B-log: 13 t/m 19 juni 2015
Vrijdag 19 juni:
Het is rustig als ik opsta. Zowel in mijn hoofd als om me heen. Ik ben alleen. Gisterenavond voor het slapen gaan voelde ik me beklemd, angstig. Nu gaat het goed. Ik ben heel op tijd op de werkplek. Daar is het ook stil en rustig. Ik kan er heel veel doen en dat doe ik ook. Tussen de middag loop ik een rondje buiten tussen de buitjes door. Zes uur thuis. Deze keer wel. Moe ben ik opnieuw. We zitten vroeg aan tafel. De Vrouw heeft tonijnsteaks gebakken en erbij komt salade en meloen. Ik ruim de keuken op en ga aan de keukentafel zitten lezen. Mijn hoofd voelt vol en er is druk en pijn. Echt goed is het niet, maar ik sleep me een paar uren door tot het kwart over tien is en ik toch echt naar bed moet en vooral ook wil. Als ik in bed lig, voel ik me leeg en angstig.
Muziek vandaag: geen.
–
Donderdag 18 juni:
Half zes op. Niet zo veel geslapen, maar het is niet erg. Vanmorgen heb ik eerst wat tijd en ruimte voor wat kleine dingen in alle rust. Dan loop ik naar de carpoolplek. Beetje bijzondere dag vandaag. Ik kan van alles doen, maar er is ook veel ad hocgedoe. Waarom ook niet. Tussen de middag wandelt het hele team naar een restaurant iets verderop en daar hebben we een lunch. We wandelen ook weer terug. De rest van de middag verloopt net als morgen, dus van alles en nog wat en niets. Ik heb ook nog contact met een tweede loopbaantrajectbureau en maak een afspraak voor over twee weken. Mooi. Er komt schot in de zaak. Om vijf uur zit ik in de bus naar het station in Arnhem. Het is druk in het verkeer en ik mis de aansluiting. Op het busstation blijkt dat er al bijna anderhalf uur geen bus naar Apeldoorn is vertrokken. Ik wacht zowat een uur en stap dan op de eerste de beste bus die er komt. Die rijdt niet de gebruikelijke route en als ik uitstap, moet ik nog een klein half uur lopen. Pas rond kwart voor acht ben ik thuis. Het dak schijnt al klaar te zijn; ik kan er niets van zien, maar De Vrouw heeft foto’s. We eten schnitzels en een prut van spek, gele paprika, spitskool en roomkaas, met daarnaast een goede salade. Als alles is opgeruimd, ben ik heel moe. Ik luister niet, maar lees wel wat. Tien uur vandaag.
Muziek vandaag: het vierde plaatje in de box Bass Communion (Bass Communion)
–
Woensdag 17 juni:
Nou. Moeilijk opstaan, maar eenmaal uit bed gaat het goed. In de bus lees ik eindelijk Moby-Dick (Hermann Melville) uit; de nieuwe uitdaging is Alice in Wonderland (Lewis Caroll). Als ik net op de werkplek ben, krijg ik een app van De Vrouw: in verband met weer staan de dakmannen al op de stoep. Ach zo. Vanavond ging het toch regenen? Op de werkplek zelf kan ik weer veel doen. Tussen de middag loop ik een half uurtje buiten. Zo om zes uur ben ik weer thuisen maak ik avond eten. Het wordt een groentetajine van ui, knoflook, gember, courgette en wortel. Ik prepareer een salade van rode bladsla, bosui, komkommer, tomaat en oranje paprika. Als De Vrouw thuis is, bak ik lamsbiefstukken en kunnen we aan tafel. En verhip, het allemaal nog prima voedsel ook. Iets na achten lopen De Zoon en ik buiten. Het regent heel lichtjes, maar daar merk ik weinig tot niets van. Mij lukt het rondje uitstekend (natuurlijk kost het me moeite en is het zwaar); De Zoon heeft het er duidelijk lastig mee (hij heeft vorige keer overgeslagen en hij is verre van fit) en hij moet halverwege lossen. Het laatste uur van de dag lees en luister ik in de keuken.
Muziek vandaag: Down And Out In Paris And London (The Tangent), Wolflight (Steve Hackett), Teide 2390 (Nosound)
En hier zijn plaatjes van de boommishandeling tegenover ons huis.
–
Dinsdag 16 juni:
En ja hoor, het lukt me om uit bed te komen. Alles verloopt voorspoedig. Ik ben zeer op tijd op de werkplek. Ben voornamelijk benieuwd naar hoe iedereen reageert dat de manager voor wie ik veel werk doe gaat vertrekken. Iets met een bom. Merk dat het mijzelf weinig tot geen spanning oplevert; ik vind het eerder amusant. Een collega heeft me een foto gestuurd van Anton Corbijn in het Gemeentemuseum in Den Haag. Even googlen en ik vind er nog eentje. Vanmorgen een gesprek met de leidinggevende. Ik ga de komende weken gesprekken aan met bureaus om eens te onderzoeken wat zij mij kunnen bieden. Offertes gaan naar de leidinggevende; er is een budget van ongeveer tweeduizend neuro. Na mijn vakantie zijn er dan offertes en kan ik kiezen plús een definitiever plan maken. En ook nog maar eens info opvragen over de mindfoolishtraining. Ik word er wel vrolijk van. Tussen de middag wil ik een half uurtje buiten zijn, maar collega’s vragen of ik meega de kantine in. Op het eerste gezicht lijkt het er rustig; na een kwartier blijkt het toch voller en tamelijk een kakafonie en chaos. Dan maar weer weg. De rest van de middag kan ik niet doen wat ik had gepland, maar dat lukt me morgen en overmorgen en vrijdag vast wel weer. Ik stuur mails naar twee bureaus die mij zouden kunnen helpen in mijn proces van oriëntatie; eentje neemt binnen drie minuten al contact op. De eerste week van juli gaan we een afspraak plannen. Het tweede bureau verwacht ik donderdag te reageren. Verder gaat het oké. Zo tegen zes uur ben ik weer thuis. Ik ben er als eerste en dat betekent: koken. Ach, zo. Spekjes bakken, chorizo erbij, ui, peper, paprika en uiteindelijk reepjes spitskool. Erbij komt salade van rode sla, komkommer, bosui, tomaat en ei. Zeven uur zitten we aan tafel. Half acht is het ook allemaal op en opgeruimd. Ik handel wat mail af (de PROG is er alsnog) en lees en luister de rest van de avond aan de keukentafel.
Muziek vandaag: The Deepest End – Live (Gov’t Mule), het plaatje dat met de PROG mee kwam
–
Maandag 15 juni:
Ik sta op. Heb geslapen, maar niet zo heel diep en heel veel. Het kost me moeite om op gang te komen. Later gaat het wel. Alles voelt wat dof en onwerkelijk. Op de werkplek ga ik gelijk aan de slag; er is natuurlijk veel te doen. Er staat wel weer wat op stapel: een van de mensen voor wie ik veel werk verricht gaat vertrekken, zie ik, weet ik. Wat dat dan voor consequenties heeft voor mijn klussen: geen idee. Morgen een gesprek met de leidinggevende over mijn plan. Door alle activiteit vandaag is er even geen ruimte voor pauze. In de middag kan ik wel in alle rust apart zitten en veel werk verrichten. Ik ben om half zeven thuis. Ik maak een salade van komkommer, radijs, bosui, tomaat en gele paprika. Ik snijd en was een krop andijvie. Ik schil zoete aardappels en kook ze. Ondertussen ligt er een hele kip in de oven. En dan gaat de deurbel. De politie. Beter gezegd: de wijkagent. Hij is bezig met een buurtonderzoek. Enige tijd geleden waren vijf bomen in de straat in het plaatselijke nieuws. Iemand heeft ze vergiftigd en nu worden ze kaal en gaan ze dood. Schade: vijtigduizend neuro. Of ik iets gezien heb. Maar over welke bomen hebt u het eigenlijk, oom agent? We gaan samen naar de straat. Hij wijst. Ik kijk. O die. Nu pas zie ik dat twee bomen schuin tegenover ons huis half kaal zijn. Geen gezicht. Nee, ik weet van niets en heb niets gezien, maar als mij of De Vrouw iets te binnen schiet, dan laten we het je weten je schiet toch niet terug? Dag meneer agent. Hoe staat het in de keuken? Nog niet in de fik gevlogen, zo blijkt. De Vrouw komt thuis. Ik giet de zoete aardappels af, stamp ze tot puree en roer er de rauwe andijvie doorheen. Cayennepeper maakt de stoemp wat te scherp, maar dat is niet zo erg. Pas om half negen sta ik buiten. De Zoon gaat niet mee hardlopen, en ook dat is niet zo erg. Het schema voor deze week is 12-9-6 met respectievelijk twee en een minuut pauze ertussen. Ik loop langs het kanaal en achter de volkstuintjes om en het gaat me makkelijker af dan ik had verwacht. Kwart over negen ben ik weer terug en dan heb ik nog een uurtje om iets te lezen.
Muziek vandaag: Down And Out In Paris And London (The Tangent), het eerste plaatje van Hotel Europa – Live Recordings 1990-2014 (Nits)
–
Zondag 14 juni:
Het is half acht als ik wakker ben; half negen ben ik beneden. Koffie, klussen, de webstek. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Thuis nog wat koffie. Drs. P is dood. Dat gaat me een beetje aan mijn hart. We lunchen. Ik doe nog wat klussen (vegen, wassen, strijken). Dan fietsen De Vrouw en ik naar het huis van Auke, waar hij en Heidi ons ontvangen. We drinken thee en kletsen in de tuin; later verhuizen we maar binnen. Het is leuk en gezellig, we eten een goede hap. Toch kost het me ook veel energie. Kwart over negen zijn we weer thuis. Nog heel even iets lezen. Tien uur ga ik naar bed. Hoe gaat het? Gaat het? Het gaat. De hele middag en avond voel ik druk op mijn hoofd, beetje koppijn. En die genadeloze pieptoon, die is verrekte genadeloos.
Muziek vandaag: het tweede en derde plaatje uit de box Bass Communion (Bass Communion), A Week Or Two In The Real World (various artists), Closing Time (Tom Waits), 100 Years Overtime (Adam Wakeman), Gorilla (Bonzo Dog Doo Dah Band)
–
Zaterdag 13 juni:
Ik ben om half acht al goed wakker, maar pas een half uur later uit bed. Beneden is het nog warm in huis. Veel kleren draag ik dan ook niet. Koffie, de was, de vaatwasser; u kent de zaterdagmorgendingen ondertussen. In de tuin lees ik de eerste weekendkrant. Toch wordt het fris en ik ga naar binnen. Halverwege de ochtend fiets ik naar de markt voor vis. Ook koop ik de boeken De cirkel () en Dandy uit het noorden (Jan Guillou). Op de terugweg doe ik twee supermarkten en de Turkse winkel. Het regent. Als ik thuiskom, is De Vrouw weg. Ik neem koffie, lees wat en maak een lunch. Vervolgens lees ik nog wat in de tuin, want inmiddels is het aardig weer. Halverwege de middag lopen De Zoon en ik ons rondje. Het is zwaar, maar het lukt me goed. De Vrouw is weer thuis. We zitten in de tuin. Rond zessen ga ik naar binnen en maak het avondeten: een salade van ijsbergsla, komkommer, radijs en bosui, gebakken aardappels, gebakken scholfilet en een fruitsalade van meloen, aardbei en framboos. Nog heel even kan ik iets lezen in de tuin, maar het is waait en het wordt koud. Binnen kijk een dvd’tje tot het kwart voor twaalf is.
Muziek vandaag: Arvo Pärt – The complete works for piano and violin and for piano solo (), het tweede en derde plaatje van Saved By The Bell – The Collected Works of Robin Gibb: 1969-70 – cd2 Sing Slowly Sisters sessions + cd3 Robin’s Rarities (Robin Gibb), Like It Is – Live at the Hippodrome (Yes), The Kids Are Alright (bonusdisk) (The Who), tweede helft van The Summer Of Love – The Isle Of Wight Festival (dvd)
