Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 7 oktober:
Slapen lukt me redelijk en opstaan kan ik in alle rust. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het gelukkig minder koud dan gisteren. Op de nieuwe werkplek handel ik een ferme stapek werk af en even na een uur fiets ik via de supermarkt weer naar huis. Wat bijpraten met De Vrouw en dan op de fiets weer naar het centrum. We spreken de makelaar; hij legt goed uit wat de no-riskclausule inhoudt en adviseert ons opnieuw om eerst ons huis te gaan verkopen en dan weer contact op te nemen, want die clausule geeft ons nauwelijks zekerheid en kan ons uiteindelijk ook een boel geld kosten. Oké. We kopen vlees bij de Turkse supermarkt en gaan dan naar huis. Ik maak andijviestoemp met een bietensla en gebraden bioworsten. De Zoon helpt mee alles op te eten. Geraldine is er een moment en zij neemt de houten trein van De Zoon mee voor haar eigen zoon. De rest van de avond lees ik de PROG die dinsdag binnen kwam uit en luister ik aan de keukentafel. Kwart voor elf. Ik ben erg moe.
Muziek vandaag: When We Are Death (Hexvessel), Valley Of The Windmill (Circa), Dig? (Bill Bruford’s Earthworks), Sorceress (Opeth), FEAR (Marillion)

–

Donderdag 6 oktober:
Echt uitgeslapen ben ik niet, maar ik kan wel rustig opstarten. Als ik om zeven uur buiten naar de carpoolplek loop, is het heel koud en erg mooi en lekker. Ik heb een zeer dik vest aan, dus ik blijf warm. Op de werkplek is weer van alles. Ergens in de morgen maak ik mail naar Peter en ik deel daarin mijn wensen qua arbeidsvoorwaarden mede. Ben benieuwd. Tussen de middag wandel ik door het bos. Laat in de middag krijg ik plots telefoon. De makelaar van de verkoper van het huis dat we zaterdag hebben gezien en waarop we een bieding hebben gedaan. Hij vertelt dat de verkoper het huis toch graag aan ons wil verkopen. Hij gunt het ons, we waren zo enthousiast, enzovoorts enzovoorts. De verkoper wil met ons wel iets regelen dat hij het huis aan ons kan verkopen. Da’s lief en aardig, maar ik zeg nogmaals dat we echt eerst ons huis willen verkopen voordat we verder zaken doen. Dat begrijpt de verkoper heel goed en de verkoopmakelaar noemt de mogelijkheid van de no-risk-clausule. (Verkoper haalt het huis uit de verkoop en reserveert het als het ware voor ons. Hij communiceert naar buiten verder niet meer dat het huis te koop staat. Dat geeft ons de gelegenheid ons huis te gaan verkopen. Mocht er in die tijd toch een ander komen aan wie verkoper wil verkopen, dan moeten ze dit laten weten en krijgen wij 48 uur de tijd om het huis dan te kopen tegen afgesproken prijs. Zit wel een tegenprestatie aan: op dat moment vervallen alle eerdere voorwaarden. Als ik het allemaal goed begrijp.) Ik antwoord dat ik de verkoper dankbaar ben dat hij ons deze gelegenheid geeft en spreek af dat ik het in overweging neem en dat ik advies van mijn makelaar ga vragen. Dan neem ik weer contact op. Goedemiddag. Hm, dat wordt toch overleg met onze makelaar. Kan hij mooi goed uitleggen wat het allemaal behelst. Wat ik wel bijzonder vind, is dat de verkoper nu met het aanbod komt om het zo op te lossen; meestal mag je als koper je juist in allerlei bochten wringen. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw zet een schotel van spitskool, erwten, tuinbinen, rozijnen en rijst op tafel met karbonades en De Zoon eet mee. Ik ben heel moe, maar weet me op de been twhouden. Na het eten maak ik mail naar de makelaar en dan loop ik mijn ronde hard. Het is wat fris, maar het lopen gaat lekker. Thuis lees en luister ik aan de keukentafel tot het bijna half elf is. Vandaag acht jaar geleden verscheenAlles kan kapot en ik ben nog steeds trots op dat boek.
Muziek vandaag: Valkyrie (Glass Hammer), Do Not Disturb (Van Der Graaf Generator)

Vandaag acht jaar geleden verscheen mijn officiële debuut ‘Alles kan kapot’.
Ik ben nog steeds #trots op dat #boek. pic.twitter.com/x0ky26Ryj2

