B-log: 3 t/m 9 oktober 2015
Vrijdag 9 oktober:
Het lukt niet om goed te slapen; het duurde voor ik in slaap viel en ik ben ’s nachts een paar keer wakker. Als de wekker dan afgaat, moet ik van ver komen. Ik sta op en het is goed. Vanochtend heb ik niet de mooie aansluiting en dus ben ik pas iets na acht uur op de werkplek. Niet erg. Ik rond de nodige werkzaamheden voor deze week af en ben om twee uur thuis. Een uur later zit ik bij de aandachttraining. Wat me bij de oefeningen en bespreken van de thuisopdrachten opvalt, is dat ik gestaag vorderingen maak. Ik kan mijn aandacht al richten en waarnemen zonder oordeel en als ik afgeleid ben, dan mag dat zo zijn en kan ik mijn aandacht opnieuw richten op de oefening. Wat zei Henk ook weer een paar weken geleden? ‘Alles wat gebeurt, mag.’ Precies. De komende week andere oefeningen die wat minder tijd vragen. Als ik om half zes thuis ben, heeft De Vrouw het eten bijna op tafel: een stamppot van aardappel, rode biet en shoarma. De Zoon en ik lopen nog voor acht uur buiten. Deze keer red ik mijn half uur onafgebroken. Als het even zwaar is of als ik vermoeid ben, dan neem ik dat waar en dan mag het er zijn. Vervolgens richt ik me weer op mijn ademhaling en het lopen. Tjonge. De rest van de avond kan ik ontspannen. Ik lees en luister aan de keukentafel. Judy had van de week een geleend (en erg) boek teruggebracht, vergezeld van een cadeautje: een van de laatste Mens & Gevoelens van dit jaar. Ik had jarenlang een abonnement, ook toen de papieren versie stopte en overging op dvd-edities, maar heb de herstart van de papieren editie gemist. Nu lees ik hem. Ik zou nog wel weer eens iets kunnen insturen, maar een abonnement, hoe sympathiek ik het tijdschrift ook vind, hoef ik dan weer niet. Ik lees het in korte tijd uit en begin in De kop in het zand (Jan Guillou), het vierde deel in de serie De grote eeuw. Half elf ga ik naar boven voor wat oefeningen en de nodige nachtrust.
Muziek vandaag: Transgression (Theo Travis’ Double Talk), Changing Hands (Jansen Barbieri Takemura), Arc Light (Steve Hogarth & Richard Barbieri)
–
Donderdag 8 oktober:
Ik sta wel op de gewone tijd op. Vroeg, dus. Vroeg hoef ik niet de deur uit, dus ik heb ruim tijd om de laatste foto’s van de afgelopen vakantie op de webstek te zetten. Ook doe ik even mijn rondje langs de fora en wat blijkt? Gail Zappa is dood. Verhip. Iets voor acht uur ga ik dan echt de deur uit. Op naar Velp. Ik vertel Henk van mijn wedervaren in de afgelopen drie weken. Dat ik eerst niet toekwam aan de opdrachten vanwege feest, spanning, volle werkagenda en vakantie, en dat ik daarna tijd nam om opdrachten te doen en die naar hem heb gestuurd terwijl ik nog niet tevreden was over het resultaat. Ook vertel ik van mijn opgewektheid van de afgelopen dagen, van het vertrouwen dat ik in mijzelf krijg en van de plotse vraag van mijn vorige manager. Het lijkt wel of alles weer eens van toevalligheden aan elkaar hangt en tegelijkertijd zijn dit ‘logische’ gebeurtenissen naar aanleiding van mijn netwerkstappen. Vraag en opdracht aan mij is hoe ik al die ontwikkelingen en gebeurtenissen kan sturen. We bespreken ook mijn concept resumé. Belangrijk is dat ik goed weergeef wat ik kom brengen en halen. Ik mag kernachtiger zijn en: het hoeft niet af te zijn. Ik mag meer vertrouwen op wat ik kan. Kortom: ik heb weer tips om hem bij te stellen. Voor de volgende keer maak ik mijn pitch af, doe ik wat online-testen en ga ik verder met netwerken. Iets na twaalf uur ben ik op de werkplek. Heel productief ben ik niet; ik spreek wat (oud-)collega’s en handel wat urgente zaken af. Vlak voor het weggaan zie ik een mail van Erna; we spreken elkaar vrijdagmorgen de zestiende. Ze schrijft: ‘De insteek van ons gesprek is wat mij betreft oriënterend en verkennend… en wie weet kunnen we toch weer wat voor elkaar betekenen, het zou toch bijzonder zijn.’ Om half zeven ben ik weer thuis. De Vrouw gaat op bezoek bij iemand uit haar oude lotgenotengroepje met wie het niet zo goed gaat. De Zoon en ik eten samen: hamburgers en gebakken aardappelen met een salade van bosui, bleekselderij, komkommer, tomaat en krulsla. De Vrouw is er om kwart voor negen en maakt de restjes op. Ik ga om kwart voor tien naar boven voor oefeningen en een poging tot slapen.
