Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 7 oktober:
Slapen lukt me redelijk en opstaan kan ik in alle rust. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het gelukkig minder koud dan gisteren. Op de nieuwe werkplek handel ik een ferme stapek werk af en even na een uur fiets ik via de supermarkt weer naar huis. Wat bijpraten met De Vrouw en dan op de fiets weer naar het centrum. We spreken de makelaar; hij legt goed uit wat de no-riskclausule inhoudt en adviseert ons opnieuw om eerst ons huis te gaan verkopen en dan weer contact op te nemen, want die clausule geeft ons nauwelijks zekerheid en kan ons uiteindelijk ook een boel geld kosten. Oké. We kopen vlees bij de Turkse supermarkt en gaan dan naar huis. Ik maak andijviestoemp met een bietensla en gebraden bioworsten. De Zoon helpt mee alles op te eten. Geraldine is er een moment en zij neemt de houten trein van De Zoon mee voor haar eigen zoon. De rest van de avond lees ik de PROG die dinsdag binnen kwam uit en luister ik aan de keukentafel. Kwart voor elf. Ik ben erg moe.
Muziek vandaag: When We Are Death (Hexvessel), Valley Of The Windmill (Circa), Dig? (Bill Bruford’s Earthworks), Sorceress (Opeth), FEAR (Marillion)

–

Donderdag 6 oktober:
Echt uitgeslapen ben ik niet, maar ik kan wel rustig opstarten. Als ik om zeven uur buiten naar de carpoolplek loop, is het heel koud en erg mooi en lekker. Ik heb een zeer dik vest aan, dus ik blijf warm. Op de werkplek is weer van alles. Ergens in de morgen maak ik mail naar Peter en ik deel daarin mijn wensen qua arbeidsvoorwaarden mede. Ben benieuwd. Tussen de middag wandel ik door het bos. Laat in de middag krijg ik plots telefoon. De makelaar van de verkoper van het huis dat we zaterdag hebben gezien en waarop we een bieding hebben gedaan. Hij vertelt dat de verkoper het huis toch graag aan ons wil verkopen. Hij gunt het ons, we waren zo enthousiast, enzovoorts enzovoorts. De verkoper wil met ons wel iets regelen dat hij het huis aan ons kan verkopen. Da’s lief en aardig, maar ik zeg nogmaals dat we echt eerst ons huis willen verkopen voordat we verder zaken doen. Dat begrijpt de verkoper heel goed en de verkoopmakelaar noemt de mogelijkheid van de no-risk-clausule. (Verkoper haalt het huis uit de verkoop en reserveert het als het ware voor ons. Hij communiceert naar buiten verder niet meer dat het huis te koop staat. Dat geeft ons de gelegenheid ons huis te gaan verkopen. Mocht er in die tijd toch een ander komen aan wie verkoper wil verkopen, dan moeten ze dit laten weten en krijgen wij 48 uur de tijd om het huis dan te kopen tegen afgesproken prijs. Zit wel een tegenprestatie aan: op dat moment vervallen alle eerdere voorwaarden. Als ik het allemaal goed begrijp.) Ik antwoord dat ik de verkoper dankbaar ben dat hij ons deze gelegenheid geeft en spreek af dat ik het in overweging neem en dat ik advies van mijn makelaar ga vragen. Dan neem ik weer contact op. Goedemiddag. Hm, dat wordt toch overleg met onze makelaar. Kan hij mooi goed uitleggen wat het allemaal behelst. Wat ik wel bijzonder vind, is dat de verkoper nu met het aanbod komt om het zo op te lossen; meestal mag je als koper je juist in allerlei bochten wringen. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw zet een schotel van spitskool, erwten, tuinbinen, rozijnen en rijst op tafel met karbonades en De Zoon eet mee. Ik ben heel moe, maar weet me op de been twhouden. Na het eten maak ik mail naar de makelaar en dan loop ik mijn ronde hard. Het is wat fris, maar het lopen gaat lekker. Thuis lees en luister ik aan de keukentafel tot het bijna half elf is. Vandaag acht jaar geleden verscheenAlles kan kapot en ik ben nog steeds trots op dat boek.
Muziek vandaag: Valkyrie (Glass Hammer), Do Not Disturb (Van Der Graaf Generator)

Vandaag acht jaar geleden verscheen mijn officiële debuut ‘Alles kan kapot’.
Ik ben nog steeds #trots op dat #boek. pic.twitter.com/x0ky26Ryj2

— Bas Langereis (@balangereis) 6 oktober 2016

–

Woensdag 5 oktober:
De genadeloze pieptoon is aan het eind van de nacht nadrukkelijk aanwezig. Het lijkt wel of het de laatste tijd erger wordt. Niet goed. Wel goed is de mooie zon en ijzige kou op de fiets als ik naar de nieuwe werkplek rijd. De baas is er vandaag niet, maar ze heeft wel een fijne stapel werk voor me klaargezet. Even na half een ga ik naar huis. Daar ruim ik de laatste zaken op en maak ik alles aan kant voor de fotograaf. Zo zet ik nog een heleboel spullen uit het zicht, veeg ik de vloer beneden en hark ik het blad van ons weilandje achter het huis. Even na twee uur zijn de fotografe en de opmeter er; niet veel later De Vrouw en de assistent-makelaar ook. Alle handelingen gaan redelijk snel en om half vier is alles achter de rug. We zetten wat spullen terug en ruimen nog wat op. Ik maak mail aan de verkoopmakelaar van het huis dat we op het oog hebben: we gaan eerst ons huis verkopen en nemen dan weer contact op, in de hoop dat het huis nog steeds te koop staat. Ook stuur ik een bericht naar een ambachtmuseum met de vraag of ze interesse hebben in onze oude kinderwagen. Kwart over vijf gaat De Vrouw nog even werken. Ik ben inmiddels alle energie kwijt en ontspan wat met webstek, lezen en luisteren. Tussendoor komt een meneer van een rommelmarkt een enorme hoeveelheid spullen ophalen. Dat ruimt weer op. Ook eet ik iets. Ik maak een omelet en vul die met de spitskoolschotel van gisterenavond. Best te pruimen. Zeker met een boel kaas eroverheen. De Vrouw is terug om kwart over acht. Ik warm het laatste restje spitskoolschotel voor haar op en lees en luister dan aan de keukentafel tot het tien uur is geweest.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de doos Forecast: Tomorrow (Weather Report), Do Not Disturb (Van Der Graaf Generator), Valkyrie (Glass Hammer), het tweede en derde plaatje uit de doos Forecast: Tomorrow (Weather Report)

–

Dinsdag 4 oktober:
Ik heb geslapen. Toch ben ik nog niet uitgerust. Maar ik voel me niet opgejaagd of onder druk. Mooi op tijd ben ik op de werkplek. Daar ligt werk en dat handel ik af volgens mijn planning. Tussen de middag loop ik door veld en bos. In de middag werk ik rustig door. Omdat ik gisteren een uur langer heb gewerkt, ga ik nu een uurtje eerder weg. In het centrum van Arnhem ga ik langs de schoenenwinkel en ik koop een paar neutrale zwart suède stappers. Half zes ben ik thuis. De Vrouw is eten aan het maken en serveert een uurtje later een schotel van spitskool, ui en chorizo, met daarnaast bakaardappelen uit de oven, biosaucijzen en een salade van bosui, komkommer en tomaat. De Zoon helpt mee met opeten. Na afloop neemt hij wat oude tuinkrukjes en tuinstoel mee voor op zijn balkon. Ik ga hardlopen en het gaat lekker. Als ik kort heb gedoucht, lees en luister ik aan de keukentafel totdat ik om tien uur doodmoe ben en ga slapen.
Muziek vandaag: Sorceress (Opeth), FEAR (Marillion)

