Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 11 september:
En op tijd weer op. Ik doe het allemaal toch maar weer. Waar ik de energie vandaan haal is me een raadsel. Evenzo ben ik op tijd op de werkplek en daar verzet ik weer een berg werk. Iets voor half een ben ik er ook weer weg en om twee uur ben ik thuis. Even uitblazen en de krant lezen; dan op de fiets door het zonnetje naar het centrum. De biowinkel, een klerenzaak, de grote Turkse supermarkt en de toko. Thuis kan ik nog wat meer uitblazen. De Vrouw is er ook. Half zes rijden we naar de wijk Zevenhuizen, waar Jaap ons opwacht in een klein huiskamerrestaurant. Hij viert zijn verjaardag en trakteert. Het eten is zeker goed en de avond is hoogst aangenaam. Kwart over negen zijn we weer terug en de vermoeidheid slaat wederom toe. Ik lees en luister aan de keukentafel tot kwart voor elf en dan is het echt gebeurd voor vandaag.
Muziek vandaag: Volume One (Fission Trip), Mirando El Mundo Al Revés (Che Sudeka), Long Walk Home (Peter Gabriel)

–

Donderdag 10 september:
Het lijkt erop dat ik uitgerust ben. Ik sta op de normaal vroege tijd op. Twee uurtjes heb ik voordat ik de deur uit moet. Ik doe de gebruikelijke dingen, lees de krant, enzovoorts. Buiten is het fris maar zonnig. Met mijn collega rijd ik naar de werkplek. Daar heb ik een hele dag om van alles te doen en te regelen en dat doe ik dan ook. Tussendoor doe ik iets aan de opdrachten voor mijn loopbaanoriëntatietraject. Rond het middaguur loop ik door het bos. Door mijn hoofd speelt een vraag van de loopbaancoach: Wie doet iets wat ik boeiend vind? Droombaan? En voorts gaan de gedachten. Wat zou ik nou het liefste doen? Ja, schrijven, maar daar is geen droog brood in te verdienen. Wie hoor ik daar nu praten? Mijn moeder en niet mezelf. Waarom doe ik het niet? Waarom zou ik niet gaan onderzoeken wat er nodig is om te verdienen met schrijven? Wie schrijft er? Wie om mij heen? Ik weet wel iemand die freelance tekstschrijver was en een tijdje zijn eigen tekstschrijversbureautje had. Wat let me? Verhip, ik word er vrolijk en enthousiast van. (De wereld ziet me aankomen.) Een deel van de middag zit ik in een kamertje apart en kan daar in alle rust zeer veel doen. Eind van de middag ben ik bij een bijeenkomst en het wordt een latertje. Half zeven zit ik in de bus en pas om acht uur ben ik thuis. Ik ben inmiddels aardig ingestort. De Vrouw heeft nog wat eten voor me achtergehouden. Veel hoef ik niet, maar wat ik eet is prima. We kletsen wat bij aan de keukentafel. Het laatste uurtje van de dag lees ik er nog wat en uiteindelijk lig ik nog voor tien uur in bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Woensdag 9 september:
Ik sta op, kijk in de spiegel en denk: Ik ben opgewekt. Gekker moet het niet worden. Beneden ligt er op tafel een briefje van De Vrouw: Joost Zwagerman overleden. Krijg nou wat. Een generatiegenoot. Op FOK! zie ik nieuwsberichten; hij kampte met depressies en heeft zelf een eind aan zijn leven gemaakt. Au. Toch blijf ik vrolijk vandaag. Deze keer ben ik op tijd op de werkplek. Ik verzet er weer allerlei werkzaamheden. Toch blijft er ook weer veel liggen en dat is niet erg, want dat is voor morgen. Aan het begin van de middag loop ik een rondje door veld en bos. Om zes uur ben ik thuis en begin ik gelijk met eten koken. Het wordt een groentecurry van rode ui, paprika, knoflook, gember en zoete aardappel. Ik braad rundersaucijzen en maak een salade van komkommer, tomaat, bosui en cactusvijg. Waarom ook niet? Om kwart voor acht lopen De Zoon en ik buiten ons rondje langs het kanaal. Ik zelfs twee,zoals altijd. Drie kwartier later zit ik aan de keukentafel te lezen en te luisteren tot het tien uur is en ik een snelle douche neem en naar bed ga.
Muziek vandaag: The Oblivion Particle (Spock’s Beard), Love, Fear And The Time Machine (Special Edition) (Riverside)

