Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 1 mei:
Hieperdepiep, vanochtend gaat alles leuk en lekker. Het is zonnig, ik ben opgewekt en op de werkplek kan ik zeer veel doen en afhandelen. Niet dat alles af is, maar ik schiet aardig op. Nog maar twee dagen om van alles en nog wat voor de vakantie af te maken of over te dragen. Ik heb geen echte pauze, want om half drie pikken De Zoon en De Vrouw mij van de werkplek op. De tocht gaat naar het Leo Kannerhuis voor een voortgangsgesprek over het behandelingstraject van De Zoon. We hebben het niet alleen over hoe goed het gaat, maar benoemen ook aandachts- en knelpunten. Ook die voor ons, ouders. We zullen allen echt open moeten uitspreken wat we van elkaar verwachten; dat helpt ons allemaal, maar kan vooral voor De Zoon helpend zijn bij het zich ontwikkelen en leren. Bij uur zijn we thuis en ik prepareer een schotel van chorizo, ui, paprika, paksoy, sla en gekookte aardappel, met daarnaast een salade van komkommer, bosui, tomaat en avocado. Tussendoor proeven we witte en rosé wijn zonder alcohol. Even wennen, maar niet vies. Zeker niet. En het zuipt niet door, zoals gewone wijn of limonade. Na het eten gaan De Zoon en ik hardlopen. Vier keer vijf minuten met een minuutje pauze tussendoor. Ja, het gaat nog steeds lekker. Thuis is er nog een filmpje dat ik De Vrouw wilde laten zien. Ik vind het en laat het zien. Dan ga ik aan de keukentafel zitten lezen en luisteren, onder het genot van een glas rode wijn zonder alcohol. Ook lekker. En ik plak wat foto’s van vanavond in deze blog. Dan is het half twaalf en ga ik naar bed. Morgen op tijd op.
Muziek vandaag: Wolflight (Steve Hackett), Mr. Natural (Bee Gees), Utu (Värttinä), het tweede en derde plaatje van Dark Side Of The Mule (Gov’t Mule)

–

Donderdag 30 april:
Afgelopen maandag kwam ik op het idee om volgend jaar op 27 april met een oranje T-shirt rond te gaan lopen met daarop de tekst: ‘Ik mis koninginnedag’. Vanmorgen sta ik goed op. Zowaar, ik ben weer wat opgeruimd en opgewekt. Op de werkplek is verschrikkelijk veel te doen. Ik wil van alles afhandelen voor mijn vakantie (die vandaag over een week begint); dat lukt deels. Nou ja, de rest ga ik gewoon overdragen aan een collega. Het is een lange dag; ik werk van 08.00 tot 19.00 uur. Tussen de middag loop ik een ronde buiten. Op FOK! is om 13.00 uur een stukje van mij verschenen, het eerste sinds januari of zo. In de middag heb ik twee lange overleggen. Geen probleem. Een collega zet me om kwart voor acht vlakbij huis af. Daar is het nog wat bijkletsen en ten slotte nog iets lezen en luisteren.
Muziek vandaag: het eerste plaatje van Dark Side Of The Mule (Gov’t Mule)

–

Woensdag 29 april:
Veel geslapen heb ik niet. Wel op tijd uit bed, maar nu heeft de bus weer vertraging. Stik. Plots merk ik dat de paniek en neerslachtigheid toeslaat. Dit wil ik me niet laten gebeuren, zeker niet ’s morgens vroeg in de morgenvroegtekoude. En raad eens? Uiteindelijk ben ik toch op de normale tijd op de werkplek. Veel kan ik doen, veel kan ik mij aan mijn planning houden. Geen pauze, maar ik schiet enorm op en dat geeft me ook wel rust. Pas om half zeven ben ik thuis en ik kan bijna gelijk aan tafel aanschuiven. Hoewel, eerst mag ik de varkenshazen braden. De Zoon moet overwerken en eet niet mee. We hebben de dis van bloemkoolpuree uit de oven snel op, dus loop ik ook vroeg buiten. In mijn eentje. Ongelooflijk toch dat ik in nog geen vier maanden tijd in staat blijk om zo ver en lang hard te lopen. Als je me dat vier maanden geleden had verteld, dan had ik je recht in je gezicht gespuugd. Thuis ga ik even achter de pc zitten en bestel Gathering The Threads (Fifty Years Of Stuff), de 3cd-doos vol werk van Judy Dyble. Het is een doos in beperkte oplage, dus wil ik er snel bij zijn. Het laatste uur van de dag besteed ik aan lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Teide 2390 (Nosound)

–

Dinsdag 28 april:
Oei, weer eens wat te laat uit bed. Toch haal ik veel tijd in. Echter, de bus laat op zich wachten en uiteindelijk ben ik een dik uur te laat onderweg. De hoeveelheid klussen komt me dan ook fors tegemoet. Ik laat me niet gek maken, sluit me af met muziek in de oordopjes en ga aan de slag met plannen en overzicht maken en houden. In neem geen pauze, maar ga bellen. Met de firma Telefonie en de firma Politie bijvoorbeeld. ’s Middags een overleg en teruggetrokken in een hokje zitten werken. Lekker. Ik kan veel doen en orde op zaken stellen, maar heb nog niet het idee dat ik heel veel af krijg. Nou ja. Ik ga wat langer door en ga iets voor vijf uur richting de bus. Fijn, die mis ik dus. Snel even doorwandelen naar een stuk verder, zodat ik daar een stadsdienst kan halen … niet, dus. Ook net gemist. (Wat wél lekker is: ik trek een paar sprintjes en die gaan me gemakkelijk af; ik ben na honderd meter rennen niet eens uitgeput!) Zo rond zeven uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft de bamisoep klaar en die is zeer goed, maar ik eet niet veel. Ik ben vermoeid, prikkelpaar, paniekerig. Tijdens het opruimen gaat de telefoon en ik roep nog: ‘Als het voor mij is, dan ben ik er niet.’ De Zoon neemt op en komt naar me toe. Ik versta dat de Agis aan de lijn is. Die wil ik dus écht niet te woord staan. De Vrouw neemt de telefoon over en al snel snap ik dat het niet de Agis is, maar de politie die meer wil weten over de aangifte. Ach zo. De Vrouw krijgt een pakketje bezorgd: haar bestelde nieuwe telefoon is gearriveerd. Ze is blij. Dan ben ik ook blij. Ik blader door de vandaag binnengekomen PROG en luister nog iets. Vroeg naar bed toe.
Muziek vandaag: Greasy Truckers Party (Hawkwind), The Deform Variations (Adam Holzman)

–

Maandag 27 april: koningsdag met Sven Hammond in Arnhem
Vroeg wakker en op. Koffie en dergelijke. Zo om tien uur fiets ik naar een supermarkt en de Turkse winkel. Het is zonnig maar fiks koud. We lunchen op tijd zodat we om kwart voor een weg kunnen. De Vrouw en ik bezoeken dit jaar Arnhem. De bus zit zo vol dat we de laatsten zijn die erbij in kunnen. Bij park Sonsbeek stappen we uit. In het park is van alles te zien. Langzaam wandelen we via het Willemsplein naar het centrum en dan gaat de route via wat malle winkeltjes en een terrasje naar het Gelerijdersplein, alwaar Sven Hammond al bezig is met zijn spetterende set. Al snel staan we vooraan en het is een lekker feestje. Voor we het weten is het alweer voorbij en hoewel het nog niet zo heel laat is, gaan we op zoek naar een geschikte eettent. Die vinden we in de vorm van een Indiaas restaurant, alwaar we volop curries eten. Het is bijna acht uur als we weer thuis zijn. Ik bewerk mijn foto’s en dan ga ik nog een uurtje lezen en luisteren tot het tien uur en dus bedtijd is.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van The Soul Of Armenia (Djivan Gasparyan), plaatje 1 uit de Archive box (Neil Young), plaatje met demos dat meekwam met de deluxe versie van Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), The Deform Variations (Adam Holzman)