#Schaarsbergen #Warnsborn today pic.twitter.com/h4rgFqSQps

— Bas Langereis (@balangereis) 4 oktober 2016

–

Maandag 3 oktober:
Slapen gaat redelijk. Ik ben een paar keer wakker vannacht, maar slaap ook weer in. De aanloop naar de werkplek verloopt vlekkeloos. Op de werkplek zelf is het goed te doen. Ik heb veel af te handelen en hanteer een strakke planning waaraan ik me nog weet te houden ook. Eind van de ochtend bel ik onze makelaar en ik spreek zijn voicemail in. Daarna bel ik naar de makelaar van de verkoper van het huis dat we op het oog hebben; die zal vanmiddag terugbellen. Tussen de middag loop ik door bos en veld. Als ik terug ben, gaat mijn telefoon. De makelaar van de verkoper. De verkoper vindt onze bieding een geschikte basis om er samen uit te komen. Hij vindt het akkoord om te verkopen op voorwaarde dat wij de financiering rond krijgen, maar om te verkopen op voorwaarde dat wij ons huis verkocht krijgen, dat geeft hem te veel onzekerheid. Het zou kunnen betekenen dat de datum van aanvaarding ver in de toekomst gaat liggen. Tenzij we onvoorwaardelijk gaan kopen: dat we met financieel adviseur in overleg moeten of we wel twee hypotheken kunnen hebben. Hij zegt natuurlijk ook dat er meer gegadigden zijn: van de vijf kijkers was er een ander ook geïnteresseerd. Ik spreek af dat ik ga overleggen en hem woensdag meer laat weten. Tien minuten later heb ik onze makelaar aan de lijn en ik leg het hele voorgaande verhaal aan hem voor. Hij is zeer duidelijk in zijn advies: ‘Ga éérst je eigen huis verkopen en dan op zoek naar een nieuwe woning. Laat je niet gek maken; deze woning zal heus nog wel een tijdje te koop staan en dit type op de locatie staat regelmatig te koop.’ (We hebben toch geen haast?) Hij zit in de auto en heeft zijn computer niet aan. Hij belt me morgen terug met meer informatie over de waarde van het huis en de voors en tegens, wat zijn bevindingen waren, enzovoorts. Hij gaat even vaart maken met het aanmelden van onze woning op het digitale platform en zal er alles aan doen dat hij eind van de week de foto’s heeft. Ik merk dat ik het goed vind dat hij de druk er voor ons even af haalt. Diep ademhalen en weer verder met het werk. In de middag is er laat nog overleg, waardoor ik pas om half zes weg kan. Dat betekent pas om zeven uur thuis. Ik zet de door De Vrouw gemaakte aardappelpuree in de oven en bak shoarma, prepareer een salade van bladsla, bosui, tomaat en komkommer, zet de fruitsalade van gisteren erbij en warm de pruttelpot van gisterenavond op. De Vrouw komt om half acht thuis en we bespreken de gehele situatie van het huis. Woensdag zal ik de verkoopmakelaar laten weten dat het bod voorlopig blijft staan, maar dat we eerst ons huis gaan verkopen. Wel sturen we mail naar de verkoper dat we graag een nieuwe bezichtiging willen aanstaande vrijdagmiddag of zaterdag. De Zoon komt eten en om half negen gaan we met het hele gezin op verjaardagsvisite bij Heidi. Daar is het vol visite. We kletsen met veel mensen, maar zijn anderhalf uur later weer thuis. Ik lees de krant nog en dan ga ik slapen. Ondertussen ben ik doodmoe.
Muziek vandaag: Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks)

Mijn nieuwste verhaal lees je hier op @foknieuws :
/ Columns / Hoog tijd voor een kroegverhaal (2) https://t.co/Td6FUKceW4 via @foknieuws

— Bas Langereis (@balangereis) 3 oktober 2016

–

Zondag 2 oktober:
Acht uur ben ik uit bed. Koffie, klussen, webstek. De Vrouw is ook op tijd en we gaan druk verder met opruimen en schoonmaken in huis. Halverwege de ochtend loop ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is ftis en grijs, maar het blijft wel droog. Ik loop iets verder naar de automodelbouwclub langs het kanaal. Er zijn wedstrijden aan de gang. Toen De Zoon klein was, gingen we er vaak kijken; nu ben ik er in geen jaren geweest. Na tien minuten heb ik het wel weer gezien en ik ga thuis de lunch klaarmaken. De Zoon eet mee. Als hij weg is, werken we flink door. Zo haal ik het grote bureau onder de trap uit elkaar en sleep het naar boven. Daar zet ik het weer in elkaar. Een klein bureautje gaat van boven naar beneden. Alles voor een op de foto ruimtelijker aanzicht in de woonkamer. Ik ga bij de bouwmarkt nog een stapel verhuisdozen halen en in huis ga ik bezig met het opnieuw inruimen vannde boeken- en muziekwand. De Vrouw heeft van veel van haar boeken afscheid genomen en nu is er veel ruimte op de planken ontstaan. Ik maak er nog een paar plankrn bij en kan nu alle recentelijk aangeschafte boeken en platen kwijt. Tussendoor maak ik nog avondeten ook: een tajine van lamsbout, ui, knoflook, paprika, peper, tomaten en courgette. Die eten we met zijn tweetjes. Ernaast staat een fruitsalade van meloen en aardbeien. Het grootste deel van de avond ben ik bezig met het ordenen van de muziekkast. Kwart voor tien is het klaar. Nog een paar minuten aan de keukentafel en om tien uur ga ik naar bed. Ik ben moe.
Muziek vandaag: Cenotaph (Bass Communion), Voices From The Teal World (allerlei), Navega (Mayra Andrade), Yoyoyo (Amsterdam Klezmer Band), Electric Warrior (Return To Forever), Alone In The Universe (Jeff Lynne’s ELO), AxisXXXLive San Francisco (Asia), Words Are All We Have (Fjieri)

Nog een foto uit expo ‘This is the Cees’ met foto’s door Cees Baars. Ga het zien in @ACECgebouw #Apeldoorn! (Hier op de foto: @vroonphoto) pic.twitter.com/Apd7Vmnvqm

— Bas Langereis (@balangereis) 2 oktober 2016

–

Zaterdag 1 oktober: openhuizendag
Kwart voor acht ben ik beneden. Koffie, klussen, krant. Ik pak ook weer een paar dozen vol boeken uit de boekenwand in. Het ruimt al aardig op. Kwart voor elf stappen De Vrouw en ik op de fiets en we rijden naar het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn. De openhuizendag is begonnen en we gaan een paar appartementen bekijken. Vier staan er op de planning en nu kan ik een heel verhaal maken over hoe en wat. Dat doe ik niet. Wel vertel ik het volgende. Bij ieder appartement stel ik mijzelf de vraag: zie ik mezelf hier wonen? Bij eentje is dat een luid nee, bij twee een zoukunnen en bij eentje een twijfelloos ja. De Vrouw heeft hetzelfde idee. Na vier bezichtigingen lopen we het makelaarskantoor binnen. Wellicht kunnen we snel ondersteuning krijgen: wat kunnen we nu doen en wat kan de makelaardij? Welnu, in ons geval kan de makelaar niet onze aankoop ondersteunen omdat hij toevallig zelf de waardebepaling van de woning heeft gedaan die wij op het oog hebben. Maar we krijgen wel alle informatie die we nodig hebben. Mooi. We gaan pruttelen en wikken en wegen en lunchen. Het pruttelen en wikken en wegen duurt niet lang en buiten bel ik de verkoopmakelaar om een bieding te doen. Dat kan nu helaas niet, want de echte makelaar is er nu niet. Maandagmorgen belt hij. Onder een fikse salade maken we verdere plannen. Dan word ik gebeld. Opnieuw het kantoor van de verkoopmakelaar. Nee, ik kan nu niet bieden, maar als ik een mail stuur met het bod en met wat noodzakelijke informatie over garantie van de financiering en de termijn van aanvaarding, dan hoor ik maandag meer. Mooi. Dit was het harde werk van vandaag. Het is vier uur. We zijn precies op tijd in het ACEC voor de opening van This is de Cees, de expositie door Cees Baars. Ik waardeer zijn fotowerk. We spreken wat mensen. Aansluitend drinken we iets en daarna gaan we naar een ander café en daar drinken we iets. Kwart voor zeven zijn we thuis. Nog even wat opruimen en dan maak ik de mail aan de verkoopmakelaar met alle benodigde informatie voor zover bekend. Vervolgens stuur ik die mail nog weg ook. We maken eten voor onszelf. Ik bak een omelet van ui, paprika, prei, peper, eieren en kaas. Natuurlijk hebben we het volop over onze plannen en we staan ook voor leuke puzzels: hoe doen we dit en waar laten we dat? Negen uur is alles opgeruimd. Ik lees en luister tot het bijna elf uur is. De fouten (Herman Brusselmans) is dan uit.
Muziek vandaag: Concerts – Bregenz, May 28, 1981 (Keith Jarrett), Dark Intervals (Keith Jarrett), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Dizrhythmia Too (Dizrhythmia Too), Rejoice! I’m Dead! (Gong), Monolith Of Phobos (The Claypool Lennon Delirium), Tender Extintion (Steve Jansen)

Ga het zien in @ACECgebouw #Apeldoorn: expo ‘This is the Cees’ met foto’s door Cees Baars.
(Hieronder op de foto: Willem Bierman) pic.twitter.com/qSMh6Ei884

— Bas Langereis (@balangereis) 1 oktober 2016

Not many pictures and they are bad ones too.

