B-log: 9 t/m 15 mei 2015
Vrijdag 15 mei: Stockport en terugreis
Ik ben vroeg op. De Zoon, Ob, Geoff en ik maken een korte wandeling door het park en langs een paar winkels. Ob neemt me dan met de auto mee naar een typisch Britse ’tip’; wat er typisch is aan deze vuilstortplaats is dat medewerkers paniekerig beginnen te schreeuwen als ik een foto maak van afval. We verorberen een breakfastachtige lunch met kazen, koffie, croissants en toast in de tuin. Kunnen we nog heel even naar Stockport? Ja, dat kan. We bezoeken een vintagewinkel, wandelen door wat oude straatjes, zien het Merseyway shopping centre, betreden een muziek- en een boekwinkel, slenteren door de overdekte markt en kopen kaas. Verdere buit: Dear Boy – The life of Keith Moon (Tony Fletcher), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles) en Day Trip (Pat Metheny, Christian McBride & Antonio Sanchez). Als we terug zijn in Gatley nemen we bliksemsnel afscheid van Janice (helaas zien we de kinderen niet meer) en brengt Ob ons naar vliegveld Stockport. Thank you, dear peopz, for your hospitality and your lovely everything. We hebben de vlucht om 15.30 en landen om 17.15 uur plaatselijke tijden. Zowaar, we halen een trein van 18.30 naar Utrecht en zijn om 19.45 uur in Apeldoorn. Bij de lokale grill eten we gezonde Hollandse kost (lamsshoarma met kaas) en met de bus zijn we om 21.00 uur thuis. Ik pak koffers uit, zet een eerste was aan en verzamel de eerste lichting foto’s in een map op de pc. En dan? Dan is het twaalf uur geweest en ga ik naar bed. Allemensen, wat een vakantie!
Muziek vandaag: Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles)
–
Donderdag 14 mei: Lyme House and Park
Gisterenavond hadden we dan toch stiekem een plan gemaakt voor vandaag. Vandaar dat iedereen op tijd op is. Half elf zitten we in twee auto’s. Ob heeft zijn hele gezin bij zich (Jack spijbelt van school). Het tochtje gaat naar Peak district: we bezoeken Lyme House en Park. We wandelen eerst naar boven. Het House zelf kunnen we niet in, maar dat geeft niet echt. De tuin van het mansion en de oranjerie zijn echt zeer mooi. Inmiddels zijn Marja, Robert en Richard er ook gearriveerd. Met z’n allen picknicken we bij de parkeerplaats. Omdat de wind nogal koud is, gaan de dames terug naar huis; de rest maakt nog wandeling door het park (bomvol herten) en over een nabijgelegen heuvel. Het uitzicht over het dal en de omgeving is adembenemend. Zo rond vier uur gaan ook wij terug naar Gatley. Daar doen we eerst met z’n allen nog een paar spelletjes (blufdobbelen en golf); vervolgens gaat het naar Mousam; ik eet een pannenkoekje gevuld met kikkererwtencurry en een lamscurry rezalla). Dan is het tijd om afscheid te nemen van de Nederlanders; wij gaan – het is immers donderdagavond – nog eens de pub in om Jim en Paul te ondersteunen bij de pubquiz.
–
Woensdag 13 mei: Manchester
Als we allemaal wakker zijn en hebben ontbeten, komt de vraag: Wat gaan we doen? We hebben inmiddels het bedachte dagje Liverpool van ons lijstje (‘We hebben geen plan. We hebben alleen een lijstje met daarop dingen die we graag zouden willen doen.’) geschrapt. Uiteindelijk valt de beslissing. Ob blijft thuis wegens ziekte; wij gaan gedrieën opnieuw Manchester in. Een uur later wandelen we langs de hippe winkels vol games en stripboeken. We pakken een eenvoudige paninilunch bij een of andere koffietent en bezoeken het grote winkelcentrum (Arndale). In een grote WHSmith koop ik A Slip Of The Kkeyboard (Terry Pratchett) en 1000 Years Of Annoying The French (Stephen Clarke). We gaan terug naar het station via het centrum en de pub The Ape and Apple. Pas om zeven uur zijn we weer in Gatley. Daar nemen we de Oblings mee uit eten in Italiaans restaurant Piccolo. De ambiance is zeer mooi, de muziek zeer luid en het eten zeer lekker. We zijn laat weer thuis, dus gaan we bijna gelijk door naar bed.
