B-log: 12 t/m 18 maart 2016
Vrijdag 18 maart:
Het laatste deel van de nacht ben ik onrustig en lig ik wakker. Half zeven ga ik uit bed. Op de nieuwe werkplek is veel te doen. De baas is er niet, maar heeft wel een stapel werkzaamheden. Zo kom ik aan alle ‘extra’s’ niet toe. Is dat erg? Ik tref haar pas bij het weggaan om twee uur. Een half uur later sta ik met De Zoon ergens in de wijk De Maten om te kijken naar een huis. Dit keer bevalt de indeling en locatie hem zeer: ruime woonkamer, ruime slaapkamer, oké keuken en badkamer, plus een kleine berging voor wasmachine en andere spullen. Er zal heel veel aan moeten geverfd en gesausd en gevloerbedekkingd, maar dan kan het een uitstekende starterswoning zijn. Op de terugweg bezoeken we de supermarkt voor de eerste weekendboodschappen. Thuis bereid ik eten voor: een kip uit de oven, gebakken aardappelen en een salade van bosui, bladsla, komkommer, tomaat en groene asperges. De Vrouw komt terug van haar laatste bijeenkomst Mindfulness en dan gaan we aan tafel. Half acht stap ik op de fiets en rijd ik naar de poptempel in het centrum. Ik pak nog net het echt laatste staartje van het voorvoorprogramma mee: twee gasten die muziek maken die klinkt als een exacte kopie van de hoofdact, zij het zonder gitaar. Al snel erna begint Project RnL. Het is complexe, maffe en zeer knap gespeelde muziek en ik hoor er allerlei bekends in: Gentle Giant, Zappa, Primus, noem het maar op. Het is ook zeer luid en ik doe de gehoorbeschermers in. Ondertussen zijn Heidi, Auke, Len en Sabine bij mij komen staan. Het is leuk om ze te zien. Spreken kan ik ze niet. Verder is er nauwelijks volk. De gehoorbeschermers kunnen uit als Ozric Tentacles beginnen. Wat een concert. Eén geweldige doordenderende en meanderende stroom van bekend werk, watervallen van de zo typerende synthesizerloops en spacy gitaaruitbarstingen, allerlei etnische melodielijnen en idiote maatsoorten. En het publiek gaat uit z’n dak. Ik eigenlijk ook wel. De hypnotiserende licht- en projectieshow maakt het helemaal af. Hoe lang duurt het? Veel te kort voor mijn gevoel. Na afloop koop ik een shirt en praat ik heel kort met de goede bekenden en dan moet ik echt naar huis, want de vermoeidheid is in één klap enorm toegeslagen. Half een ben ik thuis en na nog een snelle babbel met De Vrouw ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Aladdin Sane (David Bowie), 4 1/2 (Steven Wilson), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles)
–
Donderdag 17 maart:
Half zeven gaat de wekker. Ik heb anderhalf uur om in alle rust te ontwaken en de ochtenddingen te doen. Dan fiets ik door de zon en de koude naar de nieuwe werkplek. Daar is volop van alles te doen, ook al is de baas er niet en zit ik in haar kantoor. Vandaag werk ik er een uurtje langer, zodat ik morgen wat eerder weg kan. Half zes open ik de voordeur van ons huis. Even later zitten we aan tafel. De Vrouw heeft wat restanten van de week opgewarmd en bakt daar kebabs bij. Erna heb ik kort tijd om iets te lezen. Kwart voor acht is Jaap op visite. Half elf is hij weer weg. Dan ga ik naar bed.
Muziek vandaag: geen.
–
Woensdag 16 maart:
Slapen gaat me goed. Wakker worden is minder. Maar zoals zo vaak: als ik eenmaal uit bed ben, is het oké. Ik weet de rust te vinden en die houd ik voor vandaag vast. Op tijd op de werkplek in Arnhem. Daar ben ik vanmorgen grotendeels alleen. Ik handel veel, heel veel af. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. In de middag weer verder. Dan sluit ik voor deze week af. Om zes uur ben ik thuis. Ik heb hoofdpijn en ben moe. Toch maak ik bamisoep, die De Zoon en ik eten. Tussendoor is De Vrouw even thuis en die s(n)oept snel iets alvorens ze weer aan het werk gaat. Als De Zoon en ik zijn uitgegeten ga ik mijn ronde hardlopen. Moet ik halverwege pauze houden? Vooruit, heel kort dan. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel. De Vrouw is om kwart voor tien thuis. Heel even neem ik tijd om bij te praten en dan ga ik naar bed.
Muziek vandaag: David Live (David Bowie), Shockwave Supernova (Joe Satriani)
–
Dinsdag 15 maart:
We gaan weer. Veel voorspoedig. Op de werkplek ben ik op tijd en ik verzet er veel werk. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. Daarna nog wat verder werken. Om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft bijna het avondeten klaar: een curry van ui, wortel, courgette en spitskool met een salade van bosui, komkommer en tomaat. Ik bak daar lamsbiefstukken bij en we kunnen aan tafel. Zeven uur zijn we ook weer van tafel. Ik niet. Ik lees en luister tot het kwart voor tien is. Nogal moe ben ik.
