan knikte ik: “Ja,” maar ik deed: “Nee.”
Welke keuzes gaat u maken in 2011? Stapt u af en gedraagt u zich volgens de regels? Kiest u voor het geijkte pad of omzeilt u de hekjes, de regels en de normen? Of zoekt u uw eigen weg? Linksom of rechtsom? Welke offers bent u bereid te brengen? Maakt u de keuze bewust of doet u wat er op dat moment het beste is of wat u het voordeligst uitkomt? “Ik zie wel waar ik tegenaan loop.” Niet kiezen is trouwens ook een keuze. Eigenlijk maakt het niet uit, want: “Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden.”
En ik? Ik denk nog maar eens terug aan mijn goede moeder. Zij overleed op 24 december 2010.
Apeldoorn, januari 2011