Bas Langereis leest u voor!

Dit is mijn dagboek van 2014. Het meest recente bericht staat bovenaan. Kijk bij de categorieën B-log voor recenter materiaal.

De aanleiding van mijn blog is zaterdag 16 november 2013, ‘de dag dat ik opstond en een wereld instapte die niet de mijne was.’
Meer weten? Klik dan hier.

b
13 januari 2014

–

Woensdag 31 december: Middelburg
We doen het weer rustig aan. Na een ontbijtje pakken we de bus naar Middelburg. We zien de markt en het stadhuis, lopen door wat straten, drinken koffie in een herberg, sjouwen een rondje om de abdij en over de binnenplaats en nemen dan de bus weer terug. Begin van de avond zitten we in een brasserie aan de boulevard en eten garnalen, garnalenkroketten en vis. Om een uur of negen zijn we in het appartement. Ik lees, we zien de oudejaarsconférence en aanschouwen het Vlissingse vuurwerk vanaf de vierde verdieping. Om half twee vind ik het welletjes. Wat een jaar.

–

Dinsdag 30 december: Vlissingen
Heel goed geslapen heb ik niet en ik ben laat op. We ontbijten en als we naar buiten gaan, is het al middag. De wandeling gaat eerst naar het Nollehoofd. Het windorgel staat er nog steeds. Midden jaren zeventig ben ik zeker zes keer in Vlissingen op vakantie geweest. Een beetje jeugdsentiment, dus. Vervolgens lopen we de hele boulevard af, naar de kazematten en de jachthaven. Onderweg is er koffie. Aan het eind van de middag doen we nog wat boodschappen en die brengen we naar het appartement. Erna gaan we naar de Sint Jacobskerk. We lopen er een rondje omheen, drinken iets bij de herberg op het plein ernaast en eten dan shoarma bij de grill. Vervolgens weer terug. Ik lees nog iets en dan ga ik, wederom op tijd, naar bed.

–

Maandag 29 december: naar Vlissingen
De wekker gaat om kwart over zeven. We zijn ruim op tijd. Na koffie en ontbijt brengt De Zoon ons naar het station. We hebben de trein van kwart voor tien naar Utrecht en zijn iets voor half twee in Vlissingen. Daar nog een bus naar het Scheldeplein en dan is het nog geen tweehonderd meter naar Boulevard Bankert. Bij het appartement is niemand. De beheerder komt om half vier. In de tussentijd doen we boodschappen en drinken we koffie in een brasserie. Het appartement blijkt bezet, maar is ook een nogal afgetrapte keet. We mogen in een andere accommodatie. Een kwartier later betreden we een zeer luxueus appartement, vlak onder de watertoren. We pakken de koffers en rusten even uit. Dan wandelen we langs de boulevard naar het Bellamyplein. Eerst ergens iets drinken, aansluitend bij een Italiaans restaurant uitgebreid eten. Zo rond half tien zijn we weer terug. Ik lig op tijd in bed.

–

Zondag 28 december:
Weer eens niet goed geslapen. Veel wakker geweest. Nou ja. Iets na negenen uit bed. Eerst wat zondagmorgenklusjes, het tweede plaatje van The Shutov Assembly (Eno) en Spacelines (Nodens Ictus) in de speler, koffie en dergelijke. Dan ga ik naar buiten voor het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is zonnig maar koud. (Of koud maar zonnig.)

Weer thuis is er meer koffie, Santa Milonga (Melingo) en Léro-Léro (Luísa Maita), en de brunch. Erna nog wat huiselijke klussen (vegen) en boven pak ik twee kleine koffertjes in. Daarna ga ik aan de keukentafel zitten lezen en ondertussen draai ik Three Cheers (For The Broken Hearted) (Glass Hammer), You Must Be This Tall (Mike Keneally) en Quartet (Pat Metheny Group).
Later maak ik eten. Veel is het niet: ik braad varkensfiletlapjes, bak garnalen met knoflook, peper, paprika en bosui, en zet alle restanten van de afgelopen dagen op tafel. Het meeste komt nog op ook en we horen Marbles (Marillion). Als alles weer is opgeruimd, lees ik nog wat. Halverwege de avond neem ik plaats achter de pc en zie de eerste helft van Message To Love – The Isle of Wight Festival 1970. Zo om half elf is het bedtijd.

–

Zaterdag 27 december:
Op tijd op. Huiselijke klusjes. The Shutov Assembly (Eno). Natte sneeuw buiten. Ik fiets naar een supermarkt en de Turkse winkel. Vervolgens is het tijd voor meer koffie en brunch. En het tweede plaatje van The Name Of This Band Is (Talking Heads). Dan fietsen we met z’n drieën naar het centrum. De Zoon koopt kleren en ik Poppie en Eddie en Manon (Herman Brusselmans, z’n derde boek dit jaar!). Op de terugweg doen we nog een supermarkt en dan door de natte sneeuw snel naar huis. Het is halverwege de middag, ik zet In The Land Of Grey And Pink (Caravan) op en buig me over het notebook van De Vrouw. Het ding is traag; ’s Kijken of er iets aan te doen is. Het lukt redelijk. Ondertussen maak ik bamisoep. En hoor ik Belighted (iamthemorning). De bamisoep eten we op. Na het eten lees ik wat onder The Stix (Jaga Jazzist). De Zoon ontdekt dat zijn slipcursus van morgen is uitgesteld wegens slecht weer. Ik zou met hem mee, dus nu wordt het een dagje niets. Niet erg. Ik ga achter de pc zitten en zie de concertfilm Get All You Deserve (Steven Wilson). Mooi. Ik zag het concert in mei 2012 en in mijn herinnering is het wellicht een van de beste die ik ooit heb meegemaakt. Nu vouw ik was en is het bedtijd.