–

Zondag 26 april:
Heb ik geslapen? Ja, dat heb ik. Toch ook wel weer veel wakker geweest. Om kwart voor negen ga ik uit bed. De zondagmorgendingetjes. Halverwege de ochtend loop ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon is om twee uur thuis; hij heeft vandaag overgewerkt, vandaar. Even is er een moment. Ik wil iets gaan doen, knipper met mijn ogen, ben heel eventjes afgeleid en weet niet meer wat ik wilde doen. Plots grijpt het me aan en ik sta voor een kort moment met tranen in mijn ogen. Het lukt me om me te herpakken. We doen een gebruikelijke zondagbrunch en aansluitend duiken we de tuin in. Onkruid tussen de tegels vandaan peuteren en het terras reinigen. Met de hogedrukspuit. Om zes uur is het leeuwendeel klaar – volgend weekend nog het tuinpad en de boel aan de voorkant – en ben ik volledig bemodderd. Eten maken. Ik braad een beenham,bak aardappelen en maak de ovenschotel van rode bieten, rode ui, witlof, peer, honing en blauwe kaas. Kwart voor acht zitten we aan tafel en niet veel later is alles op. En dan? Dan gaan De Zoon en ik hardlopen. Normaal lopen we door de week, maar voor morgen hebben we koningsdagplannen, dus gaan we vandaag hardlopen en we zijn toe aan de tweede stap. Einddoel van die stap is dat we een half uur onafgebroken kunnen lopen. We starten deze week met vier keer vijf minuten, afgewisseld met steeds een minuut pauze. En het gaat! Eigenlijk nogal gemakkelijk ook. Het laatste stuk van de avond lees en luister ik.
Muziek vandaag: Chemsi (Hijaz), 1996 (Ryuichi Sakamoto), Manassas (Stephen Stills), We Rock Sweet Balls And Can Do No Wrong (Tragedy), 1st Album (Bee Gees), Chunga’s Revenge (Frank Zappa), Fillmore East, June 1971 (Frank Zappa), New Conception Of Jazz – Live (Bugge Wesseltoft), The Grand Experiment (Neal Morse Band)

–

Zaterdag 25 april:
Ik word wakker. Of was ik al wakker? Wel wat geslapen. Enne … vannacht bleek een bijwerking van de medicatie niet langer actueel. Hoe gaan we dit netjes zeggen? Ga ik het überhaupt sowieso ins Blaue hinein es ist kaus bausen wel zeggen? Niet alleen de bloedtoevoer naar een zeker orgaan komt op gang; het blijft daar ook niet meer bij. Is dat een beetje duidelijk? Mij wel. Om kwart voor negen stap ik uit bed. Enkele gebruikelijke zaterdagmorgenactiviteiten volgen. Halverwege de ochtend fiets ik naar het centrum. Ik bezoek de biowinkel voor kaas en brood, de markt voor geld en vis, kleren- en andere winkels voor kleren en zonnebril, en uiteindelijk een supermarkt en Turkse winkel voor de laatste boodschappen. Inmiddels is het al twee uur geweest en nuttigen we een late lunch. Ik was in de stad ook op zoek gegaan naar nieuwe zwarte schoenen, maar niet geslaagd. De Vrouw noemt een schoenenwinkel in het centrum waar hippe modellen worden verkocht. Om vier uur zit ik nogmaals op de fiets. De winkel blijkt helemaal niet (meer) in het centrum te zijn, maar als ik weer terug wandel kom ik langs een andere schoenenwinkel waar ik vanmorgen niet in geweest ben. Nu ga ik er wel in en nu slaag ik wel. Inlopen hoeft niet volgens de verkoper, maar toch draag ik ze de eerste paar uren. Inderdaad, inlopen hoeft niet. Ik maak eten: pruttelpot van runderstoofvlees, ui, knoflook, peper, tomatenbouillon en tijm, met uiteindelijk ook aardappel en sperzieboon erin. Er komt salade bij: romasla, bosui, komkommer en gerasptewortel. De Vrouw haalt post uit de brievenbus. Er is een dwangbevel van een deurwaarder: nu zou ik een betalingsachterstand van 800 ballen hebben bij hetzelfde telefoonbedrijf da t in februari of zo ook al geld van mij vorderde en waarvan ik nog nooit klant ben geweest. Goed, dus wederom maakt iemand misbruik van mijn persoonsgegevens. De zeep zet zich voort. Acht uur zitten we aan tafel en het is zó op! De Vrouw heeft rabarber-frambozen-yoghurtijs gemaakt ten toetje. Ook zó op. Het laatste stukje van de avond zit ik achter de pc om wat mail te maken en af te handelen en aan de keukentafel nog iets te lezen en te luisteren.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Erased Tapes – Collection VI (gratis verzamelplaatje van een of ander label, geloof ik) dat ik van de week kreeg in de platenwinkel in Arnhem), Cuovgga Airras (Mari Boine), Bole 2 Harlem volume 1 (Bole 2 Harlem ), Foxtrot (Genesis), Indigo Falls (Indigo Falls), Crime Of The Century (Supertramp), Second Nature (Flying Colours), publieksopname van Zappanale 2011 (Eddie Jobson Band met Marco Minnemann, Alex Macachek, Marc Bonilla en Ray White), Cheating The Polygraph (Gavin Harrison)