Sunday, September 4, 2016:

Setlist:

1
Tuning Up
Hell Hounds Of Crim
Larks’ Tongues In Aspic Part 1
Pictures Of A City
Cirkus
Fracture
The Letters
Radical Action 1
Meltdown
Red
Epitaph
Talking Drum
Larks’ Tongues In Aspic Part 2

2
Devil Dogs
The ConstruKCtion Of Light
Dawn Song
Vrooom
Suitable Grounds
Monkey Mind
Radical Action 2
Level 5
Starless

Encores
Bell Hassle
Heroes
21st Century Schizoid Man

–

Monday, September 5, 2016:

Setlist:

1
Tuning Up
Dawn Song
Radical Action 2
Pictures Of A City
Cirkus
Fracture
Hell Hounds Of Crim
Easy Money
Radical Action 1
Meltdown
Epitaph
Red

2
Devil Dogs
Level Five
Suitable Grounds
The ConstruKCtion Of Light
Vrooom
The Letters
Sailors Tale
One More Red Nightmare
Starless

Encores
Bell Hassle
Heroes
21st Century Schizoid Man

Vrijdag 30 september:
Slapen gaat goed. Opstaan is lastiger. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het wat grijs en zacht. De werkplek zelf heeft weer een mooie stapel klussen voor me klaar liggen. Die handel ik af. Om een uur fiets ik naar de biowinkel en daarna ga ik naar huis. Samen met De Vrouw rijd ik dan naar het centrum om een appartement aan het kanaal te bezichtigen. We zijn leuk bezig, niet? Het appartement is ook leuk. Schitterend uitzicht over Apeldoorn en het kanaal, een zeer ruime slaapkamer en badkamer, en naar verhouding een krappe woonkamer en kleine keuken. Nee, dus. Maar leuk om gezien te hebben. Op de terugweg doen we weekendboodschappen bij de Turkse supermarkt, de supermarkt en de Turkse winkel. Zo. Ik maak bamisoep. Half zeven is De Zoon er en eten we die bamisoep op. Een uurtje later hebben we het nagerecht – meerdere smaken bio-ijs – ook afgerond en ga ik mijn ronde hardlopen. Het gaat lekker; ik heb er flink de vaart in. De laatste twee uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel tot het half elf is.
Muziek vandaag:Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), Defector en het daarbij meegekomen bonusplaatje Live at Reading Festival 1981 (Steve Hackett), het instrumentale bonusplaatje dat meekwam met Music inspired by The Life And Times Of Scrooge (Tuomas Holopainen)

See what I found while cleaning up the house. Tickets for the grand @yesofficial show 25 years ago! #dinosaur #yes pic.twitter.com/5JzQWk9qRf

— Bas Langereis (@balangereis) 30 september 2016

–

Donderdag 29 september:
Ik schrik wakker. Dan sta ik op. Soms zit de wereld zo logisch in elkaar. Soms ook niet. Bij de bushalte komt een meneer staan. Hij zegt: ‘Wat waait het hard, hè?’ Of hij is niets gewend (mietje!) of hij zoekt toenadering (homo!). Ik zeg niets. Het waait helemaal niet hard. Voor ik het weet ben ik op de werkplek. Daar gebeurt van alles. Ik werk veel af en heb twee gesprekken. Het eerste met Peter (en Marcelle); hij vertelt de achtergronden van zijn behoefte aan een goed communicatieteam. We spreken af dat ik hem laat weten wat mijn mogelijkheden zijn en in welke vorm ik het liefst voor hem zou willen werken. Ik denk aan twee tot maximaal vier uur in de week en het liefst in loondienst. Na dit eerste gesprek wandel ik door het bos. De lucht is grijs, maar verder is het zacht. Het tweede gesprek is met Margo, mijn ‘ouwe’ coach. Het is niet echt een coachgesprek, maar ik benoem wel allerlei zaken. Zo kies ik nu echt ervoor dat om prioriteit te geven aan thuis en huis; dat mag ook zo zijn. De ontwikkelingen rondom werk laat ik even voor wat ze zijn; tegen de tijd dat ze echt spannend worden, bekijk ik welke betekenis ik eraan geef. Kortom: ik kies voor mijzelf en daar sta ik voor. Ha, coach John van de workshops van de afgelopen weken stuurt mijn mantra. Die is ook zoiets: Ik ben de moeite waard, ben trouw aan mijn keuzes en daar sta ik voor. Zijn advies is overigens: Je hoeft alleen maar te zijn, zonder woorden. Mooi. En bedankt. Zes uur ben ik thuis. De Vrouw zet raapstelenstamppot met vegaballen op tafel. Ze leert het heus wel. Gedrieën eten we alles op. We praten bij. Kwart over zeven blijf ik aan de keukentafel zitten. Buiten regent het nogal, dus stel ik mijn ronde hardlopen uit tot morgen. Ik lees en luister tot tien uur.
Muziek vandaag: Machina Viva (Wolverine), … and I know … (We Are Kin), Scintilla (Nosound)

Zie hier het volledige artikel ‘Een koninklijke kinderwagen’ in de @ds_Apeldoorn van gisteren. Met foto van @FotoRobVoss #bar pic.twitter.com/iOK9NRqlaE

— Bas Langereis (@balangereis) 29 september 2016

–

Woensdag 28 september:
Ik slaap redelijk. Als ik om half zeven opsta en de krant uit de brievenbus heb gehaald, zie ik dat het artikel over de kinderwagen is geplaatst vandaag. Er staat een kleine aankondiging op de voorpagina van de katern mét foto en dan een bijna paginagroot artikel verderop. En het is mooi geworden. Even na half acht zit ik op de fiets. Het is zacht weer. Eerste afspraak is bij de mondhygiëniste; zij doet haar werk grondig en een half uur later is mijn eetgat weer gereinigd. Kwart voor negen ben ik op de nieuwe werkplek en daar is mijn avontuur met de kinderwagen natuurlijk onderwerp van het koffiegesprek. De baas heeft een hectische ochtend en ik krijg een fikse portie werkzaamheden voor de schoongemaakte kiezen. Fijn. Kwart over een haal ik in het gemeentehuis mijn nieuwe identiteitskaart op. Thuis neem ik een snelle lunch en dan stappen De Vrouw en ik op de fiets voor de bezichtiging van een appartement in het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn. Leuk om te zien; op zich een mooie woning, goed onderhouden en veel ruimte in de keuken en woonkamer, maar ik vind slechts een slaapkamer toch wel wat karig. We houden ‘m zeker in gedachten. Eind van de middag zijn we weer terug. Ik bereid avondeten voor: de Turkse gehaktschotel met ui, tomaat en snijbiet, met daarnaast een salade van komkommer, bosui, augurk, walnoot, geitenkaas en druiven. Tussendoor lees en luister ik wat. De Vrouw stippelt een route uit voor de openhuizendag van zaterdag. En zowaar: we komen weer zo’n interessant appartement in het centrum tegen. Half zeven serveer ik het avondeten en een half uur later ruimen we alles weer op. Ik blijf aan de keukentafel zitten lezen en luisteren. Tien uur slaap ik bijna, dus ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Zappatite – Frank Zappa’s Tastiest Tracks (Frank Zappa), Invention Of Knowledge (Anderson/Stolt), The Elements – Tour Box 2016 (King Crimson)