Muziek vandaag: Alexandrine (Grice), Double Live (Deluxe Edition) (Glass Hammer)
–
Woensdag 7 oktober:
Nog altijd ben ik opgewekt; ik jubel bijna. Buiten is het ook nog eens zacht. Het maakt dat ik er zin in heb vandaag. Hoe vreemd kan het lopen? Ik ben netjes op tijd op de werkplek. Daar doe ik de dingen die ik moet doen. Ook werk ik aan mijn resumé, het document dat ik ga gebruiken als basis voor mijn netwerkgesprekken. Halverwege de ochtend stuur ik het concept op naar Henk. Tussen de middag loop ik een rondje door zon, veld en bos. Vandaag maak ik een grote lang liggende klus bijna af. Ik bruis van de energie, zo lijkt het wel. En ik ben om zes uur thuis. Daar is De Vrouw ook. Ik maak een mais-koolsoep: ui, knoflook, groene kool en mais bakken, bouillon erbij, pureren, vervolgens chorizoblokjes bakken, samen met nierbonen, reepjes rode ui en rode paprika en het laatste restje mais erdoorheen, even verwarmen, oppeperen en opzouten en klaar is uw maaltijd. Voor ieder gaan er twee grote borden doorheen. Ernaast heb ik wat boerenbrood en een kruidenboter. Kwart voor acht lopen De Zoon en ik ons rondje hard. Om een of andere reden ontbreekt het me aan energie; ik moet halverwege een pauze inlassen, maar het ‘mag’. Ik merk dat ik veel gedaan heb de afgelopen weken en bijna niet aan ontspanning ben toegekomen. Het is niet erg; ik voel me er niet onprettig of heel onrustig (meer) bij. Dat is wel eens anders geweest. Half tien ga ik naar boven voor een douche en een lange oefening. Tijdens die oefening val ik – net als vanmiddag onderweg terug in de bus – bijna in slaap. Erna zeker.
Muziek vandaag: Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), The Unquiet Sky (Arena)
–
Dinsdag 6 oktober:
Ik ben niet helemaal uitgeslapen, maar het lukt me goed. Buiten is het warm en motregenachtig. Geen ramp. Ik voel me goed, opgewekt en rustig. Wederom heb ik een snelle aansluiting en ben ik zeer vroeg op de werkplek. Daar doe ik van alles en veel. En er gebeurt iets. Ik krijg telefoon. Het is mijn ‘oude’ leidinggevende, voor wie ik vier jaar met veel plezier heb gewerkt en die tweeënhalf jaar geleden directeur bij een andere organisatie werd. Ze is op zoek naar een ondersteuner, iemand die veel kan en wil schrijven voor website, bestuur en dergelijke. Of ik eens wil komen praten? Nou nee, daar heb ik geen zin in. Of wacht. Allemensen, wat een verrassing, wat mooi dat ze aan mij denkt en dat ik in beeld ben. Het maakt me zeer vrolijk. Ik stuur haar mijn contactgegevens en opties voor dagen/tijden dat we elkaar kunnen ontmoeten. Tralalala. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Bijna te huilen. Van geluk. Tralalala. ’s Middags blijf ik ook vrolijk. Veel werk komt af. Morgen wil ik intensief bezig met het afwerken van een grote klus die al een tijdje ligt. Voor de rest loopt alles prima. Volgende week teken ik de beëindigingsovereenkomst. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw staat op het punt om de deur uit te gaan naar werk; die is later op de avond weer thuis. Ik maak een kipcurry met ui, peper, knoflook, zoete aardappel, spitskool, mais en kokos, plus een salade van komkommer, tomaat, bosui en bleekselderij. De Zoon en ik eten ervan. De Vrouw is er na half negen weer en eet de rest op. We spreken de dag door en ik lees nog iets in het netwerkboekje. Dan is het tien uur en ga ik op bed mijn oefeningen doen. Niet veel later is het bedtijd.
Muziek vandaag: Alexandrine (Grice), Gallery Of Dreams (Gandalf), Gallery Of Dreams – Live (Gandalf)
–
Maandag 5 oktober:
Dus gaat het weer. Ik ben vannacht een paar keer wakker geweest, vandaar dat ik niet het idee heb dat ik uitgerust ben als ik opsta. Maar eenmaal uit bed lukt het. Zeer vroeg op de werkplek. Al na een uurtje heb ik alle mail weggewerkt en een lijstje gemaakt met de zaken die ik nog wil en moet doen vandaag en de komende dagen. Het gaat lukken. Goed zeg, ik kan voortdurend mild zijn voor mijzelf, vriendelijk over mijn tekortkomingen. Het voorkomt heel veel spanning. Tussen de middag kan ik een half uurtje buiten lopen vol gerichte aandacht op het lopen. Fijn. In de middag krijg ik nog meer werkzaamheden af. Eind van de middag stuur ik het resultaat van mijn opdrachten aan Henk; ik heb veel af kunnen krijgen, maar twijfel nog of ik helemaal ‘klaar’ ben voor de eerste stappen naar buiten om te gaan netwerken. Op de terugweg heb ik even tijd om in het centrum van Arnhem de platenwinkel binnen te lopen. Better Late Than Never (Anderson Ponty Band) ligt er voor me klaar. Ik ben benieuwd. Om half zeven ben ik weer thuis. In alle rust kan ik het menu van vanavond samenstellen. Ik kruid het shoarmavlees, kook en bak de rode aardappelen die De Zoon van Stadsakkers heeft meegenomen, bak het vlees en prepareer een salade van mais, komkommer, tomaat, bleekselderij, bosui en krulsla. Pas om kwart voor acht is De Vrouw thuis en kunnen we aan tafel. De shoarma is beduidend beter dan die uit de supermarkt. Mooi om te weten waar we de shoarma voortaan moeten kopen. Gelijk na het eten gaan De Zoon en ik hardlopen. Het is heerlijk buiten. Niet koud, weinig wind. Ik heb er fiks de vaart in en beleef mijn half uur intens. Het gaat me redelijk gemakkelijk af. Als ik terugkom, gun ik mezelf nog een klein moment rust. Inmiddels heb ik met Reinier een netwerkafspraak gemaakt voor zaterdagmiddag! Daarnaast heb ik contact met een tekstschrijver uit Apeldoorn en een uitgever. Reinier eerst; hij kan dan mooi proefpersoon zijn. Vraagt dan nog wel wat voorbereiding, maar dat is niet erg. Kwart voor tien ga ik naar boven. Korte douche en uitgebreide aandachtsoefeningen. Een uurtje later ga ik slapen.
