Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 2 september: Naar Brussel
Opnieuw wat onrustig geslapen. Half zeven ben ik op en ik start rustig op. Na een fietstochtje door de frisse ochtendzon beland ik op de nieuwe werkplek. Er ligt een mooi stapeltje klussen en anderhalf uur later heb ik al een heleboel gedaan. Eind van de morgen is echt alles afgerond en om een uur fiets ik naar huis. We lunchen, pakken de laatste spullen in en half drie wandelen we met de koffers naar de bushalte. De trein zit stampvol, maar de reis verloopt uiteindelijk voorspoedig. Wel komen we een half uur later aan op Brussel-Zuid, doordat we een omweg hebben moeten maken en twee stations hebben overgeslagen. We doen wat boodschapjes op het station onder het motto: stel we vinden geen ontbijt of lunch, dan moeten we van alles bij ons hebben op het gevulde koekniveau. De Vrouw had een wandelroute afgedrukt om van het station naar het hotel te komen. Als we het station uitlopen, zien we het hotel aan de overkant op de hoek. De kamer is prima. Het is donker als we naar een restaurant gaan wandelen. We passeren kasteel Hallepoort en eten steak met friet in restaurant La Huppeldepup d’Au. Bij de buren stopt een brandweerwagen. Hoop gedoe, met rondrennende brandweermannen en zwaailichten en sirenes. In het restaurant lijkt niemand zich druk te maken en gaat alles gezellig op z’n Belgisch door. Als we rond tien uur naar buiten gaan, zien we dat er ook een ladderwagen bij is, maar het is niet heel duidelijk wat er priecies gaande is. Iemand op de bovenverdiep ingesloten? We gaan terug naar het hotel en de brandweerauto’s verlaten het tafereel (opnieuw met zwaailichten en sirenes). In de hotelbar nemen we nog een drankje. Om half twaalf gaan we slapen. De wekker staat op acht uur.

Deze foto door Gerard Oltmans hangt in de bibliotheek:@055fotostad 2016!
Part of exhibition in our local library! pic.twitter.com/vF65ogdD6p

— Bas Langereis (@balangereis) 2 september 2016

–

Donderdag 1 september:
Nu heb ik echt slecht geslapen. Veel wakker geweest. Als de wekker me dan uit diepe slaap haalt, is opstaan niet gemakkelijk. Gelukkig gaat het in de eerstvolgende minuten alweer veel beter. Ik kan even kalm opstarten; pas om zeven uur wandel ik naar de carpoolplek en om acht uur ben ik op de werkplek, klaar voor een nogal hectische en volle dag. Ik maak veel rapportage en heb verschillende overleggen. Pas rond half twee wandel ik door zon en bos. Eind van de middag heb ik wel alles af wat ik af wilde hebben en heb ik zo goed als niets over te dragen aan de collega. Half zeven ben ik thuis en maak ik avondeten: een schotel van chorizo, prei, bosui, paprika, peper, tomaten en cottage cheese. Erbij een salade van komkommer en meloen. De Zoon is er om kwart over zeven. Op de vraag hoe het de afgelopen dagen is geweest, vertelt hij dat hij gisterenmorgen op de snelweg in een beginnende file tegen een andere auto aangereden is. Gelukkig is er geen persoonlijk letsel. Wat me opvalt is hoe goed hij de zakelijke kant aan het afhandelen is: schadeformulier ingevuld, verzekeringsmeneer gebeld, naar de garage geweest om de schade aan zijn auto te laten taxeren. Die schade voor hemzelf is minstens duizend ballen en daar baalt hij van, maar hij leert ook: lage zon is gevaarlijk en voortaan toch maar even moeite doen om aan het begin van de rit die zonnebril op te zetten. Na het eten pak ik twee koffers in en dan ga ik hardlopen. Allemensen, wat gaat het gemakkelijk en soepel. Waar komt die energie vandaan zo plots? Zou het komen omdat ik vandaag rond het middaguur veel gegeten heb (zes boterhammen, nog een extra broodje en salade) of dat ik gewoon pit krijg doordat ik bijna vakantie heb? Na de douche lees en luister ik nog een uurtje aan de keukentafel en om half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag:Gradually Going Tornado (Bruford), Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks)

