B-log: 19 t/m 25 juli 2014
Vrijdag 25 juli:
Vroeg op. Het is iets voor zeven uur. Ik wilde op tijd zijn, want ik ga bloed laten prikken. Zo rond acht uur loop ik buiten. Het is nog warm, maar het regent af en toe lichtjes. Ik heb in het voorafgaande uur aan de pc foto’s zitten bewerken, daarna aan de keukentafel de krant gelezen en ondertussen Dark Intervals (Keith Jarrett) gehoord.
Het bloedprikken is zo gepiept en ik ben voor half negen alweer thuis. De deur van de vriezer in de keuken blijkt niet goed te sluiten, dus zet ik de koelkast uit en laat ik ‘m ontdooien. Dan koffie, verder met foto’s en Concerts (Keith Jarrett nog maar eens), Mercedes Benz (Jimmy Carl Black) en Reflections (het eerbetoon aan Andrew Corczyca).
Begin van de middag maak ik de brunch. Die nuttigen we ook nog. Erna is het een beetje droog en wandel ik naar de supermarkt op de hoek voor enkele kleine boodschapjes. Vervolgens verder met foto’s bewerken. Het schiet op. We horen muziek: A Token Of His Extreme (FZ), A Life Within A Day (Squackett), Niittoaika (UZVA), In Concert – Tokyo, 1995 (King Crimson) en Heaven & Earth (Yes). Aan het eind van de middag zijn er nog 878 foto’s overgebleven (van de 1824). Het nummeren en naamgeven kan beginnen!
De Vrouw maakt avondeten: rijstschotel met snijbonen, doperwten en ham, met daarnaast een sla. Goed voer, dus het is zo op. Als de keuken weer schoon is, schrijdt de fotoklus voort. Ik hoor KIN maar weer eens. Zo tegen een uur of elf vind ik het welletjes. Een heleboel foto’s hebben een naam en er staan er ook al heel wat op de webstek!
–
Donderdag 24 juli:
Ik sta om half negen al onder de douche. Als ik beneden ben, drink ik koffie in de tuin en lees ik de krant. Dan maak ik een eerste aanzet op de webstek voor het ZN-verslag. Ook werk ik dit B-log ‘globaal’ bij.
Eind van de morgen wandel ik langs het kanaal naar de Turkse winkel voor wat brood en uien. Weer terug drinken we koffie in de tuin. Het wordt opnieuw warm. Dan maak ik de brunch klaar. Er is salade voor De Vrouw en brood voor de rest. We horen side one (Adrian Belew).
Erna stappen De Vrouw en ik op de fiets. Op het Marktplein is een curiosamarkt en daar koopt De Vrouw een of andere hippe kan uit het jaar blok. Mooi ding wel en nog betaalbaar ook. Als beloning gaan we iets drinken op het Raadhuisplein. Na twee drankskes weer naar huis.
Daar prepareer ik een avondmaal: kippenpoten uit de oven en groentetorentjes eveneens uit de oven en salade uit de losse pols. Deep (Stick Men) kan ik door de kamer heen knallen en nog tamelijk luid ook.
Na het eten en de vaat ga ik weer naar buiten. Ik geef de tuin water en ga verder zitten lezen in het ZN-boek. Als het te donker wordt, ga ik binnen achter de pc verder met de foto’s bewerken. Ik kom al tot en met dag vier. Op de helft! Het is na elven als ik naar bed ga.
–
Woensdag 23 juli:
Half tien ga ik uit bed. De Vrouw is naar de huisarts. Ik ga op de weegschaal staan: bijna vierenzestig kilo. Iets aangekomen, dus. Het is het resultaat van een weekje Stadtbäckerei en festivalvoer. Beneden zet ik de wasmachine aan, lees de krant in de tuin en drink koffie. De Vrouw komt terug; het zijn vochtbulten onder haar oksel en ze heeft antibiotica. Voorzichtigheid blijft geboden.
