bazbo – de wereld van Bas Langereis, het middelpunt der aarde

Bas Langereis leest u voor!

23-07-2017

B-log: 22 t/m 28 juli 2017

Filed under: B-log 2017 — bazbo @ 10:51

Vrijdag 28 juli: Symphony Hall, Birmingham – A Musical Celebration of the Life of Keith Emerson
We hebben geen wekker gezet. Ik ben wat voor acht uur op. Kwart over negen gaan we naar de ontbijtruimte. Het is er stampvol. Eén krioelende massa van volk dat zich verdringt bij een voor die menigte veel te klein buffet. Ik weet uiteindelijk koffie te bemachtigen en sap. Na een half uurtje ook wat roerei en toast. Nou ja. Half elf lopen we op Broad Street. We komen de Symphony Hall tegen en gaan bij de box office vragen of onze kaarten toevallig al binnen zijn. Dat zijn ze! Dat scheelt weer een boel gedoe, vanavond. Via de library wandelen we naar Victoria Square. Daar zijn we getuige van een autoparade. Na wat zoeken vinden we de ingang van het Birmingham Museum & Arts Centre. We bekijken eerst de tentoonstelling over de geschiedenis van de stad. Net als we de historische schilderwerken van allerlei beroemdheden willen gaan ontdekken, gaat het alarm af. We volgen de stroom mensen naar buiten. Wat er precies gaande is, blijft onduidelijk. Bij iedere uitgang rondom het gebouw staan supposten. We besluiten verder te gaan; wie weet hebben we later nog tijd en gelegenheid om terug te keren. In een koffiehuis in Colmore Row eten we mokkawalnotentaart en drinken we koffie. De Birmingham Cathedral is vlakbij. Bij een cathedral denk ik aan iets enorms; dit is een bescheiden kerk. Toch mooi om van binnen te zien. Via Church Street komen we in The Jewelry Quarter. Wat er precies te zien en te doen is, daar komen we niet achter. We zien de St. Paul’s Church (dat wel), maar verder is het niet bijster interessant. In The Button Factory op Newhall Hill drinken we iets. We besluiten om vroeg avondeten te vinden, zodat we op tijd in de Symphony Hall kunnen zijn. Restaurant Cappadocia bestaat slechts een half jaar, maar serveert uitstekende Turkse gerechten. We eten lamsvlees met iskendersaus en bulgur en het is goed. Door de regen gaan we via de canals naar de Symphony Hall. Daar druppelen de concertgangers binnen. Ik sta bij de programmaverkoper en plots staat Terje Mikkelson, de Noorse dirigent, naast mij. Ik zeg hem dat ik uitkijk naar het concert en wens hem succes vanavond. We drinken koffie en water en gaan honderdduizend keer naar het toilet. Zeven uur kunnen we de zaal in. Dat doen we. De Symphony Hall is een prachtige zaal. Het orkest neemt ook plaats en ik ben benieuwd hoe het geluid zal zijn. Exact half acht begint het met de snaredrum van Abaddon’s Bolero en ik weet: de akoestiek is hier geweldig. Als het orkest de melodie inzet, ben ik helemaal tevreden. De synthesizersolo aan het eind wordt vertolkt door ene Rick Wakeman. We krijgen in de eerste helft van het concert prachtige orkestversies van voornamelijk de plaat Three Fates. Marc Bonilla speelt een bescheiden rol op gitaar. Veel prominenter aanwezig zijn Ethan Emerson (kleinzoon van) (The Dreamer!), Rachel Flowers (een adembenemende vertolking van Piano Concerto No.1 Third Movement) en Rick Wakeman (een medley rondom Trilogy solo op piano). Beyond The Stars is een van de laatste composities waar Keith aan werkte en we zijn de eersten die het te horen krijgen; het is een schitterende en o zo herkenbare melodie en het hele stuk maakt me melancholiek en emotioneel. Er zijn wel meer momenten dat ik tranen in mijn ogen heb. De eerste helft kent een waardige afsluiting door middel van Fanfare For The Common Man, waarin Aaron Emerson (zoon van) de synthesizersolo voor zijn rekening neemt. Er is een korte pauze en dan heeft het orkest plaatsgemaakt voor heel wat anders. Thierry Eliez speelt eerst solo Take A Pebble, met daarin een griezelige pianosolo, waarin iedere noot klopt (met de versie van Welcome Back). Daarna krijgt hij gezelschap van cellist Yan Garev en zangeres Celine Poggi en dit trio brengt een schitterende Trilogy. Weer een hoogtepunt van de avond. Vervolgens komt de jonge Damien Joyce twee liedjes spelen met Aaron Emerson op piano en Frank Scully op drums en een bassist. Het eerste liedje ken ik niet. Het is waarschijnlijk When You’re