–

Dinsdag 8 september:
Slechts een paar keer wakker geweest vannacht, maar toch goed geslapen. De afgelopen weken zie ik ’s morgens vroeg vanuit de bus dagelijks reeën, dam- en edelherten langs de weg, maar vanmorgen is het leeg in de bossen. Ik ben vroeg op het Willemsplein, maar de stadsbus heeft panne. Stik, weer later op de werkplek. Daar weet ik me fijn af te sluiten (hoop Gandalf op Spotify) en veel werk te verzetten. Tussen de middag wandel ik een half uur buiten. Ik merk dat de werktijd veel van me vraagt, dat ik nauwelijks uitgerust ben en dat ik veel behoefte heb aan ontspanning. Of ik de conclusie mag trekken dat ik momenteel (nog) niet toe ben aan voltijds werken, vraag ik me af. Aan het eind van de middag moet/mag ik invallen in een casusbespreking; interessant, maar het maakt wel dat ik zeer laat thuis ben. Half acht, bijvoorbeeld. Onderweg, op het station koop ik Zeik en de moord op de poetsvrouw van Hugo Claus (Herman Brusselmans). Thuis heeft De Vrouw het diner al klaar: een Indische schotel met Chinese kool, een loempia en een salade. Er is fruityoghurt als toetje. Een uur later zit ik aan de keukentafel met de krant, een boek en de pijp goed leeg. Tien uur al ga ik naar bed.
Muziek vandaag: The First Circle (Pat Metheny Group), Walkover (Jukka Eskola)

–

Maandag 7 september:
Het moet maar weer vandaag. Echt van harte gaat het niet. Op zich gaat het wel als ik uit bed ben. Er is wat oponthoud op de weg, zodat ik ‘pas’ om tien over acht op de werkplek ben. In de ochtend is het redelijk rustig om me heen, dus kan ik van alles doen. Bij vlagen voel ik hoofdpijn en het lukt me niet altijd om mijn aandacht erbij te houden. Tussendoor kijk ik nog in mijn huiswerk. Rond het middaguur loop ik een rondje buiten. Half zeven ben ik thuis. Ik lees de krant en maak een begin met het avondeten. Vandaag een groentecurry van rode ui, venkel, paprika, courgette en mais, met kokosmelk en vijfkruiden. Ik maak salade van krulsla, radiccio, komkommer, tomaat, bosui en ansjovis. En als De Vrouw thuis is van werk bak ik lamskoteletten. Alles bij elkaar zeer goed. Na het eten ga ik hardlopen. Alleen. De Zoon is niet fit, eerder snipverkouden. Ik loop in het pikkedonker. Halverwege wandel ik een minuut; ik merk dat ik spierpijn in mijn onderbenen heb. Ik heb de afgelopen anderhalve week steeds om de dag gelopen; mogelijk heb ik mijn lijf onvoldoende rust gegeven. De rest van mijn ronde loop ik gewoon lekker uit. De kop is leeg. Nog heel even lees ik iets aan de keukentafel en dan is het tien uur. Ik spoel me af onder de douche en ga naar bed.
Muziek vandaag: Love, Fear And The Time Machine (Riverside)

