Lotgenoten (0010)
‘Is dit wat voor jou, Bas?’
‘Wat?’
‘Moet je zien. Hier, op deze poster: 90’s now. Is dat iets voor jou?’
‘Een ninetiesparty? Voor mij? Hoe kom je daar nou bij?’
Lotgenoten,
‘Is dit wat voor jou, Bas?’
‘Wat?’
‘Moet je zien. Hier, op deze poster.’
‘Wat staat daar dan? Ik heb mijn bril niet op.’
‘Die bril heb je heel niet nodig, Bas. Hier, in koeienletters: 90’s now. Is dat iets voor jou?’
‘Een ninetiesfeest? Iets voor mij? Hoe kom je daar nou bij? Ik ben een kind van de jaren zestig. Al herinner ik me daar niet veel van.’
‘Zat leuke muziek uit dat tijdperk, toch?’
‘Welk tijdperk?’
‘De nineties!’
‘Dat was geen tijdperk. Dat was gisteren.’
‘Gisteren waren er toch ook leuke deuntjes, Bas?’
‘Leuke deuntjes?’
‘Ja, lekkere nummertjes.’
‘Nou, ik ben meer van de muziek van eind jaren zestig en begin jaren zeventig. En dan vooral dat wat we nu progrock noemen. U weet wel: Emerson Lake & Palmer, Yes en King Crimson. Pink Floyd, Jethro Tull, Traffic, Genesis en Van Der Graaf Generator. Camel, Caravan en The Soft Machine. The Moody Blues, Procol Harum en Atomic Rooster. Spooky Tooth, Quatermass en Fruup. Silver Apples, White Noise en The United States Of America. Dat werk. Daarnaast natuurlijk Bowie, Young, Zappa. Waits, Eno, Winwood en Cooder. Dat soort namen.’
‘Maar een ninetiesfeest kan toch ook leuk zijn?’
Zou dat zo zijn? Waren de nineties wel leuk? Welke leuke dingen maakte ik bijvoorbeeld mee in de nineties? Ik trouwde in 1990, De Zoon werd twee jaar later geboren. We verhuisden twee keer en steeds naar een groter en ruimer en mooier huis. De tweede keer kochten we dat huis zelfs. Ik vond een vaste baan. We gingen op vakantie naar Portugal, naar de Vlaamse kust, naar allerlei huisjes in het land, naar een camping. Ik bezocht concertjes in Gigant, de lokale poptempel van ons zo majestueuze Apeldoorn. We vierden feest met lieve vrienden. Ik ontmoette Elvje en Marianne en schreef verhalen over hen, nog meer verhalen en daarbuiten nog meer verhalen. Enkele verhalen daarvan haalden uiteindelijk mijn eerste boek Alles kan kapot. Maar toen waren we alweer een decennium verder.
En muziek? Dankzij Peter Gabriel raakte ik nogal geïnteresseerd in allerlei wereldmuziek. En dan niet alleen maar Youssou N’Dour, hè? (Niet dat met hem ook maar iets mis is, hoor.) Wel Värttinä, Mari Boine, Hedningarna en ander Scandinavisch gedoe. Daarnaast Nusrat Fateh Ali Khan, Cesaria Evora, Habib Koité, Savina Yannatou, Djivan Gasparyan.
Triphop, dat was ook wel wat voor mij. De eerste Massive Attack, Archive, Portishead: erg fijn. Björk! Nadat we in 1991 naar Pinkpop in Landgraaf gingen, kocht ik Primus en Luka Bloom. Een paar jaar later ontdekte ik het universum van Steven Wilson met al zijn facetten en projecten en bands: No-Man, Porcupine Tree. De progwereld ging opnieuw open: Spock’s Beard, The Flower Kings, noem ze maar op. Plots verzamelde ik ook alle werk van Ozric Tentacles. En: ik ging me meer en meer verdiepen in de wereld die Frank Zappa heet.
Toch bleef ik vooral luisteren naar mijn oude helden. Er kwam mooi werk uit van King Crimson, we zagen Yes in 1991 en Peter Gabriel een paar jaar later. Mijn helden Emerson Lake & Palmer waren na veertien jaar weer bijeen en brachten een album uit; geen hoogtepunt, toch goed om weer wat van ze te horen. David Sylvian en Robert Fripp kwamen met The First Day, ik was bij het concert in Carré en ik lig soms nog wakker van de rillingen die ik toen op mijn lijf had.
Maar verder? Het lukte me niet bij te houden wat er aan moderns uitkwam. Radio luisterde ik zelden. Nieuwe bandjes kwamen met iets en verdwenen daarna zo snel, dat ik niet de moeite nam om me te verdiepen. Wat er op Pinkpop kwam, zag ik met een schuin oog op TV en daarna werd het een vage herinnering. De hele dance en DJ-rage ging aan mij voorbij. Rap al helemaal. Black metal, iemand?
Een ninetiesfeest. Misschien moet ik het maar proberen en haal ik de schade een beetje in.
‘Een ninetiesfeest. Vooruit. Waar is dat feest?’
‘Gigant.’
‘Aha, de lokale poptempel van ons zo majestueuze Apeldoorn! Het bestaat nog.’
‘Doe niet net of je onder een steen ligt.’
‘Wanneer is het?’
‘Komend weekend, Bas. Zaterdag de negentiende.’
‘Oh, even zo uit mijn hoofd: dan heb ik niks. Dus ik kan wel. Ben benieuwd. Hoe laat begint het?’
‘Dat staat hier: 23.00 uur.’
‘Elf uur? Maar dan lig ik al in bed! Elf uur! Dat trek ik niet meer, hoor. Jammer.’
Wat een avonturen weer.
–
Apeldoorn, mei 2018