B-log: 14 t/m 20 maart 2015
Vrijdag 20 maart: Moo-ah! festival
Vroeg op, dus. De wekker gaat nog voor half vijf. Vandaag gaan we de zonsverduistering van dichterbij bekijken, vandaar. De Zoon zet ons rond half zeven af bij het station. We nemen de trein en zijn volgens dienstregeling om acht uur op Schiphol. Nog even een koffie, we komen zelfs de veiligheidskeuring door en dan is het grote wachten op het vliegtuig begonnen. We hebben vertraging en staan na half elf plaatselijke tijd pas op het station van London Southend. Stik, we kunnen onze aansluiting op stations St. Pancras wel vergeten. De treinrit naar London duurt bijna een uur, de Underground doet er tien minuten over en inderdaad, pas om kwart over twaalf staan we op St. Pancras. Een aardige meneer van de North Eastern Railways zorgt ervoor dat we in de trein van een uur later mogen zonder dat we nieuwe tickets hoeven te kopen. We halen broodjes en gaan naar het perron. Daar ontmoeten we flambay/Christian en we reizen gedrieën door het zonnige Britse landschap naar Corby. Daar op het station ontdekken we dat Heiko, Martin en Fish/Ulli in dezelfde trein hebben gezeten. We nemen een taxi naar hotel Hampton. In de lobby treffen we een hele meute bekenden: Dave, Nicola, au3, Eelco, Eric, Jan, Sven, Leo, Steve, Susan, Petter, Dagmar en Paul. Onze kamer blijkt prima. Niet veel later gaat het per taxi naar The George, een pub enkele mijlen ver. Daar zijn Bengt, Clint, Sean, Danny, Steffen en Giles. En helemaal uit de USA: Pete! Allemensen, wat een pret om iedereen weer te zien. We bestellen avondeten en ik heb een rumpsteak die goed smaakt. Het is al donker als we taxi’s nemen naar The Raven, de plek waar het allemaal gaat gebeuren. Daar is er weerzien met Eric, met organisatoren Ian en Andrew en met allerlei bekend-van-gezichten. Voorts is er een ontmoeting met James en muziek in The Raven Hall. Het begint met Acton Zappa, een uitstekend beginbandje. Niet perfect, maar zeer vermakelijk. Goede bassist, wel. Na de pauze krijgen we Inventionis Mater. Zeer indrukwekkende vertolkingen van het Zappawerk door twee jonge Italiaanse muzikanten op klarinet en klassieke gitaar. Bij vlagen verstild, bij andere vlagen virtuoos. Kippenvel! In de volgende pauze koop ik bij de stand van G&S toch maar het boek Shell Shocked – My life with The Turtles, Frank Zappa, Flo & Eddie, etc … (Howard Kaylan). En dan: The Zappatistas. John Etheridge en Annie Whitehead zijn in prima vorm en hun suites van instrumentale Zappa gaan er zeer goed in. En dan te bedenken dat ze maar eens in de twee jaar samen spelen. Als het afgelopen is, is het afgelopen. We nemen een cab naar het hotel. Daar nog even iets drinken en dan is het écht afgelopen. Het is bijna twee uur, dat ook nog ‘s.
Muziek vandaag: Acton Zappa, Inventionis Mater, The Zappatistas
–
Donderdag 19 maart:
En weer vroeg op. alles oké. Alles voorspoedig. Zelfs op het werk. Ik heb een gesprek met mijn coach. Mooi. De komende tijd ga ik kijken naar wat er zoal gevraagd en geboden wordt bij vacatures (online) die mij interessant lijken, zodat ik weet wat ik nog zou moeten ondernemen om helemaal vaardig te zijn. Ook ga ik nog dieper puzzelen op hoe ik collega’s ga vertellen wanneer het voor mij te veel is en ik druk ga ervaren. Daarnaast: dat ik een perfectionist ben, zaken liever zelf regel zodat ik zeker weet dat het goed komt, soms klussen niet doe en daarover een schuldgevoel heb – ik moet mijzelf ervan bewust zijn dat dit komt door opvoeding en verleden, door het idee dat ik ooit heb meegekregen: Ik kan niets, ik weet niets, ik ben niets. Als ik het idee/gevoel krijg, hoef ik er maar aan te denken waar het vandaan komt en dan: grinniken. (Na een hele zwik complimenten onlangs, dacht ik plots: Zou het echt zo zijn? Zou ik echt goed zijn?) Tussen de middag loop ik een rondje door het bos.