–

Woensdag 31 augustus:
Slapen gaat opnieuw niet zo heel goed, maar ik sta wel rustig op. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het fris, maar wel zonnig en lekker. Op de nieuwe werkplek is het stil en rustig en ik handel er enkele zaken af en werk aan een grote klus. Vrijdag weer verder. Om een uur is het mooi geweest en rijd ik naar huis. Daar een lunch met De Vrouw en vervolgens fiets ik naar de tandarts voor de jaarlijkse controle. Alles is in orde; gelukkig krijg ik geen vragen over hoe we met de twee ‘gaten’ in mijn onderkaak aanmoeten (ik had twee melkkiezen die sinds anderhalf jaar allebei missen en nu beweegt de boel af en toe een beetje). Ik rijd door naar de biowinkel voor wat overbodige boodschappen, maar ik heb nu wel een gratis boodschappenpakket bijeen gespaard. Het pakket zelf is net te groot om mee te slepen. Ik rijd met een omweggetje naar huis. Daar ruim ik de bergkamer leeg en die zet ik weer vol met alle dozen die we al hebben ingepakt en straks meenemen bij een eventuele verhuizing. Er komen weer leuke dingen tevoorschijn. Nu nog maar enkele doosjes doornemen en wat kratten speelgoed zien kwijt te raken. Ik maak avondeten: biorundervinken braden, fruitsalade van komkommer, meloen en bramen, plus een schotel van spekjes, bosui, snijbiet en cottage cheese. Alles blijkt goed gelukt en we spoelen het weg met rabarbersap. De laatste twee uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel. Iets na tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Endless River (Pink Floyd), Rattle That Lock (David Gilmour), Music For Wastelands (Ossicles), Jim Hall & Pat Metheny (Jim Hall & Pat Metheny)

–

Dinsdag 30 augustus:
Hm, toch weer onrustige slaap vannacht. Ik sta vermoeid op met nadrukkelijk aanwezige en genadeloze pieptoon. Eenmaal opgestart gaat het redelijk. De vaste ochtendhandelingen maken me opgewekt en opgeruimder. Als ik naar de bushalte loop en terugdenk aan de workshop van vanmorgen, merk ik dat ik gespannen en emotioneel ben. Ik weet mijn ‘desastreuze gedachten’ snel om te buigen naar realistischer ideeën. Op de werkplek doe ik eerst weer een paar grote en ‘moeilijke’ klussen; pas daarna kijk ik mail. Eind van de ochtend heb ik al echt veel gedaan, terwijl ik niet het gevoel heb dat ik heel erg druk ben geweest. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. ’s Middags doe ik opnieuw het een en ander; zo kan ik ook al wat zaken afhandelen die ik eigenlijk voor donderdag, de laatste dag voor mijn vakantie, had gepland. Ik krijg telefoon. De krant! Of we inderdaad meewerken aan een interview en fotoreportage over de kinderwagen die we te koop hebben gezet. Dat doen we en een en ander gaat gebeuren over twee weken. Ha! Eind van de middag is er nog een overleg en om vijf uur heb ik de bus naar huis. Daar maak ik het restant bamisoep heet. We eten gedrieën om zeven uur. Erna loop ik mijn ronde hard en die gaat me goed af. Niet lang nadat ik weer terug ben, wordt het alweer donker. Ik heb inmiddels een douche achter de rug en voel me eigenlijk zeer goed. Moe maar fijn. Ik lees de krant en blader in de PROG die vandaag binnen kwam. Ook luister ik iets. Ik sta in die PROG! Paar weken geleden kwam er op Twitter de vraag voorbij: ‘How PROG were Buggles?’ en mijn tweet staat in het blad nu. Tien uur is het welletjes voor vandaag.
Muziek vandaag: Mantelpiece (Ossicles)

