Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 17 juli: Zappanale
Vroeg op, om acht uur. Na wat eten en koffie ga ik hardlopen. Lekker. Mijn lijf voelt goed. Als ik weer terug ben, ga ik bij De Vrouw terug in bed liggen. Ook lekker. Dan neem ik een douche en niet veel later zitten we aan ons ontbijtje. Vanmorgen hebben we alle tijd, dus doe ik nog een boodschapje: waters en aardbeien en nog meer van die geweldige Ostseekäse. Half twee hebben we de Molli naar het festivalterrein. Zappanale kan nu écht beginnen. Bij de balie halen we onze polsbandjes ophalen en dan gaan we naar binnen. Is het nog zó rustig? Het lijkt er wel op. Eerst maar eens boodschappen doen bij Uli: Dance Me This (Frank Zappa), Woyaya (Osibisa) en (Holdsworth-Pasqua-Haslip-Wackerman). Die Drei von Rhein mogen met z’n vieren het festival openen. Dat doen ze door de bekende stukken van Zappa op stevige verrassende én wijze neer te zetten. Mooi begin, maar wel een beetje vreemd begin. Het is namelijk érg goed en eigenlijk zou deze band een schitterende afwisseling zijn van de andere Zappabandjes ergens halverwege het festival. Tijdens Die Reise (want lawaai) eten we pizza, ik haal bij Aad onze stoel en de doos flyers. Veel van die flyers kan ik kwijt bij de informatietent van de Arf Society. Op het podium begint Peach Noise: indrukwekkend maar wel wat ‘veel’ en vol. Laten we Napoleon vergeven; hij is en blijft een rasartiest. Op het kleine podium is er Panzerpapa: wat een band! De gitarist kennen we; hij speelt ook in Dead Dino Storage. De muziek van Panzerpapa is meeslepend, interessant, ingewikkeld, toch melodieus en bovenal fantastisch. Klap op de vuurpijl is hun versie van RDNZL (FZ). Na afloop koop ik twee plaatjes van ze. Hoofdact van vandaag is Magma. Twee jaar geleden stonden ze er ook, maar toen regenden ze weg; we gingen toen voortijdig en blauw van de kou terug naar het appartement. Nu sta ik snel vooraan en ik moet zeggen dat ik overweldigd ben door het majestueuze geluid. De band moet het doen zonder gitarist, want die is ziek, maar de percussionist/marimbanist neemt zijn partijen waar. Waanzinnig. En slechts twee stukken op de setlijst (Köhntarkösz en Mekanïk Destruktïw Kommandöh) met een korte toegift (Zombies). Van The Yellow Snow Crystals wil ik nog iets meepikken. We kopen nog wat te eten en als ik mijn pannenkoek op heb, ga ik voor het podium foto’s maken. Het is er een waar feestje en de band is weer mooi op dreef, compleet met een paar coupletten in het Nederlands! Na een kwartier ben ik weer terug en buiten het festivalterrein zoeken we een taxi naar het dorp. Die vinden we snel en we delen hem met Les uit Boston. Als we om een uur of een terug zijn in het appartement, ga ik gelijk naar bed. Morgen meer!

–

Donderdag 16 juli: Heiligendamm + Zappanale openingsfeest
Ik ben redelijk vroeg wakker. Na ons ontbijt pakken we Molli naar Heiligendamm. Voor het eerst zien we de Waldkirche. Daarna gaat de wandeling langs de boulevard en op de pier. Altijd mooi. Bij de ijstent gebruiken we koffie en… ijs. Om half vier zijn we terug in het appartement en nog geen vijf minuten later arriveert De Zoon; hij is met Aad meegereden. We eten gebak en drinken wat. Dan lopen we naar het park. Eerst zien we de fototentoonstelling in het gele of rode paviljoen: zeer mooi! Dan pakken we nog een klein staartje van Zapnoise mee. Veel tijd om te luisteren hebben we niet, want we ontmoeten zeer veel bekenden. Meer muziek is er ook: Napoleon met Mats Öberg, bijvoorbeeld. Goed en gedegen, die Mats is een funky freak op de toetsen. En dan: das Provinztheater! Wat een heerlijke pretband is dat. Ik hoor er allerlei feestmuziek in terug en het enige jammere is dat ze in het Duits zingen, maar zelfs dat kan ik ze vergeven. Het geestige optreden is voorbij voor we het weten. Nu is er een lange pauze in het programma buiten, dus gaan we naar de grillroom Am Markt voor een Dönerteller Komplett. Dezelfde knullen werken hier nog in de zaak en het geboden voedsel is van dezelfde goede kwaliteit. Als we weer terugzijn in het park, is Bad Penny net begonnen. Hun muziek is wel oké, maar we gaan voortijdig met een boel lui mee naar Gunnar’s bar. Na een uurtje hebben we het ook daar gezien en even na twaalf uur liggen we in bed.

