Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 25 september: King Crimson
Half acht sta ik naast bed. En nog redelijk goed geslapen ook. Eerst maar eens wat gebruikelijke dingen. De foto’s van Peter van afgelopen zaterdag zijn binnen! Ze zien er mooi en goed uit! Het zal alleen even duren voordat ik ze kan gaan bewerken. Ik drink koffie en lees de krant. Dan om half tien ga ik op de fiets naar de sociale raadslieden aan de Brinklaan voor advies over de beëindigingsovereenkomst van het werk. Het is er spreekuur; ik ben een van de eersten en heb wachtnummer vijf. Pas na anderhalf uur wachten ben ik aan de beurt. Gelukkig heb ik de e-lezer in mijn jaszak. Het gesprek duurt wel drie minuten. Tegenover mij zit een jongedame die gelijk roept dat ik mijn ontslag kan aanvechten, maar daar kom ik niet voor. Kijk even mee met deze tweeënhalve pagina. Ze verwijst mij naar een gratis spreekuur van een advocatencollectief. Ga ik doen. Op de terugweg naar huis kom ik erlangs en ik loop even binnen. Een afspraak maken kan ik niet, maar donderdagmorgen ben ik welkom op hun spreekuur. Thuis drinken we koffie, pak ik de laatste dingen in, nemen we een lunch en dan lopen we naar de bushalte. Om drie uur staan we in de Biltstraat in Utrecht voor hostel Stone. We hebben een heel klein kamertje zonder douche of wc, maar het is prima voor een nachtje. Al snel staan we weer buiten en wandelen we naar de Oude Gracht. Bij Kaffé België treffen we Tim en Chantal. We drinken iets met hen en na een uurtje gaan we op zoek naar iets te eten. De Vrouw en ik vinden restaurant Op De Markt. We hebben een half uur, lukt dat? Het lukt. We krijgen lamsrump met een taartje van aubergine, olijf en spinazie en ernaast groene asperges. Zeer goed. Nog voor zevenen staan we in Tivoli Vredenburg. Ik ben er al in geen tijden geweest en ook na de verbouwing is het een mooie zaal. Eerst doe ik wat boodschappen: de nieuwe tourbox 2015 The Elements, een mooi shirt en een set buttons. Half negen start het concert en wat voor concert. Het kost me bijna een half uur voordat ik het geluid als goed ervaar, maar dan. Zeer indrukwekkend. De fluit, bas en twee gitaren staan achter op het podium en vooraan staan de drie drumstellen. Vooral die drie drummers blijken ongelofelijk goed op elkaar ingespeeld. Uiteindelijk klinkt het allemaal minder bombastisch dan het is of lijkt. Ondanks dat het toch ook regelmatig een vette muur van geluid is, is er ook veel ruimte. De setlijst is een prachtige mix tussen nieuw en zeer oud. Voor mij zijn de hoogtepunten Level Five, Epitaph en natuurlijk Starless. Alles klopt in dat laatste stuk. De toegift is 21st Century Schizoid Man en wat me opvalt is hoe fris en krachtig dat stuk nog altijd klinkt, ook na bijna vijfenveertig jaar. Na afloop drinken we iets met het gezelschap en ik ontmoet unclemax, een Zappateer uit Italië die in Rotterdam woont. Nog weer wat later wandelen we terug naar de Biltstraat. Bij café Tilt drinken we iets op het terras buiten tot het een uur of een is. De Vrouw en ik gaan naar het hostel.
Muziek vandaag: Pie Jesu (Robert Fripp), Love Cannot Bear (Robert Fripp), diverse vanavond verwachte stukken uit de twee dozen The 21st Century Guide to King Crimson.

[Foto’s volgen natuurlijk spoedig.]

