B-log: 18-24 januari 2014
Vrijdag 24 januari
Onrustig, maar waarvan? Ik neem koffies. Dan gaan we samen op de fiets naar de Ekowinkel aan de Asselsestraat. Mooie zaak, goed assortiment, maar wat me wel weer opvalt: nog altijd duur. ‘We zijn er nog niet,’ verzucht ik.
Als we weer buiten staan, blijkt E’s fiets weg. Balen. Nu zat ze tegen een nieuwe aan, maar toch. Via een warenhuis in de straat gaan we naar De Wilde Pieters voor een twaalfuurtje. Het is er rustig en dat is fijn.
Ik loop naar huis. Het gaat. Nog steeds is het lastig om me te concentreren. In mijn hoofd gebeurt te veel door elkaar en dat is te veel. Lezen helpt. Ik begin in Brazil van Michael Palin. De probleemanalyse van de bedrijfsarts is via de post binnengekomen. Het klopt.
Eten: prut van kipfilet, ui, paprika, restjes wortel en pastinaak, op smaak met Indiase currykruiden. Best goed.
–
Donderdag 23 januari
Kalme start van de dag. Poep, onze vier bonsaiboompjes, die we nog geen week geleden hebben gekocht, zijn drooggevallen en lijken het loodje te leggen. Ze staan op de vensterbank en eronder bevindt zich de verwarming. Misschien verplaatsen? Goed in de gaten houden.
Met E even teruggekeken op het gesprek van gisteren. Vandaag of morgen mailcontact maken met de nieuwe leidinggevende voor een afspraak, zodat ik snel werkzaamheden zou kunnen oppakken. Nog veel vragen: waar, hoe, wat, voor wie?
Eind van de ochtend naar de fysio. Laatste keer. Bewegingsvrijheid is bijna helemaal terug; toch moet ik nog wat doorrekken. Bij problemen maar weer contact opnemen.
Na afloop doorgewandeld naar de supermarkt voor broodjes en vlees. Weer thuis met z’n drietjes de lunch gebruikt. Vreemd: het is weer druk in mijn hoofd. Gesprekken gaan door elkaar heen, ik vang overal prikkels op die ik niet kan ‘zeven’, hoofdpijn.
Dus maar even naar buiten, ook al regent het lichtjes. Op de Eglantier koop ik een vlamverdeler; handig bij de stoofpotten die ik nu regelmatig maak.
Weer thuis blijkt dat de (oude) leidinggevende heeft gebeld. De nieuwe neemt komende week contact op. Ik was van plan om zelf een mail te maken; weet nu even niet wat ik moet doen. En een groepje collega’s wil me uitnodigen voor een etentje ergens. Leuk, lief. Maar ik hoop dat het ergens zal zijn waar geen achtergrondgeluid is. Op dit moment is het weer even soep in de kop. Of de kop in de soep, dat kan natuurlijk ook.
Ik wil Tim een mail sturen, maar heb z’n mailadres niet. Hij heeft vandaag (via Fecesboek?) contact met E en hij gaat een mail sturen? Hoop het! (Wacht, ik zie dat zijn mailadres nu in mijn lijst van contactpersonen staat.)
Al om vier uur begin ik aan het eten: een stoofpot. Basisrecept komt uit het blaadje van de supermarkt; mijn variatie: in de tajine en uiteindelijk met broccoli in plaats van de eeuwige kikkererwten.
Ik maak een mail aan Tim.
Het eten: smaakcombinaties prima, maar ik had de broccoli iets te vroeg bij de tajine in gedaan. Hierdoor sufgeprutteld.
’s Avonds lees ik de PROG. Daarin een artikel over een album van Steeleye Span, geïnspireerd op een boek van Terry Pratchett. Terry Pratchett? Moet ik die gaan lezen? Dat schijnt humoristische fantasy te zijn. ’s Proberen. Wintersmith heet het boek en het album. Beiden een aanrader, volgens het tijdschrift. Iemand?
–
Woensdag 22 januari
De dag rustig begonnen; er staat het een en ander op stapel. Koffie, mandarijnen, krant, boek.
Om half twaalf uur loop ik naar de bushalte en ik sta – keurig volgens planning – voor half een op het station in Arnhem. Ik wacht een half uurtje en neem de bus van een uur, zodat ik iets voor half twee op het terrein van ‘s-Koonings Jaght ben. In de wachtkamer van de medische dienst zie en spreek ik Margo, een collega met wie ik veel mag samenwerken. Ze is blij me te zien. Het is wederzijds.
Het gesprek met de bedrijfsarts verloopt goed. Ik kan aanvankelijk mijn aandacht er prima bij houden; later, als hij hardop gaat denken en tegelijkertijd allerlei dingen intypt, wordt het lastiger. Gelukkig is het belangrijkste al vastgesteld. We maken een probleemanalyse. Waar sta ik nu? Duidelijk is dat het werkgerelateerde deel van mijn burn-out voornamelijk is veroorzaakt door externe factoren. Zelf heb ik al stappen ondernomen om onder behandeling van een psycholoog te gaan, dus voor het werk is het van belang dat ik een traject met een loopbaancoach inga. Daarnaast wil ik op redelijk korte termijn weer aan de slag. Ik heb nog moeite met het verdelen van energie en kan nog niet volledig alles aan. Starten met twee uur per dag op twee niet aaneengesloten dagen in de week, inlezen, korte taken die lukken. Succeservaringen opdoen. Ik moet zelf contact maken met de leidinggevende en hierover afspraken maken.