Muziek vandaag: Every Good Boy Deserves Flavour (The Moody Blues), Greg Lake (Greg Lake), Manoeuvres (Greg Lake)
–
Maandag 14 maart:
Heel koud buiten. En het is licht om half zeven. Dat belooft wat. Ik weet niet wat het belooft. Mooi op tijd op de werkplek en daar werk ik weer veel werk weg. Ook goed. Tussen de middag loop ik door zon en bos. Om half zeven ben ik thuis en maak ik eten: een chili zoals een chili moet zijn, al weet ik niet precies hoe een chili moet zijn. Dus doe ik maar wat met gehakt, ui,prei.peper, paprika, raapsteel, chilikruiden en bruine bonen. Frisse wind vandaag. Even na achten loop ik door die frisse wind mijn ronde hard. Ik heb een tussenstop nodig, maar het lopen zelf gaat lekker. Thuis rust ik uit. Ik lees de krant en luister tot een uur of tien. De Vrouw is dan net thuis van werken; we praten wat bij en ik warm nog eten voor haar op. Dan ga ik toch echt naar bed.
Muziek vandaag: Shockwave Supernova (Joe Satriani), Alladin Sane (David Bowie), Ride The Tiger (Greg Lake & Geoff Downes), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio)
–
Zondag 13 maart:
Half tien ga ik uit bed. Koffie, klussen en webstek. Eind van de morgen loop ik met De Vrouw ons gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is zonnig en mooi buiten, maar de wind maakt het ook koud. Terug is er weer koffie en een lunch van broodjes, sla, kaas, haring, vleeswaren en eieren. In de middag doe ik rustig aan. Ik lees en luister. Later maak ik avondeten. Ik leg groentefrieten in de oven, bak lamsshoarna en maak een salade van komkommer, bosui, tomaat, haring, avocado en blauwe bessen. De rest van de avond lees ik in de na honderd pagina’s steeds amusanter wordende biografie van Einstein en luister aan de keukentafel tot het tien uur is.
Muziek vandaag: When Loud Weather Buffeted Naoshima (David Sylvian), Emerson Plays Emerson (Keith Emerson), Up (Peter Gabriel), The Hound Of The Baskervilles (Clive Nolan & Oliver Wakeman), Peixes Passaros Pessoas(Mariana Aydar), Young Americans (David Bowie), The Bruised Romantic Glee Club (Jakko Jakszyk), High Voltage (Emerson Lake & Palmer), New Chautauqua (Pat Metheny)
–
Zaterdag 12 maart:
Kwart over acht lees ik de krant. Keith Emerson is overleden. Wát? Keith Emerson is overleden. Mijn eerste echte jeugdheld. In de zomer van 1980 hoorde ik voor het eerst de muziek van Emerson Lake & Palmer en het was de start van een schitterende ontdekkingsreis. Ik mocht hem nooit in levenden lijve zien en horen. Nu is hij dood, naar verluidt heeft hij zelf een einde aan zijn leven gemaakt. Ik ben geschokt. De wereld staat even stil.
Toch maar koffie en wat klussen en deze webstek. Dan een boodschappenronde langs biowinkel, markt, supermarkt en Turkse winkel. Het is zonnig en mooi, maar nog wel flink koud. Op de markt spreekt iemand me aan. ‘Mag ik u iets vragen? U komt me zo bekend voor Bent u Peter van Altena?’ Een belangrijke vraag is nu natuurlijk: wie is Peter van Altena? In het kader van de boekenweek koop ik De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren (Haruki Murakami) en het essay Zink (David van Reybrouck). De verkoopster legt er het boekenweekgeschenk Broer (Esther Gerritsen) naast. Thuis drinken De Vrouw en ik koffie. Aansluitend lunchen we met Turks brood, vis, avocado, biokaas en vleeswaren. De Zoon is aan het werk voor Stadsakkers; hij is pas halverwege de middag terug. De Vrouw en De Zoon gaan dan naar de bioscoop. Ik ga even naar buiten om wat plastic in de plasticcontainer te gooien. Daarna kijk ik een deel van een bluray en iets na half zes stap ook ik op de fiets en rijd naar het centrum. Bij een restaurant stap ik af en binnen tref ik De Vrouw en De Zoon. We vieren wat verlaat de verjaardag van De Vrouw met een etentje. Het eten is heel aardig en we beleven een genoeglijke tijd. Half negen zijn we weer thuis. Ik lees en luister aan de keukentafel en ga om kwart voor elf naar bed.
Muziek vandaag: Le Pas Du Chat Noir (Anouar Brahem), The Deform Variations (Adam Holzman), The Three Fates (Keith Emerson), Ompa Til Du Der (Kaizers Orchestra), It Is And It Isn’t (Gordon Haskell), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio), enkele stukjes van de bluray Live at Wembley (Electric Light Orchestra), Up The Downstair (Porcupine Tree), Staircase Infinities (Porcupine Tree), Weir Keeper’s Tale (Damion Wilson & Adam Wakeman)