–

Woensdag 15 juli: Kloster + Münster
Vandaag doen we rustig aan. Wel ben ik op tijd op om te gaan hardlopen. Zelfde kunstje: veertien minuten heen, de weilanden in, en dan veertien minuten weer terug. Het gaat lekker! We drinken koffie en nemen ons ontbijt in het appartement. Dan wandelen we door het dorp naar de Klostermauer en zien we het klooster, de Wirtschaftsgebäude, het Kornhaus, de Münster en de omliggende Johann-Sebastian-Bachgarten. Om twee uur opent de expositie in het gebouw van de Arf Society en daar zijn we op tijd. Mevrouw Cynthia ‘Plaster Caster’ laat haar trofeeën zien en er is weer van allerlei ander mal materiaal. Van Robert krijg ik een cd-r met de promofilm voor de expo van vorig jaar; die had ik ‘m toen gevraagd, omdat er leuk beeldmateriaal op staat van alle Zappanales. Mooi! Ook koop ik het boek For Mother’s Sake – The memoires and recollections of Jimmy Carl Black 1938-2008 (Jimmy Carl Black). We spreken er weer verschillende bekende mensen. Aansluitend wandelen we nog wat door het dorp en park. Bij het Kamp-Theater treffen we Martin, Harry en Marieke, plus Len en Sabine en Frank, ook au3, Eelco, Bengt, John en Tina zijn gearriveerd. Goed om iedereen weer te zien. Binnen eten we iets, voor mij Pfannkuchen met blauwe kaas, peer, walnoten en rucola. Halverwege de avond gaan we naar Gunnar’s bar. Dave, Nicola, Sean, JP, Jessica en Paul zijn daar ook. Het is er best aangenaam en na een niet al te lange avond gaan we terug naar het appartement.

–

Dinsdag 14 juli: Rostock
Ons ontbijt aan het begin van de ochtend is eenvoudig: ik rooster toast, zet alle kaas en fruit op tafel, boel sap en koffie ernaast en vullen maar. Vervolgens lopen we naar het station en daar nemen de boemeltrein naar Rostock. Ook daar ben ik de afgelopen veertien jaar nog nooit echt goed geweest. Nu wel. Met de tram rijden we de paar haltes naar het oude Stadtmitte. We stappen uit op de Neuer Markt en kijken daar rond. Willen we de toeristeninformatiebalie vinden, dan moeten we door de winkelstraat naar het Universitätsplatz. Daar koop ik een boekje, vind ik een plattegrond en buiten drinken we koffie. We neuzen nog wat op het plein en wandelen dan via het universiteitsgebouw naar het klooster. Iets met een steenworp. Nog weer iets verder is de Kröpelinertor en na vijf minuten staan we op de Kanonsberg en hebben we geweldig uitzicht op de haven en Rostock. We wandelen langs de kade verder en vinden een terras aan het water. Op de kaart staan pizza’s; vooruit. Ik kies iets met aubergine en basilicum en een grote fles water later stappen we op. De wandeling gaat via de Hochschule voor muziek en theater naar de Petrikerk en de Alter Markt. Dan is de volgende kerk niet ver meer en via de stadsmuur en de Steintor komen we weer uit op de Neuer Markt. Ik loop de grote St. Marienkirche in en ondanks dat deze ook van binnen in de steigers staat, ben ik wel onder de indruk. Inmiddels is de middag bijna voorbij en tegen een uur of vijf nemen we de tram en trein weer terug. Bij het Kamp-Theater in Bad Doberan zit Jan. Binnen eten we een lichte pasta en later ontmoeten we buiten ook Sascha en Nona en Dieter en Gerhard en Michael en arfevelynarf. Als het bijna donker wordt, gaan we met Michael naar Café Z. Daar is bijna niemand. We drinken er iets en opnieuw zijn we redelijk op tijd weer in het appartement.

–

Maandag 13 juli: Wismar
Vroeg op. Alleen. Ik maak koffie, eet iets en ga hardlopen: veertien minuten lang de Neue Reihe af (omhoog), het bos door en omlaag tot in de weilanden. Ik heb goed uitzicht; in de zonnige verte rijdt Molli en zie ik het festivalterrein. Na veertien minuten houd ik twee minuten pauze en dan ren ik veertien minuten weer naar het appartement. Als ik terug ben, is De Vrouw ook gewassen en gestreken. We doen een rondje boodschappen en gebruiken een ontbijt bij de Stadtbäckerei. Eind van de ochtend nemen we de trein naar Wismar; ik kom nu al bijna vijftien jaar in deze streek en ik heb nog nooit ook maar iets van de omgeving gezien, behalve dan het strand van Heiligendamm. Nu zijn we dan in hanzestad Wismar. We wandelen via de St. Nicholaikirche naar de Marktplatz en bekijken daar de panden. Op een terras drinken we iets en dan gaan we door Lübsche StraBe naar het touristencentrum voor een plattegrond van het stadje. Ernaast is het werelderfgoedhuis, daar kijken we binnen. Het kaartje is leuk, maar niet zonder leesbril en die ligt nog in het appartement. In de winkels vinden we geen goedkoop exemplaar, dus doe ik het zonder. We komen uiteindelijk bij de Alter Hafen. We eten er ijs, bekijken de visverkoopbootjes en struinen langs de kade. Eind van de middag zijn we weer bij het station. We gaan terug naar Bad Doberan. In het plaatselijke Grieks restaurant eten we: voor mij schapenkaas uit de oven, plus lamssteaks. Eigenlijk zijn we vroeg weer in het appartement en gaan we ook vroeg naar bed.