Ik sta in @ds_Apeldoorn vandaag! Met een kinderwagen te koop … pic.twitter.com/h7iENegPoj

— Bas Langereis (@balangereis) 28 september 2016

–

Dinsdag 27 september:
Redelijk geslapen. Het is donker en koud als ik naar de bus loop. Veel werkzaamheden op de werkplek. Niet erg. Tussen de middag loop ik door bos en veld en zon. Te gapen, dat wel. Om zes uur ben ik thuis. De nieuwe schoenen zijn gearriveerd. Gaaf. De Vrouw serveert een schotel van chinese kook, chorizo, ui en paprika, met daarnaast biorundervinken en een fruitsalade van peer en wilde perziken. Als De Zoon weer naar huis is, zetten De Vrouw en ik allerlei zooi buiten dat morgen door de grofvuiljongens opgehaald kan. Tegen de tijd dat alles klaar is en ik kan gaan hardlopen, is het bijna donker. Het lopen gaat prima; ik ren weer een stukje verder en heb geen extra wandelpauze nodig. De laatste vijf kwartier van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel. Tien uur zak ik echt in.
Muziek vandaag: The Köln Concert (Keith Jarrett)

#Schaarsbergen #Warnsborn today. pic.twitter.com/VXlnBFoEEA

— Bas Langereis (@balangereis) 27 september 2016

–

Maandag 26 september:
Slapen lukt maar een beetje. Ik ben vannacht een paar keer wakker, maar opstaan gaat goed. Op tijd op de werkplek. Na een half uur pak ik de fiets en rijd ik door de koude en door de zon naar een andere locatie. Daar is de laatste bijeenkomst van de serie workshops over Werkdruk en eigen keuzes maken. Die cursus bevestigt me in de keuzes die ik aan het maken ben. Ik leer in ieder geval dat ik er nog niet ben; ik heb nogal wat belemmerende overtuigingen. Tips krijg ik volop. Ik weet dat ik mijn eigen keuzes maak, dat ik ertoe doe, dat ik goed ben zoals ik ben en dat ik daarvoor mag staan. Waar ik nog wat over twijfel is of ik de hulp van trainer John verder ga inzetten. Aanstaande donderdag heb ik ook een gesprek met Margo, de eerdere coach en ik zal het eens aan haar voorleggen. Een en ander betekent ook dat ik het bij mijn leidinggevende bespreekbaar moet maken; tenminste, als ik wil dat de baas het (deels) gaat bekostigen, want de uren van de trainer zijn niet gratis. Het fietstochtje terug naar het kantoor is lekker; temperatuur is mooi en de zon schijnt. Over de leidinggevende: van mijn naaste collega hoor ik dat die andere taken gaat doen, dat de toekomst van ons kleine team niet zeker is, dat er ons van alles boven het hoofd gaat hangen en nou ja, alle reden voor bezorgdheid. In de middag is er overleg en een beetje tijd voor een heleboel werk. Veel krijg ik niet af en dat blijft mooi liggen voor morgen of donderdag. Half zeven thuis. De Zoon is er ook en De Vrouw heeft aardappelen uit de oven en biefstukken gebakken, met daarnaast een salade van eikenbladsla, tomaat, paprika, wortel en haring in dilledressing. Het is een aangenaam gesprek aan tafel. Kwart over zeven zijn we weer alleen. Ik ben moe; de energie voor vandaag is op. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel tot het het kwart voor tien is.
Muziek vandaag: Machina Viva (Wolverine), … and I know … (We Are Kin)

Mijn nieuwste #verhaal lees je hier op @apeldoorndirect :https://t.co/dgeAfkNtte

— Bas Langereis (@balangereis) 26 september 2016

–

Zondag 25 september:
Pas om half tien ben ik beneden. Koffie, klussen, webstek. Ook ruim ik een stapel kranten en knipsels op die in de boekenkast ligt; ik kom weer wat leuke dingen tegen. Eind van de ochtend loop ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon luncht om half twee mee. Daarna zijn we weer alleen en gaat Het Grote Opruimen verder. Zo gaat de kast vol gezelschapsspellen eraan en verdwijnen er jaargangen tijdschriften bij het oud papier. Ook vullen we allerlei gegevens over onze woning in op de webstek van de makelaar, zodat de informatie straks beschikbaar is voor potentiële kopers. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik prepareer een salade van komkommer, bosui en aardbeien. Daarnaast warm ik de pruttelpot van gisteren en de chipolataworsten van eergisteren op. Ook verwarm ik brood in de oven. We eten alles op. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel tot het tien uur is.
Muziek vandaag: Neroli (Brian Eno), The Zappa Album (Ensemble Ambrosius), Oh No! – Just Another Frank Zappa Memorial Barbecue (Le Bocal), 4 1/2 (Steven Wilson), Live in London – Under The Bridge (Lifesigns), The Next Day (David Bowie), het derde plaatje uit de set The Move (The Move), Music inspired by The Life And Times Of Scrooge (Tuomas Holopainen), Weir Keeper’s Tale (Damian Wilson & Adam Wakeman)

–

Zaterdag 24 september:
Kwart voor acht ga ik uit bed. Koffie, klussen, krant. Zo rond tien uur stap ik op de fiets voor een boodschappenronde langs de biowinkel en de Turkse winkel. Ik ben snel weer terug. Met De Vrouw drink ik nog wat koffie en tegen een uur is De Zoon er voor de lunch. In de middag gaan we verder met opruimen. Ik zet allerlei speelgoed op een verkoopsite en ruim nog drie dozen leeg. Opnieuw gaan er veel muziektijdschriften weg, maar ook komen er oude foto’s boven water. En het leukste: drie jaargangen van een tijdschrift over folkmuziek waarvan De Vrouw niet meer wist dat ze die ooit had gehad. Eind van de middag ga ik eten maken. Het wordt een pruttelpot van lamsbout, ui, knoflook, kaneel, pompoen, rozijnen en koriander. Ik serveer het met brood en een salade van komkommer, bosui, tomaat en aardbeien. Met z’n tweeën krijgen we veel op, maar die pruttelpot blijkt wel wat veel. Zo om half acht ga ik mijn ronde hardlopen. Vanavond gaat het iets minder: ik ben snel moe en heb een extra wandelpauze nodig. Daarna gaat het weer beter. Als ik thuis kom, is het donker. Ik douche en daarna lees en luister ik aan de keukentafel tot het kwart voor elf is geweest. Heb ik een angstaanval?
Muziek vandaag: 1999 (Robert Fripp), Sampradaya – Raga Janasammohini (Pandit Shif Kumar Sharma), Volume Two: Release (Afro Celt Sound System), 11 Out Of 10 (van alles), Big Boy! (Dulfer), Roux-Ga-Roux (DeWolff), Blackstar (David Bowie), Do Nothing Till You Heat From Me (The Mute Gods), Charge Of The Tornadoes (The Tornadoes), het tweede plaatje uit de set The Move (2016 remastered) (The Move), Pretending 2 Run (Tiles)

Door de felle zon kon de schrijver het verkeerslicht bijna niet zien. Plots hoorde hij zijn voornaam. Hij schrok. Het was een vrouwenstem. Waar kwam die vandaan?

