Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 12 september:
Tralala, alles verloopt vlotjes ’s morgens in de vroegte. In Arnhem heb ik zelfs een snelle aansluiting met de bus, zodat ik iets na half acht al op de werkplek zit. Zowaar, ik neem een paar keer pauze. Een keertje kort en een keertje lang. Tijdens de lange wandel ik naar buiten en binnen een paar minuten sta ik bij een weiland en in een bos. Plaatje? Plaatje.

Kwart over twee verlaat ik de werkplek en ga ik naar huis. Ik heb het idee dat ik heel lang heb gewerkt en heel veel heb gedaan. Toch ben ik nog niet echt moe, maar dat gevoel heb ik als ik vertrek.
Thuis kan ik uitgebreid in de tuin zitten. Ik lees Zeik uit en begin in de Uncut-special over Tom Waits. We eten op tijd. De Vrouw heeft als vooraf de soep van eergisteren heet gemaakt. Die is wel heel zwaar en vullend; morgen wat bouillon erbij en het is een maaltijdsoep. Ernaast is er een mooie schotel van chorizo, ui, tomaat, peper en linzen.
Marja is even op bezoek en we zitten in de tuin tot acht uur. Dan ga ik aan de keukentafel zitten lezen, met op de achtergroend In Search Of The Lost Chord (The Moody Blues). Het is elf uur als ik naar bed ga. Ik ben heel moe.

–

Donderdag 11 september:
En maar weer vroeg op. Nu is het nog donker als ik voor half zeven de deur uitloop naar de bushalte.
Een voor mijn doen korte ochtend, waarin ik wel zeer veel kan doen. Twee uur ben ik weer thuis. We gaan naar de psycholoog. Ook hij was bezorgd, na de mail die ik hem vorige week heb gestuurd.
Belangrijkste uitkomsten van het gesprek (even een opsomminkje):
* ik moet alert zijn op vermoeidheidssignalen overdag (dus ook op het werk!),
* balans zoeken tussen werk en privé (‘Als je thuis niets kan, is het werk te veel.’ De valkuil is dat ik me te veel concentreer op werk; daar gaat het misschien wel goed, maar het moet thuis ook vooruit gaan),
* als ik nieuwe klussen krijg op het werk moet mijn reactie zijn: ‘Ik moet eerst even bekijken of het in mijn re-integratieschema past.’,
* ook ’s morgens en ’s middags op het werk een kwartier pauzeren, rust en afzondering zoeken (hoofdtelefoon, ontspanningsapp),
* bij zeer grote vermoeidheid en nieuwe paniek moet ik me ziek melden,
* goed herstel is belangrijk in plaats van een terugval die het alleen maar nog langduriger maakt,
* als ik ga ontspannen één activiteit tegelijk (doseren, dus niet gelijk drie),
* ontspanning zoeken twee of drie keer per week (wandelen) (en hoe zit het met die yoga?),
* het signaleringsplan nakijken,
* en: als ik meer dan twee avonden achtereen veel slaap nodig heb, dan ben ik al te ver.
Ik ga volgende week donderdag naar hem terug en dan bekijken we of ik het al meer onder controle heb. Heleboel, dus. Ik heb weer veel om aan te werken.
Thuis kan ik zowaar nog even in de zonnige tuin zitten lezen! De Vrouw gaat buitenshuis eten en vertrekt. Als het wat afkoelt, ga ik naar binnen en begin ik aan het eten: spaghetti met tomaten-groentesaus met parmesan. Ouderwets. Ouderwets goed en lekker. De Zoon eet de pan leeg. Wat wil dat zeggen? Ondertussen draai ik Victims Of The Modern Age (Star One) en Age Of Impact (Explorer’s Club).

Als de boel is opgeruimd (pas halverwege de avond merk ik dat ik vermoeid ben), lees ik aan de keukentafel verder in Zeik en hoor ik Face The Music (Electric Light Orchestra) en Unity Band (Pat Metheny Unity Band). Ook ga ik om half elf naar bed.