–

Donderdag 24 september:
Normale tijd op, maar ik hoef me niet te haasten. Iets voor half acht wandel ik de deur uit naar de carpoolplek. Uurtje later ben ik op de werkplek. Gelijk een leuke workshop over de kracht van taal. Leuke bijeenkomst. Al leer ik niet veel nieuws, het maakt me wel weer scherp. Paar aardige tips en trucs die ik in de praktijk kan gebruiken. Erna heb ik een gesprek met Margo; zij wil de komende tijd mijn gesprekspartner zijn als het gaat om de droombaan en de vorderingen in mijn traject. Mooi! Ik bel de sociale raadslieden; morgen ga ik met mijn concept beëindigingsovereenkomst naar hen toe en laat ik even meekijken door een jurist. Als het nodig is dat we een afspraak maken, dan zal dat vandaag over een week moeten/kunnen. De rest van de middag is nogal hectisch, maar dat is niet erg. Ik had alles al overgedragen en hoef nu alleen nog maar wat kleine zaken te regelen. Dat doe ik. En zo om half zeven ben ik weer thuis. We kunnen zo ongeveer gelijk aan tafel. De Vrouw heeft een dis bereid van chorizo, ui, paprika, sperziebonen en kruidenroomkaas. Daarnaast een salade van bladsla, tomaat, komkommer en peer. Prima. Als het op en opgeruimd is, pak ik een koffer in. Vervolgens wacht ik tot het redelijk droog is en om kwart over acht kan ik in het donker hardlopen met de Zoon. En het gaat me mooi af. Het lukt me om in fiks tempo en zonder onderbrekingen mijn half uur en twee rondes kanaal te rennen. Dat doet me goed. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel tot het elf uur is. Het is tenslotte vakantie, dus waarom ook niet?
Muziek vandaag: Other Worlds In A Small Room (Steve Jansen & Richard Barbieri), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson), het plaatje dat met de PROG mee kwam.

–

Woensdag 23 september:
En daar gaat het weer. Beter geslapen dan de vorige nacht. Ik voel me ook beter, opgeruimder. Toch is er nog wel wat druk; ik heb het idee dat ik veel moet en veel moet doen. Zeer vroeg ben ik op de werkplek, met dank aan de goede aansluiting. Het is er weer een heksenketel. Zeer veel werkzaamheden, zeer veel nieuwe aanvragen door elkaar, maar ik red het goed. Ik laat me niet meer gek maken. Gelukkig is het om me heen redelijk rustig en lukt het me om me te concentreren op de dingen die echt af moeten vandaag. Ik loop een rondje buiten door het bos. En erna heb ik een gesprek met de leidinggevende en iemand van de afdeling Personeel. Ik krijg de beëindigingsovereenkomst voorgelegd en we nemen hem door. Dik tien dagen krijg ik de gelegenheid om erover na te denken en hem eventueel voor te leggen aan derden voor juridisch advies; dat ga ik zeker doen. Aandachtspunt is ook mijn pensioen; ik krijg de tip bij het pensioenfonds uit te zoeken of ik ook vrijwillig kan voortzetten. Uiterlijk 6 oktober laat ik weten of ik akkoord ben; op 15 oktober tekenen we. Ik zie het brutobedrag van de beëindigingsvergoeding; da’s een leuke som. Aan het eind van de middag weet ik zo goed als alles wat er nog loopt aan werkzaamheden over te dragen. Morgen heb ik een dag vol scholing en overleg, vandaar. Om zes uur ben ik thuis. Even zitten, krant lezen en dan aan de slag met het avondeten! (Niet schreeuwen nu.) Ik maak een tajine van ui, paprika, groenlof, gedroogde pruimen en een saus van druiven en siroop, met ernaast gebraden varkenshaas, een risotto en een salade van tomaten, komkommer en bladsla. Kwart voor acht zitten we aan tafel en alles blijkt mooi smaakvol. Behalve die tajine dan; ik vind hem uitermate vies. Niet erg; er is salade en risotto genoeg. Moe ben ik na afloop zeker, dus zak ik in elkander, al lezend en luisterend aan de keukentafel. Tien uur is deze drukke dag voorbij.
Muziek vandaag: Rattle That Lock (David Gilmour), Hotel Europa (Nits), een fiks stuk van Other Worlds In A Small Room (Steve Jansen & Richard Barbieri)

–

Dinsdag 22 september:
Niet dat het helpt, overigens. Ik slaap niet heel goed. Ben veel wakker. vooral de laatste twee uur kan ik niet slapen, behalve natuurlijk het laatste kwartier. Dan schrik ik wakker van de wekker. Daar is dat ding ook voor. Op de werkplek wil ik veel doen en ik doe ook veel, maar er zijn ook zeer veel prikkels en ik moet me afsluiten. Dopjes in de oren en muziekske aan. Niet dat het helpt, overigens. Tussen de middag kan ik wel afstand nemen; ik loop door bos en veld. De rest van de werkdag schiet ik goed op. Veel komt af. Mooi! Het lucht op. Morgen nog een volle dag met veel te doen en dan is het ook bijna klaar voor de vakantie. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft eten gemaakt, maar gaat zelf weg om te werken. De Zoon en ik eten een schotel van kip, rode ui, paprika, palmkool en sperziebonen in een kruidenkaassaus. Zo op. Al snel lopen we met z’n tweeën buiten voor onze ronde. Kennelijk heb ik de afgelopen dagen het een en ander van mijzelf gevraagd: de eerste helft gaat me goed af, maar op tweederde moet ik een korte wandelpauze inlassen. Thuis lees ik nog iets in het boekje Netwerken werkt (Rob van Eeden) en de Capitoolgids over Londen. De Vrouw is er tegen negenen weer. Tien uur is het voor mij tijd om te douchen en te slapen.
Muziek vandaag: Live at Montreux (Emerson Lake & Palmer), Kurt Weil – Die Dreigroschenoper (René Kollo, Ute Lemper, Milva, Rias Berlin Sinfonietta ea)

–

Maandag 21 september:
Hoe opsommerig moet dit dagboek eigenlijk? Wie leest er mee? Maakt het uit? Nee, het maakt niet uit. Toch ga ik kijken of ik saaie zooi voortaan kan vermijden. Wat niet te vermijden is, is dat ik wakker word gemaakt door dat piepende apparaat. Nou ja, wakker ben ik helemaal niet. Dat duurt even. Ik voel me opgewekt en opgeruimd. Mooi. En ook nog ’s op tijd op de werkplek. Daar is het een heksenketel. Veel urgente en plotse klussen, zaken die al een tijdje blijven liggen en vandaag écht af moeten, en ook nog eens allerlei haastgedoe dat ik niet af krijg. Nou ja, morgen is er weer een dag. Tussen de middag loop ik een rondje door zon, veld en bos. Uiteindelijk ben ik ook weer om half zeven thuis. Hoog tijd voor het verrassingsmenu: bamisoep. Ik ben inmiddels wel ingestort. Echt heel moe ben ik. Het zijn ook rare tijden geweest. Vandaag echt als een gek in de rondte gewerkt, gisteren veel gedaan en te weinig ontspanning genomen, zaterdag een intensieve dag. De Vrouw komt thuis en wil van alles vertellen en vragen. Ik trek het niet; het is te veel. Niet alleen vermoeidheid, maar ook paniek en angst slaat toe. Ik eet niet veel. Na de maaltijd kan ik nog een uurtje lezen. Zo komt de PROG uit. Voor half tien ben ik naar boven en naar bed.
Muziek vandaag: Rattle That Lock (David Gilmour)

–

Zondag 20 september:
Nog voor half negen ben ik echt wakker en ga ik uit bed. Koffie, klussen, webstek, foto’s. Halverwege de ochtend wandel ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Ik voel me rustig. Als ik thuiskom, maak ik verse koffie. De Vrouw pakt alle cadeaus uit en we zijn blij verrast. Mooi! Aansluitend maak ik lunch: bacon & eggs, broodjes, enzovoorts. Erna stap ik op de fiets en rijd naar het centrum. Bij het ACEC haal ik nog twee cadeaus en de grote lijst op. Zonder ongelukken kom ik weer thuis. Met De Zoon maak ik een paar mails: naar het UWV (hij dreigt na herkeuring maandelijks zeshonderd euro minder te gaan ontvangen en dat heeft nogal gevolgen) en het Leo Kannerhuis (afspraken van afgelopen vrijdagmorgen en voortgang). Zijn we even mee bezig; als het klaar is, kan ik gaan koken. Het wordt een stoemp van aardappelen, gebakken spekjes en andijvie met ernaast runderchipolataworstjes en een salade van komkommer, bosui, tomaat, romasla en nectarine. Dat gaat erin als koek. Kwart voor acht rennen De Zoon en ik ons rondje. Het gaat uitstekend; ik red het steeds beter. Als ik terug ben, ben ik snel hersteld, maar na niet al te lang merk ik dat ik toch zeer moe ben. Het was een mooi, enerverend en intensief weekeinde dat wel veel van me heeft gevraagd. Ik kan nog iets lezen en luisteren aan de keukentafel, maar ga nog voor tien uur naar boven om te douchen en vervolgens te slapen.
Muziek vandaag: The Gates Of Paradise (Robert Fripp), The Lost Tapes Of Opio (Jon Anderson), A Parcel of Steeleye Span (Steeleye Span), Live & Outta Sight (DeWolff), Rain Dogs (Tom Waits), Metheny/Mehldau (Pat Metheny & Brad Mehldau)