Weer buiten zie ik de bus van 14.40 uur voor mijn neus wegrijden. Geen nood; ik heb iets te lezen bij me en de zon schijnt. Het voelt goed. Door wegopbreking in het centrum van de stad mis ik de bus vanaf het Centraal Station Arnhem naar Apeldoorn. Uiteindelijk ben ik pas om 17.00 uur thuis en ondertussen is een knoop van mijn jas eraf.
In mijn hoofd deuntjes van CSNY, Mike Oldfield, T-Rex (Get it on) en Bruford. Waarom?
Ik neem even wat rust. E eet vanavond buiten de deur, dus voor Luuk en mij dé gelegenheid: spaghetti! Eenvoudig recept, maar groot plezier.
’s Avonds lees ik Theroux uit en begin ik in de PROG.
–
Dinsdag 21 januari
Vanochtend een nieuw inzicht. (Goh.) Na wat er afgelopen donderdag is gebeurd, ben ik angstig, weer geschrokken van mijzelf. De afgelopen negen weken ben ik veel van mijzelf geschrokken. Ik kan mijzelf niet meer vertrouwen, is mijn conclusie. Dan kom ik er niet met alleen een (loopbaan-)coach op het werk. Ik ben eruit: ik moet behandeld!
Als ik de krant lees, ontdek ik dat meesterdirigent Claudio Abbado is overleden. Tachtig jaar. Weer een legende ons ontvallen. Heb ik eigenlijk opnamen van Abbado in huis? Moet ik toch eens nakijken. De rest van de dag zit de melodie van Abbadon’s Bolero (Keith Emerson) in mijn hoofd. Vreemd.
Bij de huisarts: verwijsbrief naar behandelaar gekregen. Oxazepam verder afbouwen naar drie maal een kwart tablet per dag. Over twee weken (4 februari) weer een afspraak.
Telefonisch contact met de behandelaar voor een afspraak: ik kan pas in april terecht. Is ver weg, maar dat moet dan maar. Vanmiddag de verwijsbrief langs brengen.
Ik wandel even naar buiten, maak bij de supermarkt een kopie van de verwijsbrief en koop broodjes.
Reinier heeft de laatste proefdruk van het boekje Bas, Willem en ik gestuurd. Ik loop het na op fouten. Paar kleine correcties nog. Maar wat ziet het er goed uit! Met een beetje geluk is het zondag 9 februari klaar. Dan lezen we voor in Sam Sam.
In de middag wandel ik naar het centrum. Bij de behandelaar geef ik mijn verwijsbrief af. ‘Er staat niets in waar het precies om gaat,’ is de reactie van de aardige en mooie mevrouw van de receptie. ‘We willen graag bekijken welk soort behandelaar het beste bij uw aandoening past.’ Ik mompel iets over burn-out en zelfvertrouwen.
Daarna loop ik langs de FRS. Het is inmiddels alweer twee jaar geleden dat Plato Apeldoorn kapot ging; nu gaat een andere gigant eraan. Waar koop ik nu mijn muziekjes? Bij een groot warenhuis of de boekhandel? Of moet ik toch online? In de sluitingsuitverkoop is bijna niets behoorlijks meer te vinden, of het moet de Buena Vista Social Club dvd zijn of De Illusionist. Maar dan houdt het wel op.
De nieuwe PROG is er. Veel leesvoer over supergroepen. Leuk.
Luuk maakt zijn beruchte smurrie van kip met courgette en rode linzen. Het is jezelf dichtmetselen, maar wél lekker!
In De oude Patagonië-Expres van Paul Theroux lees ik een interessant stukje: ‘Schrijven is een onmogelijk vak om te beschrijven. En zelfs wanneer die onthulling geen verbijstering wekt, reageert men met overdreven respect en is men geneigd een gewoon gesprek om te zetten in een interview.’
–
Maandag 20 januari
Verhip, dit is al de tiende week dat ik thuis ben. Ik sta op, voel me opgelucht en opgewekt. Bevrijd, lijkt het wel. En dat terwijl het ‘blue monday’ is! Vanaf vandaag ook de oxazepam voor de helft afgebouwd; nu nog drie maal daags een half tablet.
Als E naar haar werk is vertrokken, ga ik even hier achter de computer zitten. Al snel vind ik Winrar, download het en pak het enorme bestand van Aar uit. Dank je wel, goede vriend! Hier ben ik heel blij mee. De belangrijkste foto’s van juni 2011 t/m november 2013 heb ik hiermee terug.