Around (een eigen compositie; Joyce was de laatste met wie Keith samenwerkte en wel op dit nummer) Erna volgt From The Beginning. Aardig, doch niet meer dan dat. Dan is er een ombouwpauze. Noddy’s Puncture speelt Tarkus. Ik heb hier hoge verwachtingen van. Hun versie is à la die van Welcome Back, dus in rap tempo en daardoor ietwat rommelig. Als de lange synthesizersolo op de Moog Modular als een nachtkaars uitgaat (er is iets aan de hand, maar wat?), bekruipt me een gevoel van teleurstelling. Tegenvaller. Voor de uitsmijter komen Frank Scully en Lee Jackson op het podium. Met Tom Szakaly van Noddy’s Puncture spelen zij America. Geen toegift. Inmiddels is het elf uur. Wat een geweldig concert. We zijn er nog lang stil van. Op Broad Street gaan we naar The Figure Of Eight voor een laatste drankje en om half een zijn we terug in het hotel.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Donderdag 27 juli:
Half zeven sta ik op. Koffie. We pakken de laatste dingen in. Iets na half negen lopen we met een koffertje en een tas naar het station. De volgende vakantiereis kan beginnen. We hebben de trein van even over negen en om half elf staan we op Schiphol. De veiligheidscontrole verloopt uitstekend, al wordt onze koffer er weer uitgevist. Geen kaas dit keer, maar een handspiegel. Geen cocaïne, dus dat is voor de beambten weer een tegenvaller. De vlucht duurt net een uur. We hebben nogal wat turbulentie onderweg, hetgeen mijn vliegangst niet echt wegneemt. Om half twee lopen we op Victoria Square naar Broad Street. Heel ver is het niet naar het hotel. We krijgen een kamer op de dertiende (!) verdieping. Prima kamer. We wandelen terug Broad Street in, bekijken de canals en komen via The Mailbox shopping centre weer op Victoria Square. Inmiddels regent het wat. We vinden een pub in Bennett’s Hill en daar drinen we iets. Het is er erg druk en schreeuwerig. Nou ja. De Tourist Information Point op New Street blijkt er niet meer te zijn en dus doe ik het met het eenvoudige kaartje dat ik in het hotel heb gekregen. De Waterstones boekhandel heeft niet de boeken van Palin en Lake die ik zoek, dus gaan we weer verder. We komen langs de St. Martin’s in the Bullring-kerk en door Chinatown. In pub The Green Room drinken we iets en dan is het niet ver meer terug naar de canals. In restaurant Tap & Spile eten we kaaskroketten, garnalen en serloin steak. Het is een uur of negen als we op Broad Street gaan zitten in public house The Figure Of Eight. Het is er vol met erg beschonken en luidruchtig uitgaansvolk. Heel lang houden we het er niet uit en om half elf zijn we terug in de hotelkamer.
Muziek vandaag: Riverhead (Ulver), Sea Airs (Rick Wakeman)
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Woensdag 26 juli:
Half negen pas uit bed. Lang en goed geslapen. Koffie, krant, webstek. Ook vandaag doen we het rustig aan. Ik wandel naar een kopieerwinkel om de vliegtickets voor morgen af te drukken. Ja, ze bestaan nog: kopieerwinkels. Twee afdrukken in kleur kosten bijna twee euro. Dat moet ik pinnen, want zo veel kleingeld heb ik niet bij me. Koffie op de galerij. We zoeken spullen bij elkaar en ik pak het koffertje al deels in. De lunch is eenvoudig: Arabisch brood met avocado, kaas, enzovoorts. Na het kleine afwasje wandelen we naar de feestwinkel (voeg hier nu zelf de smiley van de dubbele punt met de hoofdletter P in) en daar na de biozaak voor wat kleinigheden. Bij de Turkse slager kopen we kalfskoteletten voor vanavond. Op de galerij drinken we biolimonade en dan maak ik het avondeten. Naast de kalfskoteletten komt een grote salade van bladsla, rode ui, komkommer en tomaat. Eenvoudig maar goed. Afwasje is vroeg gedaan, zodat ik ook op tijd kan gaan hardlopen. Het kost me veel moeite om het half uur onafgebroken vol te houden en het lukt me ook niet zonder pauze halverwege. Nou ja, vanaf volgende week is er weer regelmaat en dan gaat het vast weer goed. In het begin van de avond werk ik wat aan het B-log van de afgelopen twee weken en daarna lees en luister ik. Half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Rosetta (Vangelis), Last (The Unthanks), Rotoror (Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp), Magma Live (Magma), The Optimist (Anathema)