–

Zondag 12 juli: naar Bad Doberan:
De wekker gaat op de normale doordeweekse tijd. Vroeg, dus. Om kwart voor zes ben ik beneden, klaar voor van alles. Ik doe ook van alles. En ook is er koffie. Half acht zitten we in de auto. De Zoon brengt ons naar het station. We zijn er klaar voor. De reis wordt nogal een aangelegenheid: er zijn werkzaamheden aan het spoor. Eerst pakken we de sprinter naar Almelo. Daar pakken we een bus naar Hengelo, vervolgens een intercity (niet lachen) naar Enschede, alwaar we drie kwartier wachten op de internationale trein naar Münster. In Münster hebben slechts een paar minuten, maar gelukkig heeft de aansluitende trein vijf minuten vertraging. Als we in Hamburg uit willen stappen, heeft een of andere gozer zijn tas in het gangpad gezet en hij is niet bereid die even aan de kant te trekken zodat ik erdoor kan. Ik til onze (zware en grote) koffer op en til hem zo goed en zo kwaad als dat gaat eroverheen. Nogal hard laat ik hem op de grond vallen. Nee, op de middelste teen van mijn linkervoet. Die doet zeer zeer. Zeer. Gelukkig hebben we genoeg tijd voor de aansluiting en een kwartier later rijdt de trein naar Rostock weg. Precies volgens schema stappen we in Rostock over op de regionale boemel naar Bad Doberan en daar komen we om half zes op het station aan. De heer Zühr wacht ons op het perron op. Mooi om hem weer te zien. Hij brengt ons naar de vakantiewoning cq. het appartement. Als we zijn geïnstalleerd en als de koffers zijn uitgepakt, gaan we het dorp in op zoek naar een supermarkt of levensmiddelenzaak die open is. Het is net zeven uur geweest en alle supermarkten en levensmiddelenzaken sluiten op zondag om zeven uur. Nou ja. We eten geroosterde eend met hete groente bij de Thai of Vietnamees op de Am Markt, drinken iets bij het Mein Kampftheater en gaan terug naar het appartement. Daar lees ik nog even en we liggen om half elf doodmoe in bed. De nagel van die linkerteen van mij is nagenoeg zwart.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Time (Steve Howe)

–

Zaterdag 11 juli:
Het is vakantie. Ik ben om acht uur echt wakker. Douche, was, vaatwasser, krant. Hé, de flyers van Zappaloween zijn er; die kunnen mee naar Zappanale. Al om kwart over tien zit ik op de fiets voor een klein en laatste rondje boodschappen naar een supermarkt en de Turkse winkel. Ik ben ook zo weer terug en dan is er nog meer koffie en een gezamenlijke lunch. En post: nieuwe schoenen uit China. Vervolgens fietsen De Vrouw en ik naar het centrum voor nog wat laatste dingetjes. Weer thuis pak ik koffers in en zoek ik allerlei spullen bijeen. Er is de gebruikelijke vakantiestress: soms gebeuren er meerdere dingen door elkaar en raak ik de draad kwijt, of er is wat onenigheid die ik niet begrijp. Er zijn dus ook momenten dat de druk op mijn hoofd weer groot wordt en ik alle zeilen moet bijzetten om niet in paniek te raken. Eind van de middag is er rust. We zien een muziek-dvd’tje of twee en dan maak ik eten: een tajine van ui, paprika, spitskool, kerrie en kaas, met gebraden lamshazen en een salade van bladsla, komkommer, tomaat en avocado. Het is nog niet op of ik maak ook de linzensalade voor morgen onderweg en snijd een watermeloen, die ik als toetje op tafel zet. De Vrouw zet daar dan weer baklava naast. Ik lees nog wat in tuin en keuken en ga zo rond half elf naar bed.
Muziek vandaag: SIX Pieces For Orchestra (Tony Banks), The Deform Variations (Adam Holzman), Exile (Geoffrey Oreyama), La Candele Viva (Totó la Momposito y sus Tambores), Lero-Lero (Luísa Maita), Like It Is – At The Mesa Arts Center (dvd) (Yes), de livefilm van Zappanale 2014 (dvd) (The Muffin Men), The Diary (Gentle) (The Gentle Storm), Music Inspired By The Life And Times Of Scrooge (Tuomas Holopainen)