Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 8 augustus:
Na vijf minuten is wakker worden en opstaan niet moeilijk meer, ook al is het half zes. Alles verloopt vlotjes; op het Willemsplein heb ik zelfs een zeer goede aansluiting, waardoor ik vóór kwart voor acht al op het werk ben. Iets na kwart over twaalf ga ik er weer weg. Weekend.
Als ik weer thuis ben, begin ik met de voorbereidingen voor het avondeten. We krijgen een gast, vandaar. Het is voornamelijk snijwerk. Buiten zitten lukt niet goed, want het is begonnen met regenen. Aan de keukentafel lees ik verder.
Zo tegen half zes is Gea er. We beleven een mooie en gezellige avond. De bamisoep is prima, maar nog meer lol beleven we aan alle ijs na afloop. Hier gaan we meer mee doen. Als Gea om elf uur vertrekt, ben ik zeer moe, maar kijk ik terug op een fijne bijeenkomst met een puik mens.

Mijn verhaal Link staat op FOK! online. Reacties zijn goed; men is blij om weer iets van mij te lezen. Natuurlijk is het stuk ook hier op deze webstek. Zondag is-ie op ApeldoornDirect.

–

Donderdag 7 augustus:
Alles weer z’n gangetje vanmorgen. Ik loop naar de carpoolplek door het Matenpark; daar is het doodstil en zeer mooi.

Op het werk ben ik alleen in het team; ik pak allerlei zaken op en vermaak me opperbest. De komende twee weken ben ik de enige aanwezig in het team en dus is dit een aardig voorproefje. Ik doe van alles en niets en toch ook weer heel erg veel.
In de bus terug ben ik begonnen in De kellner en de levenden van Simon Vestdijk.
De Vrouw is thuis; we drinken iets samen. Dan ga ik een laatste boodschapje halen op de hoek. Het is droog en nog lekker in de tuin, dus lees ik wat. Tot het begint te druppelen. Het ziet er dreigend uit; ik vlucht naar binnen. Half uur later – het is dan vijf uur geweest – baadt de tuin in de zon. Mooi. Inmiddels is De Vrouw weer aan het werk.
Ik begin aan het eten. Het wordt spaghetti met een saus van spek, plakjes runderworst, ui, kastanjechampignons, paprika, courgette, crème fraîche en kruidenkaas. Daarnaast een onvermijdelijke sla. In de keuken klinkt ook Fear Of A Blank Planet (Porcupine Tree) en Nil Recurring (ook Porcupine Tree). Tegen de tijd dat De Vrouw weer terug is, zijn we toe aan In The Present – Live From Lyon (Yes). En aan eten.

Inmiddels is het half tien geweest. Ik heb aan de keukentafel verder zitten lezen. Nu klinkt More Music For Films (Brian Eno) en zit ik aan de keukentafel verder te lezen. Ik ga iets na half elf naar bed.

–

Woensdag 6 augustus:
Het went al weer een beetje, dat vroeg opstaan. Nu nog maar twee ochtenden, dan is het weekend.
Op het werk gaat het prima. Eén grote klus heb ik afgerond. Ik heb ook nog alle rust om de dingen te doen; volgende week ben ik alleen in de ploeg en kan ik laten zien dat ik het ook alleen draaiende kan houden.
In de bus terug lees ik Het verboden rijk uit. Ik ben op tijd ook weer thuis. Even een rondje laatste boodschapjes en dan kan ik beginnen aan de stoofpot van vanavond: stoofpot. Rundvlees, zoete aardappel, ui, paprika, peper; van alles gaat erin. Daarnaast maak ik komkommerijs. De Vrouw gaat werken en ik ga even achter de pc zitten. Zowaar, ik schrijf een verhaal. Het is een makkie, want de meeste tekst komt van een binnengekomen mail. Toch vind ik het weer vermakelijk om iets te verzinnen. Ik zet het in de planning bij FOK! en ik laat de redactie daar weten dat het klaarstaat; ik ben benieuwd wanneer het een plekje krijgt. Als dat inderdaad gebeurt, dan zal ik het ook op ApeldoornDirect plaatsen. (Het staat al op deze webstek, zij het in concept; dus helaas, beste Lezer …)
Ondertussen draai ik Stationary Traveller (Camel), The Void (Beardfish), Go (Stomu Yamanshi), In The Eye Of The Storm (Roger Hodgson), Chicken Skin Music (Ry Cooder) en Show Time (ook Ry Cooder).

De Vrouw is pas om acht uur thuis en dan eten we. De stoofpot is wat prutgeprutteld en de bulgur is niet droog. Nou ja.
Na het eten kan ik nog iets lezen en hoor ik We Lost The Skyline (Porcupine Tree) en Ambient 2: The Plateaux Of Mirror (Brian Eno & Harold Budd).

–

Dinsdag 5 augustus:
Nu was ik gisterenavond op tijd naar bed gegaan (22.45 uur) en ik moet vanmorgen om zes uur van zeer ver komen. Na een douche ben ik er weer.
Op het werk alles voorspoedig; lekker bezig. In de bus begin ik te lezen in Het verboden rijk van J. Slauerhoff. Ik ben om twee uur weer thuis. Nog een uurtje later zitten we bij de psycholoog.
Het gaat beter en beter en de goede kant op. Ik ben er nog niet, maar ik neem de rust om één stap tegelijk te doen. Ik concentreer me op mijn werk, bouw dat gestaag op. Natuurlijk wíl ik graag meerdere stappen vooruit denken, maar het lukt me om mijn aandacht te richten op deze stap. Als dit in rustiger vaarwater is, dan ga ik bekijken welke dingen ik naast mijn werk weer ga oppakken, hoe ik dat ga doen en in welke mate. Dit alles maakt dat ik nu geen concrete vragen voor de behandelaar meer heb. We spreken af dat we de behandeling afsluiten. Ik kijk terug op een effectieve en zinvolle behandeling; veel van het geleerde blijf ik in praktijk brengen. Echter, mocht ik binnen een half jaar eenvoudige vragen hebben, dan kan ik hem bellen; mocht ik ingewikkelder vragen hebben, dan hervatten we de behandeling. We nemen afscheid. (Weer een stap!)
Aansluitend doe ik boodschappen bij een supermarkt. De Vrouw gaat nog iets werken en ik wijd me aan het eten: sajoerboontjes, een risotto, rosbieffiletlapjes, salade en de watermeloen die hier al een tijdje ligt. Dit alles onder Led Zeppelin en Into The Maelstrom (Bigelf). Om zeven uur is De Vrouw weer terug, zet ik Paradise and Lunch (Ry Cooder) aan en kunnen we aan tafel.

Ik lees nog wat in de tuin tot iets na half negen. Dan ga ik in de keuken zitten en zet ik Warszawa (Porcupine Tree) op. Eind van de avond werk ik aan dit stukje.

–

Maandag 4 augustus:
En voorts gaat het leven. De wekker gaat iets voor zes uur af en ik sta nog op ook. Nog geen uurtje later wandel ik naar de carpoolplek.

Nog voor acht uur ben ik op de werkplek. Weer zat te doen, vanochtend. Het werk komt binnen. Er komt waarschijnlijk nog een mooie schrijfklus aan. Zo twee uur ben ik weer thuis en heb ik Reis om de wereld in 80 dagen uit.
Ik maak weer een boodschappenrondje en daarna kan ik in de tuin zitten lezen. Eind van de middag ga ik eten maken: spek-gehakt-courgette-aubergine-peper-kidneybonen-groenteprut (met pasta) en een salade van tomaten, komkommer, bosui en aardbei. Eet ze! Ik draai Led Zeppelin (Led Zeppelin), Boomer’s Story (Ry Cooder). Na het eten weer lezen in de tuin tot het fris wordt. Binnen verder. Tweede plaatje van de deluxe edition van Led Zeppelin en dan Rejoicing (Pat Metheny, Charlie Haden, Billy Higgins).

–

Zondag 3 augustus:
Op tijd wakker en op. Om negen uur heb ik de vaatwasser gedaan, de was gevouwen en koffie gemaakt. Buiten is het rustig en aangenaam. Mooi, dan lees ik daar verder. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Weer terug is De Vrouw ook wakker. We leuten koffie in de tuin en lezen. Begin van de middag maken we lunch: broodjes, kaas, gekookte eieren, gebakken bacon, sap, water, enzovoorts.
Na wat huishoudelijke klusjes rijdt De Zoon naar Radio Kootwijk: Marja viert haar verjaardag. Het is uitstekend vertoeven in de tuin met water en hapjes en een barbecue. Hoewel er niet zo veel mensen zijn als anders, ervaar ik het als ‘druk’ of ‘vol’; het zijn de jongeren die volop aanwezig zijn. Niet erg; ik amuseer mij heus. Begin van de avond rijdt De Zoon ons ook weer terug en kwart voor negen zijn we thuis.
Ik geef wat planten in de tuin water en ga dan aan de keukentafel zitten lezen, terwijl ik rustig blijf bij Another Green World (Brian Eno) en Ambient 1: Music for Airports (ook Brian Eno).

–

Zaterdag 2 augustus:
Negen uur weer beneden. Was, vaatwasser, koffie, kranten. In de tuin is het goed. Dan even naar de Turkse winkel voor boodschappen. We brunchen: brood, salade, kaas, sardines, sap, enzovoorts. Ook nemen we Into The Purple Valley (Ry Cooder) en Song of Seven (Jon Anderson) tot ons.
Ik hang in de tuin, volop lezend in John French’s boek. Onleesbaar? Nee, dat niet. Wel gedetailleerd; zowat iedere wind die Don van Vliet liet, beschrijft hij minutieus. Na bijna een week ben ik driehonderd pagina’s gevorderd in het meer dan achthonderd bladzijde tellende boekje. Toe maar.
Het is warm, benauwd zelfs. Zo rond drie uur is het niet alleen betrokken; het wordt bijna donker. Slecht weer op komst. De Vrouw wil even naar een warenhuis langs het kanaal. Doen we. Als we terug zijn, druppelt het lichtjes. Motregentje. De was is grotendeels gedaan en kan eigenlijk alweer van de waslijn af, zo snel droogt het. Ik laat het nog even hangen. In de tuin is het weer droog en kan ik weer verder lezen.
Eind van de middag ga ik eten maken. Het wordt de Turkse gehaktschotel met snijbiet (ipv spinazie), met daarnaast knoflookyoghurt, de kaassaus van gisteren en het restant bonensla dat De Vrouw vanmiddag bij de lunch at. Onder het koken beuken in de keuken: Mammoth (Beardfish) en Deadwing (Porcupine Tree). Het diner smaakt prima (’t is zo op) en ik lees nog wat verder in de keuken (buiten regent het stort), terwijl The Mirror Man Sessions (Captain Beefheart) rondbrullen. Dan ga ik achter de pc zitten en bekijk ik de documentaire-dvd The Doors: When You’re Strange en een stuk van de driedelige concert-dvd The Doors. Het is half twaalf geweest.
Zevenendertig weken.