(more…)

Vrijdag 23 september:
Ik slaap goed. Half zeven gaat de wekker en het duurt even voor ik echt wakker word. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het koud, maar zonnig. Tijdens mijn uren in die nieuwe werkplek heb ik weer van alles te doen. Halverwege de ochtend belt De Vrouw. Na het zeer korte telefoongesprek hang ik op en ik zeg tegen de collega die tegenover me werkt: ‘Zo. De Vrouw heeft geen longembolie.’ Om een uur vertrek ik weer. Ik maak een omweggetje langs de supermarkt en daar doe ik alvast allerlei weekendboodschappen. Zo ben ik om kwart voor twee thuis. Ik eet iets en dan laat ik De Vrouw weer alleen. In het centrum van de stad zoek ik uitgebreid naar nieuwe schoenen voor dagelijks gebruik. Tevergeefs. Wel vind ik een nieuwe broek, wat olijfhouten pollepels en boodschappen bij twee supermarkten. Half vijf ben ik terug. De Vrouw vindt online een prachtig paar schoenen en bestelt die. Ik ga bamisoep maken. Half zeven is De Zoon er en gaan we aan tafel. Een nagerecht is er ook in de vorm van wat ijs. De Vrouw is nog van alles in huis aan het opruimen. Als De Zoon weer naar huis is, plaats ik de laatste vakantiefoto’s op de webstek en daarna lees en luister ik nog een klein uurtje aan de keukentafel. Kwart voor elf.
Muziek vandaag: Flags (Patrick Moraz & Bill Bruford), Folklore (Big Big Train), het concert van Magma tijdens Zappanale 2015, Tender Extinction (Steve Jansen)

My old Yamaha CS-15 (1978) is sold!
A young musician and DJ from Den Haag happy with it. He's going to use it in his studio and onstage. pic.twitter.com/IlR2e4ZpA8

— Bas Langereis (@balangereis) 23 september 2016

–

Donderdag 22 september:
Slapen gaat nog goed ook. Ik ben iets voor de wekker wakker. Buiten is het goed koud. De mist boven de weilanden en de vuurrode lucht erboven, als ik met de bus Apeldoorn uit rijd, maken alles goed. Ik ben mooi op tijd op de werkplek, klaar voor een lange dag. Er liggen allerlei klussen en ik kan ze rustig uitvoeren. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Ik maak me zorgen en merk dat ik bij vlagen wat angstig ben; de nieuwe ziekte van De Vrouw en de onzekerheden rondom het stenen thuis, weet ik. Op het eerste heb ik niet zo veel invloed; op het tweede wel en we kunnen alles ook nog wat uitstellen. Dat stelt gerust. ’s Middags ga ik moe maar wel vrolijk verder. Pas om half zes stap ik op de bus en om zeven uur ben ik thuis. De Vrouw heeft een stoemp gemaakt van aardappelen en andijvie en roomkaas. Ik bak tartaartjes en zet de spitskoolsalade van gisteren erbij op tafel. De Zoon eet mee. Kwart voor acht is hij weer naar huis. Ik handel wat mail af en een half uur later ga ik mijn ronde hardlopen. Het is al donker. Lopen gaat lekker; ondanks dat ik op eenderde mijn veter opnieuw moet strikken, blijf ik mooi in mijn ritme. Ik loop weer een stukje verder, net als dinsdag. Dat gaat goed; wie weet kan ik binnenkort het hele rondje weer onafgebroken rennen. Na de douche lees en luister ik nog een uurtje aan de keukentafel en om kwart over tien ga ik slapen.
Muziek vandaag: One Quiet Night (Pat Metheny)

#Apeldoorn today.
View from out of the bus… pic.twitter.com/wEB4KUxR9k

— Bas Langereis (@balangereis) 22 september 2016

–

Woensdag 21 september:
Echt heel veel beter geslapen. Ik ben weliswaar om half zes al wakker, maar dan kan ik nog een uurtje soezen en ik dommel ook weer weg. Opstaan gaat gemakkelijk. Ik ben opgewekt en opgeruimd. Het moet toch niet gekker worden. Acht uur fiets ik naar het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn. Eerst niet naar de nieuwe werkplek, maar naar het stadhuis voor de aanvraag van een nieuwe identiteitskaart. Ik zou volgende maand in Stockholm niet nóg eens een noodpaspoort aan willen moeten vragen, hè. Dat is me in 2010 al een keer gebeurd en daar kan ik u boeiende verhalen over vertellen en dat heb ik toen gedaan ook. (Tip: zoek in deze webstek op ‘Zweten in Zweden’.) Om vijf over half negen ben ik op de nieuwe werkplek. Daar lekker aan de slag. Er ligt weer een mooie stapel. Veel ervan doe ik. Veel ervan doe ik niet. Ik kom er niet aan toe. Vrijdag is er weer een dag. (Lees: vrijdag is er weer een morgen’.) Iets na een uur fiets ik via de supermarkt naar huis. Daar maak ik tostilunch en trek ik nog een doos met muziektijdschriften uit de bergkamer. Het meeste wil ik in de papiercontainer gooien, maar zover komt het niet. De Vrouw belt. Ze zit bij de dokter met klachten aan haar luchtwegen en ze mag voor vijf uur in het ziekenhuis longfoto’s laten maken. Of ik een auto wil regelen, want ze mag niet fietsen. Verhip, juist vandaag brengt De Zoon zijn auto naar de garage. Ik bel Auke en die belooft binnen twintig minuten er te zijn. Dat is hij. Vijf minuten daarvoor is De Vrouw thuis gekomen. Ondertussen heb ik ook sms-contact met De Zoon: of het is gelukt met zijn fiets in de auto en bij de garage. Twee minuten later weet ik dat hij over drie weken mag terugkomen, omdat er nog een probleem werd geconstateerd waar alleen een collega iets mee kon en die collega is er pas over drie weken weer. Ach zo. Had De Zoon dus toch kunnen rijden. In het ziekenhuis gaat het snel: foto’s en bloed prikken en binnen een kwartier staan we weer buiten. Van de huisarts had De Vrouw al een nieuwe kuur antibiotica meegekregen; nu is het nog afwachten wat de foto’s gaan betekenen. Met de bus duurt het even voor we thuis zijn. De Vrouw gaat regelen dat ze de komende twee weken thuis is van werk. Ik maak avondeten: biochipolataworsten in een biotomatensaus met een salade van biospitskool, peer, cactusvijg en rozijnen. Met z’n tweeën eten we het op, ook al is De Vrouw moe en niet lekker. In de avond lees en luister ik aan de keukentafel. De muziektijdschriften zijn voor Auke; die exemplaren die ik zondag in de papiercontainer heb gemikt vis ik er voor hem uit. Tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Rejoice! I’m Dead! (Gong), Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks), Speaking Of Now (Pat Metheny Group), het eerste plaatje uit de set The Move (The Move), Scintilla (Nosound)

–

Dinsdag 20 september:
Slapen gaat redelijk. Ik ben af en toe nog wel wakker, maar dat is kort. Op straat is het fris en onderweg naar de werkplek in de bus zit ik op een foute plek in de tochtige wind, dus daar is het gewoon echt koud. De werkplek zelf is gelukkig nog warm. Aan de slag! Alleen al in de ochtend krijg ik ontzettend veel voor elkaar. De Vrouw belt: het huis in het centrum van Apeldoorn dat we hebben gezien en graag eens van binnen zouden willen bekijken, blijkt verkocht. Onder voorbehoud, maar toch. Hoewel we er ook veel vragen en twijfels bij hebben, kan het ook zomaar een zeer geschikte kandidaat zijn. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. Met jasje aan. In de middag is het zelfs rustig en krijg ik nog veel meer af. Zes uur thuis. De Vrouw heeft avondeten gemaakt: een schotel van ui, tomaat, spek, ham en Chinese kool. Daarnaast hamburgers en rauwkost. Kwart over zeven loop ik mijn ronde hard. Die gaat lekker. Ik start kalm aan en bouw langzaam op. Ik houd het een tikkie langer vol en mijn gebruikelijke wandelpauze is verderop op de route en ook korter. Mooi. Snel douchen en dan sleep ik de Yamaha CS-15 naar beneden. Nog even een half uurtje ermee pielen. Half tien gaat de deurbel. Een koper! Het blijkt een jonge knul uit Den Haag; zijn vader woont in Apeldoorn en is meegekomen. Hij test het apparaat en is erg enthousiast. Hij wil hem gaan gebruiken bij zijn werk als DJ, in de studio en misschien ook nog op het podium. Na een half uurtje gaat hij er dolgelukkig mee naar huis. Ik vind het fijn dat ik hem er zo blij mee heb kunnen maken. Die zevenhonderdvijftig ballen vind ik ook fijn, overigens. Hij neemt de oude standaard ook mee. Dat ruimt op. Ik zucht diep en ga kwart over tien slapen.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke)