Dan op de fiets naar de markt voor mandarijnen en kaas. In mijn hoofd: Ohio en Our House door CSNY. Waarom? Eerst ga ik even de boekhandel in. Ik wil Michael Palin’s Brazilië bestellen. Die hebben ze in de winkel liggen! Thuisgekomen blijkt het de Engelse versie te zijn en ik wil de Nederlandse vertaling. Kan ik weer terug. Of doe ik het niet en lees ik gewoon deze Engelse versie? Mis ik dan niet alle grapjes? Mwoa, ik denk het niet. Nu nog eens op zoek naar de dvd’s van de televisieserie, want die heb ik vorig jaar (of inmiddels bijna twee jaar geleden) volledig gemist.
Ik heb mailcontact met Lex; hij wil mogelijk spelen op zondagmiddag 9 februari, na de voorstelling van Bas, Willem en ik. Dan komt hij met The Bottles. Altijd leuk. Ook leuk: 8 maart speelt hij met The FoolZ in Sam Sam!
Ik zoek gratis fotobewerkingsprogramma’s op internet, vind er een paar, download ze, maar wis ze ook weer snel. Nog niet iets gevonden wat gebruiksvriendelijk is. (Lees: makkelijk voor zo’n computer-ei als ik.) Alleen GIMP2 laat ik nog even staan, al heb ik nog niet echt een knop ‘eenvoudig bewerken’ gevonden.
Met Luuk een lunch en daarna met hem een schadeformulier doorgenomen, zodat hij weet wat er ingevuld moet als er ooit iets gebeurt. Niet dat er ooit iets gebeurt. Vervolgens naar buiten, wat boodschapjes gehaald. Het is koud!
Avondeten: boerenkoolstamppot zonder aardappelen. Spekjes bakken, gehakt erbij rullen, rode ui, rode peper, reepjes knolselderij, twee tenen knoflook, dan gehakte boerenkool erbij, laten slinken, een deciliter bouillon en een half uur laten pruttelen. Oppeperen en opzouten. Sla erbij mag, is niet noodzakelijk.
Verder lezen in Theroux. Best een prima dag!
–
Zondag 19 januari
Ik ‘moet’ om 09.00 uur opstaan. Koffie drinken en even naar buiten. De zon schijnt.
Wat ga ik dinsdag met de huisarts overleggen? Ik zou nadenken over hoe ik geholpen wil worden. Red ik het met een coach op het werk en een loopbaantraject alleen? Moet ik onder behandeling? Zo ja, wat is mijn vraag dan? Wat gebeurde er donderdagavond? Ik had verwachtingen die niet uitkwamen, het was niet harmonieus, ik voelde me een waardeloos persoon. Het raakt me. Moet ik daar iets mee? Of ben ik er zo emotioneel over vanwege mijn toch al niet zo stabiele geestestoestand?
Onder de koffie praat ik erover met E. Zij gaat erover meedenken.
Na de uitgebreide lunch stappen Luuk en ik in zijn auto. Hij rijdt ons naar Paleis Het Loo. We lopen in het park de route naar de karpervijver en weer terug. Het is leuk en gezellig. Luuk rijdt rustig en netjes; ik voel me prima op mijn gemak bij hem in de auto. Geweldig!
Als we thuiskomen, is E even op stap. Aar heeft alle foto’s die ik ooit voor de webstek heb geüploaded in een zip gezet; ik download het bestand. Nu nog een programma vinden waarmee ik het allemaal kan uitpakken. Ik bereid het eten voor: een kipcurry met kerrie, paprika, ui, wortelpeterselie en wortel. Voor koolhydraatmonster Luuk is er wat rijst bij. Voor ernaast een fikse salade van veldsla, komkommer, rode kool, tomaatjes en gorgonzola.
E is om kwart voor acht terug en na het eten begin ik in Paul Theroux’ De oude Patagonië-Expres. Verslavend, die reisboeken.
–
Zaterdag 18 januari
Laat op! Ik ben pas om 10.30 uur beneden. Ik lees de eerste krant en merk dat het rustig is in mijn hoofd. Op de fiets doe ik een rondje boodschappen: de grote supermarkt en de Turkse winkel.
De wasmachine functioneert weer naar behoren. Het water wordt goed afgevoerd en er is geen lekkage meer of overstroming.
Na de lunch toch even naar buiten: op het Schubertplein koop ik een kaart voor Freek en ik loop via de wijk Zuid en het kanaal weer terug.
Thuis kan ik in alle rust de rest van de krant(en) lezen en begin ik aan het avondeten. Ik braad een varkenshaas in de oven en maak een groenteprut van paddenstoelen, ui, paprika, peper en courgette. Ook is er een grote bak veldsla met komkommer, bosui, tomaat en druiven. Ernaast de chorizo/kikkererwtentajine en bietensalade van donderdagavond.
Vanavond gaan we naar Heidi en Auke. Ik ben aanvankelijk fit en vrolijk, na drie kwartier wordt het anders. Er gaan gesprekken door elkaar heen, de achtergrondmuziek lijkt luider en ik volg alles moeilijker. Het lijkt erop dat het me uitput en ik ga naar huis. Uiteindelijk ben ik er anderhalf uur geweest. Thuis vouw ik was en ga ik naar bed.