–
Dinsdag 12 mei: Manchester
Opnieuw ben ik niet laat uit bed. We doen het wel kalm aan. Halverwege de ochtend hebben we het programma voor elkaar duidelijk. We gaan met Ob naar het station en nemen de trein naar Manchester Piccadilly. Ob zal ons wat bezienswaardigheden, musea, bibliotheken en winkelbuurtjes laten zien. We beginnen gelijk in de homobuurt (gotcha, Ob!). Aansluitend zien we Chinatown, bezoeken we de Manchester Art Gallery, lopen we door de Town Hall en dan betreden we iets dat aanvankelijk lijkt op een moderne kunst galerie. Het blijkt de John Ryland library en plots waan ik mij verdwaald in een film van Harry Potter. Het is fantastisch en zeer indrukwekkend! Anderhalve straat verderop is Mr. Thomas Chop House. Daar zijn we voor een lunch en Janice is er ook. De wandeling gaat verder via St. Mary’s Church en we komen door de wijk met de hippe winkeltjes. In een vinylzaak koop ik een cd (goh): de promo van The Lost Episodes (Frank Zappa) voor een heel mooi prijsje. Echt veel tijd om in deze leuke wijk rond te neuzen hebben we niet, want we hebben goedkope treinkaartjes en moeten voor vier uur met de trein terug. Dat doen we dan ook. Als we weer in Obshire zijn, maak ik met Geoff nog een wandeling door het park en Gatley. Ob heeft soep gemaakt van prei en aardappelen en ’s avonds is er nog tijd voor kaartspellen: golf.
–
Maandag 11 mei: Gatley
Vandaag een rustdag. Ik ben wel op tijd op en begin vast met opruimen. In de loop van de ochtend breken we met een paar mensen de feesttent af en ontbijten/lunchen we in de zon in de tuin. Erna brengt Ob Hoops&Laura naar het vliegtuig. Aansluitend gaat Ob stevig uitrusten; hij voelt zich niet zo goed. Ik maak met Geoff een lange wandeling door het park en Gatley. Eind van de middag ben ik weer terug. Ob is inmiddels bezig met het maken van een risotto met (restjes) kip. Toetje: chocolatecake. In de avond wijden de Oblings ons in in een paar goede kaartspellen: golf en scum. En: op tijd naar bed.
–
Zondag 10 mei: The Muffin Men in Stockport
En het feest is niet eens afgelopen. Ik ben ook niet laat op. We ontbijten met familie en vrienden in fases. Op tafel staat toast, cheese en chocolatecake. En iedereen maakt dan een start met opruimen. Familie Ob vertrekt, maar daar staat tegenover dat er in de middag opnieuw bezoek arriveert. We gaan naar Indian restaurant Mousam voor een middagcurry. Goed voer! Eind van de middag zijn we weer klaar voor het avondprogramma. We reizen met auto’s en taxi naar de Live pub in Stockport. Het is een zeer mooie zaal. The Muffin Men zijn al gearriveerd en bouwen hun set op. Steeds meer volk komt er binnen. Zo om acht uur begint het concert. Er kan nog volk bij, maar de opkomst is zeker goed. Wat de heren op het podium brengen is fenomenaal als vanouds, maar de akoestiek van de zaal is niet zo goed. Ik maak wat videofilmpjes en tijdens de toegift dansen Ob en ik, gekleed in onze alohapakken, eindelijk. Na meer dan twee uur tellen Ob en ik het geld van de entree. Er is zo veel betalend volk geweest, dat de kosten voor de band voor ons meevallen. We gaan met taxi’s terug naar Gatley en rond een uur ga ik naar bed.
–
Zaterdag 9 mei: Ob & bazbo – Hawaii 50 party!
En wederom ben ik redelijk vroeg uit bed. In huis is het stil. Na een uurtje en wat koffie, besluit ik om een lange wandeling maken met Geoff. Maar hoe werkt die hondenriem? Ik rijg het voor elkaar. We wandelen naar en door het park en gaan weer terug via het ‘centrum’ van Gatley. Als we terugkomen heeft Giles Rob en Laura van het vliegveld opgehaald. We ontbijten met een heleboel personen: toast met bacon en gebakken eggs. Ook doen we de laatste voorbereidingen voor wat ons feest wordt. Vanaf twee uur zijn we helemaal klaar voor Hawaii 50. We ontvangen de gasten, iedereen is in Hawaii-stijl gekleed, de vuurkorf staat aan, de vader van Ob heeft een reuzenjengaspel gegeven dat volop in gebruik gaat, gasten hebben zelf ook veel te eten en te drinken meegenomen, we worden oveladen met kaarten en cadeaus en gelukwensen, kortom: helemaal geweldig. Het is koud in de tuin maar wel droog. Er is ook een mooie opkomst; mijn hele familie uit Nederland is er zo’n beetje, plus Marja&Robert&kids en Emile&Cynthia; daarnaast allerlei goed bekende figuren: Daggie&Petter, TPS, NotPedro, Dave&Nicola, Steve, BigTony&Kay, (andere) Ged, Jim & Paul (uit de pub), (gewone) Ged en iedereen heeft het zo te zien naar de zin. Had ik al gezegd dat het helemaal geweldig is? Aan het begin van de avond doen Ob en ik onze geïmproviseerde speech in ons alohapak met bowlerhat; we worden goed ontvangen. Het buffet is open, de chocolatecake is geweldig, het kampvuur gaat aan. Mijn familie vertrekt, niet veel later Robert&Marja ook. Als het echt koud wordt, gaan De Vrouw en ik binnen verder bij de familie van Janice. En niet eens heel gek laat lig ik in bed. Wat een feest.