— Bas Langereis (@balangereis) 6 oktober 2016

–

Woensdag 5 oktober:
De genadeloze pieptoon is aan het eind van de nacht nadrukkelijk aanwezig. Het lijkt wel of het de laatste tijd erger wordt. Niet goed. Wel goed is de mooie zon en ijzige kou op de fiets als ik naar de nieuwe werkplek rijd. De baas is er vandaag niet, maar ze heeft wel een fijne stapel werk voor me klaargezet. Even na half een ga ik naar huis. Daar ruim ik de laatste zaken op en maak ik alles aan kant voor de fotograaf. Zo zet ik nog een heleboel spullen uit het zicht, veeg ik de vloer beneden en hark ik het blad van ons weilandje achter het huis. Even na twee uur zijn de fotografe en de opmeter er; niet veel later De Vrouw en de assistent-makelaar ook. Alle handelingen gaan redelijk snel en om half vier is alles achter de rug. We zetten wat spullen terug en ruimen nog wat op. Ik maak mail aan de verkoopmakelaar van het huis dat we op het oog hebben: we gaan eerst ons huis verkopen en nemen dan weer contact op, in de hoop dat het huis nog steeds te koop staat. Ook stuur ik een bericht naar een ambachtmuseum met de vraag of ze interesse hebben in onze oude kinderwagen. Kwart over vijf gaat De Vrouw nog even werken. Ik ben inmiddels alle energie kwijt en ontspan wat met webstek, lezen en luisteren. Tussendoor komt een meneer van een rommelmarkt een enorme hoeveelheid spullen ophalen. Dat ruimt weer op. Ook eet ik iets. Ik maak een omelet en vul die met de spitskoolschotel van gisterenavond. Best te pruimen. Zeker met een boel kaas eroverheen. De Vrouw is terug om kwart over acht. Ik warm het laatste restje spitskoolschotel voor haar op en lees en luister dan aan de keukentafel tot het tien uur is geweest.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de doos Forecast: Tomorrow (Weather Report), Do Not Disturb (Van Der Graaf Generator), Valkyrie (Glass Hammer), het tweede en derde plaatje uit de doos Forecast: Tomorrow (Weather Report)

–

Dinsdag 4 oktober:
Ik heb geslapen. Toch ben ik nog niet uitgerust. Maar ik voel me niet opgejaagd of onder druk. Mooi op tijd ben ik op de werkplek. Daar ligt werk en dat handel ik af volgens mijn planning. Tussen de middag loop ik door veld en bos. In de middag werk ik rustig door. Omdat ik gisteren een uur langer heb gewerkt, ga ik nu een uurtje eerder weg. In het centrum van Arnhem ga ik langs de schoenenwinkel en ik koop een paar neutrale zwart suède stappers. Half zes ben ik thuis. De Vrouw is eten aan het maken en serveert een uurtje later een schotel van spitskool, ui en chorizo, met daarnaast bakaardappelen uit de oven, biosaucijzen en een salade van bosui, komkommer en tomaat. De Zoon helpt mee met opeten. Na afloop neemt hij wat oude tuinkrukjes en tuinstoel mee voor op zijn balkon. Ik ga hardlopen en het gaat lekker. Als ik kort heb gedoucht, lees en luister ik aan de keukentafel totdat ik om tien uur doodmoe ben en ga slapen.
Muziek vandaag: Sorceress (Opeth), FEAR (Marillion)