Cool! I made it to this month’s issue of @ProgMagazineUK. @asiageoff
How PROG were #Buggles ? pic.twitter.com/sZKbwDaPHL

— Bas Langereis (@balangereis) 30 augustus 2016

–

Maandag 29 augustus:
Het duurt even voordat ik slaap en ik ben vannacht een keer of wat wakker, maar ik sta wel goed op. De reis naar de werkplek verloopt mooi en ik ben weer op tijd. Onderweg zie ik dat ik een bericht heb ontvangen van mijn leidinggevende. Met foto. Mijn kop hangt in de bieb. De foto van Gerard van afgelopen Cultuur Bij Je Buur is onderdeel van het project Fotostad Apeldoorn. Ha, woensdag maar even een kijkje en foto nemen. Vanmorgen neem ik deel aan de driedelige cursus Van werkdruk naar gezonde spanning. Ik had vorige week mailcontact met de trainer gehad en vanmorgen vroeg vraagt hij of hij mijn casus mag gebruiken. Dat mag hij. Zijn insteek is persoonsgericht: wat is je ware ik, je kern, wat zijn jouw waarden en hoe zorg je ervoor dat je trouw bent en blijft daaraan? Vanuit die vragen heb ik heus nog wat te leren, dat realiseer ik mij ten volle. Edoch, na vijftig jaar zijn zoals ik was kan ik niet in vier weken tijd een rigoureuze ommekeer in persoonlijkheid maken; dat is een heel proces en ik ben al bezig om keuzes te maken vanuit wie ik ben en wat ik belangrijk vind. De andere aanwezige collega’s zeggen in mijn verhaal te horen dat ik de lat voor mezelf erg hoog blijf leggen, dat ik veel van mijzelf moet, dat ik niet datgene doe wat ik het liefste doe in het werk (en dat ik mijn passie niet voldoende kwijt kan in mijn huidige functie) en dat men het knap vindt dat ik zo open over mijn situatie kan zijn. Kortom: een mooie ochtend die me wel weer stof geeft tot nadenken. Mijn wandeling door bos en veld tussen de middag heb ik wel echt nodig. Voor de rest van de werkdag doe ik vooral allerlei regeldingen. Eind van de middag gaan we met naaste collega’s en opdrachtgevers op een terras aan de rand van Arnhem zitten om vakantieverhalen te vertellen. Het is een zeer aangename bijeenkomst en er zijn ook echt leuke verhalen te vertellen en te horen. Om half acht ben ik thuis. Daar maak ik de bamisoep af. Even na acht uur zitten we gedrieën aan tafel. De Vrouw is vanmorgen met haar hoge koorts naar de huisarts gegaan en heeft het dringende advies gekregen het deze week vooral rustig aan te doen en niet te gaan werken of ander belastende dingen te doen. Na het eten is alle energie voor vandaag echt op. Ik kan nog een klein uurtje lezen en luisteren aan de keukentafel en dan ga ik om tien uur naar bed.
Muziek vandaag: Imaginary Day (Pat Metheny Group)

–

Zondag 28 augustus:
Redelijk geslapen, maar wel om acht uur echt wakker. Uit bed. Koffie, klussen, webstek. Met De Vrouw is er ook koffie in de tuin. Halverwege de ochtend wandel ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Nog meer koffie in de tuin. Even na twaalf uur is Arie er. Hij komt wat spullen ophalen (campingbrander, gastankjes, barbecueborden), maar vooral ook bijkletsen en verhalen vertellen over zijn afgelopen Citroënmeetingweekend. Als hij is vertrokken, lunchen we met z’n tweetjes. Daarna regelen we dat onze concertkaartjes voor volgend weekend bij de boxoffice in Aylesbury liggen in plaats van met de post hier te laat aankomen. Ook maak ik een eenvoudige mail aan enkele makelaars voor het maken van een afspraak voor een verkennend gesprek. Vervolgens ruim ik een doos met kabelmateriaal en een doos met bladmuziek op. Dan is het half zes en ga ik avondeten maken. Het wordt een fikse chili met uie, peper, paprika, courgette, bonen en mais. Erbij komt een salade van komkommer, bosui, augurk en zwarte olijven,plus een fruitsalade van aardbeien en twee soorten meloen. De Zoon is er om zeven uur en we maken het gebodene grotendeels op. Erna ga ik vast het avondeten van morgen maken voor zover dat kan. Dat kan ver. Ik kook bouillon, voeg gesneden scharrelkip yoe, snijd prei, peper en bladselderij en bak omeletten die ik vervolgens in reepjes snijd. Het laatste uur van het weekend lees en luister ik aan de keukentafel en om tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: (Beyond The) Missouri Sky (Pat Metheny & Charlie Haden), Juice (Medeski Scofield Martin & Wood), The Aristocrats (The Aristocrats), The Crazy World Of Arthur Brown (The Crazy World Of Arthur Brown), Go (Stomu Tamashta, Steve Winwood, Michael Schrieve), I See You (Gong), Warp (Jon Balke)

Onze druivenstruik is echt #sneu dit jaar. (Vorig jaar trouwens nog sneuër.) pic.twitter.com/xveLoHGdWp

— Bas Langereis (@balangereis) 28 augustus 2016

–

Zaterdag 27 augustus:
Niet zo goed geslapen. Erg onrustig. Om half acht ben ik al uit bed. Koffie, klussen, krant. Webstek ook. Om tien uur stap ik op de fiets voor een boodschappenronde langs de biowinkel (bijna een gratis boodschappenpakket bij elkaar gespaard), supermarkt en Turkse winkel. Thuis blijkt De Vrouw nogal niet helemaal fit te zijn. Ik neem nog een keer koffie en bereid de lunch voor. De Zoon komt die meehelpen te nuttigen. Erna wandel ik nog een keer naar de drogisterij en de supermarkt op de hoek voor hopelijk echt de laatste dingen. Vervolgens maak ik de courgettesoep van vanavond. De Zoon is er weer om half zeven en naast die courgettesoep serveer ik Turks brood, gezouten kruidenboter en allerlei ander lekkers. Als nagerecht heb ik een fruitsalade van aardbeien en twee verschillende soorten meloen. Daarbij roomyoghurt én slagroom. Fout, maar goed. Maakt wel dat ik het eerste uur zo vol zit, dat ik niet kan hardlopen. Gezien de temperatuur is dat ook niet wijs. Ik lees wat in de tuin en om half negen waag ik het erop. Lopen gaat goed. Te goed. Al snel weet ik dat ik te hard ga, zeker met deze benauwende warmte. Toch heb ik maar één korte extra wandelpauze nodig. Als ik terugkom is het bijna donker en na de korte douche helemaal. In de tuin kom ik verder op adem en het laatste uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel tot het bijna elf uur is. Het onweert, eerst in de verte, maar langzaam dichtbij. De Vrouw is ziek en ligt al grote delen van de dag in bed. Het begint te regenen en ik ga naast haar liggen slapen.
Muziek vandaag: The Shutov Assembly (2cd remaster), The Deform Variations (Adam Holzman), I’ve Always Kept A Unicorn – The Acoustic Sandy Denny (Sandy Denny), het derde en vierde plaatje uit de doos Message In A Box (The Police), On The Way To Two (Kenny Wheeler & John Taylor)

I sold my #Philicorda (1967/1969) to @NielsBoutsen from stoomboot.be
Nice to meet you and glad I made you happy! pic.twitter.com/acovQcLZ5d

— Bas Langereis (@balangereis) 27 augustus 2016