Muziek vandaag: Alexandrine (Grice), Better Late Than Never (Anderson Ponty Band)
–
Zondag 4 oktober:
Bij vlagen heb ik redelijk geslapen, bij andere vlagen ook niet zo; af en toe ben ik wakker geweest met in mijn hoofd alle dingen die ik nog wil en moet doen. Veel is dat overigens niet meer. Hoewel. Half tien ben ik beneden. Koffie, webstek, foto’s. Eind van de ochtend wandel ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is nog een heel klein beetje mistig, maar al snel breekt de zon scherp door. Het is een prachtige morgen. Na een klein uurtje ben ik terug. Ik maak verse koffie en niet veel later een lunch. In de middag kan ik veel tijd besteden aan de opdrachten voor mijn traject. Het valt me zwaar; zeker als het gaat om het netwerken heb ik het gevoel dat ik nog niet ‘klaar’ ben. Verder moet ik een ‘pitch’ maken, een stukje van een paar zinnen waarin ik uitleg wie ik ben, wat ik kan en wat ik wil. Ook dat valt nog niet mee. Niet erg. Morgen maak ik het af. Toch krijg ik ook zeer veel wél doen. Eten maken, bijvoorbeeld. Het wordt een lamstajine met tomaat, paprika en tijm. Zeer lekker. Aangevuld met de gevulde koolbladeren van gisterenavond en een salade van bladsla, komkommer en avocado. Na het eten kan ik nog wat bijwerken aan de opdrachten en doe ik nog iets aan de foto’s op de webstek. Zo half tien ga ik naar boven, doe ik nog een oefening gerichte aandacht en dan ga ik slapen. Einde vakantie. Morgen meer ellende.
Muziek vandaag: The Wine Of Silence (Andrew Keeling, David Singleton, Robert Fripp & Metropole Orchestra), The Friends Of Mr. Cairo (Jon & Vangelis), Frank’s Wild Years (Tom Waits), The Six Wives Of Henry VIII – Live at Hampton Court (Rock Wakeman), Love, Fear And The Time Machine (Riverside), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), Rattle That Lock (David Gilmour), Power Play (Stick Men)
–
Zaterdag 3 oktober:
Ik ben vroeg wakker en ga iets na acht uur uit bed. Koffie, de was, wat klussen. Verhip, het beeldscherm van de pc is plots heel anders ingesteld. Hoe krijg ik dat weer goed? Het lukt me niet. Later. Ik doe iets aan foto’s en blog en een oefening voor de aandachtstraining. Nog voor elf uur zit ik op de fiets voor een boodschappenronde. Eerst de markt voor cranberry’s, shoarmakruiden en vis, dan de supermarkt en de Turkse winkel. Terug nog wat koffie en ik maak een nieuwe mail naar de collega van Personeelszaken. Daarnaast nog wat fotowerk en ik bereid de lunch voor. Die lunch nuttigen we. Vervolgens doe ik wat voorbereidingen aan het eten. Ik blancheer koolbladeren, maak een vulling met lamsgehakt, spinazie, ui en paprika, plus een tomatensaus. Het wordt een ovenschaal vol. Even werk, maar dat is niet erg. Het is drie uur als De Zoon en ik buiten hardlopen. Deze keer heb ik geen pauze tussendoor nodig; ik loop mijn half uur in mooi tempo en ononderbroken. Ik ben weer bij. Na een snelle douche maak ik het fotowerk van de vakantie af en de eerste platen plaats ik op deze webstek. Even ontspannen aan de keukentafel met wat leeswerk. De oven is aan het voorverwarmen en om zes uur kan de schaal er een half uurtje in. Ondertussen heb ik de salade klaar: bosui, komkommer, peer en bladsla. Allemaal voortreffelijk, al zeg ik het zelf en waarom ook niet? Na het eten en opruimen zit ik nog even en even na achten wandelen we naar de verjaardag van Heidi en Freek. Van harte! Het is er niet heel druk, maar wel aangenaam. Rond elf uur merk ik dat ik heel moe ben en een half uur later nemen we afscheid. Ik ga gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Geese And The Ghost (Deluxe Edition) (Anthony Phillips), Drive Home (EP) (Steven Wilson), Heaven & Earth (Yes), het eerste plaatje van Stupid Things That Mean The World (Tim Bowness)