#Schaarsbergen #Warnsborn today pic.twitter.com/kNpaMJyqwC

— Bas Langereis (@balangereis) 20 september 2016

–

Maandag 19 september:
Niet dus. Slapen gaat niet goed. Ik ben veel wakker. Eind van de nacht slaap ik dan weer wél. Opstaan is dan lastig, maar het lukt. Als ik om half zeven naar de bushalte loop, is het fris en donker. Ik ben nog moe. Erg moe. Ik ben weer op tijd op de werkplek. Daar ga ik aan de slag met veel dingen die ik graag af wil krijgen. Met enkele vaste collega’s gaan we iedere maandagmorgen bijeen zitten en dan benoemen we de resultaten van afgelopen week en wat we de komende tijd willen bereiken; dat helpt me bij het krijgen van overzicht over zaken die ik wil en moet doen en het helpt me ook bij het niet vooruitschuiven van werkzaamheden. Tussendoor krijg ik bericht van iemand die mijn Yamaha CS-15 wil kopen; zoals het ernaar uit ziet, komt hij hem morgenavond laat ophalen. Ik ben benieuwd. Tussen de middag loop ik door veld en bos. Laag boven het weiland en vlak boven mijn hoofd cirkelt een roofvogel. Ik vind het een schitterend gezicht en moet er minutenlang naar kijken. Ook in de middag krijg ik veel werk af. Half zeven ben ik thuis. Ik maak een fikse pastasaus, kook spaghetti en maak een salade van komkommer, bosui, wortelen en druiven. Om hal acht is iedereen er en eten we gedrieën alles op. Hoewel, De Zoon neemt een restant pasta en saus mee en vertrekt dan naar huis. We maken mail naar ‘onze’ makelaar; hij gaat een intranetdossier klaarmaken, zodat we alle gegevens over ons huis kunnen invoeren. Over enige tijd komt er dan een fotograaf ons huis vastleggen. Ik ben om kwart over acht echt doodmoe en lees en luister nog iets aan de keukentafel. Nog voor tien uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: Rejoice! I’m Dead! (Gong), Transcience (cd version) (Steven Wilson), Scintilla (Nosound)

–

Zondag 18 september:
Slapen lukt goed, al ben ik een paar keer wakker. Ik ben om half negen echt wakker en ga uit bed. Koffie, klussen, restje krant. Ook pruts ik nog wat aan foto’s: blijkt dat ik fouten heb gemaakt in de telling, waardoor de volgorde niet klopt. Eind van de ochtend loop ik met De Vrouw het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon is er om half twee voor de lunch en vijf kwartier later laat hij ons weer alleen. We buigen ons over de makelaars en de keuze daartussen (geen gemakkelijke). We ruimen nog wat dozen leeg en komen weer malle dingen tegen. Stapels muziektijdschriften verdwijnen in de papiercontainer. Eind van de middag maak ik avondeten: fruitsalade van meloen, aardbeien en een paar bramen uit eigen tuin, een salade van komkommer, bosui, radijs en tomaat, plus ik bak lamsbiefstukken. De Zoon is er niet bij en zeven uur is alles op en opgeruimd. Ik luister aan de keukentafel en lees wat in oude muziektijdschriften, die daarna ook de papiercontainer in gaan. Tien uur is het weekeinde voorbij en ga ik slapen.
Muziek vandaag: Souvenance (Anouar Brahem), Black Rock (Djivan Gasparyan & Michael Brook),One And One Is One (Joi), Magic Theatre (Gandalf), Molok (Gazpacho), Southern Empire (Southern Empire), GTR (2016 remaster) (GTR), Fall In Love With The World (United Progressive Fraternity), Proteine For Everyone (Schnauser), A Map Of The World (Pat Metheny)

–

Zaterdag 17 september:
Ik ben om half acht echt goed wakker en ga uit bed. Koffie, klussen, krant. Ook webstek en zo. Tegen tien uur stap ik op de fiets en rijd ik naar het centrum. Bij de fotograaf laat ik pasfoto’s maken voor mijn nieuwe identiteitskaart en in de bibliotheek kijk ik hoe ik erbij hang. Op de terugweg neem ik de supermarkt en de Turkse winkel mee. Met De Vrouw drink ik koffie en kijk ik naar wat potentiële aankoopwoningen. Zowaar, er zit wat moois en interessants tussen. Wie weet; binnenkort maar eens goed gaan kijken en een bezichtiging organiseren? De Zoon is er na een uur voor een lunch met vis en Turks brood en nog veel meer. We kijken hoe hij woensdag zijn fiets achterin de auto kan krijgen en dan is hij weer naar huis. Ik werk verder aan de foto’s van de vakantie. Marja is er even en Grote Broer ook. De Vrouw gaat eind van de middag uit, Marja vertrekt en Broer blijft nog een uurtje hangen en kletsen. Half zes ben ik alleen en ga ik eten maken. Ik kook aardappelen en bak die, ik bak lamsshoarma en maak een fruitsalade van meloen en aardbeien. De Zoon is er om zeven uur en we eten van alles op. Als het ook opgeruimd is, ga ik mijn ronde hardlopen. Ik heb toch weer nogal de vaart erin, maar jet gaat me goed af. Als ik thuis kom, is het zo goed als donker. Ik douche en ga daarna verder met foto’s. Nog slechts de platen van de drie laatste dagen wil ik op de webstek zetten. Ik lees en luister nog iets aan de keukentafel en dan ga ik even na elf uur naar bed.
Muziek vandaag: Astrakan Cafe (Anouar Brahem Trio), The Deform Variations (Adam Holzman), Dizrhythmia Too (Dizrhythmia Too), Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), Magnolia (The Pineapple Thief), Words Are All We Have (Fjieri), Monolyth Of Phobos (The Claypool Lennon Delirium), To Another Horizon (Gandalf), het plaatje dat mee kwam met de PROG, Tender Extinction (Steve Jansen)

Even gekeken of ik het echt ben. Jazeker!
Foto door Gerard Oltmans hangt nog steeds in bieb @CODAapeldoorn. #ijdel pic.twitter.com/DBdkVMaVf1

— Bas Langereis (@balangereis) 17 september 2016

Vrijdag 16 september:
Ik voel me echt nog helemaal niet uitgerust als de wekker gaat en ik uit bed moet. Toch doe ik het. En jawel: vijf minuten later is er niet zo’n probleem meer. Voor het eerst sinds tijden heb ik weer een jasje aan als ik naar buiten ga. Het is grijs en bewolkt, maar zeker nog aangenaam. Op de nieuwe werkplek is het vrij stil en ik heb een aardige set aan werkzaamheden. Het meeste krijg ik gedaan; de rest doe ik woensdag weer. Om half twee ben ik thuis en ik merk dat ik heel moe ben. Toch lukt het me goed op de been te blijven. Een half uur later komt er een makelaar binnen. Ook hij bekijkt het huis, vertelt wat hij voor ons kan betekenen en wat hij dan van ons verwacht. Vijf kwartier later is hij verdwenen en een kwartier later is de volgende er. Om half vijf zitten we met z’n tweeën en hebben we totaal geen idee met welke van de drie die we in de afgelopen week hebben gezien we in zee willen. We laten het even bezinken, stappen om kwart over vijf op de fiets en rijden naar het centrum van het zo majestueuze Apeldoorn. In het Indiase restaurant treffen we Jaap en we vieren zijn verjaardag met een etentje gedrieën. We eten gefrituurde aubergine, gebakken lamsgehaktrolletjes, lamscurry met tomaten, cashewnoten en amandelen en naan en mijn nagerecht is kufti-ijs van pistachenoten, amandelen en kaneel. Om kwart voor acht nemen we afscheid en gaan De Vrouw en ik nog een klein stukje Popronde van Apeldoorn doen. In Mansion24 zien we The Day, in Gigant de beukers van Avi On Fire en in ACEC het stemmig mysterieuze The Yukan Club. Dan is het half tien en is echt al mijn energie op. We gaan weer naar huis en om half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: verder geen

#Popronde #Apeldoorn van start met The Day in #Mansion24 pic.twitter.com/1iP9Lcl6sj