#Schaarsbergen #Warnsborn today pic.twitter.com/h4rgFqSQps

— Bas Langereis (@balangereis) 4 oktober 2016

–

Maandag 3 oktober:
Slapen gaat redelijk. Ik ben een paar keer wakker vannacht, maar slaap ook weer in. De aanloop naar de werkplek verloopt vlekkeloos. Op de werkplek zelf is het goed te doen. Ik heb veel af te handelen en hanteer een strakke planning waaraan ik me nog weet te houden ook. Eind van de ochtend bel ik onze makelaar en ik spreek zijn voicemail in. Daarna bel ik naar de makelaar van de verkoper van het huis dat we op het oog hebben; die zal vanmiddag terugbellen. Tussen de middag loop ik door bos en veld. Als ik terug ben, gaat mijn telefoon. De makelaar van de verkoper. De verkoper vindt onze bieding een geschikte basis om er samen uit te komen. Hij vindt het akkoord om te verkopen op voorwaarde dat wij de financiering rond krijgen, maar om te verkopen op voorwaarde dat wij ons huis verkocht krijgen, dat geeft hem te veel onzekerheid. Het zou kunnen betekenen dat de datum van aanvaarding ver in de toekomst gaat liggen. Tenzij we onvoorwaardelijk gaan kopen: dat we met financieel adviseur in overleg moeten of we wel twee hypotheken kunnen hebben. Hij zegt natuurlijk ook dat er meer gegadigden zijn: van de vijf kijkers was er een ander ook geïnteresseerd. Ik spreek af dat ik ga overleggen en hem woensdag meer laat weten. Tien minuten later heb ik onze makelaar aan de lijn en ik leg het hele voorgaande verhaal aan hem voor. Hij is zeer duidelijk in zijn advies: ‘Ga éérst je eigen huis verkopen en dan op zoek naar een nieuwe woning. Laat je niet gek maken; deze woning zal heus nog wel een tijdje te koop staan en dit type op de locatie staat regelmatig te koop.’ (We hebben toch geen haast?) Hij zit in de auto en heeft zijn computer niet aan. Hij belt me morgen terug met meer informatie over de waarde van het huis en de voors en tegens, wat zijn bevindingen waren, enzovoorts. Hij gaat even vaart maken met het aanmelden van onze woning op het digitale platform en zal er alles aan doen dat hij eind van de week de foto’s heeft. Ik merk dat ik het goed vind dat hij de druk er voor ons even af haalt. Diep ademhalen en weer verder met het werk. In de middag is er laat nog overleg, waardoor ik pas om half zes weg kan. Dat betekent pas om zeven uur thuis. Ik zet de door De Vrouw gemaakte aardappelpuree in de oven en bak shoarma, prepareer een salade van bladsla, bosui, tomaat en komkommer, zet de fruitsalade van gisteren erbij en warm de pruttelpot van gisterenavond op. De Vrouw komt om half acht thuis en we bespreken de gehele situatie van het huis. Woensdag zal ik de verkoopmakelaar laten weten dat het bod voorlopig blijft staan, maar dat we eerst ons huis gaan verkopen. Wel sturen we mail naar de verkoper dat we graag een nieuwe bezichtiging willen aanstaande vrijdagmiddag of zaterdag. De Zoon komt eten en om half negen gaan we met het hele gezin op verjaardagsvisite bij Heidi. Daar is het vol visite. We kletsen met veel mensen, maar zijn anderhalf uur later weer thuis. Ik lees de krant nog en dan ga ik slapen. Ondertussen ben ik doodmoe.
Muziek vandaag: Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks)

Mijn nieuwste verhaal lees je hier op @foknieuws :
/ Columns / Hoog tijd voor een kroegverhaal (2) https://t.co/Td6FUKceW4 via @foknieuws

— Bas Langereis (@balangereis) 3 oktober 2016

–

Zondag 2 oktober:
Acht uur ben ik uit bed. Koffie, klussen, webstek. De Vrouw is ook op tijd en we gaan druk verder met opruimen en schoonmaken in huis. Halverwege de ochtend loop ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is ftis en grijs, maar het blijft wel droog. Ik loop iets verder naar de automodelbouwclub langs het kanaal. Er zijn wedstrijden aan de gang. Toen De Zoon klein was, gingen we er vaak kijken; nu ben ik er in geen jaren geweest. Na tien minuten heb ik het wel weer gezien en ik ga thuis de lunch klaarmaken. De Zoon eet mee. Als hij weg is, werken we flink door. Zo haal ik het grote bureau onder de trap uit elkaar en sleep het naar boven. Daar zet ik het weer in elkaar. Een klein bureautje gaat van boven naar beneden. Alles voor een op de foto ruimtelijker aanzicht in de woonkamer. Ik ga bij de bouwmarkt nog een stapel verhuisdozen halen en in huis ga ik bezig met het opnieuw inruimen vannde boeken- en muziekwand. De Vrouw heeft van veel van haar boeken afscheid genomen en nu is er veel ruimte op de planken ontstaan. Ik maak er nog een paar plankrn bij en kan nu alle recentelijk aangeschafte boeken en platen kwijt. Tussendoor maak ik nog avondeten ook: een tajine van lamsbout, ui, knoflook, paprika, peper, tomaten en courgette. Die eten we met zijn tweetjes. Ernaast staat een fruitsalade van meloen en aardbeien. Het grootste deel van de avond ben ik bezig met het ordenen van de muziekkast. Kwart voor tien is het klaar. Nog een paar minuten aan de keukentafel en om tien uur ga ik naar bed. Ik ben moe.
Muziek vandaag: Cenotaph (Bass Communion), Voices From The Teal World (allerlei), Navega (Mayra Andrade), Yoyoyo (Amsterdam Klezmer Band), Electric Warrior (Return To Forever), Alone In The Universe (Jeff Lynne’s ELO), AxisXXXLive San Francisco (Asia), Words Are All We Have (Fjieri)