–

Woensdag 10 september:
Pas om negen uur ben ik goed wakker. Eenmaal beneden wacht een rustige dag. We beginnen met Skyline (Steve Howe) en koffie, daarna maak ik een fietsrondje boodschappen en lunchen we met Commonors Crown en All Around My Hat (de andere twee elpees uit de 3cdbox van Steeleye Span) Vervolgens raggen we uitgebloeid eenjarig spul uit de potten in de tuin en deponeren die in de groene container en ik fiets naar een ander winkelcentrum op zoek naar sjalotten. Het lukt en als ik thuis kom, begin ik met de tajine van sucadelappen, sjalotten, amandelen, rozijnen en pompoen. Erbij komt couscous en een salade van meloen, komkommer en druiven. Plaatje? Plaatje.

Uit de stereo komt dan ook A Scarcity Of Miracles (Jackszyk, Fripp, Collins), Circles (Gavin Harrison & Osiris) en A Passion Play met de Chateau d’Herouville tapes (Jethro Tull).
Na het eten maak ik van het restant stoofpot een soep; die is voor morgen of overmorgen. Daarnaast lees ik de autobiografie van Emerson uit. Het blijft geweldig. Ik hoor The Theory Of Everything (Aeyreon) en Soniasikri – A Day In Music (Bebo Baldan) en lees de eerste hoofdstukken van Zeik (Herman Brusselmans). Iets na half elf ga ik naar bed.

–

Dinsdag 9 september:
‘Moeilijk’ uit bed. Ik ben vannacht een paar keer wakker geweest en de wekker haalt me iets voor zessen uit een diepe slaap. Ik sta dan ook maar ‘half’ op. Vijf minuten later is het voorbij.
Vanmorgen voor het laatst naar de carpoolplek. Mirka gaat op vakantie en daarna ander werk doen. Het is rustig en mooi in het Matenpark.

Van alles te doen op de werkplek. Tussendoor nog pauze ook. Naar buiten! Bij een kopieerapparaat vraagt een collega hoe het gaat en of ik een re-integratieconsulent heb. Een wat? Een re-integratieconsulent, dat is zeer gebruikelijk in situaties zoals die waarin ik me bevind, zegt de collega, en daar zou ik in de organisatie echt eens om kunnen vragen. Fijn.
Op de terugweg op het station ontdek ik dat er een nieuwe HB is. Mooi! En de Uncut heeft een themanummer over de heer Tom Waits. Ook mooi.

Ik ben om half vijf thuis en begin eigenlijk gelijk met eten maken. Aardappels boenen en kort voorkoken, prei snijden en wassen, overige groente snijden, salade maken. Ik ben moe, maar als ik een beetje bezig blijf, dan gaat het wel. Gelukkig is er Niafunké (Ali Farka Toure) en 1974 (Nits).
Om zeven uur is De Vrouw thuis en eten we. Plaatje? Plaatje.

Na het eten vertrekt De Vrouw weer; ze gaat naar een verjaardag. Ik maak het aanrecht schoon, luister naar de Whenever There Is Light EP (no-man) en naar Love And Endings (ook no-man) en Gulag Orkestar (Beirut). Ondertussen lees ik en uiteindelijk ga ik om half elf naar bed.

–

Maandag 8 december:
Onrustige nacht. Stukken wel geslapen, andere stukken niet. Voor zevenen loop ik de deur uit. Iets na acht zijn we op het werk.
Er is veel te doen. Zo heb ik bijvoorbeeld ook een overleg met mijn leidinggevende. Ze ziet dat het beter met me gaat; ik zit er goed en energiek bij. Het klopt. Ik vertel over de kwetsbaarheid van mijn opbouw: soms doe ik een grote stap voorwaarts, maar zak ik kort erna ook een fikse stap terug. Ook vertel ik dat een terugval me iedere keer weer overvalt en omdat ik signalen beter wil leren herkennen, ik donderdag naar de behandelaar ga. Het is en blijft lastig inschatten. We spreken af dat ik deze week vier dagen van ieder zes uur ga werken: vijf uur per dag hersteld en een zesde uur arbeidstherapeutisch. Woensdag ben ik dan thuis, als een onderbreking van de werkweek. Ik kijk hoe het deze week gaat en dan maken we maandag of dinsdag verdere afspraken over die week. Het gaat gelijk al anders: een ander overleg loopt uit en ik kan pas iets voor drie uur weg. Hierdoor ben ik pas om half vijf thuis. Het gaat goed, maar eenmaal thuis merk ik dat ik goed moe ben.
Ik maak eten, draai de bonus-cd bij Schoolyard Ghosts (no-man) en Ode To Echo (Glass Hammer). Het eten bestaat uit een stamppot van knolselderij met spek, ui, zoete aardappel en palmkool, met daarnaast lamsworsten en een salade van ijsbergsla, komkommer, paprika en rode ui. Plaatje? Plaatje.