— Bas Langereis (@balangereis) 16 september 2016

#Popronde #Apeldoorn met Avi On Fire in @PodiumGigant pic.twitter.com/sP9lTFNZl6

— Bas Langereis (@balangereis) 16 september 2016

#Popronde #Apeldoorn met @TheYukonClub in een donker maar sfeervol @ACECgebouw pic.twitter.com/YVWuUVR0Zg

— Bas Langereis (@balangereis) 16 september 2016

–

Donderdag 15 september:
Half zeven sta ik op. Tijdens het douchen smeer ik zo een hand zeep in mijn ogen. Au. Ik heb wat tijd voor koffie, krant en ontbijt. De Vrouw vertrekt om kwart voor negen naar het werk. Drie kwartier later is Charlene in huis. Zij is journalist van de krant en komt voor het verhaal over de kinderwagen die we op Marktplaats hebben gezet. Het is een aangenaam gesprek waarin ik veel herinneringen kan ophalen en vertellen. Kwart over tien is ze weer vertrokken en een half uur later is de fotograaf er. De fotograaf blijkt niemand minder dan Rob te zijn. We drinken koffie en kletsen wat; vervolgens maakt hij een paar foto’s van mij en de kinderwagen. Een half uur later is hij weer vertrokken en niet veel later stap ik op de fiets en ga ik naar de nieuwe werkplek. Daar werk ik wat klussen en mail van de afgelopen week weg, maak ik verslag van een overleg en plan ik werkzaamheden voor morgenochtend in. Vier uur ga ik naar huis. Op de terugweg even de Turkse supermarkt in voor wat lamvlees (biefstuk, shoatma, gehakt). Thuis maak ik avondeten: een soep van ui, knoflook, mangold en mais, met daarna gebakken ui, spek, chorizo, peper, paprika en uiteindelijk ook mais en chilibonen toegevoegd. De Vrouw is er om vijf uur en De Zoon stipt om zes uur, zodat we op de afgesproken tijd aan tafel gaan. Een nagerecht is er ook: bio-ijs in verschillende smaken. Ik ga het gras maaien nu het nog even droog is; het is met tien minuten klaar. De Zoon heeft dan alvast zijn verjaardagscadeau ontvangen: een smartphone. Hij wist dat hij hem zou krijgen en vindt het ook oké, maar nu het zover is vindt hij het duidelijk lastig om over te schakelen; er komen natuurlijk even wat klusjes bij kijken (nieuwe simkaart, telefoonnummers overzetten) en die doet hij nu liever niet. Het lijkt op weerstand, maar als we doorvragen blijkt eenvoudigweg dat hij voor de komende dagen een andere planning heeft gemaakt. Het maakt niet uit; er is ook helemaal geen haast bij. Zelf zouden we waarschijnlijk alles gedaan hebben om het apparaat maar zo snel mogelijk in gebruik te kunnen nemen; De Zoon zit gewoon anders in elkaar, merken we weer. Volgende week gaan we het verder regelen. Ik zit nog een moment in de tuin en ga dan verder met het ordenen van de foto’s van vorige week. Kwart over tien ben ik moe en ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke), English Electric Full Power (Big Big Train), Dizrhythmania Too (Dizrhythmania Too), het bonusplaatje dat meekwam met Defector: Live at Reading Festival 2982 (Steve Hackett)

Zojuist een fotoreportage door @FotoRobVoss voor artikel in @ds_Apeldoorn over onze antieke #kinderwagen te koop pic.twitter.com/mMwOZRutcY

— Bas Langereis (@balangereis) 15 september 2016

–

Woensdag 14 september:
Slapen gaat iets beter, maar ik ben nog moe als de wekker gaat. Een kwartiertje na het opstaan is het voorbij. Ik heb wel het idee dat ik van alles moet, maar vandaag is geen volle dag als ik het zo overzie. Onderweg zie ik vanuit de bus weilanden met schitterende ochtendmist erover. Ik moet mijn e-lezer even laten voor wat-ie is en kijk ademloos over mijn nieuwe leesbril heen. Mooi! Even overweeg ik er een foto van te maken, maar die wordt waarschijnlijk niets vanuit een rijdende bus en bovendien mis ik dan dit prachtige uitzicht. Op de werkplek ben ik weer mooi op tijd en ik doe er van alles in een geplande volgorde. Er komt bericht over de collega die zeer ernstig ziek is en geen behandeling meer krijgt behalve pijnbestrijding: ondanks uitzaaiingen in haar hersenen gaat ze over twee weken trouwen. Wat een mooi en krachtig besluit. Ik heb veel bewondering voor haar en leer ervan: doe de dingen die ertoe doen, maak de belangrijke keuzes in mijn leven nu en stel ze niet uit. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag ga ik vrolijk verder en ik krijg opnieuw veel werk af. En dat terwijl ik het rustig aan doe. Om zes uur ben ik thuis. Doodmoe, dat wel. Buiten is het ook zeer warm. De Vrouw heeft het eten bijna klaar: een schotel van chorizo, ui, paprika en mangold, met daarnaast rundersteaks. Die eten we samen op. Erna lees ik de krant in de tuin en om half acht loop ik mijn ronde hard. Ik denk dat het wat afgekoeld is, maar ik vergis me geheel. Het is erg benauwd en ik heb op tweederde een extra wandelpauze nodig. Als ik thuis kom, is het weer bijna donker en aan de keukentafel lees en luister ik nog iets tot het kwart over tien is.
Muziek vandaag: Flags (Moraz & Bruford), Tender Extinction (Steve Jansen)

#Schaarsbergen today. pic.twitter.com/AeQd3xVwxx

— Bas Langereis (@balangereis) 14 september 2016

–

Dinsdag 13 september:
Ik slaap redelijk, maar ben ver voor de wekker wakker. Ik wacht hem niet af, maar ga om kwart over vijf uit bed. Beneden heb ik zo wat meer rust en gelegenheid om op gang te komen. Dat is fijn. Ik besluit om geen jas aan te doen vandaag en dat blijkt een goede keuze, totdat ik in Arnhem in de stadsbus stap. Daar staat de airco op de zuidpoolstand. Op de werkplek kan ik veel zaken afhandelen en me tegelijkertijd inlezen in een nieuwe project. Tussen de middag loop ik door bos, veld en zon. In de middag krijg ik nog meer werk af. Het schiet op. Op de terugweg koop ik op het station in Arnhem het boek De fouten (Herman Brusselmans). Pas zijn derde boek dit jaar. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw is er om half acht; De Zoon wat later. Ik heb inmiddels een grote salade van komkommer, tomaten, bosui, radijs en cactusvijgen gemaakt en heb lamsshoarma gebakken. Dat eten we op, net als het resterende ijs van gisteren. Om kwart voor negen is De Zoon weer naar huis en ga ik een uurtje werken aan de foto’s van vorige week (ik ben al tot en met dinsdag). Tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Flags (Moraz & Bruford), Defector (2016 remaster + bonus disc Live at Reading 1981) (Steve Hackett)