–

Zaterdag 19 september: 25 jaar getrouwd
Om half negen sta ik op. Het mag vanmorgen redelijk rustig aan. Ik neem koffie, doe wat was, andere klussen, krant, webstek, enzovoorts. Dan fiets ik naar een supermarkt of wat en de Turkse winkel voor wat boodschapjes. Bij de koffie haalt De Vrouw haar trouwjurk voor het eerst sinds vijfentwintig jaar tevoorschijn. Hij is toen natuurlijk helemaal schoon opgeborgen, maar nu zien we dat er wat vlekken op zitten en het meest in het oog springend is die grote vlek op kniehoogte. (Bij het beklimmen van de trap van het Raadhuis vergat ze haar rok op te tillen, waardoor ze op haar knieën op de onderste trede belandde.) We lunchen en dan gaan De Zoon en ik met de auto de geknutselde fotolijst naar het ACEC-gebouw brengen. Althans, dat is het plan. Hoedenplank verwijderd, achterbank naar voren geklapt, deken klaargelegd om de lijst te beschermen, manier gevonden om met een touwtje de achterklep dicht te houden: we zijn er klaar voor. Maar dan moet de lijst wel in de achterbak kunnen. Niet dus. Wat nu? Fietsen. Het blijft gelukkig droog, maar het waait wel. Slechts één keer komt het ding tussen de spaken en ik krijg een zeer lamme arm van dat ding van de grond af houden, maar ik kom snel en goed bij het ACEC aan. Snel weer terug. Nog een uurtje hebben we voor de laatste dingetjes, dan kleden we ons om en zijn we er klaar voor. Half vijf arriveren we bij het ACEC. Peter is er al en is bezig zijn fotohoek in te richten. Al snel komen de eerste gasten en wat volgt is een wonderbaarlijk mooie avond. Natuurlijk is het jammer dat er verscheidene belangrijke mensen niet zijn, maar er zijn ook heel veel belangrijke mensen wél en we zijn enorm blij en dankbaar dát zij er zijn. Dat is ook wat ik iedereen vertel in mijn korte toespraak. Mijn hele familie is er, die van De Vrouw, goede vrienden en bekenden en we hebben het goed. Aansluitend aan mijn woord levert Tim een verhaal dat zijn wiedeweerga niet kent. Nou ja, zo ken ik hem wel: aanvankelijk ‘schokkend’, bizar en uitermate grappig, maar al snel ook benoemend waar het om gaat in onze vriendschap en in het leven. (U had er maar bij moeten zijn als u wilt weten waarover ik het nu heb.) De Vrouw heeft de tranen in de ogen en ook ik ben geroerd. Mijn diepste dank, Tim! Het eten van Adnan is geweldig lekker en valt bij iedereen uitstekend in de smaak. Pas om tien uur vertrekken we als laatsten. We gaan nog heel even mee met een ploegje: Tim, Chantal, Jessica, JP en Lex, en we belandden in huis bij Heidi en Auke in het centrum. Daar tafelen we nog na. Ik merk nu pas dat ik vermoeid ben en zak wat in. Het is niet erg. Even na twaalven gaan de mensen van buiten de plaats de stad nog in; de Apeldoorners vinden het welletjes. Thuis leg ik de spullen van mij af en al snel ga ik naar bed. Het is een uur en ik kijk terug op een mooie dat met een prachtig feest en goede mensen. Dank jullie wel!
Muziek vandaag: November Suite (Robert Fripp), Cartagena! (div uit Colombia 1962-1972), One Size Fits All (Frank Zappa), The Promise Ring (Jon Anderson), Icon (John Wetton & Geoffrey Downes)

[Foto’s volgen natuurlijk spoedig.]