Ik fiets naar de supermarkten en de Turkse winkel. Daarna brunchen we uitgebreid. De meeste was hangt inmiddels; de eerste was is al droog en haal ik van de waslijn. Ik doe wat strijkwerk. Het is zeer warm. In de tuin begin ik in het ZN-boek te lezen. Tussendoor maken we mail naar Bad Doberan: volgend jaar willen we graag anderhalve week in het appartement, van zondag tot en met dinsdag.
Zo rond half zeven ga ik eten maken. Ik prepareer een salade en bak hamburgers. Ondertussen horen we Rare Episodes – Frank Zappa’s Rare Nuggets, Andrew’s vierde verzamelplaatje. Leuk. De maaltijd is eenvoudig, maar smaakvol.
Na het eten en de opruimklussen kijken we het journaal. Daarna geef ik de planten in de tuin water en ga ik weer in de tuin zitten lezen tot het te donker is. Ik ga naar binnen, zet de foto’s van de camera over naar de pc en maak de eerste selectie: de echt mislukte exemplaren gaan eruit. Honderd wazige platen moeten het veld ruimen; er blijven nog slechts zeventienhonderd over …
Dan is het half twaalf en ga ik naar bed.
–
Dinsdag 22 juli: naar huis
Er gaat geen wekker, maar ik ben om kwart voor acht op. We hebben alle tijd om de koffers in te pakken. Dhr Zühr brengt ons om tien uur naar het station. Daar is ook Gerhard; hij reist tot Hamburg met ons mee.
We hebben een voorspoedige reis zonder vertragingen. Ik lees The Great Gatsby uit en begin in Jules Verne’s Reis naar de maan in 28 dagen en 12 uren. Precies volgens dienstregeling komen we om zes uur op het station Apeldoorn aan en we hebben gelijk aansluiting op de bus. Kwart over zes zijn we thuis. De Zoon heeft het huis aan kant. We pakken de koffers weer uit.
Met De Zoon wandelen we naar Midas om daar de Zappanaleweek af te sluiten met een bord grilleten. Rond een uur of negen komen Heidi en Auke langs. Er is veel (na) te praten. Tegen twaalf uur moet ik slapen.
Terugkijkend op onze week weg:
Wat een heerlijke tijd. Alles wat ik hoopte, is gebeurd. Alles waar ik tegenop zag, is niet gebeurd. Het was ontspannen en in alle kalmte hebben we toch weer veel kunnen doen, zien en horen. Er was geen druk, ik maakte me geen zorgen, er was geen spanning of wat dan ook. Goed weer, goede muziek, goede mensen. Hier kijk ik met heel veel plezier op terug. Misschien wel de beste Zappanale ooit.
–
Maandag 21 juli: uitrusten in Bad Doberan
Een dag rust! We slapen wat uit. Om elf uur komst Auke De Zoon ophalen. We zwaaien ze uit als ze vertrekken. Dan is er nog wat koffie. Ik lees Lof der Zotheid uit en begin aan Scott Fitzgerald’s The Great Gatsby.
Eind van de morgen lopen we naar het park; in het paviljoen bestellen we als ontbijt een mooie maaltijdsalade. Als die op is, zien we Len en Monica aan komen lopen. Zij drinken wat met ons mee. Daarna scheiden onze wegen.
We gaan via de supermarkt Netto terug naar het appartement en maken de rest van de middag een wandeling door een buitenwijk van Bad Doberan, langs het kerkhof. In de Mollistrasse drinken we een glaasje en in Pascham op de Markt eten we döner. Uiteindelijk gaan we bij het Kamp Theater wat drinken. Om half elf nemen we afscheid van Sascha, Nona, Thomas en Gerhard die daar zitten en gaan we terug naar het appartement. De Vrouw kijkt een film op haar notebook en ik lees het Zappanale programmaboekje. Daarna gaan we naar bed.
