Bas Langereis leest u voor!

Van 1986 tot en met 2000 was ik betrokken bij een mooie ploeg mensen.
We organiseerden jaarlijks een vakantieweek voor kinderen uit Apeldoorn die zelf niet op vakantie gingen. In 1986 werd deze week nog georganiseerd door buurthuis De Trekpot in de wijk Zevenhuizen in Apeldoorn. Ron was de beroepskracht buurthuiswerker; hij vroeg of ik mee wilde als begeleider. Dat wilde ik. Het was het laatste jaar dat het buurthuis het kon organiseren. Dat vonden alle begeleiders heel jammer en een klein groepje enthousiastelingen gingen we zelfstandig door. Ron hielp ons. In 1987 was de Stichting Kindervakantie Apeldoorn een feit.

Ieder jaar gingen we met vijftig kinderen kamperen op een camping ergens in Nederland. Tien man begeleiding erbij, twee koks en een algeheel leider. En er was een trouwe ploeg vrijwilligers die hielpen met opbouwen en afbreken.
Ik stopte in 2000. Na vijftien jaar was het tijd voor andere dingen en om plaats te maken voor een jongere generatie vrijwilligers. In 2010 bleek er nauwelijks nog behoefte te zijn aan een dergelijke week voor kinderen en tieners en dus hief de stichting zichzelf op.

Acht jaar later staat de grote krat met foto’s van 1987-1999 erg in de weg in ons nieuwe maar kleine huis. Ik wil alles weggooien, maar na kort overleg organiseren Rolf, Natasja, José, Marilyn, Roy, Arie en ik nog éénmaal een bijeenkomst voor iedereen die ooit eens is mee geweest als begeleider of ooit eens heeft meegeholpen met opbouwen.
Zaterdagmiddag 13 oktober van half vier tot zeven ontving ik zeker twintig oude bekenden. Sommigen had ik dertig jaar niet gezien en gesproken. Toch pakken we de draad gemakkelijk weer op …

De foto’s zijn technisch van niet al te beste kwaliteit. En: niet iedereen staat erop!
Ik was te veel bezig met praten en eten maken, ben ik bang. Excuus.
Maar de herinneringen blijven geweldig.
Naschrift (5 november 2018): Gelukkig stuurde Anne-Marie haar foto’s. Helemaal onderin zie je die van haar!

Welkomstwoord
Ik heette iedereen welkom en zei ongeveer het volgende:

‘Beste mensen,
Wat mooi dat jullie er allemaal zijn. We hebben velen van jullie terug kunnen vinden, met dank aan het internet. Roy, Natasja, Rolf, José, Marilyn en Arie hebben veel werk daarin verricht. Velen wilden vandaag ook komen, maar sommigen lukte het echt niet. Zo waren er enkelen met het slappe excuus dat ze te ver weg wonen (op Texel of in de VS). Helaas is Marian geveld door hevige griep.
En er zijn twee mensen die ik er vandaag heel graag bij had willen hebben, maar zij kunnen er niet bij zijn omdat ze er helaas niet meer zijn; Manon en Gerrit zijn beiden een aantal jaren geleden overleden. Ik had de laatste jaren niet zo veel contact meer met ze, maar ik ben blij dat ik ze heb mogen kennen en ze betekenen veel voor me. Ik wil er graag even bij stil staan, want het maakt dat ik zo blij ben dat jullie er allemaal zijn.
Vanmiddag gaan we herinneringen ophalen en dat doen we onder andere aan de hand van de foto’s. José heeft veel digitaal en ik heb de 12.354 boekjes met foto’s van 1987 tot 2000. Haal er gerust uit wat je wilt hebben. Zelf heb ik er ook al wat foto’s voor mezelf uit gekozen. Wat mij opviel bij het bekijken van al die foto’s is wat een leuke dingen we deden met de kinderen. En dan bedoel ik niet eens de pretparken, dierentuinen en subtropische zwemparadijzen, maar juist die kleine dingen op het kampeerterrein: creatief, knutselen, toneel, muziek, speurtochten, sport en spel. Er is één foto die alles mooi typeert: je ziet Rolf tussen de tenten een aerobicles geven en iedereen doet mee: kinderen, tieners en begeleiders. En iedereen heeft plezier!
Ik weet zeker dat we met elkaar heel veel kinderen een onbezorgde en onvergetelijke vakantie hebben bezorgd. Tot op de dag van vandaag spreken mensen mij op straat aan: ‘Jij bent toch van die vakantieweek? Ik of mijn kinderen zijn ooit eens mee geweest met jullie en we hebben het er nog over.’ Ik denk dat we heel erg trots mogen zijn op wat we met elkaar hebben gedaan.
Behalve voor ‘het goede werk’ ging ik vooral ook mee voor mijn eigen plezier. Ik heb in de vijftien jaar dat ik mee mocht als begeleider bijzondere dingen meegemaakt en vooral veel goede mensen ontmoet.
Beste mensen, wat mooi dat jullie er allemaal zijn.’

–
Apeldoorn, oktober 2018

Voor:
Aletta, André, Anne, Annemarie, Arie, Geesje, Hans, Ineke, José, Koen, Marilyn, Nancy, Natasja, Nell, Paul, Rolf, Ron en Roy (en Hendrie, Joke, Marian en Paula).
En voor Manon en Gerrit.

–

De foto’s van Anne-Marie: