Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 10 juli:
Heb ik geslapen? Volgens mij wel. We gaan de laatste werkdag voor de vakantie in. Ik voel me rustig en opgeruimd. Op de werkplek is van alles te doen om af te ronden en over te dragen. Ik red het prima en heb er ruim de tijd en gelegenheid voor. Om half een zit ik in de bus terug naar huis. De Vrouw is er even later ook. Ik fiets een rondje langs twee supermarkten en ga dan in de tuin Dandy uit het noorden uitlezen. Vrolijk begin ik in de nieuwe PROG. Vakantie! Ondertussen maakt De Vrouw een schotel van paprika, zalm, spitskool en roomkaas, met daarbij verse ananas. Na de dis ruim ik op en maak ik de aandachtslijst voor De Zoon voor als we de komende week weg zijn. En dan gaan we hardlopen. Het lijkt wel of het steeds maar weer gemakkelijker gaat. Dat is natuurlijk niet zo, maar het voelt gewoon erg goed. Na een douche koel ik nog wat af in de tuin, maar zo rond half tien vlucht ik naar binnen. Eigenlijk wil ik een muziek-dvd op de pc kijken en luisteren, maar sinds een week of twee hebben we een felgele verticale streep over het beeldscherm. Zo is er niet naar te kijken. Gauw weer terug naar de keuken en de PROG, tot het kwart over elf is en ik moe naar bed ga.
Muziek vandaag: Live at the Isle of Wight Festival 1970 (The Who)

–

Donderdag 9 juli:
Het is koud vanmorgen! Ik hoef pas om kwart voor zeven de deur uit. Tussen de druppels door kom ik droog bij de carpoolplek en om acht uur zit ik achter de pc. Op zich gaat het goed en rustig met mij. Er is nog wel wat spanning, maar ik kan veel loslaten. Vandaag de hele dag de gelegenheid voor één laatste grote klus en overdracht voor de vakantie. Begin van de middag loop ik een rondje buiten. Eind van de middag heb ik zo goed als alles af wat ik af wilde hebben. Morgen nog de laatste dingen en dan even een tijdje niets. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw is al bezig met de was voor het weekend en de vakantie, dus warm ik de potten van de afgelopen dagen op. Als alles ook op is, ruim ik op en beantwoord ik mail en een FB-bericht over Eric, de laatste afkomstig van Erics zoon. Aan de keukentafel lees en luister ik een groot deel van de avond tot het bijna half elf is.
Muziek vandaag: Survival and Other Stories (Jon Anderson), Live & Outta Sight (DeWolff), het plaatje dat met de PROG meekwam

–

Woensdag 8 juli:
Zowaar, ik heb wat geslapen. Toch voel ik veel druk op de kop. Ik ben onrustig, bij vlagen zelfs angstig. Ook weer later op de werkplek. Een naaste collega blijkt een zeer hevige vorm van borstkanker te hebben, moet binnen de kortste keren geopereerd, aan de chemo, maar ook eitjes laten invriezen en de hele meuk. Word ik ook niet vrolijk van. Op de werkplek zelf moet ik keuzes gaan maken: wat doe ik per se nog voor de vakantie en wat laat ik liggen? Er zijn nog wat overleggen vandaag ook. En geen tijd en gelegenheid om tussen de middag naar buiten te lopen. Nou ja. Het regent trouwens stort, dus eigenlijk maakt het ook niet uit. In de ‘pauze’ spreek ik wel mijn coach. Ik leg haar mijn dilemma van de bureaus voor, ze stelt me nog wat lastige vragen en dat maakt het leven weer wat draaglijker. En raad eens? Plots vallen er allerlei overleggen vandaag en morgen uit, dus ontstaat er weer ruimte. Ik ga het prima redden deze week. Ik ben om half zeven thuis en maak een tajine van kip, ui, knoflook, peper, paprika, courgette en paksoy, met daarbij een salade van bladsla, komkommer, zilveruitjes, augurk en avocado. Half acht zitten we aan tafel en nog geen uur later lopen De Zoon en ik ons rondje hard. Lijkt het maar zo of gaat het me echt gemakkelijk af? Ik laat De Zoon ver achter me. Het lopen maakt mijn hoofd echt goed leeg en als ik terug kom, voel ik me stukken beter Aan de keukentafel luister en lees ik de kranten en blader ik door de nieuwe PROG die ik vanmiddag heb gekocht. Half elf duik ik kort onder de douche en snel daarna in bed.
Muziek vandaag: Kytecrash (Colin Bender & Eric Vloeimans), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson)

–

Dinsdag 7 juli:
Vooruit, daar gaat-ie weer. Op naar de werkplek dan maar. Er is even wat hectiek; er zijn zieken en afwezigen. Ik val in bij het bestuurssecretariaat om de telefoon aan te nemen, ik doe mijn gewone klussen, heb een overleg en nog veel meer ad hocdingen. En dan. Halverwege de ochtend krijg ik van De Vrouw het bericht dat Eric, beter bekend als youngpumpkin, is overleden. Ik schrik ervan. Het raakt me enorm. Ik ben helemaal van slag. Zit met tranen in mijn ogen op de werkplek. Het lukt me niet om me goed te concentreren. Gelukkig mag ik iets voor half twee weg naar Velp. Daar heb ik een kennismakingsgesprek met een tweede loopbaantrajectbureau. Wat volgt is een goed en indringend gesprek: deze meneer gaat veel van me vragen en dat zou me wel eens veel druk en spanning kunnen geven, maar aan de andere kant kan het me ook écht iets opleveren. Ik ben er dan ook nog niet helemaal uit; morgen spreek ik mijn coach, eens zien wat zij erover zegt. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft eten klaar: varkenslapjes met pasta en een saus van tomaat, chorizo, peulen en tuinbonen. Erbij komt meloen. Na alles lees ik in de tuin de kranten, maar nog voor achten vlucht ik naar binnen; het lijkt erop dat het ieder moment kan gaan regenen. Dat duurt echter nog even. Als ik na tweeënhalf uur lezen en luisteren om kwart over tien naar bed ga, is het ook al niet meer donker.
Muziek vandaag: Like It Is – At The Mesa Arts Centre (Yes), Six Pieces For Orchestra (Tony Banks)

–

Maandag 6 juli:
Het lukt niet zo met dat slapen. Ik ben veel wakker en als de wekker uiteindelijk om half zes gaat, ben ik niet niet wakker te krijgen. Beneden de deuren maar gelijk weer open gooien om de koele lucht binnen te krijgen. Buiten is het redelijk fris zelfs. Ik ben niet op de geplande tijd op de werkplek en het eerste wat ik denk als ik op mijn plek zit is: Ik ben moe. Fijn. Dat begint goed. Collega ziek, maar gelukkig hoeven we niet al te veel over te nemen, dus ik kan fiks aan de slag met het afronden van een paar grote klussen. Beter fijn. Tussen de middag loop ik een rondje door het bos. Om half zeven ben ik thuis en ik begin gelijk met het maken van de bamisoep. Half acht is De Vrouw thuis en kunnen we aan tafel. We laten het ons goed smaken en snel nadat alles ook weer is opgeruimd, gaan De Zoon en ik hardlopen. Twee keer twaalf minuten en een keer vijf minuten, afgewisseld met een minuut pauze. Dit had ik een half jaar geleden toch niet verwacht. Ik ben heus wel bekaf bij thuiskomst, maar ik was de hele dag al goed moe. Even nazweten in de tuin met een boek en anderhalve liter water. Dan een ferme stortdouche en vroeg naar bed.
Muziek vandaag: Sattyg (Kaipa)

–

Zondag 5 juli:
Met dat slapen lukt het niet zo. Ik ben veel wakker. Nog vóór acht uur ben ik weer uit bed. Uitgebreide douche en dan beneden wat computerwerk doen, de wc schoonmaken en in de tuin lezen. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is redelijk rustig op straat en pas als ik bijna terug ben, wordt het weer erg warm. Thuis nog meer koffie in de tuin samen met De Vrouw en dan maken we ons klaar voor de brunch. Als ook die weg is, doe ik nog een paar klussen (vegen, strijken) en de rest van de middag lees ik. Veel in de tuin, maar als het even dreigt te gaan regenen binnen. Die regen zet niet door en om de natuur een handje te helpen geef ik de planten uitgebreid water. Begin van de avond maakt De Vrouw een fruitsalade; ik prepareer een salade van komkommer, bosui, tomaat en rode paprika, en braad varkenshaas. Toe is er allerlei ijs en Turks fruit. Erna lees ik buiten Wintersmith uit en begin ik in Dandy uit het noorden (Jan Guillou). Rond negen uur waait het me net iets te fris buiten, dus ga ik binnen verder. Kwart over tien kruip ik naar bed.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms),The Road To Damascus (Syriana), Small Change (Tom Waits), Keynsham (Bonzo Dog Band), The Unknown (Conspiracy: Chris Squire & Billy Sherwood), Man This Feels Like Space Again (Pond)

–

Zaterdag 4 juli:
Ik was al even wakker, maar om half acht ga ik uit bed. Kleren trek ik niet aan. Beneden zet ik een was aan en doe ik iets aan webstek en mail. Dan lees ik buiten bloot een krant. Het gaat redelijk tot goed. In mijn hoofd is het weer wat rustiger. Het was een goede keuze om gisterenavond wél even iets te gaan doen; het vooruitzicht dat er vandaag en morgen niet zo veel hoeft, is prettig. Als de zon op het slaapkamerraam komt, ga ik boven het raam en gordijn dicht doen. De Vrouw ligt nog in bed en nog geen paar tellen later lig ik naast haar. En zo. Iets na tien uur en na een supersnelle douche ga ik een rondje boodschappen doen. De markt, een klerenwinkel (voor een luchtige lange witte broek, nog gevonden ook) de supermarkt en de Turkse winkel. We drinken koffie onder de parasol en zo na het middaguur lunchen we met vis, kaas, brood en salade. De Zoon en ik stappen vervolgens op de fiets om lege kratten weg te brengen en veel water te halen. In de tuin lees ik de rest van de middag in Wintersmith (Terry Pratchett). Als ik ga koken, trek ik wel iets aan (niet veel). We eten scholfilets, gebakken aardappelschijfjes en salade niçoise. En dan ga ik hardlopen ook. Waarom ook niet? Heel rustig jog ik de drie keer negen minuten langs het kanaal en door het Kanaalpark. Het is warm, zeer warm, maar het lukt me goed. Dan neem ik een (stort)douche, droog ik me nauwelijks af en ga ik in de tuin zitten lezen totdat het te donker is. Binnen luister en lees ik verder en even voor twaalf uur ga ik boven op bed liggen met het raam en gordijn open in de hoop dat de slaap zal komen.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), At Home – Live in Marcia (Fatoumara Diawara & Roberto Fonsceca), Over-Nite Sensation (Frank Zappa), Apostrophe (‘) (Frank Zappa), Teide 2390 (Nosound)