–
Zondag 22 juli: Zappanale dag 3
Dit keer is De Vrouw als eerste uit bed. We willen op tijd op. Tijdens de koffie lees ik Reis door mijn kamer uit en begin ik in Erasmus’ Lof der Zotheid.
Bijna exact elf uur zijn we in de expositieruimte van de Arf Society. Het String Trash Project speelt er. Gitaar (Peter Görs, zo’n beetje de echte aanstichter van Zappanale vijfentwintig jaar geleden), bas (Mick) en harp. Mooie FZ-melodieën (Treacherous Cretins, Chunga’s Revenge, Sleep Dirt, Filthy Habits en zo), bijna verstild klinkt het.
Erna gaan we ontbijten bij Kamp Theater en om twee uur zijn we op het festivalterrein. De dvd van Crimson ProjeKCt is er; Mary Jane heeft er eentje voor me achtergehouden en geeft me het laatste exemplaar. Dank je wel!
De muziek van Collectif LeBocal blijf ik mooi vinden. Drie jaar geleden waren ze er ook en het is heerlijke zondagmorgenmuziek. Als het bijna afgelopen is, gaan we naar het kleine podium. We vinden een goede plek zeer vooraan. Langzaam loopt het achter ons vol.
Want Stick Men spelen! Potjandosie. Wat een lekkere bak georganiseerde herrie. We hebben mooi zicht en zien de heren van dichtbij. Het gastoptreden van Don Preston is leuk, maar niet echt relevant. Het materiaal zwerft tussen complex, zweverig, ongrijpbaar, stevig en bruut. Vooral de vierdelige suite Firebird (Stravinsky) bezorgt me kippenvel en even krijg ik het te kwaad. De toegift is Larks’. Ik heb dan al wat goede foto’s gemaakt. Na afloop pik ik Tony Levin’s setlijst en laat die ondertekenen door de drie heren Levin, Pat Mastelotto en Markus Reuter. Dit uurtje was een ware belevenis!
Op het grote podium is de laatste grote act van deze Zappanale begonnen. The Grandmothers vallen me ietwat tegen. Ik vind het leuk om de twee oude heren Don Preston en Bunk Gardner (beiden 81, zeggen ze) aan het werk te zien, maar zeker in het begin klinkt het een beetje rommelig. Het geeft me de gelegenheid om wat rond te lopen, foto’s te maken en te kletsen met deze en gene. Ob komt met een goed voorstel!
De grand finale (met School of Rock, vooral School of Rock en een klein beetje Muffin Men, John French, Spanner&Helen en Julie Slick) is nogal een zootje; tijd om te eten (pizza). Ik doe de laatste boodschap: het boek Beefheart: Through The Eyes Of Magic (John French); MaryJane heeft nog een exemplaar voor mij gevonden. Zittend op de sofa’s zien we het podium afgebroken worden. (Chantal heeft een lastige blessure aan haar voet opgelopen en moet met haar been omhoog. Gelukkig gaat het goed met haar!)
Van het laatste optreden op het kleine podium krijgen we niet veel mee. We gaan afscheid nemen van de meeste Zappateers bij de Zappateerstent en we pakken een taxi (wéér dezelfde staat te wachten) naar Gunnar’s bar. Daar zitten we nog een uurtje of anderhalf met allerlei gezellige en goede mensen en dan gaan we naar ons appartement voordat we instorten.
–
Zaterdag 23 juli: Zappanale dag 2
Ik ben weer op tijd op, dit keer zonder al te veel hoofdpijn. En ik kan lezen: op de e-lezer begin ik in Maarten Biesheuvel Reis door mijn kamer.
Eind van de ochtend lopen we naar de Stadtbäckerei voor ontbijt. We ontmoeten er Auke en later ook Aad en Frank. Half een stappen we op Molli en gaan naar festival. We zijn op tijd voor de lezing van Jim Cohen die om 13.00 uur begint. Het is altijd aangenaam om de man te horen spreken (ik heb goede herinneringen aan zijn verhaal over Billy The Mountain tijdens mijn eerste Zappanale in 2001!); dit keer vertelt hij over religie in het werk van FZ. Onder te grote tent is het nog koel; daarbuiten wordt het langzaam zeer warm.
In de tent van de Arf-Society is een dvd te koop met daarop beeld- en geluidsopnamen van het concert van The Magic Band van gisterenavond. Die koop ik natuurlijk. Ook tref ik iets later Andrew, beter bekend als idiotbastard, en bij hem koop ik de compilatie Rare Episondes – Frank Zappa’s Rare Nuggets.
Ik spreek Steve (Sterno) en wil beginnen over de foto’s van Teri Gender Bender die we bijna dagelijks op het Zappateers forum plaatsen. Hij vraagt hoe het met mij gaat en vertelt over zijn eigen ervaringen van anderhalf jaar geleden. De foto waarop hij te zien is nadat hij in een vlaag van onmacht de haren uit zijn hoofd heeft getrokken doet me pijn. Gelukkig is hij nu rustiger en hij zegt dat yoga hem veel goeds brengt. Iets (opnieuw) ter overweging.
Op het grote podium is inmiddels Jazzproject Hundehagen begonnen. Ha, Jim Cohen noemde ze Jazzinfarct! De muziek van de lokale band wordt er wel beter op in de loop van de jaren. Op het kleine podium horen we Present. We nemen iets te eten (pizza) en wandelen rond. Eigenlijk wachten we op het optreden van The Muffin Men en hun concert is precies wat we verwachten: zeer amusant. Hun setlijst is afwisselend (FZ, Black Sabbath, Beefheart, JCBlack), de lol druipt eraf, Denny Walley speelt mee. Voor mij een van de hoogtepunten van het festival.
We nemen niet heel veel tijd om te luisteren naar Spanner Jazz Punks, het ensemble waarin Adam en Helen spelen samen met Dan Spanner. We hebben ze eerder gehoord in Corby in maart 2013; dit keer hebben ze de blazerssectie niet bij zich en bestaat hun set grotendeels uit Zappa-materiaal. Ik vond hun eigen theatrale stukken eigenlijk interessanter, maar ze blijven goed overeind op dit festival. We nemen nog iets te eten (pannenkoek) en gaan dan naar het grote podium.
Daar pikken we de soundcheck van Crimson ProjeKCt mee en ik kan goede foto’s maken. Ik loop naar de Arf-tent. De dvd met de opnames van The Muffin Men komt net aan. Ik koop hem bij MaryJane en vraag of er ook eentje van CP komt. Het ziet ernaar uit; Jörg, de man die filmt en verantwoordelijk is voor de dvd’s, staat naast me en zegt dat het gaat lukken. Ik vraag MaryJane of ze voor mij een exemplaar wil achterhouden. Ik koop ook nog side two (Adrian Belew).
En dan begint het. Geen verrassing, maar wel het beste van de dag en waarschijnlijk ook wel van het hele festival: Crimson Project. Ik sta vooraan en ga uit de plaat. De setlijst is nagenoeg hetzelfde als twee weken geleden in Heerlen (alleen de improv van Stick Men Open ontbreekt), het geluid is zeer goed en wederom zien we een heleboel spelplezier. Het is niet eens heel druk vooraan en ik kan af en toe redelijk foto’s maken, ook al is het donker en beweegt men veel op het podium.
Na twee uur is het afgelopen. Iedereen om mij heen, en later ook De Vrouw en De Zoon, heeft genoten. We gaan richting de uitgang en nemen we nog iets van Aufrichtiges Zappa mee. Veel is het niet. Ik ben heel moe. Rond één uur zoeken we een taxi en vinden dezelfde als gisterenavond. Steve en MaryJane stappen bij ons in. Als we rijden, blijkt dat hun hotel in een heel ander dorp (Börgerende) staat en dus rijden we via een omweg naar ons appartement.
Half twee liggen we in bed. Vijfendertig weken, maar daar denk ik helemaal niet aan.