Nog een foto uit expo ‘This is the Cees’ met foto’s door Cees Baars. Ga het zien in @ACECgebouw #Apeldoorn! (Hier op de foto: @vroonphoto) pic.twitter.com/Apd7Vmnvqm

— Bas Langereis (@balangereis) 2 oktober 2016

–

Zaterdag 1 oktober: openhuizendag
Kwart voor acht ben ik beneden. Koffie, klussen, krant. Ik pak ook weer een paar dozen vol boeken uit de boekenwand in. Het ruimt al aardig op. Kwart voor elf stappen De Vrouw en ik op de fiets en we rijden naar het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn. De openhuizendag is begonnen en we gaan een paar appartementen bekijken. Vier staan er op de planning en nu kan ik een heel verhaal maken over hoe en wat. Dat doe ik niet. Wel vertel ik het volgende. Bij ieder appartement stel ik mijzelf de vraag: zie ik mezelf hier wonen? Bij eentje is dat een luid nee, bij twee een zoukunnen en bij eentje een twijfelloos ja. De Vrouw heeft hetzelfde idee. Na vier bezichtigingen lopen we het makelaarskantoor binnen. Wellicht kunnen we snel ondersteuning krijgen: wat kunnen we nu doen en wat kan de makelaardij? Welnu, in ons geval kan de makelaar niet onze aankoop ondersteunen omdat hij toevallig zelf de waardebepaling van de woning heeft gedaan die wij op het oog hebben. Maar we krijgen wel alle informatie die we nodig hebben. Mooi. We gaan pruttelen en wikken en wegen en lunchen. Het pruttelen en wikken en wegen duurt niet lang en buiten bel ik de verkoopmakelaar om een bieding te doen. Dat kan nu helaas niet, want de echte makelaar is er nu niet. Maandagmorgen belt hij. Onder een fikse salade maken we verdere plannen. Dan word ik gebeld. Opnieuw het kantoor van de verkoopmakelaar. Nee, ik kan nu niet bieden, maar als ik een mail stuur met het bod en met wat noodzakelijke informatie over garantie van de financiering en de termijn van aanvaarding, dan hoor ik maandag meer. Mooi. Dit was het harde werk van vandaag. Het is vier uur. We zijn precies op tijd in het ACEC voor de opening van This is de Cees, de expositie door Cees Baars. Ik waardeer zijn fotowerk. We spreken wat mensen. Aansluitend drinken we iets en daarna gaan we naar een ander café en daar drinken we iets. Kwart voor zeven zijn we thuis. Nog even wat opruimen en dan maak ik de mail aan de verkoopmakelaar met alle benodigde informatie voor zover bekend. Vervolgens stuur ik die mail nog weg ook. We maken eten voor onszelf. Ik bak een omelet van ui, paprika, prei, peper, eieren en kaas. Natuurlijk hebben we het volop over onze plannen en we staan ook voor leuke puzzels: hoe doen we dit en waar laten we dat? Negen uur is alles opgeruimd. Ik lees en luister tot het bijna elf uur is. De fouten (Herman Brusselmans) is dan uit.
Muziek vandaag: Concerts – Bregenz, May 28, 1981 (Keith Jarrett), Dark Intervals (Keith Jarrett), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Dizrhythmia Too (Dizrhythmia Too), Rejoice! I’m Dead! (Gong), Monolith Of Phobos (The Claypool Lennon Delirium), Tender Extintion (Steve Jansen)

Ga het zien in @ACECgebouw #Apeldoorn: expo ‘This is the Cees’ met foto’s door Cees Baars.
(Hieronder op de foto: Willem Bierman) pic.twitter.com/qSMh6Ei884

— Bas Langereis (@balangereis) 1 oktober 2016