–

Zondag 6 september:
Acht uur moet ik toch echt uit bed. Eerst maar eens de gebruikelijke zondagmorgenklussen. U weet wel. Ik lees Tussen rood en zwart uit en begin in A slip of the keyboard (Terry Pratchett). Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is bewolkt, de zon schijnt, het regent licht. Als ik thuis kom, drinken De Vrouw en ik koffie. We lunchen met kaiserbroodjes, geitenkaas, honing, walnoten, frambozen (van Stadsakkers) en bramen (uit eigen tuin). Begin van de middag wandel ik nog maar een keer naar de bouwmarkt en terug. Nog geen twee minuten knutselen volgt. Aan de keukentafel lees ik en ondertussen doe ik wat voorbereidingen voor het avondeten. Uiteindelijk máák ik dat avondeten: lamsshoarma, gebakken aardappelen (sientjes van Stadsakkers) en rauwkost. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel tot het tien uur is. Soms is het kalm in mijn hoofd, soms is het er een chaos, soms voel ik me oké, soms zeer angstig en gespannen. Op zich heb ik drie goede dagen gehad, maar ik heb niet het idee dat ik volledig tot rust ben gekomen. Nou ja, ben benieuwd hoe het de komende dagen zal gaan.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), The Tango Saloon (The Tango Saloon), El Tattoo Del Tigre (El Tattoo Del Tigre), de laatste twee plaatjes uit de doos CSN (Crosby Stills & Nash), Heartattack And Vine (Tom Waits), The Geese And The Ghost (Deluxe Edition) (Anthony Phillips), Day Trip (Pat Metheny, Christian McBride & Antonio Sanchez), Stone To Flesh (Steve Jansen & Richard Barbieri)

–

Zaterdag 5 september:
Kwart over acht ben ik wakker en sta ik op. Het is rustig, in huis en in mijn hoofd. Dipje gehad? Dipje gehad. Kijken hoe het de komende dagen gaat. Ik wil en ‘moet’ het een en ander, maar ik kan ook rust nemen. Beneden maak ik koffie, regel ik iets met de was en de vaatwasser, doe ik wat aan de webstek en lees ik de krant. Buiten regent het en toch ga ik een boodschappenronde maken. Vis op de markt, veel vlees bij de Turkse supermarkt, sappen en fruit bij een supermarkt, en fruit en brood bij de Turkse winkel. Obderweg is het zonnig geweest en viel er een plensbui, maar ik kom redelijk droog thuis. Daar is koffie. We lunchen met haring, biokaas en allerlei ander moois. De Zoon en ik gaan naar een bouwmarkt omwat knutselspul te kopen. In de middag zaag, timmer en monteer ik. Ik kom materiaal te kort, dus wandel ik door het zonnetje langs het kanaal naar diezelfde bouwmarkt. Thuis weet ik na vijf minuten dat ik nóg een keer terug moet. Morgen. Aan de keukentafel help ik De Vrouw met háár knutselklusjes en rond zessen begin ik aan het avondeten: kabeljauwhaasfilets in een tomatensaus. Erbij een salade van radiccio, bataviasla, komkommer en bosui. Ik wil na het eten hardlopen. De Zoon slaat een keer over en ik vind het niet zo erg. In mijn eentje loop ik lekker langs het kanaal en achter de volkstuinen om; een dik half uur en het gaat me zelfs gemakkelijk af. Ik heb weer een shirt met lange mouwen en een loopbroek met lange pijpen aan en eigenlijk is het te warm daarvoor. Als ik om kwart voor negen thuis kom, moet ik echt goed afkoelen. Ik neem een zeer korte douche. Aan de keukentafel lees en luister ik tot het half twaalf is.
Muziek vandaag: Follow (Theo Travis & Robert Fripp), Seraphim (Steve Howe & Paul Sutin), Man & Myth (Roy Harper), Gront (Vasen), de eerste twee plaatjes van de doos CSN (Crosby Stills & Nash), Live in America (Transatlantic), Hamada (Nils Petter Molvaer)