Ik zet Wooden Smoke (Mike Keneally) op en even later komt De Vrouw thuis. We eten het eten (alles smaakt best, behalve dat die nerven van de palmkool na een half uur koken nog steeds wat hard zijn) en nemen baklava toe. Ik zit aan de keukentafel te lezen met Eldorado (Electric Light Orchestra) en Live from the Manticore Vault (Keith Emerson & Greg Lake), totdat het kwart voor elf is en ik erg moe naar bed ga.

–

Zondag 7 september:
Ik ben om negen uur beneden en zet de vierde plaat uit de Bass Communion box (Bass Communion) op. Ik ruim de vaatwasser uit, maak koffie en ga even achter de pc zitten. Het stukje van mij dat afgelopen dinsdag op FOK! is geplaatst, staat nu ook op ApeldoornDirect. Ben benieuwd of de lezers er wat mee kunnen.
Ik ga naar buiten en loop mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Iets voor het middaguur ben ik weer thuis. We kunnen in de tuin koffie drinken. Het is er heerlijk. Aansluitend is er lunch en Northern Lights (Steve Coulter & Harris Moore) plus de drie elpees Below The Salt, Parcel Of Rogues en Now We Are Six uit de 3cdbox A Parcel Of Steeleye Span (Steeleye Span). In het begin van de middag kan ik nog lezen in de tuin.
Halverwege de middag gaan we naar hidihi en Auke. In hun achtertuin drinken we thee en kletsen we bij. Het is al half acht geweest als we weer naar huis gaan.
Ik maak een boerenomelet voor mijzelf; de anderen eten pizza. Om een of andere reden heb ik geen zin in vette hap of snelle mik; ik wil iets in mijn lijf waar ik iets aan heb en dat niet alleen maar vult.
De rest van de avond lees ik aan de keukentafel onder de tonen van Doing The Dishes (Nits) en Catalogue/Preserve/Amass (Steven Wilson). Het voelt rustig. Maak ik me niet meer druk? Misschien niet, misschien nog wel. Ik zie wel hoe het gaat. De toekomst blijft onzeker. Wat krijg ik wel en wat komt er niet meer terug? Moet het zo zijn? Is het een signaal, de aankondiging van een nieuwe fase in mijn leven? Stel dat mijn energieniveau zo blijft als het nu is? Het zal in alle gevallen lastig zijn, maar ik zal ermee moeten leven. Voor nu: het is half elf en ik ga naar bed.

–

Zaterdag 6 september:
Goed geslapen. Toch kwart over acht uit bed.
De was, de gebruikelijke zaterdagmorgenklusjes, koffie en A Blessing Of Tears – Soundscapes 1995 Volume Two: Live in Argentina (Robert Fripp), Chansons Pour La Fin d’Un Jour (Gültekin/Vanvinckenroye/Vandenabeele/Tekin) en La Revancha Del Tango (Gotan Project).
We fietsen naar het centrum van Apeldoorn en wandelen er rond en doen wat boodschappen. Pas na half twee zijn we weer thuis en dan lunchen we. In de middag maai ik het gras in de tuin en horen we The Lion (Youssou N’Dour). Ik begin aan het avondeten: gebakken krielen (vers van De Stadsakkers, meegenomen door De Zoon), groenteschotel van allerlei restjes (courgette, bosui, wortel, aubergine), salade (komkommer, mango, chioggiabiet, peer) en biefstukjes en rundfiletlapjes. Toe maar. Erbij krijgen we The Night The Light Went On In Long Beach (Electric Light Orchestra), Deseo (Jon Anderson) en Open (Stick Men).
De Vrouw gaat om half acht weg naar het filmhuis. Ik kijk het journaal en daarna de bluray Darwins Verstekeling, die ik voor vaderdag had gekregen. Het is een soort samenvattende documentaire van de serie Beagle: In het spoor van Darwin. Mooie film, maar ik heb de hele serie gezien en vraag me af of deze aparte film iets toevoegt. Nou ja, ik ga de was vouwen tijdens Secrets (Allan Holdsworth) en dan ga ik naar bed.
Tweeënveertig weken.