–

Dinsdag 25 juli:
Half acht wakker en op. Redelijk geslapen. Koffie, krant, webstek, foto’s plaatsen. Om tien uur heb ik een selectie van de gehele vakantie op de webstek staan. In de loop van de dag plaats ik nog een aantal tweets met foto’s erin. We drinken koffie en wandelen even naar buiten voor wat kleine boodschappen. Tussen de middag lunchen we met Arabisch brood, al dan niet gevuld met de saus van gisterenavond. ’s Middags fiets ik naar twee supermarkten voor wat sap en water en ander overbodigs. Om half zes gaan we met De Zoon naar een restaurant en daar eten we iets eenvoudigs. De Zoon en De Vrouw gaan naar de bioscoop. Ik ga naar huis, vind op het internet een gehele show van Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp (van afgelopen woensdag!) en eentje van twee jaar geleden en vermaak me kostelijk. Aan het eind van de avond is De Vrouw weer terug. Ik lees en luister. Tegen elf uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Reflection (Brian Eno), The Extinct Suite (Steve Jansen), A Little Man And A House And The Whole World Window (Cardiacs), The Thing That Everything Else Is About (Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp), Blackfield V (Blackfield), Blackfield IV (Blackfield), Wurda Ïtah (Magma), Irritant (Schnauser)

–

Maandag 24 juli:
Ik slaap niet zo heel goed. ’s Nachts ben ik een keer lang wakker. Kwart over acht ontwaak ik uit een diepe slaap en sta ik op. Koffie, krant, webstek, foto’s. Rond een uur heb ik wat kleine boodschapjes bij de Turkse supermarkt in de straat gehaald en gebruiken we een lunch. In de middag is het buiten donker en bij vlagen valt er (veel) regen. Ik kom een heel eind met die foto’s. Ondertussen verzorg ik planten. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik prepareer een groentesaus van ui, knoflook, courgette, aubergine en tomaten. Daarnaast maak ik een salade van bosui, bladsla, paprika, komkommer en ananas. Ook bak ik lamsbiefstukken. Knoflookyoghurtsaus erbij, Arabisch brood om te vullen en smullen maar. Dat doen we. Als ik heb afgewassen, is het half acht en ga ik hardlopen. Het is ondertussen droog en ik loop redelijk. Kleine pauze op de helft, is dat erg? Nee. Weer thuis maak ik het fotowerk af, plaats ik al een boel platen op de webstek en lees ik de laatste kranten uit. Half twaalf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Septober Energy (Keith Tippett’s Centipede), Marieta Y Los Jetas (Caballero Reynaldo), Icon (John Wetton & Geoffrey Downes), At Home (Fatoumata Djawara & Roberto Fonseca), Iho (Maria Kalaniemi & Aldargaz), Dienda (Koko Malabar), Ma Ya (Habib Koité & Bamada), Nurses Song With Elephants (David Bedford), Elastic Rock (Nucleus), We’ll Talk About It Later (Nucleus), The 3 Ages Of Magick (Oliver Wakeman with Steve Howe)