#Warnsborn #Schaarsbergen today. pic.twitter.com/naOd0cA3WA

— Bas Langereis (@balangereis) 13 september 2016

–

Maandag 12 september:
Niet zo goed geslapen. Veel wakker geweest, het duurde lang voordat ik in slaap viel, onrustig in mijn hoofd. De wekker wekt me niet eens. Eenmaal opgestaan gaat het best. Als ik naar de werkplek ga, is het humeur zelfs prima. De busaansluiting is krap, maar het lukt. Ik ben dus vroeg op de werkplek. De mail laat ik de mail en eerst besteed ik wat aandacht aan inlezen op vanmorgen. De tweede bijeenkomst van de training over werkdruk vindt plaats. Ik kom graag terug op de vorige keer en vertel over mijn enthousiasme, maar ook over dat het me zorgen baarde en onrust bezorgde. Inmiddels heb ik een weekje vakantie gehad en kan ik met een wat kalmere blik terugkijken. Ik voel me bevestigd in de keuzes die ik momenteel aan het maken ben. Trainer John drukt me vooral op het hart om nog wat aandacht te besteden aan mijn ‘kern’, aan wie ik ben en wat ik wil. Hij adviseert een ieder om een persoonlijke slogan te maken en die dagelijks meerdere malen te herhalen. Ik zoek naar een variant op ‘Ik ben goed zoals ik ben, ik doe ertoe, daar sta ik voor en van daaruit handel ik. Ik ben trouw aan mijzelf.’ We hebben het over desastreuze gedachten en over de kwaliteiten die je in mensen bewondert (want die kwaliteiten heb je zelf). Ik vertel dat ik veel helden heb, maar benoem vooral Frank Zappa (deed wat hij wilde, autonoom, liet zich niet beïnvloeden door kritiek van anderen, eigenzinnig, maakte fouten en was daar trots op: ‘wen er maar aan’, zag talenten van de ander en stimuleerde de ander daarin, was zeer veelzijdig en had toch een geheel eigen karakter) en mijn vader (die na jaren van plichtsbesef en zichzelf wegcijferen de laatste tijd kiest voor zichzelf, hij ontwikkelt en leert, zei gisteren ‘ik maak me zorgen om’ en ‘we hebben elkaar een tijd niet gezien en dat vind ik jammer’). Opnieuw een persoonlijke aanpak in de training; het gaat ook om mijn eigen keuzes en waar ik voor sta. Dat is mooi. Het vraagt wel iets van me; om kwart over twaalf ben ik flink moe en dus ga ik gelijk mijn rondje door bos, veld en zon lopen. In de middag doe ik de werkzaamheden die vandaag echt noodzakelijk zijn. Daarnaast zie ik dat er nieuwe klussen aankomen en ‘gelukkig’ vallen er deze week wat overleggen uit, waardoor er wat ruimte in de agenda vrijkomt. Om half zeven ben ik thuis. Ik maak het avondeten: een goede chili, mer daarnaast de salade van gisteren, die ik heb aangevuld met komkommer. De Vrouw is er om kwart over zeven, De Zoon een kwartiertje later. We nemen nog een nagerecht ook: bioaardbeien- en biostracciatellaijs met verse frambozen en aardbeien. Dat smaakt. Als De Zoon om kwart over acht weer naar huis is vertrokken, ga ik mijn ronde hardlopen. Het is al bijna donker en ik heb de vaart er flink in. Ondanks de warmte en de benauwde lucht gaat het me lekker af. Kwart over negen heb ik een snelle douche gehad en lees en luister ik nog iets aan de keukentafel. Tien over tien ga ik slapen.
Muziek vandaag: Tender Extinction (Steve Jansen), Monolyth Of Phobos (The Claypool Lennon Delirium)

–

Zondag 11 september:
Half negen ga ik weer uit bed. Koffie, klussen, webstek en foto’s. Als De Vrouw ook wakker en beneden is, is er nog meer koffie. Rond half twaalf wandelen we ons gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De temperatuur is aangenaam, maar het is wat grijs en af en toe miezert het. Halverwege lopen we bij De Zoon binnen. Hij heeft afgelopen week eindelijk zijn bestelde bank geleverd gekregen en die bekijken we. Het huis staat nu goed vol en het lijkt erop dat het nu helemaal compleet is. Als we terugkomen is er nog koffie en ik prepareer de brunch. De Zoon is er om half twee. Anderhalf uur later is Vader op bezoek. We hebben elkaar sinds mijn verjaardag niet meer gezien en gesproken en hij vindt het (te) lang. Ik vind het fijn dat hij er is. Het gaat goed met hem, al maakt hij zich wat zorgen over hoe hij zijn huis opgeruimd krijgt. (Tip: begin ermee.) We vertellen over onze vakantie, we hebben het over Engeland en het zijn twee aangename uren. We geven hem wat oude boeken van hemzelf en van Moeder en een boekje over Oxford en inspector Morse en hij is er zichtbaar blij mee. Als hij weer naar huis gaat, vertrekt De Zoon ook. Ik maak het bewerken van de foto’s af en om zes uur begin ik aan het avondeten. Het wordt een ferme salade van komkommer, allerlei kiemen, bladsla, bosui, radijs, tomaten en ansjovis. Ik bak verse lamsbiefstukken. De Vrouw en ik eten alles op. Er is ook een nagerecht: bioaardbeienijs met verse aardbeien en frambozen. Ondertussen kook ik maiskolven (voor morgen en verderop in de week). Dan maak ik een start met het ordenen en naamgeven van de foto’s. De laatste drie kwartier van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel. Tien uur.
Muziek vandaag: Le Pas Du Chat Noir (Anouar Brahem), The Astounding Eyes Of Rita (Anouar Brahem), Dizrhythmania Too (Dizrhythmsnia Too), 1492 (Vangelis), Gradually Going Tornado (Bruford), Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks), The Crux Of The Biscuit (Frank Zappa), Frank Zappa For President (Frabk Zappa)

–

Zaterdag 10 september:
De Vrouw heeft de wekker op acht uur gezet. Even denk ik dat ze gek is geworden. Maar nee, ze wil de boel in huis klaar hebben als vanmiddag de makelaar komt. Ik sta ook op. Beneden koffie en klussen. Ik zet de foto’s over van de telefoon en de camera naar de pc en begin aan een eerste selectie. Om tien uur stap ik op de fiets. Het is nog wat fris. Eerst naar Turkse supermarkt en dan naar de biowinkel waar ik behalve boodschappen ook mijn zo hard gespaarde doos vol spullen haal. Op de terugweg nog een supermarkt. Spullen thuis afleveren en dan nog een supermarkt en de Turkse winkel. Inmiddels is het zonnig en warm. Thuis is er koffie en lunch. Om twee uur (goh) staat de makelaar op de stoep. We stellen allerlei vragen (wat kan hij betekenen bij de verkoop van ons huis, wat kost hij en wat verwacht hij van ons) en anderhalf uur later weten we veel meer. Ik wandel nog een keer naar de supermarkt op de hoek en dan lees ik in de tuin de kranten van de afgelopen week. De Vrouw maakt het avondeten en De Zoon is er rond half zeven. Op tafel staat een gerecht van kip en Chinese kool met rijst, met daarnaast komkommersalade. Er is een nagerecht: ijs van nectarine, pruimen en wilde perziken. Best goed! Als De Zoon weer is vertrokken, ga ik mijn ronde hardlopen. Ondanks de drukkende warmte gaat het goed, zonder extra pauzes. En dat na een hele week niet te hebben gelopen! Een douche en dan ga ik weer aan de gang met de foto’s, onderwijl wat nieuwe muziek beluisterend. Iets voor elf ben ik halverwege het oppoetsen en ga ik nog even aan de keukentafel lezen en luisteren. Tien voor twaalf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Elements – The King Crimson 2016 Tour Box (King Crimson), Dizrhythmia Too (Dizrhythmia Too)

#Brussels last night. pic.twitter.com/YXCgN2Ree8

— Bas Langereis (@balangereis) 3 september 2016

#Brussels last night. pic.twitter.com/YXCgN2Ree8

— Bas Langereis (@balangereis) 3 september 2016

Waterside Theatre, Aylesbury.
Looking forward to tonight's #KingCrimson show.@DGMHQ @ProgMagazineUK pic.twitter.com/rSrH0JqJWW

— Bas Langereis (@balangereis) 4 september 2016

Superb #KingCrimson show in Waterside Theatre, Aylesbury tonight.
Can't wait till tomorrow! @ProgMagazineUK @DGMHQ pic.twitter.com/xpbAT4QWTG

— Bas Langereis (@balangereis) 4 september 2016

Market Square, #Aylesbury, UK. pic.twitter.com/fwjrtph6Dv

— Bas Langereis (@balangereis) 5 september 2016

Ready for tonight's #KingCrimson show in Waterside Theatre, Aylesbury @DGMHQ @ProgMagazineUK pic.twitter.com/n34Za9aDQz

— Bas Langereis (@balangereis) 5 september 2016

#KingCrimson stage in Waterside Theatre, Aylesbury. This is gonna be a dynamite show!@DGMHQ @ProgMagazineUK pic.twitter.com/iV7hXcUpPO

— Bas Langereis (@balangereis) 5 september 2016

And another GREAT #KingCrimson show tonight in Waterside Theater, Aylesbury. #Fracture !@DGMHQ @ProgMagazineUK pic.twitter.com/OtGOKOf4Za

— Bas Langereis (@balangereis) 5 september 2016