De Vrouw mailt tussendoor: Bas, Willem en ik hebben tijdens het evenement Cultuur bij je Buur op zaterdag 18 april drie optredens op twee verschillende locaties en op zondag 19 drie optredens op een locatie. Het gaat goed! Vandaag gaat het ook goed. Ik doe veel en krijg veel af en wat ik niet afkrijg, ga ik dinsdag thuis zitten doen. Over thuis gesproken: om zes uur ben ik daar. Er staat al snel eten op tafel: de risotto van gisteren, fricandeau en een schotel van garnalen, spitskool en roomkaassaus. Na de maaltijd pak ik een koffer in en leg ik nog van alles klaar voor de komende dagen. Het journaal, nog iets lezen en luisteren en dan op tijd naar bed. Morgen vroeg op.
Muziek vandaag: Beyond The Missoury Sky (Charlie Haden & Pat Metheny)
–
Woensdag 18 maart:
Een uur later dan normaal gaat de wekker. Om acht uur steekt een mevrouw een naald in mijn linkerarm en vijf minuten later sta ik bij de bushalte te wachten. Het bloedprikken is weer gebeurd. Een uurtje later loop ik de werkplek op. Een lekker bijzondere dag. Veel overleg, ook wat zeer plotseling. Er blijft dus ook nog wat liggen. Dat is niet erg; veel kan morgen ook nog. Ik ben op de gebruikelijke zes uur thuis. Eerst maar eens stemmen. Dan eten maken: dikke saus van gehakt, ui, peper, postelein en tomaten; risotto koken en een salade monteren van komkommer, schapenkaas, rozijnen en paprika. De Vrouw komt thuis en we eten het op. Hapslikweg. En ja hoor, we gaan ook weer ons rondje hardlopen. Gelukkig is het donker, dus niemand ziet dat we aan het hardlopen zijn. Dat zal nog wel anders worden. Weer thuis kan ik nog ietsjes lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Fall In Love With The World (United Progressive Fraternity), Live in Leeds (Zappatistas), Quartet (Pat Metheny Group)
En … de krant weer gehaald:
–
Dinsdag 17 maart:
Welnu. Zal ik ’s zeggen dat ik niet zo goed heb geslapen? Ik heb niet zo goed geslapen. Toch ben ik vroeg en opgewekt wakker, plus op het werk voldoende scherp en alert. Ik lig mooi op schema. Om half twee zit ik al in de bus naar Apeldoorn. Ik mag jurylid zijn en meehelpen schilderijen te selecteren voor de Special Arts Award. De werken zijn gemaakt door mensen met NAH en de klus vindt plaats in DokZuid. Er zitten mooie stukken tussen. Om kwart over vijf zit op de fiets om een nieuwe voorraad medicijnen bij de apotheek op te halen. De Vrouw heeft eten gemaakt: een stoemp van aardappel en doperwten, net shoarma en salade ernaast. Na de dis is er tijd en gelegenheid om de foto’s van vanmiddag te bewerken en her en der te plaatsen. Dan kan ik zo rond acht uur nog even zitten en lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Conflict And Dreams (Cairo), Millions Now Living Will Never Die (Tortoise)
–
Maandag 16 maart:
Niet zo heel goed geslapen. Veel wakker geweest. Overdag gaat het goed. Op het werk is veel te doen en ik kan alles in goede orde afkrijgen. Geen pauze, omdat ik wat overleg heb. Ik heb telefonisch contact met de huisarts. In mijn poep is niets vreemds gevonden aan bacteriën en parasieten. Daarom nu bloed gaan prikken en als daar dan weer niets uitkomt, dan mag ik opnieuw een inwendig darmonderzoek ondergaan. (Getver.) Ook de psych maar eens gebeld, waar of het herhaalrecept van mijn medicatie blijft. Het was nog niet naar de apotheek doorgestuurd, maar dat gaat vandaag of morgen wel gebeuren. Ik hoop het, want uiterlijk donderdag moet ik die zooi hebben. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft het eten klaar. Het laatste beetje pompoensoep gaat op en er is een roerbakschotel van chorizo, ui, paprika, kastanjechampignons en spitskool. Ernaast komkommer en mango. Als het op en opgeruimd is, gaan De Zoon en ik hardlopen. Twee keer vijf minuten en een keer drie minuten, afgewisseld met twee keer een minuut pauze. En het gaat me weer goed af! De eerste vijf minuten zijn weer lastig, maar daarna vlotjes en redelijk soepel en gemakkelijk. Na de douche zien we journaal en vervolgens lees en luister ik in alle rust tot het half tien is geweest.
Muziek vandaag: We Live Here (Pat Metheny Group)
–
Zondag 15 maart:
Half tien ben ik beneden. Tja, eerst maar eens de gebruikelijke zondagmorgendingen. Nee, gebruikelijk is het niet. De was is al klaar; hooguit zit er veel spul in de vaatwasser. Eind van de ochtend maak ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.
Weer thuis weer koffie. De Vrouw maakt bacon ’n eggs en ik zet de rest van de brunch klaar. Nog wat huishoudelijke dingetjes en ik kan Special Deluxe (Neil Young) uitlezen en beginnen in de PROG. Ondertussen pruttelt de pruttelpot: rundvlees, ui, knoflook, peper, ras_el-hanout en bouillon. Later gaat er nog wortelpeterselie en gedroogde abrikoos bij in. Erbij een salade van komkommer, tomaat, olijven en kiemen. De pruttelpot smaakt goed. De rest ook. De verdere avond kan ik luisteren en lezen.
Muziek vandaag: Uncommon Deities (David Sylvian, Jan Bang, Erik Honore, Sidsel Endresen, Arve Henriksen), 1492 (Vangelis), Live Blood (Peter Gabriel), The Ghosts Of Prypiat (Steve Rothery), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson), Cairo (Cairo), Whitewater (California Guitar Trio), het plaatje dat met de PROG meekwam, I Can See Your House From Here (Pat Metheny & John Scofield)
–
Zaterdag 14 maart:
Tja, eerst maar eens de gebruikelijke zaterdagmorgendingen. Zo ben ik redelijk op tijd bij de biowinkel, supermarkt en Turkse winkel. Na de lunch is het rustig. Ik bewerk de foto’s van vorig weekend en plaats ze op de webstek. Ook zijn er wat schoonmaakwerkzaamheden en kan ik iets lezen. Ik maak het avondeten: de soep van gisteren en erbij bak ik tartaartjes en heb ik een sla gemonteerd van komkommer, tomaat, rode ui en Turkse schapenkaas. Om half acht struinen Emile en Cynthia binnen, gevolgd door Plonia, hidihi, Auke, Marja en Robert. De Vrouw doet haar verjaardag nog eens dun over met de mensen die voor haar belangrijk zijn. Het wordt een genoeglijke avond met veel plezier en uitwisseling. Vanaf een uur of elf merk ik dat ik moe word, maar ik houd het vol. Als het bezoek is vertrokken, ruimen we het meeste op en uiteindelijk is het kwart voor twee als ik in bed lig.
Muziek vandaag: Concerts – Bregenz en Dark Intervals (Keith Jarrett), Remixed (Mari Boine), Benja (Amsterdam Klezmer Band), Pale Communion (Opeth), Milonga Tango (Melingo)