–

Zondag 23 juli:
Half acht ben ik op en uit bed. Ik zet was, koffie en computer aan. Op de webstek maak ik eerst nieuwe categorieën en nieuwsberichten aan. Alleen daarmee ben ik al een half uur bezig, haha. Dan zet ik de lading foto’s over van toestel naar pc en vervolgens maak ik een eerste selectie. Tegen een uur of twaalf ga ik eens een brunch voorbereiden. De Zoon komt meelunchen. Het is een ouderwetse zondaglunch. Erna ga ik nog wat verder prutsen aan de foto’s en eind van de middag heb ik al een groot gedeelte van het festival bewerkt en hebben de foto’s van de eerste drie dagen een naam. Tussendoor hebben we de was zo goed als weggewerkt. Ik haal nog wat boodschappen beneden in de Turkse supermarkt en ga dan avondeten maken: groentetorentjes met kalkoenshoarma en een salade van bosui, komkommer, paprika en ananas. Nagerechtje is er ook: cantaloupemeloen met serranoham. We eten fiks. Als ik alles weer heb afgewassen en opgeruimd, ziet er buiten donker uit. Ik kies ervoor om verder te werken aan foto’s en morgen te gaan hardlopen. Ook lees ik wat kranten van de afgelopen anderhalve week en luister ik. Het blijft overigens droog. Pas om kwart over elf lig ik in bed. Vlak ervoor heb ik een angstig moment. Er is iets gaande in mijn hoofd en ik kan niet helder krijgen wat het is. Het voelt niet goed, alsof er een trilling, een drukkende en stekende pijn door mijn hersenen gaat. Na een minuut of tien lijkt het weer over te zijn. Vreemd.
Muziek vandaag: Septober Energy (Keith Tippett’s Centipede), Nurses Song With Elephants (David Bedford), A Little Man And A House And The Whole World Window (Cardiacs), Elastic Rock (Nucleus), I’ll Talk About It Later (Nucleus), The Thing That Everything Else Is About (Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp), Rotoror (Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp), Close To The Lounge (Caballero Reynaldo), In The Lounge Of The Naldo King (Caballero Reynaldo), Wurda Ïtah (Magma), Magma Live (Magma), The Second Brightest Star (Big Big Train)

–

Zaterdag 22 juli: van Kopenhagen naar Apeldoorn
De wekker trilt om 07.00 uur. Nog geen anderhalf uur later zijn we helemaal ingepakt. We checken uit het hotel en lopen naar het station. Daar hebben we ruim de tijd om een ontbijt te zoeken, inkopen te doen voor onderweg en uit te vogelen van welk perron we gaan vertrekken. De internationale trein vertrekt om kwart over elf vanaf spoor vijf. We rijden door het Deense land en gaan met trein en al de veerboot naar Puttgarden op. Op de boot hebben we drie kwartier om de benen te strekken en koffie te drinken. Half vier komen we in Hamburg aan. We hebben twintig minuten om over te stappen en dat is precies genoeg. Kwart over zes zijn we in Osnabrück en daar hebben we bijna anderhalf uur. Er is veel politie en een hele meute voetbalfans buiten het station en de stemming lijkt nogal gespannen, dus besluiten we in het station iets te dineren te zoeken. Veel verder dan een noedelbar komen we niet en we kiezen voor een eendgerecht. Best aardig, maar ik merk dat het erg vet is en eigenlijk niet meer in mijn systeem past (iets waarover ik me de afgelopen anderhalve week geen zorgen om heb gemaakt). De trein heeft een kwartiertje vertraging en iets na achten stappen we in de trein naar Nederland. Nog voor half elf doe ik de voordeur van ons huis open. De koffers zijn snel uitgepakt. Nog heel even uitblazen en om half twaalf ga ik naar bed.
Foto’s van vandaag zie je hier.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment